Wyspa Rzeźb

Ciemność-świst. Nie szalał za świstoklikami, a one nie szalały za nim, wcale nie zdziwił się, kiedy wylądował w wodzie. Podniósł się zaraz ruszając na zewnątrz i z rozbawieniem przyjmując uwagę Alexa, wizualizując sobie przy tym katar jako ich największy problem. Nie odezwał się jednak, jakoś nie w nastroju, rozglądając się uważnie dookoła, starając się wypatrzeć wszelkie niebezpieczeństwo.
Zerknął, czy wszyscy bez problemu wychodzą z wody. Dziwnie się tu czuł. Nie tak dawno siedział nad tą wodą z Judy i w spokoju wypatrywali zachodu słońca, wszystko było takie spokojne i romantyczne - jak się okazuje do czasu, bo nawet takie miejsce może kryć w sobie mroczną tajemnicę.
Presja czasu zawsze dobrze na niego wpływała, motywowała, o dziwo był w stanie funkcjonować z nią całkiem nieźle, często lepiej niż normalnie, kiedy mógł się rozpraszać, rozglądać dookoła, zamyślać i wygłupiać. Teraz skupił się na celu: poszukiwaniu żółtego, naznaczonego kamienia.
- Mam nadzieję, że nie jest gdzieś zakopany.
Co jakiś czas zerkał w stronę zarośli, czy głębszej części wyspy. Miał jakieś dziwne wrażenie, że muszą bardzo, ale to bardzo uważać. Choć fakt był taki, że na plaży i tak trudno byłoby im się jakkolwiek schować.

rzut na szukanie

The member 'Bertie Bott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 99

Nieprzyjemne szarpnięcie w okolicach pępka, szum, świst i...już nie giął się pod przesadnie niskim sufitem brzydkiego pokoiku. Nad sobą miał jedynie bezkres jaśniejącego powoli nieba, jeszcze ciemnego, ale już zapowiadającego długi, ciepły dzień. Wyjątkowo niechciany; nie chciał słońca, pragnął, by zostało za horyzontem na jeszcze jedną drzemkę, co zagwarantowałoby im więcej czasu na uratowanie więźniów. Siłowanie się z przyrodą byłoby jednak głupotą: musieli działać z tym, co posiadali, na niesprawiedliwych zasadach ustalony przez paskudnie złośliwy los.
Rozpoczynający ich podróż z gracją. Wylądowali w wodzie, na szczęście niezbyt głębokiej. Wysokiemu Benjaminowi sięgała zaledwie do połowy łydek, ale i tak zachwiał się nieco na umykającym spod stóp piasku. Od razu sięgnął jednak po różdżkę, rozglądając się dookoła. Wszyscy byli cali, na szczęście nie mieli w drużynie żadnego karła wśród półgoblinów, którego mogłaby porwać silniejsza fala. Od razu, nie tracąc czasu, ruszył za Alexandrem i Bertiem w kierunku brzegu, chcąc wydostać się na suchy ląd. Widział, że mężczyźni kierują wzrok raczej nisko, na plażę, szukając żółtego kamienia, sam więc skierował wzrok - i różdżkę - znacznie wyżej, celując czarem na najbliższy, nieznany obszar zarośli i brzegu. - Carpiene - mruknął, z nadzieją, że udane zaklęcie odsłoni ewentualnych gapiów oraz przeszkody, które przyszykowała dla nich Wyspa Rzeźb, chcąc utrudnić uwolnienie niewinnych.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 6

Wiedziała czego się spodziewać, lecz pomimo to uczucie szarpnięcia w żołądku zdominowało wszystkie inne bodźce – nawet falę zimnego, nocnego powietrza, najzimniejszego o tej porze nocy, które zastąpiło zaduch poddasza. Chwilowo zignorowała nawet zanurzenie w wodzie – jako najniższa z osób musiała liczyć się z większą częścią zamoczonych ubrań, lecz one nie są problemem – wyschną lub pomogą im zaklęciem w późniejszym czasie, by nie zostawiać mokrych śladów na suchym podłożu korytarzy. Lekko rozchlapując wodę wokół, po kilkunastu krokach dotarła na plażę jako ostatnia - przepuściła panów przodem być może po to, by nie zauważyli jak odpluwa do wody ślinę, próbując pozbyć się nieprzyjemnego posmaku zdenerwowania odczuwalnego na języku, powstałego z zawartości żołądka, która podeszła do góry przy gwałtownym przeniesieniu. Denerwowała się jak przed jakimś ciężkim egzaminem – myśl o złapaniu została przykryta czymś gorszym: co jeśli im się nie uda, co jeśli przez nich ci biedacy zostaną już tutaj na zawsze? To więzienie, ten eliksir wydawał się czymś gorszym niż przymusowy pobyt w innym z więzień, w końcu z Tower dało się uciec, nawet jeśli niewielu tego dokonało. Spróbowała odsunąć od siebie te pochmurne myśli, nie chciała w końcu, by sparaliżowały jej możliwości działania. Martwić się będą potem… mają jeszcze na to czas. - Salvio Hexia – wymruczała po wyciągnięciu różdżki, próbując po raz kolejny niełatwego zaklęcia. Podzielili się praktycznie od razu – część zajęła się poszukiwaniem kamienia, lecz trzeba było zadbać także o bezpieczeństwo; nawet jeśli w tej chwili nikt nie zwracał na nich uwagi, czujność strażników mogła być wzmożona - istniała realna szansa, że spodziewają się próby ratunku, nawet jeśli była szaleńcza. W końcu eliksiry miały uwięzić przetrzymywanych na wyspie już na zawsze. Ten czar obronny, jeśli pomyślny, powinien im dać odpowiednie schronienie teraz i... miała nadzieje, że także potem, gdy wyślizgną się główną bramą wraz z uwiezionymi. Nie była pewna, czy zaklęcie się udało, dlatego nie schowała różdżki – na pewno się jej przyda przed wschodem słońca… i to nie raz. Na koniec spróbowała choć trochę wykręcić materiał mokrych spodni, który otulił jej łydki w zimnym uścisku godnym inferiusa - krople wody spadły na piasek podmywany przez fale. To nie powinno potrwać zbyt długo.

