Cmentarz z kapliczką

Tak, jak się spodziewał, nie udało mu się otoczyć terenu ochronną magią - ta rozproszyła się, niewystarczająco silna, na szczęście jednak - na powrót skupiona zaklęciem Lucindy. Posłał w jej stronę lekki uśmiech, ciesząc się, że była tu z nimi; jej umiejętności i doświadczenie z pewnością miały okazać się na wagę złota, jeśli sytuacja wymknęłaby się spod kontroli.
Czy już się wymykała? Nie był pewien, kroki, które usłyszał, mogły należeć do kogokolwiek - ale oni nie mogli pozwolić sobie na ryzyko. Nawet jeśli byli to zwyczajni mieszkańcy Londynu, ukrywający się pośród opuszczonych zabudowań cmentarza, to nie mieli pewności, czy na ich widok nie podnieśliby alarmu - twarze zarówno Lucindy, jak i Anthony'ego, widniały na porozwieszanych po mieście plakatach; za schwytanie ich dwojga spokojnie można było dostać małą fortunę. - Zaraz was dog-g-gonię - powiedział cicho; Lucinda miała rację, powinni trzymać się razem. - Anthony, widzisz ich? Myślę, że nie p-p-powinniśmy się ujawniać, dopóki nie będziemy mieć p-p-pewności - zasugerował. Pozwolenie, by przeciwnik zbliżył się za bardzo, już raz odbiło mu się czkawką. Skierował różdżkę przed siebie, żeby następnie przeciągnąć ją od jednej do drugiej strony; chciał ukryć ich trójkę przed spojrzeniami ewentualnych intruzów, jednocześnie pozwalając trzeciemu oku Anthony'ego na rozeznanie się w sytuacji. - Salvio hexia - wypowiedział starannie, mając nadzieję, że powietrze za moment zafaluje - sygnalizując pojawienie się magicznej bariery.

| 1. kostka - zaklęcie, LINK DO WGLĄDU MG
2. kostka - inicjatywa

The member 'William Moore' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 12

--------------------------------

#2 'k100' : 85

Skrzywił się na myśl, że najpewniej usłyszeli - i zobaczyli - kogoś innego, że nie mieli do czynienia z wilkołakami. Nie żeby śpieszyło mu się do spotkania z tymi bestiami, wyczuwał jednak kłopoty. Czy to mogli być jacyś łaknący zastrzyku adrenaliny marynarze...? Wątpliwe. Wolał nastawiać się na najgorsze, na walkę. Lepiej było dmuchać na zimne niż później żałować beztroski. Odczuł namiastkę ulgi na myśl, że magia usłuchała i spłynęła do różdżki, by następnie wzmocnić towarzyszy. - Myślisz, że oni nas jeszcze nie usłyszeli? - mruknął pod nosem, odpuszczając sobie lordowskie tytuły. Nie był pewien, czy ukrywanie się miało sens, dopóki jednak nie wiedzieli, z kim mają do czynienia, wolał zachowywać się względnie cicho. - Ascendio - mruknął, kierując różdżkę w stronę kaplicy.

| spróbuję przenieść się tak, by stać obok kaplicy i chować się za jej rogiem - mam na myśli pole cztery kratki w górę od Claude'a

The member 'Caelan Goyle' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 12

Nie poczuł przypływu mocy, nie poczuł się silniejszy. Zaklęcie nie zadziałało, co mogło być niepokojące. Nie każdy czar działał, czasem wystarczyła odrobina rozproszenia się, aby zaklęcie nie przyniosło oczekiwanego skutku. Niemniej jednak, wystarczyła świadomość, że ktoś poza nimi się tu znajduje, aby mogli podjąć kolejne działania. Spojrzał na Caelana, kiedy ten zadał pytanie. - Powinniśmy założyć, że słyszeli. - odparł szeptem. Skoro Cloude zanotował ich obecność, musieli założyć, że tamci również zorientowali się o obecności osób trzecich. Rosier zawsze myślał w ten sposób, zakładając takie scenariusze, aby nie dać się zaskoczyć. Przede wszystkim, nie chciał pozwolić wilkołakom umknąć, o ile w ogóle się tu znajdowały, a po drugie... Mając na uwadze wydarzenia z początku sierpnia i fakt, że niektórzy nadal się buntują... mogli zakładać dosłownie wszystko. W końcu nie było tajemnicą, że wilkołaki są tu obecne, choć to nadal jedynie plotki, które mogły okazać się jedynie wymysłami wybujałej wyobraźni. - Ascendio - wypowiedział zaklęcie skupiając się na nim w pełni. Skierował różdżkę w stronę ściany kaplicy, bo właśnie tam chciał się znaleźć.


