First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Jak mógł się skupić na jakiejś sensownej, kąśliwej odpowiedzi, skoro włosy tego gościa stojącego naprzeciwko były tak cholernie puszyste i aż wabiły ręce Colina, by zanurzył w nie palce i wygłaskał jak jednego ze swoich miliona kotów? Pozwolił sobie na pięć błogich sekund rozmyślania o ukochanych futrzakach, ale potem otrząsnął się gwałtownie z mało grzecznych myśli o ich falujących ogonach i znów skupił na młodym mężczyźnie, który postanowił zaszczycić skromne progi Esów&Floresów właśnie teraz. Osoba tego gościa interesowała go o tyle mocniej, o ile większą miał świadomość wiedzy, jaką ten posiada. Oczywiście mógł liczyć na swoich sprzedawców, którzy potrafili wcisnąć magicznym ignorantom książki kompletnie im nieprzydatne, ale potrzebował też kogoś, kto będzie potrafił odróżnić zwykły czarodziejski tomik od czarnomagicznej księgi. Do tej pory spotkał już kilku pracowników, którzy nieopatrznie otworzyli książkę na niewłaściwej stronie i skończyli w Mungu na długiej rehabilitacji. Znaleźć kogoś, kto tajemniczą wiedzę będzie potrafił połączyć z wiedzą o książkach... Cóż, póki co stanowcze odmowy sprawiały, że pozyskanie tego młodzieńca było poza możliwościami Colina.
- Szlachcic, który ma w dupie opinię innych, tym bardziej szlachciców, i który wybranych klientów osobiście obsługuje - zaakcentował ostatnie słowo, puszczając obok uszu przytyk dotyczący jego wieku. Nie czuł się staro, a jego stateczne trzydzieści pięć lat sprawiało paradoksalnie, że część powabnych i mniej powabnych niewiast chciała go koniecznie usidlić. W końcu w tym wieku powinien mieć dawno gromadkę dzieci, zasadzone drzewo i zbudowany dom... - Zastanawiam się tylko, czy w waszym sklepie poziom obsługi jest na równie wysokim poziomie - dodał ironicznie, zerkając ponad jego ramieniem na półkę z książkami i odczytując pozłacane tytuły na okładkach. - A skoro już o obsłudze mowa... jaśnie klient pozwoli, że zapytam, czym mogę mu służyć? - skłonił lekko głowę. Już dawno nie schodził do klientów, czając się głównie na górnej galerii lub przesiadując w swoim biurze. Tęsknił za tymi momentami, gdy mógł dumnym gestem podać komuś książkę, której usilnie szukał, a którą Colin znajdował już po kilkunastu sekundach. Niestety zbyt duży nawał obowiązków administracyjnych i konieczność unikania pewnych ahm, panien i pań o wątpliwej reputacji i równie wątpliwych małżeńskich zamiarach sprawiały, że o wiele bezpieczniejszy miejscem był zaciszny gabinet.

Dobrze, że Amodeus nie miał pojęcia o tych jakże niegrzecznych myślach rozmówcy. W końcu nie przepadał za kotami, znajdowały się na drugim miejscu listy znienawidzonych stworzeń, tuż za sowami. Ach, to piękne dzieciństwo i jego następstwa.
Mężczyzna grzecznie czekał, aż Fawley skończy rozmyślać. Najwidoczniej miał dzisiaj nastrój na wewnętrzne wędrówki i refleksje, a może po prostu chciał go przetrzymać w swoim sklepie? Po co? Nie mam bladego pojęcia, a tym bardziej Amo go nie będzie miał. Jakby nie było, ludzie to nie książki. Mimo że te zostały napisane przez człowieka lub jakiś inny, inteligenty gatunek istot, to księgi kierują się logiką. Fakt, istnieją takie, które tego nie robią, ale o tych haniebnych przedstawicielach gatunku Prince woli nie pamiętać. Niespodzianka, człowiek to dziwne stworzenie. Mugol czy nie mugol, nieważne. Ten młody czarodziej nie ma najmniejszej ochoty tracić czasu na ich małostkowe gdybania i bujanie w obłokach. Chcesz dotknąć chmur? To wsiadaj na miotłę, a nie gapisz się w niebo!
- Ostro. - skomentował zabieg językowy, który wykorzystał ciemnowłosy mężczyzna. - Ciekawe podejście, bez wątpienia. - ciężko się zdecydować, to była pochwała czy nagana, a może żadne z tych? W każdym bądź razie miła odmiana, w końcu nie codziennie spotyka się szlachcica, który nie przejmuję się kurtuazją czy opinią innych przedstawicieli swego środowiska. Fakt, są Weasleye, lecz oni nie robią tego z wyboru. Powiedzmy, że status materialny zmusił ich do tego. Podobało mu się, że Colin przechodził do konkretów. Można by ciągnąć tę rozmowę, oczywiście, ale w jakim celu? Gdyby Amodeus pragnął rozrywki w towarzystwie Fawleya, to zaprosiłby go na szklankę ognistej po pracy. Nie było tak, tym razem przynajmniej. - Zgaduję, że skoro jest pan tak bardzo zainteresowany jednym z naszych pracowników, to tak, jest. - uśmiechnął się grzecznie, w sposób który w ogóle nie pasuje do... nieco szorstkiego charakteru wypowiedzianego zdania. Odwrócił się na pięcie od towarzysza rozmów i skierował swą twarz na regał z książkami. Tak, najwyższy czas przejść do interesów, że tak to nazwę. - Animagia. - podsumował krótko, dając znak, że koniec z zabawami, przynajmniej w tym momencie. - Nie interesują mnie filozoficzne czy też teoretyczne dywagacje na ten temat. - zerknął na niego przez ramię, jakby chciał się upewnić, że się zrozumieli. - Możesz sobie darować książkę Bartiusa, Switch'a też odpuść. - posłał mu niemal czarujący uśmiech. W ogóle nie zwracają uwagi na to, że tym razem opuścił grzecznościowe "pan", Colin raczej nie przejmie się tym, prawda? Jak wieloma innymi rzeczami.

