Alejka nad brzegiem rzeki

Różdżka ponownie go nie posłuchała, co skwitował krótkim spojrzeniem w kierunku dziewczyny zapewne liczącej na zdecydowanie lepszą ofensywę podpieraną wzmacniającym czarem. Zaczął odnosić wrażenie, iż czym bardziej się starał to coraz mniej mu wychodziło, a w przypadku podobnych pojedynków na ów słabsze momenty nie było miejsca. Zacisnąwszy nieco mocniej wargi pochylił głowę kryjąc swoją twarz znacznie bardziej pod kapturem długiego płaszcza.
Momentalnie stało się coś dziwnego; zaklęcie Dei zostało przerwane, a jej usta wykrzywił grymas bólu. Słyszał inkantację wypowiedzianą przez jednego z wrogów, wiedział z czym ona się wiązała, dlatego czym prędzej należało go wykończyć. Z pewnością zobaczył to czego widzieć nie powinien. Aurorzy? Przysłani przez Ministerstwo? Totalna bzdura. -Vulnerario.- wypowiedział trzymając różdżkę skierowaną na wysokość jego klatki piersiowej. Chciał mu sprawić jak najwięcej bólu.
Tuż po posłaniu zaklęcia twarz szatyna wygięła się w grymasie bólu. Miał świadomość co się stało, wiedział że Anthony właśnie grzebał w jego głowie pragnąć wyciągnąć wspomnienie - jego wspomnienie, zupełną prywatność. Walczył, ale ów walka była kompletnie nierówna. Paląca nienawiść wzmagała w nim pragnienie rozszarpania go na strzępy.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 10

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#3 'k10' : 1

Choć Anthony był wciąż w stanie powziąć ofensywne kroki i zaatakować przeciwników, którzy nie byli w stanie się przed nim obronić, wyrwane z umysłu kobiety wizja nie była do końca jasna i klarowna. Wciąż słyszał w uszach szum własnej krwi, zaczął mieszać się z szemrzącą we wspomnieniu wodą. Naprzeciwko stał młody mężczyzna odziany w eleganckie szaty. Kim jednak był? Tego Anthony nie wiedział. Głos Deirdre, której oczami teraz patrzył, wydawał się zły, rozgniewany, ale chociaż oboje poruszali ustami, nie mógł usłyszeć wszystkich słów. „Znalazłam się tam z twojego rozkazu” zabrzmiało jako pierwsze, potem otoczenie umilkło. Z otumanionej, głuchej ciszy znów odezwał się jej tembr – „Napisałam ci wszystko, co istotne”. Potem znów słyszał wodę – głośny szmer, wdzierający się przez uszy i obmywający oczy kobiety, zniekształcał obraz. Słyszał strzępy głosek – usnęli, dopił wina, Ignotus. Mężczyzna lustrował ją gniewnym spojrzeniem, władczym. Otwierał usta, ale znów woda zagłuszyła jego wypowiedź, wypluwając tylko wyrwane z kontekstu zdania – „dobrze się spisałaś”. Obraz uciekał pod ciężarem powiek, a zmącony osłabieniem Anthony’ego rozkładał się i za chwilę splatał w jedno. Skamander poczuł ukłucie bólu – lekkie, jakby nic nieznaczące, jego źródło płynęło gdzieś z okolic głowy, a potem szczęki, zaakompaniował mu męski głos i twarz spięta mieszaniną trzymanych w ryzach emocji – „widok Sauveterre'a na ostatnim spotkaniu był zaskakujący”. Wspomnienie zaczynało się rozpadać, a głosy coraz bardziej gasnąć w mieszaninie dźwięków i bodźców pochodzących z rzeczywistości. Zdołał jeszcze tylko usłyszeć – „nic istotnego, Deirdre”. Anthony mógł jeszcze tę wizję podtrzymać, dowiedzieć się więcej, jeśli tylko pozwoliłyby mu na to jego umiejętności. Jeśli nie chciał, mógł natychmiast przerwać działanie. Przez to, że za pomocą tortur legilimencji wdzierał się do jej umysłu i całkiem na tym skupiał, nie mógł skierować różdżki na inny cel.