Próbuję przenieść się pod ścianę kaplicy.
Tutaj

The member 'Mathieu Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 31

- Słyszałem jak gdyby kroki. Po drugiej stronie kaplicy - wyjaśnił Goylowi. Chwilę potem lord Rosier potwierdził jego przypuszczenia. Nie można było mieć w tym momencie złudzeń - nie byli tu sami. Pytaniem, które zaprzątało w chwili obecnej głowę Lokaja było to czy mieli do czynienia z grupą brawurowej młodzieży, czy też jednak wilkołakami. Trudno to było wycenić z obecnej pozycji.
Dlatego Claude postanowił pójść za resztą swoich towarzyszy i spróbować ten dystans skrócić szukając oparcia o ścianę kaplicy.
- Ascendio - wypowiedział jako ostatni po tym, jak się poruszył się na przód.

|1 kratka w górę, a potem 3 kratki ascendio w górę pod samą ścianę

The member 'Claude Cunningham' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 77

Próba szybkiego przemieszczenia się przy pomocy różdżki przez Caelana nie powiodła się. Mathieu miał więcej szczęścia, dzięki wzmocnieniu sojusznika udało mu się dolecieć tam, gdzie zamierzał, tylko odrobinę tłukąc sobie kości kolan i uda o wystający z ziemi nagrobek. Dalej wylądował Claude, skutecznie przemieszczając się w wybranym przez siebie kierunku. Claude i Mathieu byli teraz tuż pod ścianą kaplicy; zrujnowanej, brudnej, mocno zniszczonej wojenną zawieruchą - niedawno musiało stać się tu coś niedobrego, co niszcząco wpłynęło na budynek. Wszystkie okna z ich strony były albo zabite deskami albo zasypane gruzem, uniemożliwiając dojrzenie, co jest w środku. Nie widzieliście głównego wejścia do środka.

Lucinda również skupiła się na pozytywnej mocy; potężna inkantacja napełniła Williama i Anthony'ego siłą, ociepliła ich ciała, pozwoliła sprawniej korzystać z magii. Anthony sprawnie posłał magiczne oko na przeszpiegi: pomknęło ono ponad głową Lucindy w stronę kaplicy. Zakonnicy również widzieli pozabijane deskami okna, warstwy gruzu sypiące się z parapetów, a oko Macmillana wychwyciło również po części zapadnięty sufit z wschodniej części kaplicy, którą wspomniane oko mijało. Na bocznej ścianie kaplicy oko nie dostrzegło też żądnego oficjalnego wejścia do środka. Moore nie zdołał poprawnie rzucić zaklęcia, ale jego czujny wzrok , wyćwiczony latami praktyki na pozycji szukającego, mógł dostrzec, że wilgotna trawa oraz brudna ziemia jest bardziej wydeptana w kierunku zachodnim, tak, jakby tam prowadziła niegdyś - niedawno?- jakaś ścieżka lub tam właśnie przemieszczały się najczęściej ludzie lub zwierzęta.

MAPA:

| k8 Lucindy tutaj.

Claude, Mathieu - Magicus Extremos od Caelana (+13 do rzutów) 2/3
William, Anthony - Magicus Extremos od Lucindy (+ 14 do rzutów) 1/3
Protecta: -10 do rzutów na CM na terenie cmentarza z kapliczką
Billowi przysługuje inicjatywa


Rycerze Walpurgii odpisują w tym temacie.
Zakon Feniksa odpisuje w tym temacie.

Czas na odpis: 24h.

Znów mu się nie udało, powietrze nie zafalowało, ochronna bariera nie ukryła ich przed wzrokiem… No właśnie – czyim? Był pewien, że jeszcze przed chwilą słyszał zbliżające się do nich kroki, ale kolejne minuty mijały, a na tle ciemniejącego cmentarza nie pojawiła się żadna sylwetka, nikt też do nich nie zawołał, ani nie zdradził swojej obecności; dlaczego? Ze zwykłej przezorności czy innego powodu? Przygryzł wewnętrzną część policzka, zastanawiając się, co dalej; na ziemi, pośród wydłużających się cieni rzucanych przez niszczejące rzeźby, czuł się niezbyt pewnie – ale być może wcale nie musiał na ziemi pozostawać.
Zrobił dwa kroki do przodu, zbliżając się nieco do Lucindy i Anthony’ego, wciąż czekając na odpowiedź tego drugiego; miał nadzieję, że wyczarowane przez niego oko da im nieco większe rozeznanie w kwestii tego, z czym właściwie się mierzyli. – Rozejrzę się – szepnął, wskazując na miotłę, którą wciąż trzymał w lewej ręce. Nie czekając, przełożył przez nią nogę, żeby następnie wprawnym ruchem odbić się od ziemi, czując jak trawa i błoto uciekają spod jego stóp. Chciał wznieść się wyżej, może na wysokość dachu kapliczki – tak, by wciąż widzieć wszystko, co działo się pod nim.
Pochylił się niżej nad trzonkiem miotły, w prawej ręce wciąż ściskając różdżkę, początkowo kierując się w stronę rogu budynku, a później odbijając nieco w bok; rozejrzał się dookoła, próbując dostrzec cokolwiek, kogokolwiek, jednocześnie raz jeszcze kierując różdżkę w stronę ziemi. – Salvio hexia – wypowiedział, licząc na to, że wzmacniająca magia Lucindy tym razem pozwoli mu na poprawne rzucenie zaklęcia. Podejrzewał, że bariera nie miała być na tyle wysoka, by osłonić i jego, ale chciał zapewnić osłonę przynajmniej Lucindzie i Anthony’emu.