Możliwe, że gdyby Amodeus miał większą świadomość co do tego, w jakich kierunkach zazwyczaj wędrowały myśli Colina - a te najczęściej nie chciały się słuchać właściciela i prezentowały mu w wyobraźni obrazy, o których zwykle jak najszybciej chciałby zapomnieć - nie przychodziłby tak często i tak chętnie do księgarni? A może po spotykaniu codziennie czarodziejskiego ewenementu, który zaglądał do Borgina&Burkesa miał już kompletnie wywalone na to, co kto myśli, jak się zachowuje i co mu łazi po głowie. Tak, to mogło być jakieś wytłumaczenie, szczególnie że klientela tamtego sklepu znacznie różniła się od klienteli spotykanej chociażby w tej uroczej księgarni, przesyconej niesamowitą atmosferą, którą czuje się już po przekroczeniu progu.
Patrząc teraz na młodego mężczyznę podświadomie wrócił pamięcią do czasów, gdy sam był w jego wieku i stawiał pierwsze kroki w niepewnym biznesie. Też zaczynał jako pracownik kogoś większego, chłopiec na posyłki, który z tygodnia na tydzień, miesiąca na miesiąc stawał się powoli prawą ręką właściciela księgarni, a potem... potem wszystko potoczyło się w tak szybkim tempie, że nawet jego pamięć nie nadążała przybliżać kolejnych obrazów. Czy Amodeus był równie ambitny jak on wtedy? Czy już teraz w głowie tego brązowowłosego jegomościa już rodzą się plany, jak wykołować swoich szefów i samemu przejąć interes? To byłoby ciekawe, obserwować walkę o władzę w interesie, który musiał przynosić całkiem wysokie zyski, zwłaszcza teraz, gdy posiadanie przedmiotów wątpliwego pochodzenia było jednocześnie niebezpieczne, ale i szaleńczo kusiło. Zmierzył odwróconego tyłem mężczyznę spojrzeniem i westchnął w duchu, postanawiając sobie, że w najbliższym czasie zajrzy do tego jego sklepu. Konkurencja konkurencją, ale Colin nie mógł zaprzeczyć, że można tam było znaleźć bardzo interesujące egzemplarze książek.
- Animagia... - powtórzył, zamykając oczy i przypominając sobie z pamięci długą listę książek poświęconych tej dziedzinie. Od podręczników do transmutacji, z których korzystano w szkołach, po proste poradniki dla osób, które chciałyby się zmierzyć z tą skomplikowaną magią i w końcu po dzieła przeznaczone głównie dla tych, którzy już opanowali jakąś część tej sztuki i którzy, powiedzmy sobie to szczerze, nie bali się dalszych eksperymentów. - Zakładam, że Animagia krok po kroku i Podstawy animagii to dzieła, które przeczytałeś jako pierwsze - powiedział, nie otwierając oczu i dalej szukając w pamięci jakichś interesujących pozycji, niekoniecznie książkowych, które mógłby mu polecić. - Mógłbym dorzucić do tego Sekrety zaawansowanej sztuki animagicznej, Choroby animagiczne i Animagię wielopostaciową, chociaż ta ostatnia książka pełna jest dość drastycznych rycin - dorzucił z lekkim uśmieszkiem. - To dość obszerna dziedzina wiedzy, w dodatku taka, gdzie wciąż istnieje wiele spekulacji... - otworzył oczy i sięgnął po książkę leżącą na najwyższej półce, prawie opierając się na nim przy tym ruchu i otworzył okładkę. - Na przykład Teoria animagii rodzinnej próbuje wskazać, co tak naprawdę się dzieje w sytuacji, gdy animag pod postacią zwierzęcia będzie miał potomstwo - przewrócił oczami, zatrzaskując głośno książkę.

