Indeks
Wystarczy choćby niewielkie obycie z literaturą i kulturą mugoli, by zauważyć stałe, mocno zakorzenione motywy smoków, gryfów czy centaurów. Te opowieści, choć wytarte przez upływ czasu, nie są jedynie wytworem bujnej wyobraźni. Jeszcze kilka wieków temu żadne magiczne stworzenia nie były przed mugolami ukrywane, a ich spotkania nie były niczym nadzwyczajnym, stanowiąc wspaniały materiał do bajania – lub jeszcze lepszy powód do zamknięcia w odosobnionym miejscu.
Pod koniec XVII wieku, w czasach szczególnego prześladowania czarodziejów, podjęto decyzję o ukryciu dwudziestu siedmiu gatunków za pomocą czaru iluzji. Rady Czarodziejskie stały się odpowiedzialne za wprowadzenie tych ustaleń w życie i utrzymywanie zwierząt, istot i duchów z daleka od mugoli. Jednak, jak zawsze, nie wszyscy wywiązali się ze swych obowiązków należycie – stąd liczne donosy o gigantycznej kelpii z Loch Ness czy tybetańskim Yeti. Międzynarodowa Konferencja Czarodziejów była zmuszona do karania takich krnąbrnych narodów wysokimi grzywnami za łamanie klauzuli 73. Dosyć znany jest również niedawny incydent z Ilfracombe z 1932 roku, kiedy samotny smok walijski zapikował na plażę pełną opalających się mugoli. Do tragedii nie doszło tylko dzięki odważnej interwencji rodziny czarodziejów, która akurat spędzała tam wakacje i rzuciła na mugoli zastraszającą ilość zaklęć zapomnienia.
W skrajnych przypadkach niezbędna jest interwencja wyznaczonych do tego służb porządkowych, jednak większość stworzeń sama, z własnej woli, unika mugoli, kryjąc się przed nimi w gęstych, odstraszających lasach lub w odmętach głębokich jezior. Wyjątek stanowią m.in. kelpie, które chętnie zwracają na siebie uwagę, by następnie porywać nieświadomych niczego jeźdźców na samo dno i pożywiać się ich ciałami.
Oprócz czaru iluzji, innym pomysłem na zapewnienie stworzeniom spokoju jest tworzenie im bezpiecznych siedlisk, które zostają obłożone zaklęciami zniechęcającymi mugoli do zbliżania się do zamieszkiwanych przez centaury i jednorożce lasów oraz jezior i rzek, w których żyją trytony. W przypadku dostojnych, lecz jakże niebezpiecznych smoków – powstały jeszcze lepiej chronione rezerwaty, w których wykwalifikowani w tym celu czarodzieje otaczają je niezbędną opieką.
Niektórzy nadal prowadzą przy swych domach hodowle eksperymentalne, lecz z powodu wielu nieszczęśliwych wypadków przy pracy, Ministerstwo spogląda na nie coraz mniej łaskawie, a wśród pracowników Departamentu Kontroli Nad Magicznymi Stworzeniami pojawiają się głosy o ustanowieniu ich całkowitego zakazu. Jednak, jak na razie, nadal są one legalne, podobne jak handel zwierzętami sprowadzanymi z zagranicy nie jest aż tak nadzorowany. Przy odrobinie szczęścia – i naprawdę grubej sakiewce – można wejść w posiadanie testrala lub hipogryfa.
Wszyscy czarodzieje zobowiązani są do rzucania na swe magiczne pociechy zaklęć zwodzących, które – w razie spotkania z mugolem – odpowiednio zniekształcą ich obraz. Zaklęcia te nie trwają długo, toteż codziennie trzeba je odnawiać. Jeśli jednak dojdzie do bliskiego spotkania mugola i czarodziejskiego stworzenia, właściciel powinien bezzwłocznie zająć się modyfikacją jego pamięci. W skrajnych, niezwykle trudnych przypadkach Ministerstwo wysyła na miejsce drużynę wyszkolonych amnezjatorów.
