First topic message reminder :



[bylobrzydkobedzieladnie]

Gdyby był tutaj sam, nieudolność własnych poczynań zaczęłaby go bawić, tak samo jak groteska całej sytuacji i starcia z parszywym Nottem - niestety nie Percivalem - oraz Rosierem. Wciągnął tu jednak Hannah, znalazł się tu dla Zakonu Feniksa i rozgorączkowanym umysłem próbował znaleźć jakieś wyjście z krytycznej sytuacji. Periculum, pomyślał, celując różdżką w powybijane drzwi sowiej poczty, w jakąś przestrzeń, mogącą pozwolić zaklęciu wyrwać się na zewnątrz i poinformować patrolujące służby Ministerstwa o tym, że znajdują się tutaj niepowołani obywatele. Potem - nie mógł zrobić nic więcej, opadł na podłogę, pogrążając się w cieniu, a dłoń, którą zacisnął na ramieniu ukochanej siostry, rozluźniła się.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 48

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Anomalia odebrała mu moc; to zdarzenie nie miało innego wytłumaczenia: powstrzymywała jego różdżkę, trzymając ją jak zwierzę na uwięzi. Nie wykrzesała z siebie mocy, której od niej żądał, nie rzuciła poprawnie zaklęć, na które czekał, niecierpliwość mieszała się z irytacją, frustracją i znudzeniem: stał nad Benjaminem, który uparcie nie chciał omdleć, zbyt daleko, by posłać go w sen kopniakiem, a jednocześnie zbyt blisko, by zignorować jego półżywe stęki. Wiedział, że czarodziej miał w sobie ogromną moc, znał go przecież aż zbyt dobrze. I właśnie dlatego - nie zamierzał jej ignorować.
- Corio - wyartykułował inkantację zaklęcia, zmieniając jej brzmienie w ostatniej chwili, rezygnując z prób pozbawienia Wrighta możliwości ucieczki - i tak nie był już w stanie uciec. Usiłował objąć zaklęciem skórę jego twarzy, zamierzając ściągnąć ją całą.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 93

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#3 'k10' : 10

Nie powinno kopać się leżącego, bo jaki był sens w pokazywaniu swojej dominacji komuś, kto nawet nie doceni starań. Zamiast tego ruszył bliżej leżących, pokonanych Wrightów. Nie opuścił jednak różdżki.
- Accio - powiedział, kierując różdżkę w stronę różdżki Hannah. Nie chciał oberwać zaklęciem w plecy przy ewentualnym ocknięciu się dziewczyny. Jak to się mówi, przezorny zawsze ubezpieczony.

| idę do przodu krateczkę

The member 'Eddard Nott' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 36

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Szlachetne serce Benjamina nie pozwalało mu odpuścić, a miłość do siostry zmuszała do nieustannych, heroicznych prób ocalenia jej życia, choć był już wycieńczony do cna - zbyt udręczony bólem. Z jego różdżki prysnęło kilka czerwonych iskier, które nie miał szans wydostać się na zewnątrz. Tristan także nie ustawał w próbach wykończenia przeciwnika. Z różdżki Śmierciożercy wyłoniła się bardzo silna wiązka okrutnego zaklęcia, które ugodziło Benjamina i boleśnie oderwało płat skóry od twarzy Benjamina, który opadł na ciało siostry bezwładnie. Zalał się krwią, a jego twarz - a raczej to, co z niej pozostało - stanowiło prawdziwie makabryczny widok.
Eddard musiał być wciąż oszołomiony walką z pająkiem; próbował przywołać różdżkę Hannah zaklęciem Accio, które nawet rzucone z powodzeniem nie miałoby szansy jej ruszyć - nie działało bowiem na różdżki.
Powietrze przesycone było zapachem krwi, które sączyła się z ran Benjamina i Hannah, leżących bezwładnie na ziemi, tuż przy sobie. Umilkli wreszcie, na kilka chwil zapadła nienaturalna cisza, a zaraz potem - rozległo się złowieszcze, charakterystyczne klekotanie, które Tristan rozpoznał od razu. Magiczne stworzenia nie miały przed nim tajemnic, prędko zrozumiał, że mają do czynienia z akromantulą, którą wyraźnie skusił zapach krwi - i rozjuszyły wrzaski. Nie wychynęła jednak sama z zaplecza, zamiast tego posyłając ku głównej sali swe dzieci. W ciemności błysnęło kilka par pajęczych oczu, a blady blask, sączący się z okiennic, po chwili pozwolił Rycerzom Walpurgii dostrzec wielkie, włochate pająki, które nienaturalnie szybko zbliżył się do zakrwawionych ciał. W tym samym czasie kamienna posadzka zaczęła drżeć, ze ścian i sufitu osypywał się tynk, powietrze pulsowało niebezpiecznie; to magia anomalii stała się coraz bardziej niestabilna i niebezpieczna. Jeśli nie zostanie okiełznana, może doprowadzić do tragedii.
Młode akromantule wbiegły na ciała obu Wrightów; wokół nóg zarówno Hannah, jak i Benjamina prędko oplotły nienaturalnie silną, pajęczą sieć - za którą pająki zaczęły ich ciągnąć w głąb sowiej poczty, ku swej rodzicielce. Na kamiennej posadzce pozostały krwawe smugi.