Grzecznie czekał, aż mężczyzna odnajdzie w zakamarkach swego kudłatego umysłu to czego szuka i oby to było coś, co przyda się Amodeusowi. Nie lubił tracić czasu, nawet na rozmowy z przystojnymi właścicielami księgarni.
Na jego twarzy pojawił się wyraz niezadowolenia, kiedy usłyszał pierwsze propozycje sprzedawcy. Oczywiście, ciemnowłosy nie mógł tego zobaczyć, w końcu Prince był zwrócony do niego plecami. Naprawdę? Tym chciał go zadowolić? Równie dobrze od razu mógł wskazać mu drzwi, chętniej by z nich skorzystał, niż z tej oferty.
- Pffy. - jedynie tym wyraził swoją dezaprobatę, krótkie parsknięcie, a tyle może przekazać. Druga próba poszła mu znacznie lepiej. Przynajmniej przykuł nią uwagę Amosa. Znów odwrócił swoją śliczną buźkę ku mężczyźnie. - Można spróbować. Pierwsza i trzecia, drugą sobie daruj, już ją znam. - posłał mu delikatny uśmiech. Zaskoczył go niespodziewany ruch Colina, co to ma być? Skoro tak bardzo chciał dotknąć swojego klienta, to mógł go zaprosić na kolację, a nie praktycznie, no prawie, kłaść się na nim. Niby nie doszło do kontaktu, ale... zdecydowanie za blisko. Obrócił się na pięcie i wykonał krok w tył. Nie miał za dużego polu do manewru, w końcu za nim znajdował się regał z książkami, o który teraz niemal się opierał. Jego mina przedstawiała niewielkie rozbawienie. - Nie, na ten moment podziękuję za ten... jakże ciekawy i oryginalny tytuł. - kącik jego ust powędrował ku górze, jakoś nie mógł się powstrzymać przed niewinnym puszczeniem mu oczka. - Znajdzie się jeszcze coś? Może coś bardziej... praktycznego. - nie chciał się za bardzo zdradzać ze swoimi zamiarami.

Toż mu się trafił wykształcony klient, prychnął w myślach, ale tak naprawdę był z tego zadowolony; nie lubił ludzi przychodzących do księgarni bez najmniejszego pomysłu na to, co chcą kupić i liczących, że sprzedawca odczyta ich myśli. Wyciąganie od takich osób informacji było istną katorgą, w dodatku najczęściej i tak nic nie kupowali. Tym razem jednak było inaczej i Colin już czuł tę przyjemność radość z faktu obsługiwania klienta świadomego swoich potrzeb.
- Pierwsza i trzecia - schylił się, wyciągając z półek małą książeczkę, a potem odwrócił się w stronę przeciwległego regału, sięgając po nieco większy tom. Obie miały ciemne okładki i posrebrzane tytuły na wierzchu. Przesunął palcami po półce naprzeciwko swoich oczu i zawahał się na moment, zanim sięgnął po trzecią. - Jeśli szukasz czegoś bardziej praktycznego, to może Animagiczna antykoncepcja? - trzeba mu przyznać, że dzielnie się wstrzymywał przez pierwsze trzy sekundy, by nie wybuchnąć śmiechem, ale chwilę później przestrzeń między regałami wypełniło parsknięcie śmiechu, stłumione natychmiast dłonią. Książka należała już do księgozbioru, gdy przejmował Esy&Floresy i zajrzał kiedyś do niej z ciekawości, ale lektura po pierwszych kilkunastu stronach okazała się dla niego zbyt dużym przeżyciem i, co tu ukrywać, na długi czas wyperswadowała mu chęć ćwiczenia animagii.
- No dobrze, traktujmy się poważnie, ale w razie czego mam też gdzieś książkę o usuwaniu niechcianych skutków animagicznych ekhem... wpadek - cofnął się nieco, odszukując wzrokiem kolejne tomiszcza poukrywane na półkach, starając się nie patrzeć przy tym na Asmodeusa, bo to mogłoby się skończyć kolejnym, kompletnie niepoważnym atakiem śmiechu. - Animagia dla wytrwałych, Moje życie jako kota, Raz, dwa, trzy, przemień się i ty - zaczął wyliczać, ale w końcu uznał, że na dłuższą metę nie ma to większego sensu. - Byłoby łatwiej, gdybyś wskazał, czego konkretnie potrzebujesz.