Magia okazała się bardziej kapryśna niż dotychczas i gdy tylko Samuel poczuł, jak ulatuje z niego moc, tak jak przy każdym innym zaklęciu, coś zadrgało w powietrzu, zagęściło się ciężką siłą osiadając na jego ramiona. Gwardzista najpierw poczuł wyjątkowo silny, rwący ból w boku, a za chwilę pojawiły się tam plamy krwi razem z magicznie ukształconymi sztyletami. Zaklęcie obróciło się przeciwko niemu.
Wola Deirdre, choć natchniona świeżo rozbudzonym gniewem, nie pozwoliła zaklęciu niewybaczalnemu wydostać się z różdżki i dosięgnąć celu; inkantacja była wyraźnie słyszalna, przerażająca.
Zaklęcie Drew odniosło niespodziewany skutek – promień nagle buchnął w niewidzialną siłę na samym środku alei. Rycerz poczuła, jak za jego plecami zbiera się wiatr, który z chwili na chwilę zaczął być coraz silniejszy – w końcu runął przez alejkę, porywając ze sobą wszystko, co stało na drodze, rozbijając skrzynie i lampy, chybocząc nimi, aż koszmarnie stękały. Wiatr poderwał szaty, zdarł z głów kaptury i chusty. Wiatr ustał tak szybko, jak się pojawił – niestabilna magia tego miejsca była wyjątkowo groźna. Drew wyczuł, jak jego ciało osłabło, trawione przez czarną magię.
Mimo odkrytych głów, półmrok wciąż nie pozwalał na dostrzeżenie dokładnych rysów i rozpoznanie.

| Kolejka: Rycerze (24h), Zakon (24h)

Obniżenie ST do zaklęcia Corescident nie będzie liczyło się do końca trwania pojedynku, ponieważ zostało to zmienione w trakcie jego trwania, a nie przed jego rozpoczęciem.
Eliksiry – w mechanice pojawił się wcześniej stosowny zapis dotyczący używania eliksirów („Akcją jest atak (magiczny lub fizyczny), obrona (magiczna lub fizyczna), unik, wypicie eliksiru, a także próba ucieczki lub dokonania innej, wymagającej czasowo czynności (przemieszczenie się na dalszą odległość).”), prosiłabym, żeby od tej tury brać go już pod uwagę. Nie musicie pisać w poście, jaki eliksir zażywacie, wystarczy, że napiszecie to w wiadomości prywatnej do MG prowadzącego (czyli na konto Eileen).
Celowanie – fizycznie można celować tylko do tych osób, na które ma się „czysty strzał”, a to znaczy, że pomiędzy nimi nie ma żadnej przeszkody. Jeśli strzał nie będzie czysty, zaklęcie trafi w pierwszą przeszkodę, którą znajdzie na swojej drodze.
Jeśli podejmujecie decyzję o staniu na jednej kratce jednocześnie, proszę, żebyście pisali mi, w jakiej pozycji stoją do siebie wasze postacie – kto za kim lub kto przed kim, kto z której strony, jeśli stoicie obok siebie.

Anthony może podtrzymać odbierane wspomnienie - ST wynosi rzut z przedziału 41 - 60. Jeśli rzut wyjdzie niżej, wyciąganie wspomnienia zostaje przerwane.

Legilimencja przerywa działanie zaklęć ciągłych - był to błąd mechaniczny, a opis niedoprecyzowany, co zostało zmienione w odpowiednim temacie.  Umiejętność nie może być stosowana zamiennie do zaklęcia protego oraz jego odmian. Podczas wydobywania wspomnienia legilimenta nie może podjąć innych działań, dlatego nie wzięłam pod uwagę legilimens użytego w stosunku do Drew.

W razie wątpliwości, proszę o wysyłanie wiadomości prywatnej na konto Eileen. Wiadomości prywatnej, nie na gg – ułatwia mi to wtedy skupienie się na sprawie i ogranicza wam wystąpienie błędów.

Mapka - instrukcja obsługi:

Legenda:
• Anthony (158/248; kara -15 - 90 (cięte) )
• Samuel (220/250; -30 (kłute) )
• Deirdre (190/200; -10 (psychiczne) )
• Drew (198/213)

Zaklęcia:
Samuel – wykorzystana zdolność Zakonu Feniksa 2/4
Deserpes - -10 do ST zaklęć przeciwko Anthony'emu