The member 'Josephine Fenwick' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 34

Zaklęcie rzucone przez Benjamina nie wykryło niczyjej obecności ani istnienia pułapek. Od czaru Josephine zaś zfalowało powietrze, jednak nikt nie mógł być pewien czy zaklęcie zadziałało.
Bertie i Alexander znaleźli kamienie. Oba spełniające warunki - żółte i z wyrytą runą. Selwynowi udało się to natychmiast. Dostrzegł błysk już w momencie, w którym wylądował na plaży. Bott potrzebował nieco więcej czasu, ostatecznie jednak także dzierżył kamień w dłoni. Obaj nie potrafili jednak stwierdzić, co oznacza wyryty na nich symbol. Mogli zaryzykować wrzucając oba do wody albo spróbować je przestudiować.

|Na odpis macie 48 godzin
Możecie wrzucić oba kamienie do wody, możecie je zbadać samodzielnie lub z resztą grupy albo możecie rzucać tylko jednym z nich. Wtedy jednak rzucacie kością na powodzenie otwarcia przejścia.

Druga kolejka.

Szukanie kamieni miało to do siebie, że mogli być zobaczyć skutki własnych działań. Zaklęcia stanowiły całkiem inny zakres, pozostała więc tylko wiara, że być może im się udało - że być może są dobrze chronieni a na plaży nie czekają na nie żadne pułapki. Szczęśliwie Alexander odnalazł kamień - omal nie podskoczyła z radości na jego widok, to właśnie musiał być klucz do ukrytego przejścia. Czyżby los był dla nich łaskawy i chociaż wejście okaże się niezwykle łatwe? Dobrze, nie mieli w końcu czasu, by marnować tutaj cennych minut! Radość nie trwała jednak długo, bo Bertie odnalazł także inny żółty kamień z podobną runą. I który z nich jest tym właściwym? Mogliby zaryzykować i wrzuć oba wprost w objęcia morskich fali, ale... Ale co jeśli zamiast otwartego przejścia, zamkną je całkowicie, aktywują pułapki albo, co gorsza, przywołają strażników? Nawet w przypadku run powinni zachować ostrożność, pomimo że naglił ich czas - co nagle to po głowie hipogryfa. - Alexander, Bertie, poczekajcie! Chciałabym spojrzeć na te runy - mówiła cicho, ale była pewna, że ją usłyszą - w końcu nie znajdowali się tak daleko od siebie. Lubiła zajęcia z starożytnych run, czasami natykała się na nie w różnych zapiskach, przez co podstawowa wiedza nieraz okazała się użyteczna. Tym razem mogła mieć tylko nadzieję, że znaki cokolwiek jej zasugerują, a najlepiej gdyby była w stanie je odczytać. Odebrała od mężczyzn kamienie i spróbowała im się przyjrzeć, najpierw pojedynczo, potem wspólnie, analizując podobieństwa i różnice - próbowała też sobie przypomnieć, czy gdziekolwiek wcześniej już nie widziała takich znaków i co one oznaczały.

rzut na odczytanie run

The member 'Josephine Fenwick' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 38

Josie potrzebowała trochę czasu, by poprawnie odczytać runy. Dopiero po chwili jednak zorientowała się, że znaki nieznacznie się między sobą różnią. Nie potrafiła podać dokładnego ich pochodzenia, w głowie świtało jej jednak ich znaczenie. Kamień trzymany przez Alexandra oznaczał rozstąpienie, rozdzielenie, ale też rozczłonkowanie. Zaś ten Bertiego zarówno wypłynięcie, wynurzenie oraz mżawkę.

|Ten post nie rozpoczyna następnej kolejki, ciągle trwa druga. Josie może napisać jeszcze jednego posta, w którym podzieli się informacjami z resztą, musicie wtedy zdecydować, który kamień wrzucacie do wody. Możecie też wrzucić oba. Termin końca kolejki pozostaje bez zmian.