Nie do końca był pewien, czy także powinien zacząć się śmiać. Przecież nie wiedział, że Colin mówi o prawdziwej, istniejącej książce, no bo niby skąd? Prawdopodobieństwo, że to tylko jakiś... niezbyt śmieszny żart była bardzo duża. Kto napisałby książkę o Animagicznej antykoncepcji, kto, ja się pytam? Ale skoro mężczyzna miał aż taki ubaw, to może było w tym ziarnko prawdy. Amodeus uniósł nieznacznie brwi, wyrażając tym samym swe zmieszanie. Nie wiedział, co powinien o tym myśleć, więc rozwiązanie było proste. po prostu porzucił ten temat, o. Tyle, jakby Fawley o niczym takim nie wspomniał. Przyglądał się mężczyźnie i tej jego małej wyliczance, zastanawiając się, gdzie ich to prowadzi. Może jednak miał racje. Najlepiej by było powiedzieć mu, czego szukał lub samemu to znaleźć, bez pomocy osób trzecich. Nie, niestety nie miał czasu na samodzielne poszukiwania, ani cierpliwości, przynajmniej nie dzisiaj. Skrzyżował ręce na wysokości klatki piersiowej, po czym zaczął przyglądać się facetowi, jakby miało to pomóc w rozwiązaniu jego małego dylematu.
- Zaawansowany trening animagi, ostatnie etapy przed ukończeniem szkolenia. - powiedział w końcu, podejmując tym samym decyzje.  - Ewentualne trudności, które mogą przeszkadzać w opanowaniu tej umiejętności. - dodał po chwili. Przecież to nie tak, że przyznał się do porażki, bo w końcu coś takiego nie istniało w słowniku Amodeusa. Przynajmniej nie w rozdziale dotyczącym magii. I nie, przepowiadanie przyszłości to nie magia, więc braki w tej umiejętności są całkowicie dopuszczalne. Zerkał wymownie na starszego mężczyznę, czekając, aż ten nawiąże z nim kontakt wzrokowy. Już nie był taki śmiały, jak krótką chwilę temu? Ciekawe.

No, w końcu jakieś konkrety. Gdyby był w innej sytuacji, na przykład otoczony swoimi kotami, z pewnością zamruczałby teraz z zadowolenia i wziął się od razu do szukania konkretnych książek. Ponieważ jednak towarzystwo było cokolwiek mało kocie i mogłoby go nie zrozumieć, zrealizował tylko drugą część planu i wziął się za szukanie tytułów, które od razu nasunęły mu się na myśl. Bezceremonialnie wcisnął w Asmodeusa dwie książki, które trzymał do tej pory, a które ten wybrał wcześniej i uklęknął, przeglądając najniższe półki. Jego trzydziestopięcioletni kręgosłup cicho zaprotestował, ale Colin postanowił go zignorować, uważnym spojrzeniem błądząc po okładkach, które skrywały na znajdujących się między sobą kartach tyle tajemnic.
- Poradnik animagiczny mógłby ci pomóc - powiedział, sięgając ręką w głąb półki i wyciągając jakąś mikroskopijną książeczkę - nie sugeruj się nazwą, nie znajdziesz tam podstaw, których uczy się byle dzieciak w szkole. - Odłożył książkę obok i sięgnął na półkę wyżej, wyciągając kolejny egzemplarz, dość zniszczony, którego okładka ledwie trzymała się całości. Otworzył na stronie tytułowej, upewniając się, że wyciągnął dobrą książkę, chociaż i bez tego mógłby obudzony w środku nocy powiedzieć, gdzie się ona znajdowała. - W Skomplikowanych metamorfozach animagicznych są rozdziały o trudnościach w przemianie, ale jeśli szukasz książki, która traktuje tylko o tym, to nie mam jej w tej księgarni. Mógłbym ją sprowadzić na pojutrze. - Spojrzał w końcu na niego, podnosząc się z kolan i wycierając spodnie z kurzu, który się na nich nagromadził. Sięgnął po wybraną wcześniej książeczkę i trzymając obie w dłoni, spojrzał wyczekująco na Amodeusa.
Pełen profesjonalizm, panie Fawley, co? Nie widział celu w pytaniu klientów, po co czegoś szukają, to nie była jego sprawa, a klient, któremu nie zadawało się zbędnych i wścibskich pytań, wracał do sprzedawcy chętniej niż ten, który przed kupnem książki musiał wypełniać kwestionariusz osobowy. Jeśli Colin zainteresował się jakimś klientem, to raczej pod kątem jego problemu z wyborem najlepszej książki, a nie życia osobistego. Chociaż patrząc teraz na stojącego obok mężczyznę miał silną chęć zadania przynajmniej kilku wścibskich pytań dla samego faktu przeciągnięcia tego spotkania nieco dłużej.