Biuro Dezinformacji reaguje w sytuacjach, kiedy katastrofy i wypadki zbytnio rzucają się w oczy i nie da się ich wytłumaczyć bez pomocy autorytetu z zewnątrz. W takich sytuacjach pracownicy Biura kontaktują się z mugolskim premierem i przedstawiają mu wiarygodne niemagiczne wytłumaczenie danego problemu. Głośniejszym przypadkiem takiej interwencji była sprawa kelpii z Loch Ness; tylko dzięki licznym wysiłkom Biura udało się przekonać mugoli o tym, że wszystkie dowodzące jej istnienia zdjęcia są sfałszowane, a tym samym naprawić sytuację, która wyglądała już naprawdę groźnie.
Czarodzieje od dawna interesowali się wszystkimi aspektami magicznego świata. Zgłębiali swoją wiedzę na temat różnych stworzeń. Z czasem, dla lepszej obserwacji zaczęto zakładać hodowle, rezerwaty i parki. Nie tylko, by ułatwić sobie obserwację, ale również zabezpieczyć zwierzęta przed ciekawskimi oczami mugoli, którzy zajmowali coraz więcej świata oraz uchronić je przed wyginięciem. W tworzeniu enklaw dla magicznych stworzeń przodowały rody arystokratyczne, które upodobały sobie różne gatunki, często te, których akurat dużo było na ich terenach. Z czasem wielu z nich zaczęto utożsamiać ze stworzeniami z rezerwatów. W nieco późniejszym okresie powstawały też parki zakładane przez Ministerstwo, a także bogate osoby prywatne. Obecnie na terenie Wielkiej Brytanii można wyróżnić wiele takich miejsc zamkniętych nie tylko dla mugoli, ale też magicznej społeczności.
Do największych rezerwatów i hodowli, w których spory udział przypada arystokracji zaliczają się te, w których występują smoki i trolle. Jednym z najbardziej znanych jest Rezerwat Smoków w Kent, który zamieszkują albiony czarnookie. Jest on w znacznej mierze finansowany przez ród Rosierów. Drugi, w którym udziały mają Greengrassowie, leży w Peak District i występują tam rzadkie trójogony edalskie. Trolle upodobały sobie tereny należące do Carrowów. Zamieszkują bowiem w znacznej mierze Yorkshire. Ród ten jednak nie zainteresował się hodowlą tych niezbyt przyjemnych dla oka i nosa stworzeń. W efekcie znacznie większe udziały należą się Averym, zwłaszcza przy trollach rzecznych żyjących na terenie Shropshire. Wspólnie z trollami górskimi, choć w znacznie większej liczbie, Góry Pennińskie i Yorkshire zamieszkują Garborogi, które Carrowowie upodobali sobie jako zwierzynę łowną, czym nieraz irytowali Greengrassów zapędzając się z pościgami również na ich ziemie.
Na szczególną uwagę zasługują lasy Northamptonshire, w których, jako jedynych na całych Wyspach Brytyjskich zamieszkują enty, które niejako porozumiały się z rodem Ollivanderów, co jest powodem do dumy każdego członka tej starej rodziny wytwórców różdżek. Równie ciekawy jest jeden z dwóch rezerwatów jednorożców, który należy do Parkinsonów i zajmuje obszary Forest of Dean. Drugi z nich utworzony został przez Ministerstwo Magii w szkockim Wicklow Mountains. W obu pracują jedynie młode, niezamężne kobiety. Na tereny Parkinsonów jednak nie mają prawa wstępu żadni czarodzieje, zaś na należące do rządu można uzyskać przepustkę, jeśli wyrusza się tam w celach badawczych bądź w poszukiwaniu składników do eliksirów, zaklęć lub magicznych przedmiotów. Prośbę o wstęp na teren rezerwatu trzeba złożyć w odpowiednim departamencie, nie jest jednak powiedziane, że się je dostanie. Innymi wyjątkowymi stworzeniami zamieszkującymi tereny należące do arystokracji są centaury. Ich przymierze z Flintami budzi spore zainteresowanie w środowisku badaczy, jednak zarówno ród jak i same stworzenia nie dzielą się z nikim szczegółowymi informacjami na ich temat. Centaury spotkać można w Leicestershire, lesie Charnwood, a także Zakazanym Lesie.