| Macie 48h na odpis.

Jeśli nie zdecydujecie się przystąpić do naprawy anomalii w tej turze - w następnej nie będzie to już możliwe. Anomalia wymaga natychmiastowej ingerencji.

Żywotność:

Skrzywił się lekko na paskudny widok odsłoniętej gęby Benjamina, co by o nim nie mówić - ze skórą na zeszlamionym pysku wyglądał znacznie lepiej. Uścisnął rękojeść, zamierzając potraktować Wrighta finalnym zaklęciem niewybaczalnym, kiedy... usłyszał dziwny klekot. Akromantula, z pewnością. Cofnął się krok, drugi - i trzeci - uważnie obserwując źródło hałasu, jednak stworzenie nie wynurzyło się z ciemności. Zamiast niego - do pomieszczenia wpełzło stadko mniejszych potworów, niewątpliwie będących dziećmi bestii. Zajęły się zwłokami - zostawiły jego i Eddarda - przynajmniej na razie; nie sądził, by Wrightowie przetrwali spotkanie z akromantulą, a oni mieli znacznie istotniejszy cel: anomalię.
- Nie traćmy czasu - mruknął, unosząc różdżkę celem zapanowania nad wszechobecną, przerażającą czarną magią, zamierzał odebrać jej pomoc, przejąć ją - ku chwale Czarnego Pana i zgodnie z jego wolą. Uważnie wspominał otrzymane od ich przywódcy wskazówki, pewien, że pamiętał ich strukturę, plan i kolejne punkty, nie robił tego po raz pierwszy, nie robił po raz trzeci: miał bogate doświadczenie, które zamierzał wykorzystać.

metoda rycerzy

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 100

Przebrzydłe pajęczaki - pomyślał, krzywiąc się na widok wielkim akromantul ruszających w ich stronę. Nie miał zamiaru stoczyć walki z kolejnym monstrum, dlatego chciał szybko naprawić anomalię i opuścić sowią pocztę. Na słowa Rosiera skinął głową i również uniósł różdżkę, zaciskając palce na jej rękojeści. Mobilizując zdekoncentrowany umysł, przystąpił do ujarzmiania mocy według planu, który przedstawił im Czarny Pan. Chociaż dopiero od niedawna znajdował się w kraju i działał na rzecz Rycerzy, miał na koncie udaną misję z Mulciberem, dlatego miał nadzieję powtórzyć sukces. Podczas całego procesu nawet nie spojrzał w stronę bezwładnie leżących ciał Wrightów. Jeżeli niewybaczalne nie dokończyło zadania to z pewnością zrobią to zwierzęta.