Przyjął dwa tytuły, co do których udało im się dogadać, bez narzekania. Nawet nie wyraził swej opinii, żeby właściciel uważał z nimi. Nie, to nie tak, że wybuchłyby, gdyby je upuścił, chociaż trafiają się takie cuda. Po prostu miał zamiar je kupić! A swojego książki Amodeus traktował z należytym szacunkiem. Dbał o nie, niczym o pas cnoty, których chronił nieskalane dziewictwo jego siostrzyczki.
Zerknął z powątpiewaniem na nowy nabytek, który został odłożony na półkę. Nie zachęcał swoim wyglądem, prezentował się mizernie, ale skoro to Fawley polecał ten tytuł, to Amosiowi nie pozostaje nic innego, jak mu zaufać. Przesunął swe spojrzenie na rozpadającą się książkę. Taak, wyglądała niczym najgorsze egzemplarze z Działu Ksiąg Zakazanych. Przynajmniej cena będzie niższa. Jego mina wyrażała konsternację. Chwila prawdy.
- Biorę. - posłał wymowne spojrzenie sprzedawcy, wskazując gestem księgi trzymane przez niego oraz te, które sam trzymał w ręku. - Chętnie, możesz złożyć zamówienie. - uśmiechnął się zadowolony. - Dobrych książek nigdy za wiele.
Póki miał wolną rękę, bo w końcu część zakupów trzymana była przez Colina, sięgnął ku wewnętrznej kieszeni szaty. Długo mu to nie zajęło. Wyjął z niej niewielki mieszek, którego zawartość pobrzękiwała wraz z każdym ruchem.
- Należy się? - zerknął na pracownika, czekając na jego wycenę. - Po zamówienie mam zgłosić się do księgarni, twojego domu czy dostarczysz mi ją osobiście? - zaśmiał się wesoło.
Och, nawet humor mu się trochę poprawił. Sama świadomość posiadania nowych książek może zdziałać cuda, przynajmniej w przypadku Amodeusa.

Jego wewnętrzny bogin z różą w zębach zatańczył z radości, patrząc na ściskane przez Asmodeusa książki. Niecodzienny widok patrzeć na kogoś, kto z takim pietyzmem traktuje nawet zniszczone tomy i co lekką ręką gotów jest zapłacić za więcej niż jedną książkę. Większość jego klientów ograniczała się zwykle do przymusowych zakupów podręczników dla swoich pociech albo jednego lub w porywach do dwóch egzemplarzy, zwykle i tak poleconych już wcześniej przez kogoś, a nie samodzielnie wybranych. Tęsknił za czasami, gdy wizyta klienta w księgarni lub antykwariacie kończyła się wykupieniem połowy sklepu... no dobrze, mała przesada, ale Colin nie mógł pozostawać ślepy na to, co się działo na rynku. Wykończyć mogła go nie tyle konkurencja, co wtórny analfabetyzm szerzący się wśród magicznej społeczności. Przerażające było to, że niektórzy z czarodziejów nie mieli w ręce w ciągu roku żadnej książki, a w Proroku rozwiązywali tylko rebusy.
- Jeśli uznam dzisiejsze zamówienie za mały gratis na koszt firmy, to może będziesz bardziej skłonny odebrać ostatnią książkę w moim domu - uniósł brew, patrząc na niego wyczekująco, ale z pewnym błyskiem niepewności i zaskoczenia, że jakimś cudem podjął tę gierkę. - Przy okazji będziesz mógł pobuszować po mojej prywatnej bibliotece - dodał takim tonem, jakby właśnie wabił jakiegoś wyjątkowo upartego kocura torebką kocimiętki. W myślach przywołał listę ciekawych ksiąg, którymi mógł skusić Amodeusa i uznał, że większość z nich powinna zainteresować mężczyznę, nawet jeśli nie dotyczy bezpośrednio animagii. Jednocześnie nakazał sobie pościągać do swoich księgarni wszystkie znane dzieła o tej specyficznej sztuce przemiany człowieka w zwierzę.

