Przegląd sierpniowy

...czyli podsumowanie wydarzeń miesiąca w pigułce

Początek sierpnia od pokoleń wiąże się z Wielkim Festiwalem Lata organizowanym przez ród Prewettów i nieodmiennie wzbudza wiele emocji. Przez siedem dni na terenie Weymouth zebrały się setki czarodziejów i czarownic, także spoza granic kraju, by celebrować święto plonów i miłości. Podczas tego tygodnia mieli czas na oddawanie się wszelakim rozrywkom przygotowanym przez organizatorów, tańce i zabawy przy płonących, wielkich ogniskach, ukojenie nerwów na łonie natury… Lecz to nie wszystko. Chociaż festiwal to głównie dobra zabawa, dla wielu osób to okres zaciętych zmagań, podczas których mogą udowodnić swoje umiejętności, wybić się spośród grona innych utalentowanych przeciwników.

Wspaniałe przemówienie i niefortunni zbieracze
Jak co roku pierwszy dzień Festiwalu rozpoczęło przemówienie jednego z członków rodu Prewett – tym razem zaszczyt przypadł młodemu aurorowi, lordowi Ignatiusowi Prewettowi. Zgodnie z życzeniami młodego lorda Dorset, Festiwal Lata okazał się wyjątkowo udany – wspomnienie tak starannie przygotowanego wydarzenia będzie żyć w pamięciach czarodziejów jeszcze przez długi czas, szczególnie gdy nadejdzie prawdziwa jesień, a wraz z nią powrót do szarej rzeczywistości.

Zaraz po oficjalnym rozpoczęciu postawiono pierwsze wyzwanie przed najmłodszymi uczestnikami Festiwalu. W ciągu godziny dzieci miały odnaleźć i zebrać tyle owoców z czarojagód, ile będą w stanie. Co, jak się okazało, wcale nie należało do najłatwiejszych zajęć – owoce uciekały przed zbierającymi, chowały się w najdziwniejszych miejscach, miały także w zwyczaju wymykanie się z koszyków i słoików, do których zostały zebrane. Nie obyło się bez pobrudzonych ubrań i poobijanych części ciała między innymi przy takich poczynaniach jak wspinaczka na drzewo, zakończonej spektakularnym upadkiem. Nieszczęśliwie, zawody zostały przerwane przez pojawienie się dzikiego hipogryfa. W tym roku nie wyłoniono zwycięzcy konkurencji, a alchemicy musieli sobie radzić przy użyciu wcześniej przygotowanych jagód na podobną sytuację.

Mistrz wybuchów
Kolejny dzień Festiwalu okazał się pokazem wysublimowanej sztuki alchemii. Na leśnej polanie można było przyjrzeć się zmaganiom twórców eliksirów wrzuconych na głęboką wodę - zarówno profesjonaliści, jak i zwykli miłośnicy ingrediencji i przypadkowych wybuchów zebrali się, by udowodnić, który z nich jest najlepszym specjalistą eliksirów w całej Wielkiej Brytanii. Zadanie nienależące do najłatwiejszych szybko wyłoniło najwprawniejszych z zawodników, uwydatniając braki doświadczenia, najdrobniejsze potknięcia, ale także prawdziwy talent w warzeniu eliksirów. Stworzenie silnej mieszanki miłosnej dla wielu zakończyło się spektakularnym fiaskiem, lecz najlepszym z najlepszych okazał się William Havisham. Drugie miejsce zajęła młodziutka alchemiczka, piastująca stanowisko na oddziale urazów magizoologicznych – lady Evandra Lestrange, w jej urocze ręce na pewno można oddać się bez obaw po ataku magicznych stworzeń. Na podium stanął także – stanowiący wielkie odkrycie – lord Soren Avery, zawodowy gracz Quidditcha na pozycji pałkarza w drużynie Os. W wypadku zakończenia kariery sportowej, redakcja Proroka wróży lordowi Avery’emu wielkich sukcesów nad parującym kociołkiem.