Ciągle czuła dziwny ból głowy - znany, wiedziała, jak wygląda penetracja umysłu i chociaż Anthony robił to znacznie słabiej, to i tak narastała w niej złość. Wściekłość i poczucie niesprawiedliwości. Szlamolubni posiadacze cyrkowych sztuczek z patronusami korzystali z tak potężnej i jednocześnie brutalnej umiejętności - z kim właściwie mieli do czynienia? Nie zastanawiała się jednak nad tym, pielęgnowała w sobie gniew, chęć odpłacenia śmiałemu agresorowi pięknym za nadobne. Nikt nie miał prawa do jej ciała, tak samo jak nikt - oprócz Jego - nie miał prawa do jej umysłu, wspomnień, uczuć, doświadczeń. Ponownie pewnie uniosła różdżkę, kierując ją w Anthony'ego - Avada Kedavra - zainkantowała pewnie, skupiona na swych uczuciach, na chęci wymierzenia mu odpowiedniej kary. Czas kończyć to przedstawienie; kątem oka widziała, że anomalia skrzywdziła drugiego agresorów, ale liczyła, że nim zajmie się Drew.

| dei kratka w prawo, z brzegu kratki, poza zasięgiem światła

The member 'Deirdre Tsagairt' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 42

--------------------------------

#2 'k10' : 6

--------------------------------

#3 'Anomalie - CZ' :

Różdżka w jego dłoni mocno zadrżała, a siła czarnej magii - będąca największą potęgą - ukarała go za kolejne niepoprawne zaklęcie. Zbyt bardzo chciał? Za szybko chciał zakończyć pojedynek? Nie lubił marnować czasu, a użeranie się z aurorami zdecydowanie do takowego należało. Wielcy stróże prawa, ostoja mugolaków - jedna wielka żenada i łamanie prawa skryte pod przykrywką Ministerstwa.
Czuł osłabienie, ból w skroniach, ale słysząc inkantację towarzyszki uśmiechnął się z ironią pod nosem licząc, że tym razem zaklęcie dosięgnie przeciwnika i będą mieć jednego mniej na głowie. Ponownie naciągając na głowę kaptur zrobił krok do przodu pragnąć zbliżyć się do wroga, zobaczyć ich twarz, zapamiętać rysy. -Locomotor Mortis.- wypowiedział skierowawszy różdżkę na mężczyznę nieznajdującego się w piaskach.

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 63

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#3 'k10' : 8

Świadomy był, że jego umiejętności spychały go na pewien margines czyniąc z niego wyrafinowane narzędzie które budziło odrazę. Nigdy nie przebierał jednak w środkach. Tym bardziej teraz, kiedy panował stan wojenny, a oni - aurorzy, za przyzwoleniem ministra mieli prawo dostępnymi sposobami zwalczyć wroga. Nie zareagował zatem jakkolwiek na zaczepnie rzucane w powietrze słowa czarnoksiężniczki. Spychał je w niebyt tak jak każdą inną podobną zaczepkę nie pozwalając by te  go wyszczerbiły. Potrzebował jasności myśli. Tym bardziej teraz, kiedy przeciwnik okazał się wyjątkowo wymagający i potężny, a im od samego początku magia nie sprzyjała tworząc znaczącą przepaść miedzy nimi. Skamander zacisną usta w wąską kreskę. Nie czuł strachu widząc mknący w jego kierunku zielony promień śmiercionośnego uroku. Żelazny imperatyw który sobie nadał kazał mu zachować spokój. Tylko ten mógł w tym momencie mu pomóc - on i Samuel.
- Protego Totalum!

The member 'Anthony Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 59

--------------------------------

#2 'Anomalie - CZ' :

Powaga sytuacji eliminowała groteskowy śmiech, który co jakiś czas rodził się gdzieś na języku, spychany przez zwykłą logikę. Kobieta sprawnie posługiwała sie słowem, prowokowała, cięła równie ostro, co czarnomagicznymi klątwami. Brzydka zieleń lecących co rusz zaklęć błyszczała złowrogo i nienaturalnie wręcz szczerzyła, jakby kpiąc z ich poczynań. Towarzysz zakapturzonej nieznajomej, chociaż milczący, zdawał się rożnie biegły w posługiwaniu magią. Nawet, gdy ta odmawiała mu posłuszeństwa.
Szkarłat zalśnił, gdy jego własne zaklęcie uderzyło w ciało. Ostre sztychy gładko rozorały skórę, rozerwały nawet płaszcz, znacząc go pasami równych szram. Zapach krwi wzmógł się, a Samuel mógł tylko zacisnąć usta, wypuszczając tylko zduszony oddech - Prawda umyka maleńkim umysłom - odpowiedział niemal instynktownie, ochryple, nie wdając się w dalszą dyskusję. W gruncie rzeczy, nieznajoma miała uroczą wizję pracy aurorów, skoro dziwiła się ujawnionym umiejętnościom. Nie śmiał się jednak, nie było na to miejsca. Tym bardziej, gdy powietrze niemal jęknęło, gdy przecięły go dwie klątwy. Jedna z nich niosła ze sobą śmierć. Niewybaczalne zaklęcie. Niewybaczalna wina. I za to musiała zapłacić - Protego Totalum - zniwelował dystans dzielący go od Thonego. Potęga magii obronnej tak często odzywała się w najbardziej krytycznych momentach. Nie mogła zawieść i tym razem.

