Szkoła Magii i Czarodziejstwa Hogwart jest prawdopodobnie najbardziej znaną i największą uczelnią w świecie czarodziejów. Założona przed wiekami przez najpotężniejszych magów swoich czasów wydała na świat pokolenia wybitnych czarodziejów, którzy swoimi dokonaniami zapisali się na kartach historii. Na pamiątkę czterech założycieli, w Hogwarcie istnieją cztery domy hołdujące wartościom, jakie wyznawali ich protoplaści. Do Gryffindoru idą ludzie odważni, gotowi do poświęceń. Ravenclaw przyjmuje uczniów inteligentnych, lubiących zagadki logiczne i ponad wszystko kochających zdobywanie wiedzy oraz rozwój. W Hufflepuffie znajdują się osoby dążące do sprawiedliwości, które pozostają wierne swoim ideałom. Slytherin zwykło uważać się za dom dla czarodziejów czystej krwi, choć nie do końca jest to prawdą; odnajdują się tam osoby również z mugolami w swoim drzewie genealogicznym, choć trudno uświadczyć tam jakiegoś mugolaka. Ślizgoni charakteryzują się dużą przebiegłością, ale również dochowywaniem wierności przyjaciołom i równie wielką ambicją, która karmi czające się w ich duszach zalążki wielkości. Domy toczą między sobą zaciekłą rywalizację nie tylko o Puchar Domów, ale również w Quidditchu. Liczne animozje między uczniami utrzymują się także po zakończeniu szkoły, choć nie jest to regułą. Do Hogwartu przyjmowani są wszyscy młodzi czarodzieje, bez względu na czystość krwi, która nie jest tam wyznacznikiem żadnego statusu. Hogwart charakteryzuje się szerokim zakresem kształcenia swoich podopiecznych. W szkole uczyć się można nie tylko praktyki, ale także teorii magii, a wśród licznych dodatkowych zajęć z pewnością każdy znajdzie coś dla siebie. Żeby dostać się do szkoły, najprościej pojechać tam pociągiem, który odjeżdża z peronu 9¾ lub dostać się do wioski Hogsmeade, która leży w bezpośrednim sąsiedztwie uczelni. Hogwart jest potężnym zamkiem z licznymi tajnymi przejściami i sekretnymi komnatami, których nie sposób zliczyć. Gmach aż promienieje magią, co dla pierwszorocznych uczniów, zwłaszcza z niemagicznych rodzin, bywa sporym przeżyciem. Obok budynku znajduje się jezioro z magicznymi stworzeniami weń żyjącymi, Zakazany Las, do którego uczniowie wchodzić nie mogą, a także dużo wolnej przestrzeni porośniętej trawą, pojedynczymi drzewami i wszelką inną roślinnością, mniej lub bardziej niebezpieczną, na której można odpocząć po męczących zajęciach. Warto też wspomnieć, że pozycja dyrektora Hogwartu jest bardzo prestiżowym stanowiskiem, które cieszy się sporym autorytetem, bo też nie obejmuje go byle kto.
Po objęciu fotel dyrektora przez Grindelwalda w szkole zaszły spore zmiany. Pod pretekstem obrony przed czarną magią zaczęto nauczać samej czarnej magii. Luźną atmosferę, która do tej pory panowała w szkole, zastąpiono twardą dyscypliną, co zniechęca wiele osób do posyłania tam swoich dzieci. Niektórzy nauczyciele starają się opierać sposobowi prowadzenia szkoły przez nowego dyrektora, z czym ten walczy najchętniej przy pomocy zastraszeń. Rywalizacja między domami straciła nieco na znaczeniu wobec starć popleczników Grindelwalda z jego przeciwnikami, którzy tępieni są przez profesorów popierających dyrektora.
Hogwart ukończył między innymi Albus Dumbledore.

Instytut Magii Durmstrang, jedna z trzech największych takich szkół w Europie, położony jest na wyspie terytorialnie należącej do Norwegii. Otacza ją mgła, przez którą przedostać się może jedynie statek, środek transportu szkoły. Uczelnia słynie w świecie z nauczania czarnej magii i przyjmowania w swoje szeregi jedynie dzieci czarodziejów. Mimo to między uczniami panuje ścisły podział na członków arystokratycznych rodów z całej Europy, czystokrwistych, z którymi ci pierwsi ewentualnie się zadają oraz o krwi mieszanej, pogardzanymi przez resztę.
Instytut mieści się w starym, czteropoziomowym zamku z licznymi tajemniczymi przejściami i niewielkimi oknami wpuszczającymi bardzo niewiele światła, zmuszając czarodziejski ogień do bezustannego oświetlania wnętrza.
W Durmstrangu bardzo duży nacisk kładzie się nie tylko na umiejętności magiczne, ale również sprawność fizyczną i dyscyplinę. Obie te umiejętności przydają się w pojedynkach, które stanowią istotny element edukacji w Instytucie.
W szkole tej studiował sam Gellert Grindelwald. Jednakże jego inklinacje do dogłębnego studiowania czarnej magii okazały się zbyt duże, nawet jak na Durmstrang. Został on z tego powodu wydalony ze szkoły, w której do dzisiaj, na jednej ze ścian widnieje jego znak.

Akademia Magii Beauxbatons jest jedną z najbardziej znanych szkół, w której naucza się czarów. Znajduje się we Francji, w Alpach, gdzie niezmiernie ciężko się dostać. Po pierwsze, trzeba wznieść się bardzo wysoko, by przelecieć ponad górskimi szczytami, po drugie, nie zgubić się. Dlatego idealnie do tego zadania nadają się abraksany, skrzydlate konie, które zaprzęga się do wielkich powozów.
Uczniowie do Beuxbatons przyjmowani są wcześniej niż do Hogwartu, w wieku 10 lat i uczą się rok dłużej. W Akademii nie ma podziału na domy ani rozróżnienia stopnia czystości krwi. Istnieje za to inny. W szkole wyróżnić można trzy grupy, w które uczniowie dobierają się w zależności od upodobań artystycznych. Beauxbatons słynie bowiem z kształcenia czarodziejów również w tym kierunku. Taki podział odpowiada też drużynom Quidditcha. Gryfy zajmują się przede wszystkim tańcem, śpiewem oraz innymi dziedzinami sztuki związanymi z muzyką, w miotlarstwie charakteryzują się stawianiem na zawodników silnych fizycznie. Harpie preferują zwinnych i szybkich. Skupiają się na wszelkiej formie tworzenia obrazów oraz rzeźbiarstwie. Połączeniem obu powyższych cech zdają się być Smoki, starające się odnaleźć złoty środek szybkości i siły, przede wszystkim jednak przedkładają na taktykę i zgranie zespołowe nad powyższe. Nic dziwnego, skoro z aktywności artystycznych zajmują się sztuką posługiwania się słowem. Nie tylko dużo piszą, ale także czytają. Rozróżnienie na zespoły dotyczy jedynie aktywności artystycznej i poza Quidditchem próżno szukać między nimi jakiejś formy rywalizacji.
Gmach szkoły jest bardzo przestronny i jasny, z dużą ilością okien wychodzących na liczne dziedzińce porośnięte trawą i kwiatami. W sali jadalnej z okazji ważniejszych świąt pojawiają się nimfy leśne, które swoim śpiewem uprzyjemniają uczniom celebrację.

Beauxbatons ukończył między innymi sławny alchemik, Nicolas Flamel.