Zdziwienie zaczęło bezczelnie panoszyć się na uroczym licu Amodeusa, lecz jego rządy nie trwały długo, ponieważ szybko przegonił je wyuczony, spokojny wyraz twarzy, tak odpowiedni dla pracownika sklepu. Potrafił opanować się po usłyszeniu najdziwniejszych próśb klientów, więc to niespodziewane zaproszenie nie stanowiła dla niego, aż tak dużego wyzwania. Niewielki, lekko niepewny uśmieszek wykwitł na jego buźce. Nie był pewien, czy Colin po prostu postanowił podczepić się pod jego niewinny żarcik czy naprawdę wysunął  prawdziwą propozycję. Przez ten niecodzienny wyraz oczu, skłania się ku tej drugiej opcji. Czyżby to była nowa strategia, aby przekabacić Księcia na swoją stronę? Czyli zachęcić do porzucenia obecnego miejsca pracy i przyjęcia oferty, którą tak wiele razy wysuwał.
- Emm... - nie wiedział za bardzo, jak powinien zareagować. Czy była to pułapka, wymyślona pod wpływem chwili? Jego spojrzenie nagle się wyostrzyło, a gdyby mógł stroszyć uszy, to pewnie by to zrobił. Ot, taka reakcja na propozycję buszowania w prywatnej bibliotece Fawleya. - Chętnie. - powiedział dość spokojny, chociaż nie mógł ukryć, że ten spokój był wymuszony.
Zgrabnie zabrał trzecią i ostatnią książkę od mężczyzny, a w jej miejsce włożył mieszek z pobrzękującymi monetami. Nie będąc do końca pewnym, co się właśnie stało, ruszył ku drzwiom. Zatrzymał się po przejściu kilku kroków, po czym nieznacznie odwrócił głowę przez ramie.
- W takim razie czekam na sowę... - rzucił szybko i ruszył przed siebie, więcej się nie oglądając.

Kłoniec~

Księgarnia na Pokątnej była najbliżej i... wielkość asortymentu był dla Nevy zadowalający. Szukała niby jednej książki, ale tematyka była szeroka i nie znała żadnego tytułu, który mógłby jej podpasować. Nawet autor nie przychodził jej na myśl! Całkowita pustka. Miała ogromną nadzieję, że w lokalu będzie ktoś, kto zechce jej pomóc i chociażby naprowadzić ją na coś, co jej się przyda.
Cała jej osobista afera z wyjściem do tego tajemniczego miejsca z woluminami przeróżnej maści wynikała z jej kolejnych prób szukania pracy. Gdzieś na mieście słyszała, że niejaki Yaxley ma hodowlę trolli. Z początku nie miała zamiaru nawet myśleć o czymś podobnym, ale w miarę upływu minut... a potem godzin... machina ruszyła. No bo czemu nie? To zawsze jakieś nowe doświadczenie, które możesz włożyć do swojego życiowego portfolio, prawda? Trolle nie grzeszą inteligencją, więc powinno ci się łatwo z nimi pracować. Staż w Ministerstwie Magii odbyłaś, więc... chwila, chwila. Nie miałaś do czynienia z trollami.
To były myśli, które zaczynały się gromadzić w jej głowie niczym stos niepotrzebnych dokumentów. W końcu nawet nie wiedziała, czy ta hodowla trolli to była prawda! Może te dwie starsze panie nieświadomie zagrały z nią w głuchy telefon? Nawet jeśli, to i tak poszerzenie swojej wiedzy na temat trolli będzie dla niej dobrą opcją na spędzenie wieczoru.
Odważnie chwyciła za misternie wyrzeźbioną klamkę i weszła do środka. Alarmujący o przyjściu nowego klienta dźwięk dzwonka puściła mimo uszu, jak kot, który wie, że musi złapać mysz i nic mu już w tym nie przeszkodzi. Odetchnęła spokojnie i rozejrzała się po pomieszczeniu. To był wielki labirynt regałów, w którym tylko taki polujący kot mógłby odnaleźć drogę. No dobrze, gdzie jest zatem jakiś pomagier do szukania tego, co siedzi nam w głowie, a czego potwierdzenie chcielibyśmy znaleźć w jakiejś ładnie oprawionej i wydanej książce?
Nie oszukuj się, nikt nie ma w tej księgarni czasu na takie indywiduum jak ty!
Neva więc ruszyła niepewnie w kierunku jednego z wielu regałów i mimowolnie wyciągnęła ku górze swoje jasne dłonie - dwa palce jednej położyła na malinowych ustach, jakby bała się, że powie za chwilę coś niewłaściwego, a palcem wskazującym drugiej sunęła powoli po grzbietach ksiąg.