metoda rycerzy

The member 'Eddard Nott' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 11

Rycerze Walpurgii stanęli przed wyborem. Mogli spróbować zatrzymać młode akromantule, które coraz ciaśniej oplatały ciała Wrightów w pajęczyny, jednocześnie ciągnąc ich ciała na zaplecze - albo podjąć próbę okiełznania rozszalałej magii. Śmierciożerca bez zwłoki wybrał wykonanie rozkazu Czarnego Pana. Bezwładne, nieprzytomne ciała Benjamina i Hannah zniknęły w ciemnościach. Pozostały po nich jedynie krwawe smugi na posadzce.
Budynek drżał w posadach, magia była coraz bardziej niespokojna, lecz Rycerze Walpurgii przystąpili do działania. Tristan z niezwykłą skutecznością skierował swą potężną moc ku do jej źródła; zapanowanie nad rozszalałą energią okazało się prostsze i nastąpiło szybciej, niż mógł przypuszczać. Eddard zsynchronizował się z jego mocą i dzięki temu - zapanowali nad magią. Podłoga przestała drżeć, powietrze nie pulsowało już niebezpiecznie.
Nie był to jeszcze jednak koniec. Niebezpieczeństwo wybuchu zostało zażegnane, lecz ingerencja w panującą tu energię zakłóciła proces wykluwania się pajęczych mutantów. Zarówno Tristan, jak i Eddard dostrzegli kokony, które zaczęły poruszać się niebezpiecznie. Były bliskie wyklucia.
Jednocześnie - Nott i Rosier usłyszeli głosy z zewnątrz. Wrzaski cierpienia i drżenie budynku musiały zwrócić uwagę nawet w środku nocy. Musieli się śpieszyć.

| Macie 48h na odpis. Przystępujecie do III etapu naprawy.

Żywotność:

Wprawa, zdawało się, że zaczynał zyskiwać wprawę, podejścia do kolejnych miejsc opętanych chaosem wydawały się coraz to prostsze - tę moc zdołali pozyskać, anomalia została uśpiona, przekształcona podług woli Czarnego Pana - będzie z nich zadowolony. Musieli się tylko upewnić, że proces dobiegnie końca, bez przeszkód i zbędnych zakłóćeń. Jakie wkrótce nastąpiły - kątem oka cały czas obserwował gnieżdżące się na ścianach kokony. Odgłosy z zewnątrz były do przewidzenia, narobili tutaj naprawdę dużo hałasu - zwłaszcza dwoje umierających Zakonników - następnym razem nie zapomni o zaklęciu wyciszającym.
- Idą tu - zwrócił się do Eddarda, oglądając się przez ramię na ciemność, w której zniknęły zwłoki. Nie podobało mu się to, nie wyczyścił im pamięci, nie usunął wspomnienia o sobie samym, nie upewnił się, że tego nie przeżyją - bliskość akromantuli dawała pewną nadzieję, jednak nie mógł tej nadziei powziąć za pewność. Skrzywił się z niesmakiem, po czym zbliżył się do najbliższego sobie kokonu, wpatrując się w jego budowę. Czerwony punkt pośrodku pancerza wydawał się doskonałą wskazówką co do dokładnego gatunku akromantuli.
- Musimy tu zostać, póki proces nie dobiegnie końca - przypomniał od niechcenia, usuwając się tak, by Eddard mógł dostrzec kokon. Uniósł w dłoni rózdżkę, trzymając ją rękojeścią przed siebie - po czym wbił drewno w wypatrzony przez ciebie punkt, sądząc, że to wystarczy, by powstrzymać bestie. - To je natychmiast unieszkodliwi, musimy zrobić to ze wszystkimi - wyjaśnił, nim wziął się do pracy.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 72

Nie mógł powstrzymać narastającego w nim poczucia zadowolenia, chociaż nie ukrywając, to Tristan był głównym aktorem tego przedstawienia, jednakże w imię ich sprawy potrafił nieco poskromić swoje szlacheckie ego. Jak to mówi ludowa mądrość; nie chwal dnia przed zachodem słońca. Chociaż ujarzmienie anomalii przebiegło gładko, to powrót do normalności, rozstroił gnieżdżące się tutaj potworne pajęczaki. Na słowa Tristana jedynie się skrzywił. Nie podobało mu się to również z tego powodu, że fantastyczne stworzenia nie były jego mocną stroną.
- Jasne - potwierdził jedynie, przecież nie zamierzał się stąd ruszać. Uważnie przypatrywał się demonstrowanej przez Rosiera czynności. Skinął głową i bez słowa zabrał się do pracy. Śladem Rosiera wbijał drewno w obrany punkt. Musieli uporać się z tym, jak najszybciej. Czy Londyn nigdy nie śpi?