Emocjonująca gonitwa
Piąty dzień festiwalu otworzyło przemówienie lorda Deimosa Carrowa skierowane do pasjonatów zmagań w siodle. Gonitwa w pobliżu łuku Durdle Door przyciągnęła rekordową liczbę osób, chcących udowodnić swoje umiejętności jeździeckie na pięciu niezwykle wymagających odcinkach. Już pierwsze przeszkody udowodniły, że wyścigi na skrzydlatych Aetonanach, pochodzących z najlepszych stajni Carrowów, to nie zabawa dla amatorów - nawet dla wprawnych jeźdźców narowiste konie okazały się prawdziwym wyzwaniem. Nie obyło się bez upadków, otarć, a nawet przymusowej kąpieli w morzu. Zawodników przed problemami na końskim grzbiecie nie uchroniła nawet wprawa w lotach na miotle - najwyraźniej dosiadanie skrzydlatych rumaków, to całkiem inny zakres umiejętności. Konie szły łeb w łeb - za wyjątkiem tych wyjątkowo krnąbrnych lub nieumiejętnie prowadzonych przez jeźdźców, co skutkowało częstymi upadkami, a także tych zbyt powolnych, by dotrzymać kroku pędzącym niczym wicher rumakom - dopiero ostatnia przeszkoda w postaci urwiska poczyniła ostateczny przesiew wśród zawodników. Tylko dziewięciu zawodników dotarło do mety. Największa walka rozegrała się pomiędzy doświadczonym jeźdźcem i młódką mugolskiego pochodzenia. Do ostatniej chwili rumak dosiadany przez lorda Deimosa Carrowa, Al Burak oraz Mickey prowadzony przez debiutantkę w zawodach, Alice Elliott szły łeb w łeb - zaledwie ułamki sekund rozsądziły o zwycięstwie. Jednakże doświadczenie w jeździe konnej, które nabierała panna Elliott podczas swojego pobytu w Ameryce, okazało się niewystarczające, by zająć zaszczytne pierwsze miejsce na podium. Lord Deimos Carrow, jak przystało na dziedzica rodu od wieków związanego ze szlachetnymi wierzchowcami, wyprzedził przeciwniczkę, tym samym jako pierwszy przekraczając linię mety. Zaraz za parą uplasował się lord Tristan Rosier.

Nad pełnym morzem
Festiwalowy mecz okazał się nie lada wyzwaniem nie tylko dla amatorów dosiadających mioteł, ale także dla samych zawodowców. Ostatniego dnia festiwalowej zabawy, pogoda nie sprzyjała zawodnikom - silny wiatr i wielkie fale stanowiły przeszkodę w rozgrywce. Gra nad pełnym morzem nie zalicza się do rozgrywek na najwygodniejszym z boisk, jednak upadki z miotły, których widzieliśmy aż kilka, obeszły się bez większych urazów w postaci połamanych żeber i podtopień. Mecz trwał wyjątkowo długo, gwałtowne fale i celnie wymierzone tłuczki wykluczyły wielu graczy, lecz znicz wciąż pozostawał w grze, bez problemu uciekając przed szukającymi. Gdy warunki pogodowe stały się zbyt trudne, sędzia zarządził koniec – zwycięstwo w towarzyskim spotkaniu należało do drużyny Walecznych Krabów prowadzonych przez Selinę Lovegood. Może wpływ na taki rozwój rozgrywki miał fakt, że pozycję szukających zarówno w drużynie Walecznych Krabów, jak i Srebrzystych Ramor zajmowali amatorzy? Czytaj więcej na stronie 8.

Pojedynki zapierające oddech

„Czarodziejska społeczności Wielkiej Brytanii i wszyscy spragnieni pojedynkowych wrażeń, ogromnych emocji i doskonałej zabawy!”

18 sierpnia odbyło się inauguracyjne spotkanie miłośników pojedynków, otwierające kolejny sezon Klubu Pojedynków. Przyjemność goszczenia zawodników przypadła lordowi Colinowi Fawley'owi, który także sprawował pieczę nad zgodnością rozgrywek z obowiązującymi zasadami. Zawody z roku na rok cieszą się niesłabnącą popularnością – i tym razem zawodników motywowała publika, mająca doskonały widok na areny z bezpiecznej strefy, odgrodzonej zaklęciami od rzucanych zaklęć.