Od wyjścia Amodeusa minęło niecałe pół godziny, a on już miał w głowie całą listę książek, które mógłby mu zaproponować. Wysłał też sowę, by przysłali mu poszukiwani tomik jak najszybciej i wrócił między półki, mijając klientów i kiwając głową tym, których znał z widzenia lub poznał kiedyś osobiście. Sporo czasu minęło, odkąd poruszał się między regałami jako subiekt, z tym swoim młodzieńczym zapałem obsługując każdego klienta, wypytując, szukając, wertując spisy książek, by dać klientowi produkt najlepszy, dopasowany do jego potrzeb. Zadowolony klient to zadowolony szef, a w tamtym czasie to właśnie jego zadowolenie było dla Colina najważniejsze. Z lekkim rozrzewnieniem wspomniał chwile spędzane wśród zakurzonych regałów, gdy stanął w antykwariacie nie jako pracownik, ale jedyny właściciel. A teraz? Należała do niego największa księgarnia w Londynie i kilkanaście mniejszych sklepów w całym Zjednoczonym Królestwie.
Dzwonek przy drzwiach odzywał się nieustannie i Colin już dawno nauczył się go ignorować. Nie należało już zresztą do tego obowiązków troszczenie się o obsługę klienta - miał od tego cały sztab pracowników, którzy co miesiąc otrzymywali okrągłą sumkę bynajmniej nie za wylegiwanie się za ladą i czytanie tanich mugolskich romansideł. Dziwił się samemu sobie, że zszedł z górnej galerii tylko po to, aby obsłużyć Amodeusa. Odezwało się w nim pragnienie powrotu do starych czasów? Czuł znudzenie biurokratyczną pracą za biurkiem? A może to osoba samego klienta sprawiła, że skierował swoje kroki między regał? Nie, nie chciał teraz o tym myśleć. Pora było wracać do gabinetu i znów zanurzyć się w stos dokumentów.
Wyminął dział z księgami o eliksirach i raźnym krokiem skierował się w stronę schodów, zamyślonym spojrzeniem przesuwając po twarzach klientów. Weszli do księgarni z zamiarem kupna jakiejś książki, pozbędą się nieco galeonów i wyjdą zadowoleni, że zrealizowali swój plan. A on? Jaki był jego plan na życie? Spojrzenie Colina zawisło na chwilę w próżni, by po chwili przenieść się na młodą dziewczynę, która krążyła obok najbliższego regału z miną, jakby nie do końca wiedziała co tu robi i czego szuka. Rozejrzał się, ale w pobliżu nie było żadnego pracownika, którego mógłby oddelegować do pomocy. Zamknął oczy, ale i bez tego doskonale wiedział, co powinien robić; podszedł do niej, przywołując uśmiech, jakim w przeszłości witał każdego nowego klienta.
- Dzień dobry - zaczął miękko, błądząc palcami dłoni po materiale swojej kamizelki. - Czy mogę jakoś pani pomóc? Mamy tu ogromny wybór książek, ale może mógłbym coś doradzić? - Kolor jej włosów tak wyraźnie kontrastował z ciemną barwą grzbietów książek, że Colin przez chwilę nie mógł oderwać od nich wzroku, ale zaraz przywołał się do porządku.

Pieśni syren, historia zaklęć, historia... kolejna historia... oh, anatomia gryfów. Być może była blisko, ale nie na tyle, by wiedzieć, że minie jeszcze jedną książkę i ta o trollach nagle się przed nią objawi. Dobrze by było, gdyby jeszcze w księgarni założyli taki system świateł, które odnajdują myśli klientów i wskazują im książki, których szukają. To by było cudowne! Takie zagubione wśród regałów istotki jak Nev miałyby ułatwione zadanie w znajdywaniu czegokolwiek.
Teraz ten "system świateł" zastępowany był przez ludzi, wykwalifikowanych do tej roboty czarodziejów, którzy doskonale znali rozmieszczenie każdego woluminu na tym miejscu.
I akurat żadnego takiego jegomościa obok niej nie było. Jak to mówią niektórzy - tak to w życiu bywa. Nikogo obok siebie nie znajdziesz, jeśli naprawdę będziesz potrzebowała pomocy.
Odleciała w tych rozmyślaniach. Na szczęście pojawił się za nią ktoś, kto dziś wieczór miał sprawić, by nie czuła się zagubiona w tym ogromnym miejscu.
Odwróciła się i spojrzała na męską brodę, która akurat znalazła się na wysokości jej wzroku. Zadarła lekko głowę i... chyba zabrakło jej języka w ustach. Nie spodziewała się kogokolwiek, a co dopiero tak urodziwego młodzieńca! To nadal księgarnia czy biuro matrymonialne?
Neva, skup się!
- Dzień dobry - odparła, po czym odwzajemniła jego uśmiech swoim. - Ja... tak, tak... szukam książki. Nie znam ani tytułu, ani autora, zależy mi po prostu na tematyce.
Czy ją onieśmielał? Może odrobinę. Nie na co dzień miała do czynienia z księgarzami, którzy zamiast garbu i okularów mieli piękne oczy i szalenie dostojny uśmiech. Coś jej się wydawało, że częściej będzie tu zaglądała...