Dwa kamienie. Dwa podobne znaki - początkowo nawet wydawało jej się, że są identyczne, dopiero przy mocniejszym wytężeniu wzroku zauważyła subtelne różnice, w runach tak bardzo kluczowe, decydujące o znaczeniu. Przez chwilę musiała walczyć ze sobą, by nie wyciągnąć różdżki i nie rozświetlić choć na chwilę ciemności, by móc lepiej przyjrzeć się znakom, jednak nie musiała być na kursie aurorskim, by wiedzieć, że dodatkowe źródło światła mogło zaalarmować dodatkowe oczy. W tej chwili żałowała, że nie znalazła więcej na temat ukrytego wejścia - choćby gdzie się znajduje, może wtedy mogłaby wydedukować, która runa jest odpowiednia. - Cóż... Obym miała rację - powiedziała cicho, z lekkim uśmiechem błąkającym się po ustach, mającym zakryć grymas niepewności. Ciężko było zdecydować się na jeden z kamieni, gdy poznała już ich znaczenie, jako jedyna z całej grupy mogła powiedzieć cokolwiek na temat run i postanowiła zatrzymać ich sens dla siebie - jeśli się pomyli, odpowiedzialna będzie wyłącznie ona sama. Odebrała kamień od Alexandra, ważyła go przez chwilę w prawej dłoni zanim wrzuciła go wprost w morskie fale. Nie mieli czasu na medytacje nad kamieniami - wybrała jeden z nich, w jej mniemaniu ten właściwy. Była przekonana, że nie będzie musiała długo czekać na efekt - oby taki jakiego się spodziewała, ujawniający ukryte wejście do zamku. Nie mieli czasu na pomyłki, a tym bardziej na próby uleczenia rozczłonkowania.

Josephine wrzuciła kamień odnaleziony przez Alexandra i oznaczający rozstąpienie, rozdzielenie, ale też rozczłonkowanie.

Wyspa, pomimo rzuconych zaklęć, dalej pozostawała dla nich zagadką, lecz szczęście sprzyjało im chociaż w aspekcie poszukiwania żółtych kamieni, mających pozwolić im na dostanie się do środka więzienia. Zarówno Alexander jak i Bertie wykazali się sokolim wzrokiem, praktycznie od razu odnajdując wśród wielu podobnych okazów dwa, oznaczone fluorescencyjnymi runami. Albo, dla Benjamina, dziwnymi zawijasami, przypominającym wycinki sztuki współczesnej lub dziecięce bohomazy. Wright zerknął to na Alexandra to na Josephine, zastanawiając się, czy któreś z nich posiadło tajemną sztukę odczytywania runów. Mina, z jaką Josie podniosła do góry kamień, wskazywała na to, że kobieta potrafi w mniejszym bądź większym stopniu je odczytać, dlatego nie rozpraszał jej głupkowatymi pytaniami. Dopiero, gdy wrzuciła jeden z kamieni do wody, Ben postanowił się odezwać.
- Wiesz, co oznaczały? I co robimy z tym drugim, zabieramy go? - spytał, kiwając na Bertiego, po czym odwrócił się ponownie w stronę centrum Wyspy Rzeźb, chcąc wypatrzeć ewentualnie pojawiające się wskazówki, drogę do więzienia lub cokolwiek, co pomoże im ruszyć dalej.

The member 'Benjamin Wright' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 86

Pozwolił kamieniami zająć się Josie, sam ledwie rzucił okiem na runy, które nic mu nie mówiły. Pomyślał o swojej mamie, która była znawczynią i o tym, że chyba powinien cokolwiek po niej załapać obracając się pomiędzy jej książkami - w gruncie rzeczy był jednak zbyt zainteresowany i rozproszony całym światem, a runy tkwiły gdzieś na samym końcu kolejki rzeczy, którymi nie miał ochoty się zajmować. Wymagały czasu i skupienia, kiedy Bott wolał kiedy dookoła się działo, a efekty było widać niemal od razu.
Tak, czy inaczej nie marudził i nie odzywał się, postanowił po prostu nie przeszkadzać, bo tylko tyle tak na prawdę mógł zrobić. Denerwowało go to, ale cieszył się że choć jedna osoba z nich wykazała jakąkolwiek chęć zerknięcia na kamienie. Sądząc po reakcji Bena i Lexa, najwidoczniej oni także nigdy nie zagłębili się w tę dziedzinę.
Nikt nie sądził, że może okazać się przydatna. Cóż, nikt się nie spodziewał, że wylądują na dziwnej wyspie w poszukiwaniu więzienia dla nie panujących nad mocą czarodziejów. I w tej chwili - mugolaków.
Żeby nie stać całkowicie bezczynnie uniósł różdżkę, przypominając sobie zaklęcie, które może im w czymkolwiek pomóc. Pamiętał też, że było dość skomplikowane, zdecydowanie jednak warte podjęcia próby.
- Veritas Claro. - poruszył różdżką w chwili, kiedy Josie ruszyła do wody z jednym z kamieni. Oby właściwym.

The member 'Bertie Bott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 10