Stosunkowo szybko z pośród dwóch tuzinów zawodników, wyłoniła się trójka najlepszych mistrzów zaklęć podczas tego spotkania.
Młoda panna Diana Rowston, znana z widowiskowych popisów podczas meczy Quidditcha, niejednokrotnie miała okazję zachwycić widownie niezwykle potężnymi zaklęciami obronnymi. Dotarła aż do pojedynku finałowego, gdzie jej tarcza okazała się nieskuteczna wobec zaklęć młodego lorda Selwyna.
Lady Elizabeth Fawley, jak przystało na aurorkę, dotarła wysoko w rankingu potyczek - o wiele wyżej niż można było się spodziewać po pracownicy departamentu Przestrzegania Prawa Czarodziejów nie tak bogatej stażem jak jej koledzy po fachu, którzy odpadli już na przedbiegach.
Jednak najlepszym z najlepszych okazał się stażysta na oddziale magipsychiatrycznym, lord Alexander Selwyn, który niejednokrotnie podczas swoich potyczek wykazał się wybitnie wysokimi zdolnościami z zakresu transmutacji jak i obrony. W ostatnich, finałowych starciach bezapelacyjnie pokonał wprawną we władaniu różdżką aurorkę, lady Elizabeth Fawley oraz zaciekłą nie tylko na miotle, Dianę Rowston. Czytaj więcej na stronie 11 i 12.

Akcja zakończona fiaskiem
Sierpień obfitował nie tylko w wydarzenia związane z festiwalem i będące powodem do celebracji. Pod koniec miesiąca biuro aurorów przeprowadziło jedną ze standardowych interwencji w londyńskich dokach. Lecz i tym razem szef Biura Aurorów, Jordan Rogers musiał przełknąć gorzką pigułkę. Mając na względzie ostatnie słabe wyniki aurorów podczas oficjalnych pojedynków, może nadeszła właściwa pora, by zastanowić nad dodatkowym przeszkoleniem swoich pracowników? Panie Rogers, redakcja Proroka delikatnie przypomina, że to właśnie w gestii aurorów leży ochrona każdego z obywateli przed ciemnymi mocami; jednocześnie zastanawia się, czy jest to możliwe, gdy ci sami, kompetentni pracownicy, według relacji jednego z anonimowych świadków, nie są w stanie wejść do budynku bez ciężkich urazów ciała, polegają w walce z trollem, nie mówiąc już o konfrontacji z przeciwnikami doskonale władającymi czarną magią? Liczby mówią same za siebie - według przeprowadzonego sondażu ponad połowa magicznego społeczeństwa nie czuje się dostatecznie chroniona przez organy ścigania, z czego pracę aurorów zdecydowanie źle ocenia aż 45,7% ankietowanych czarodziejów.  