Sięgnął myślami do sytuacji sprzed godziny i nie mógł się oprzeć wrażeniu, że są bliźniaczo podobne. Zupełnie jakby Amodeusa i stojącą teraz przed Colinem młodą dziewczyną było jakieś niewyjaśnione podobieństwo albo jakby się zmówili, by właśnie dziś, jedno po drugim, zajrzeć do jego księgarni. Uśmiechnął się do siebie w myślach i na powrót skupił na czekającym go zadaniu. Uwielbiał wyzwania związane z wyszukiwaniem książek pasujących doskonale w gusta klientów i nie zamierzał marnować okazji, by nie rozwiązać kolejnej zagadki.
- Szuka pani książki w księgarni - powtórzył i uniósł brwi, starając się jednak, by ton jego głosu był zabarwiony tłumionym śmiechem, a nie tymi paskudnymi kryształkami złośliwości, które niekiedy samoistnie wdzierały się w jego wypowiedzi. - Na pewno coś na to poradzimy, tylko proszę powiedzieć, jaka tematyka panią interesuje. Miłosne eliksiry? Zaklęcia domowe? - zmierzył ją uważnym spojrzeniem, schylając nieco głowę. - Poradnik jak znaleźć kawalera w tydzień? - Och, Colin, nie bądź taki protekcjonalny! To, że młode panny przychodzące do księgarni zazwyczaj szukają skutecznych wskazówek na uwiedzenie bogatych szlachciców nie oznacza automatycznie, że stojąca przed tobą dziewczyna oczekuje dokładnie tego samego. Uśmiechnął się natychmiast przepraszająco i sięgnął dłonią na kark, krzywiąc się lekko.
Powinien być zdecydowanie bardziej uprzejmy i mniej pozwalać sobie na te drobne złośliwości. Towarzystwo kotów zdecydowanie mu nie służyło, bo te wysłuchiwały jego zgryźliwości z cichym miauczeniem, nawet nie rozumiejąc, co do nich mówi.

Czy jej się wydawało, czy ten pan był złośliwy? Oh, tak, była jedna wspólna cecha wszystkich bibliotekarzy. Była to właśnie złośliwość! Owa cecha objawiała się w różny sposób - mogła to być zgryźliwa uwaga, spojrzenie spod byka, mruczenie pod nosem w niezrozumiały sposób, pogardliwe machnięcie ręką... no i na końcu, zmierzenie czytelnika od góry do dołu.
Dziewczyna wyczuła ten dziwny "gest" z jego strony, ale nie potrafiła go w pełni określić. Jej oczy wychwyciły za to to lekkie drgnięcie kącików jego ust, które kojarzyło jej się raczej z chowanym dowcipem niż z wredną uwagą na temat doboru sklepu oraz jego asortymentu. I cóż? Nie myliła się. Wnioskując po ostatnich wypowiedzianych przez niego słowach, był nawet zabawny.
Uniosła dłoń do ust, by zasłonić je wierzchem dłoni i ukryć śmiech.
- Cóż mi więcej mówić. To prawda. Gdybym szukała różdżki, na pewno posłałby mnie pan do Ollivandera, mam rację? - odparła rozbawiona jego słowami. - Ah, nie, nie. Nie prędko mi do tego, proszę pana, proszę mi uwierzyć. Aczkolwiek nie przeczę, książki na pewno użyteczne. Zwłaszcza ta ostatnio. Jest taka na składzie księgarni?
Może gdyby była, to nawet by się nią zainteresowała? Ale wtedy musiałaby jeszcze poszukać tytułu "Jak prawidłowo smalić cholewki do przystojnego księgarza". Połączenie tych dwóch książek powinno dać efekt lepszy niż amortencja. A może i sama amortencja byłaby dobra...
Zaraz, o czym to ona...
- W każdym razie dziękuję za komplement, miły panie. Szukam książki o trollach. Wszelkich rodzajach, ich zachowaniu, anatomii, fizjologii... rozumie pan? Ogółem mówiąc - o wszystkim, co ich dotyczy.
Splotła dłonie za plecami i uśmiechnęła się nieco szerzej. Naraz chciała być czarującą, młodą damą, która chce się dokształcać w odległych dziedzinach nauk magicznych!