Stworzenia wodne upodobały sobie tereny Lestrange’ów – Wyspę Wight oraz przylądek The Needles, gdzie zamieszkują syreny oraz trytony mające w poważaniu ministerialne zakazy ujawniania się mugolom. Kelpie natomiast zadomowiły się w jeziorach Camberlandu należącego do Fawley’ów, którzy dzięki zaczarowanym wędzidłom potrafią dosiadać tych niebezpiecznych zwierząt. Także i inne rody hodują bądź przyjaźnią się ze stworzeniami, których lubią dosiadać. I tak konie Aetonana spotkać można w hodowli Carrowów, a także na terenach Parku Exmoor, nad którym pieczę sprawują Abbotowie. Najbardziej ponure z wierzchowców, testrale zamieszkują Kornwalię, w której opiekują się nimi Macmillanowie, choć starają się trzymać raczej na uboczu i nie zbliżać zanadto do tych ponurych stworzeń oraz Dartmore leżące na dawnych ziemiach Weasley’ów, którzy z oczywistych przyczyn nie zajmują się nimi w żaden szczególny sposób. Zamiast tego na terenie znaleźć można liczne prywatne hodowle i rezerwaty, stosunkowo jednak małe i niewarte dokładniejszego opisu.
Najbardziej znanym rezerwatem jest prawdopodobnie ten należący do Abbotów. Rezerwat Znikaczy im. Modesty Rabnott może poszczycić się nie tylko sporą sławą, ale również nielichą historią, co jest powodem do dumy dla tegoż rodu.
Jednakże również w innych miejscach rozsianych po całej Wielkiej Brytanii zamieszkują magiczne stworzenia. Oprócz terenów prywatnych i hodowli bądź rezerwatów należących do arystokracji wyróżnić można obszary, na których te istoty wciąż żyją dziko. Do najbardziej znanych należy jezioro Grafham Water na terenie Cambridgeshire pełne kelpii, syren oraz trytonów, a także testrali, które żyją w przybrzeżnych lasach. Warto wspomnieć też o parku South Downs, w którym urzędują trolle leśne, a także liczne odmiany trutniowców. W Worcestershire przed pięcioma laty utworzono rezerwat dwurożców, do którego sprowadzono również klika osobników buchorożców z Afryki. Oprócz nich naturalnie występują tam także lelki wróżbniki. Druzgotki, elfy, gumochłony czy kokłogonki występują w całej Wielkiej Brytanii, ciężko określić miejsce, w których ich populacja byłaby wystarczająco duża, by zasłużyła na wzmiankę. Niekiedy ze względu na wędrówki, jakie te stworzenia uskuteczniają, w innym przypadku ze względu na swoją popularność, są niemalże wszędzie. Jedynym charakterystycznym zwierzęciem morskim występującym w Wielkiej Brytanii jest Ciamarnica, która często pojawia się w portach takich miast jak Liverpool czy Plymouth. Niedawno w okolicach Londynu, na jego północnych krańcach zaobserwowano spore gromady hipogryfów i bahanek. Od lat za to Waltham Forest zamieszkują chochliki kornwalijskie, które nieraz sprawiały kłopoty porywając mugoli. Tamtejszy las upodobały sobie wozaki polujące na zamieszkujące go gnomy, występują tam również lunballe oraz memrotki, w nieco bardziej zanieczyszczonych miejscach spotkać można korniczaki. W Cierniowym Zakątku dostrzeżono sporo trzminorek, a w tamtejszym jeziorze plumpki. W okolicach Tamizy, zwłaszcza w pobliżu portu, natknąć można się również na topki.
Jednym z najbardziej znanych obszarów, na którym można spotkać magiczne stworzenia jest Zakazany Las wchodzący w skład terenów należących do Szkoły Magii i Czarodziejstwa Hogwart. Żyje tam wiele magicznych istot, zarówno zwierząt jak chociażby jednorożce, czy inteligentniejszych żyjątek, do których zaliczają się centaury. Jest to jedyne takie miejsce w całej Wielkiej Brytanii, bardzo dobrze utrzymane, bez żadnych ingerencji czarodziejów w jego faunę i florę, stąd skrywa wiele sekretów, często niezwykle niebezpiecznych.