Nocne spacery w świetle księżyca

Początkiem miesiąca, w noc, gdy na niebie zawisnął pełny księżyc, na mungowską izbę przyjęć trafiła trójka łowców. Spotkania z wilkołakami nierzadko kończą się interwencją uzdrowicieli i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że pokiereszowani pracownicy Brygady Ścigania Wilkołaków trafili pod opiekę ekspertów w dziedzinie urazów pozaklęciowych. Czyżby tym razem dla dzielnych łowców zagrożenia nie stanowiły opętane księżycową łuną stwory, a własna lekkomyślność i niekompetencja? Może szefowie Brygady jak i Biura Aurorów powinni gruntownie zredukować etaty dla osób stanowiący zagrożenie nie tylko dla siebie, ale i dla wszystkich wokół? Szczęśliwie, walka zakończyła się śmiercią jednej bestii, której tożsamość wciąż pozostaje tajemnicą. Uzdrowiciele zapewniają, że stan lorda Lestrange'a, lorda Traversa oraz pani Dolohov jest stabilny, jednakże regeneracja urazów takich jak rozbita czaszka, braki uzębienia, noga nadająca się tylko do amputacji czy pokiereszowana zaklęciem twarz to nie urazy, które leczy się przyjemnymi eliksirami.
Jednak ta księżycowa noc mogła skończyć się feralnie nie tylko dla osób doświadczonych w walce z wilkołakami, ale i dla amatorów nocnych wypraw do lasu. Łowca z długoletnim doświadczeniem, Bastian J.Nott zapewnia, że sytuacja została w porę opanowana, a delikwentom nie grozi już żadne niebezpieczeństwo, oprócz szoku związanego ze spotkaniem z krwiożerczymi bestiami. Redakcja Proroka przyłącza się do gorącego apelu skierowanego do naszych Czytelników o zachowanie możliwie jak największej ostrożności, najlepiej spędzając każdą pełnię we własnych, względnie bezpiecznych łóżkach. Jak widać nie wszyscy kompetentni Brygadziści są w stanie zawsze zapewnić magicznej społeczności całkowitą protekcję i bez prowokowania losu swoimi wielce lekkomyślnymi zachowaniami.

Sierpień pod znakiem ciemnej gwiazdy?
Sierpień poza wielkim Festiwalem, radością i zabawą z doń płynącą, przyniósł także ze sobą tragiczne następstwa. Z wielkim żalem pożegnaliśmy kilku znamienitych przedstawicieli magicznej społeczności – wznieśmy w górę różdżki za ich dusze.

Biuro Aurorów wydało oficjalne oświadczenie o tragicznej śmierci długoletniego pracownika Zaima Naifeha (†31 lat) podczas interwencji związanej z działalnością osób biorących udział w nielegalnych pojedynkach na ulicy Śmiertelnego Nokturnu. Naifeh był doświadczonym aurorem, doskonale wiedział, jak się zachować w ekstremalnych sytuacjach, stąd ta niespodziewana śmierć odbiła się echem w całym Biurze Aurorów. Pan Naifeh pozostawił żonę, Harriet (lat 26) wraz z synem Charlesem (lat 4). Uroczystość żałobna odbędzie się 8 września na cmentarzu w Kent.

Spotkanie ze śmiercią nie ominęło także młodszej części magicznej społeczności, przed którą wydawałoby się, że świat stoi otworem, a  spektakularne sukcesy znajdują się tuż na wyciągnięcie ręki. Magiczna policja wyjaśnia okoliczności śmierci 21-letniej lady Linette Greengrass. Najprawdopodobniej przyczyną śmierci jak i pożaru mieszkania młodej alchemiczki-amatorki był wybuch kociołka spowodowany błędem przy pracy. Redakcja Proroka składa najszczersze kondolencje na ręce głowy rodu w tej ciężkiej chwili.

Ród Black z przykrością informuje o nagłej śmierci lorda Cygnusa II Blacka, męża lady Violetty Black (zd. Bulstrode), ojca lorda Poluxa oraz lady Cassiopeii i Doreii. 18 sierpnia społeczność czarodziejów zebrała się, by unieść po raz ostatni różdżki ku pamięci szanowanego w świecie magii czarodzieja.

Redakcja Proroka Codziennego składa najszczersze kondolencje rodzinom i łączy się z nimi w bólu.

Ranking rozgrywek Quidditcha

Na prośbę czytelników publikujemy oficjalną punktację meczy Quidditcha ze spotkań dotychczas rozegranych w obecnym sezonie.