[b]MAPKA U MG
1. akcja - 1 kratka lewo-dół + 1 kratka dół + wsiadam na miotłę (pierwsza strzałka na mapie);
2. akcja (za inicjatywę, już na miotle - wzorowałam się na mechanice latania na miotle z poprzednich pojedynków, ale w razie czego naprostuj mnie, Mistrzu) - 3 kratki dół + zmiana kierunku miotły + 2 kratki lewo-dół + zaklęcie (druga strzałka na mapie)

The member 'William Moore' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 97

Zaklęcie Lucindy miało bardzo przyjemny efekt. Jego oko z kolei poruszało się naprzód, ale nic nie było w stanie dostrzec poza zniszczoną kaplicą, pozabijanymi oknami i ogólnym obrazem zniszczenia i dewastacji. Jedyne co go niepokoiło to brak obecności wilkołaków lub choćby śladu po ich obecności.
– Nie widzę na tę chwilę zagrożenia – rzucił cicho w ich stronę. – Nie widzę też żadnego wejścia. Sufit jest zawalony – streścił krótko. Anthony nie zamierzał jednak ryzykować i od razu poczuć się bezpieczniej. Posłał oko dalej na zwiady i to tak, żeby te wyjrzało za róg budynku. Sam ruszył naprzód. – Uważaj na siebie – zwrócił uwagę Moore’owi, kiedy ten oznajmił, że idzie się rozejrzeć.

Oko porusza się w następującej kolejności: 4 razy w dół i 1 raz dół-prawo
Ja poruszam się w dół-lewo i dół

Znalazł się przy ścianie dość szybko. Zaklęcie powiodło się i to było najważniejsze. Mieli możliwość kontynuowania działania. Kaplica nie wyglądała najprzyjemniej, w zasadzie była obskurna i nie zachęcała do wejścia, gdziekolwiek by się nie znalazło. W zasadzie to faktycznie wyglądało na idealną kryjówkę, pewnie nie tylko dla wilkołaków. Oby jednak to właśnie one znalazły tu schronienie, aby mogli wykonać powierzone im zadanie. Niemniej jednak, intrygowało go to, co może znajdować się w środku kaplicy. Nie mniej niż to, kto stoi po drugiej stronie budynku i z czym przyjdzie im się zmierzyć. Rosier postanowił zachować zimną krew i skupić się na tym, co może jeszcze zrobić. Zacisnął palce na różdżce i skupił się, celując nią w ścianę budynku kaplicy. - Abspectus - wymówił zaklęcie głośno i wyraźnie, chcąc umożliwić sobie zlustrowanie wnętrza tego miejsca. Jednocześnie przesunął się bliżej Cloude'a. - Dostrzegasz coś? - spytał. Być może i jemu uda się zobaczyć coś poza kaplicą, co może być dla nich jasnym znakiem.

Przesunięcie: Kratka w lewo, w stronę Cloude'a.

The member 'Mathieu Rosier' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 95

Ściągnął usta w wąską kreskę; sam pomysł zbliżenia się do kaplicy był dobry, gorzej, że nie udało mu się zmusić magii, by spełniła jego wolę. Kątem oka spojrzał w kierunku towarzyszy, zarówno lord Rosier, jak i Cunningham polecieli za swymi różdżkami, skutecznie schowali się za podniszczonym, zabitym deskami budynkiem. Tyle dobrze. Nie wiedział, gdzie dokładnie stali nieznajomi, ani jak wiele mogli zobaczyć ze swojej pozycji, wolał jednak dmuchać na zimne. - Salvio Hexia - mruknął, kierując różdżkę w kierunku rogu budynku, przy którym znalazł się Claude. Chciał stworzyć barierę, która skryłaby jego samego - i towarzyszy, gdyby wychylili się poza budynek - przed wzrokiem innych, pozwoliła podejść bliżej bez narażania się na przedwczesną interakcję. Następnie zrobił ostrożny krok w bok.

| W zamierzeniu chciałabym stworzyć taką barierę jak LINK BYŁ DO WGLĄDU MG, która sięga jeszcze poza mapkę w lewo + idę jedną kratkę w górne prawo;
Czy moglibyśmy prosić o informację na temat tego, czy się wzajemnie widzimy z tej odległości?