Przesuwam się kratkę w dół

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'Anomalie - CZ' :


--------------------------------

#2 'k100' : 70

Kolejna wola Śmierciożerczyni miała być zamieniona w wyrok śmierci dla aurora – promień wystrzelił z jej różdżki, ale jego moc starła się z wytrzymałą kopułą tarczy. Drew udało się wymusić na swojej różdżce posłuszeństwo i czerwona smuga światła mknęła w stronę Samuela, kiedy nagle rozbryzgnęła się przy spotkaniu z silną tarczą ochronną. Kopuła zajaśniała w miejscu uderzenia, ale członkowie Zakonu Feniksa byli bezpieczni.

| Kolejka: Zakon (24h), Rycerze (24h)

Uwagi:

W razie wątpliwości, proszę o wysyłanie wiadomości prywatnej na konto Eileen. Wiadomości prywatnej, nie na gg – ułatwia mi to wtedy skupienie się na sprawie i ogranicza wam wystąpienie błędów.

Mapka - instrukcja obsługi:

Legenda:
• Anthony (158/248; kara -15 - 90 (cięte) )
• Samuel (220/250; -30 (kłute) )
• Deirdre (190/200; -10 (psychiczne) )
• Drew (198/213)

Zaklęcia:
Samuel – wykorzystana zdolność Zakonu Feniksa 2/4
Deserpes - -10 do ST zaklęć przeciwko Anthony'emu

Błysk tarczy, nawet przeraźliwy jej jęk przy zderzeniu z zaklęciem niewybaczalnym, zakończył się gwałtownym wypuszczeniem z płuc powietrza, która zakotłowało sie w płucach. Gniewna iskra mieniła się w oku, ale nie dał emocjom władnąć ciałem. Zaślepiony nienawiścią, skończyłby w ziemi z mętnym wzrokiem utkwionym w ciemności. A to, co widział teraz, zaplatało płomyk w sercu dużo jaśniejszy, niż mógłby przypuszczać. Rozmyły mu sie sylwetki znajdujące się za barierą. Dwie, karykaturalne postaci, wypaczone ciemnością, przeżarte pustką, mdłe. Kiedy przekleństwo miało odwrócić się przeciw ich autorom? Kiedy plugawa ciemność miała pożreć tych, którzy śmieli uważać się za jej władców?
Myśli wbrew pozorom miał jasne, pozbawione niepokoju. Nie bał się śmierci, witałby ją dumnie, ale - nie widział dla nich jeszcze końca. Nie tutaj. Jedyne, na czym miał się skupić, to ciepło rozlanej wokół tarczy i świetle, które oferowało nadzieję. Bariera była silna, skrzyła się w zderzeniu c mrokiem, a Samuel chciał ją widzieć trwałą, trwalszą, niż ich naiwni wielbiciele klątw. Znajdował się tuż obok Thonego, a ciepło mocy wciąż rozlewało sie przez ciało. Jedna myśl zakiełkowała. Zdecydował się podtrzymać moc zaklęcia, wzmocnić bijący od tarczy blask, osłonić przed napierającą wokół ciemnością. Poruszył dłonią, a wzrok utkwił wyżej, na mieniącej sie przed nim magii.

The member 'Samuel Skamander' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 54

To nie była ich noc. Wszystko od samego początku szło nie tak. Niestabilna, ciężka aura anomalii zdawała się wzmacniać uroki czarnoksiężników, którzy wyjątkowo pewnie szastali nie przebierali w środkach. Anthony czuł się zepchnięty do ofensywy, która nie była jego mocną stroną. Magiczny piasek  trzymał go w miejscu. Nadarzyła się co prawda okazja do tego by mógł spróbować się wydostać on jednak nie do końca wierząc w uległość magii postanowił wykorzystać tę chwilę by spróbować zapewnić przeciwnikowi kłopotu. Nie zdarzyło mu się jeszcze przechylić szalę sytuacji na swoją korzyść trzymając się obrony. Sięgnął więc po pozornie niewielką fiolkę eliksiru i rzucił nią w metodycznie zbliżającą się ku nim czarownicę (Dei). Miał nadzieję, że zniszczone latarnie utrudnią wypatrzenie drobnego celu w powietrzu i ewentualną reakcję.