Na jeden punkt składa się:
Dla ścigających - udany atak na bramkę przeciwnika;
Dla pałkarzy - udana obrona zawodnika swojej drużyny lub udane trafienie przeciwnika;
Dla obrońców - udana obrona bramki swojej drużyny;
Dla szukających - złapanie znicza;


Ranking ścigających

Nazwisko	Punkty podczas meczu	Punkty ogółem
Diana Rowston	2	2
Gwendolyn Morgan	2	2
Elizabeth Fawley	1	1
Glaucus Travers	1	1
Selina Lovegood	1	1
Alexander Selwyn	0	0

Ranking pałkarzy

Nazwisko	Punkty podczas meczu	Punkty ogółem
Rudolf Brand	8	8
Samuel Skamander	4	4
Soren Avery	2	4
Melvin Podmore	1	1

Ranking obrońców

Nazwisko	Punkty podczas meczu	Punkty ogółem
Józef Wroński	3	3
Helena McKinnon	2	2

Ranking szukających

Nazwisko	Punkty podczas meczu	Punkty ogółem
Tristan Rosier	-	1
Amodeus Prince	0	0
Cynthia Vanity	0	0

Ranking Klubu Pojedynków

Redakcja Proroka Codziennego prezentuje dwa zestawienia z potyczek - punktowe oraz ilościowe; jednocześnie przypomina, że sezon dopiero się rozpoczął, przez co wszystkie pozycje rankingowe mogą ulec większej zmianie niż konsystencja eliksiru niedoświadczonego alchemika.
Data i miejsce następnego spotkania pojedynkowiczów nie są jeszcze znane, jednak po pierwszych porażkach wróżymy zaciekłe pojedynki rewanżowe, w których nawet osoby przemienione własnymi zaklęciami w gęsi, będą miały okazję na odwet w mniej ptasi sposób.

Lp.	Nazwisko	Wygrane	Przegrane	Wygrane ogółem	Przegrane ogółem
1.	Alexander Selwyn	5	0	5	0
2.	Diana Rowston	4	1	4	1
3.	Elizabeth Fawley	3	2	3	2
4.	Caesar Lestrange	2	2	2	2
5.	Samael Avery	2	2	2	2
6.	Diana Crouch	1	1	1	1
7.	Fortinbras Yaxley	1	1	1	1
8.	Graham Mulciber	1	1	1	1
9.	Hereward Bartius	1	1	1	1
10.	Perseus Avery	1	1	1	1
11.	Tristan Rosier	1	1	1	1
12.	Barry Weasley	1	2	1	2
13.	Adrien Carrow	0	1	0	1
14.	Alfred Parkinson	0	1	0	1
15.	Benjamin Wright	0	1	0	1
16.	Garrett Weasley	0	1	0	1
17.	Inara Carrow	0	1	0	1
18.	Lyra Weasley	0	1	0	1
19.	Megara Malfoy	0	1	0	1
20.	Milburga Dolohov	0	1	0	1
21.	Milicenta Borgin	0	1	0	1
22.	Neleus Travers	0	1	0	1

Ranking punktowy Klubu Pojedynków

Zestawienie punktowe klubu pojedynków po pierwszym spotkaniu prezentuje się w następujący sposób:

Przypominamy, że udane zaklęcia były oceniane zgodnie z poniższą punktacją:
a) za udane zaklęcie z przedziału ST 1-30 – 10 punktów,
b) za udane zaklęcie z przedziału ST 31-60 – 20 punktów,
c) za udane zaklęcie z przedziału ST 61-85 – 30 punktów,
d) za udane zaklęcie z przedziału ST 86-100 – 50 punktów.

Lp.	Nazwisko	Punkty	Punkty ogółem
1.	Diana Rowston	250	250
2.	Alexander Selwyn	200	200
3.	Caesar Lestrange	180	180
4.	Elizabeth Fawley	120	120
5.	Perseus Avery	110	110
6.	Samael Avery	110	110
7.	Barry Weasley	90	90
8.	Tristan Rosier	90	90
9.	Fortinbras Yaxley	70	70
10.	Diana Crouch	60	60
11.	Milburga Dolohov	60	60
12.	Hereward Bartius	50	50
13.	Alfred Parkinson	40	40
14.	Garrett Weasley	40	40
15.	Graham Mulciber	40	40
16.	Milicenta Borgin	40	40
17.	Adrien Carrow	40	40
18.	Neleus Travers	30	30
19.	Inara Carrow	20	20
20.	Benjamin Wright	0	0
21.	Lyra Weasley	0	0
22.	Megara Malfoy	0	0