Kuchnia

Alexander słuchał uważnie Steffena, kiedy ten dzielił się z Gwardzistami szczegółami dotyczącymi jago niezwykłej umiejętności zamiany w zwierzę. Farley miał już okazję obserwować jak jego kuzynka przemieniała się w swoją animagiczną formę. Wtedy nasunęło mu się na myśl pytanie, którego nie odważył się zadać Julii, a które wróciło do niego teraz ze zdwojoną siłą. Jak to się działo, że kiedy czarodziej przemieniał się w zwierzę, tudzież był w nie przemieniany przy pomocy transmutacyjnych formuł pojedynkowych, wszystkie przedmioty oraz ubrania transmutowały się wraz z nim? Alexander bardzo chciał się dowiedzieć, jak to tak właściwie działało, ale teraz nie był najlepszy czas na zajmowanie się takimi kwestiami. Może kiedyś, jak będzie miał okazję porozmawiać ze Steffenem na bardziej trywialne tematy to będzie mógł spróbować rozpocząć tę debatę.
Na wzmiankę o szczurze siedzącym pod stołem Alexander nie mógł tam nie spojrzeć. I faktycznie, pod blatem przycupnął sobie szczurek, który w przednich łapkach trzymał kawałek jakiegoś jedzonka. Zwierzak uniósł paciorkowate ślepia na uzdrowiciela i przez chwilę jakby chciał mu coś powiedzieć... lecz moment minął bardzo prędko, a Alex znów spojrzał ponad stół. Just zadecydowała, żeby Cattermole zaczął całą szopkę. Farley się z tym zgadzał, więc przytaknął na słowa Gwardzistki.
− Niewidka albo eliksir kameleon − wtrącił tylko, gdy Tonks zaczęła wymieniać konkretne przedmioty. Kiedy zaczęli rozprawiać nad treścią artykułu, Lex lekko się zamyślił. − W artykule mógłbyś jeszcze zawrzeć coś o tym, że tradycja jest zbyt skostniała. Wieki wiązania się pomiędzy rodami szlachetnymi doprowadziły do powstania wielu poważnych chorób genetycznych, często śmiertelnych, przez co arystokraci sami sobie kręcą sznur − wtrącił. − Prześlę ci sową parę numerów Maga, żebyś podłapał ich styl. Mogę też odwiedzić cię w trakcie prac i pomóc ze zrozumieniem szlachty i konserwatystów ogółem − zaoferował się, po czym on również śladem Tonks podniósł się na równe nogi.
− Chyba ustaliliśmy już wszystko, co najważniejsze? − zapytał, sygnalizując tym samym, że powoli nadchodził czas opuszczenia mieszkania Steffena.

| zt?

Pimpuś spoglądał ufnie Alexandra, zachwycony ucztą, jaką przygotował dla Gwardzistów Steffen. Niestety, Farley nigdy nie będzie mógł w pełni zrozumieć bogatego życia wewnętrznego szczura, ale Pimpuś z chęcią popiszczy i poplotkuje o gościach gdy tylko Steffen znowu się przemieni.
Sam Cattermole ignorował chwilowo swoje zwierzątko, skupiony na swoich gościach i podekscytowany całym planem.
-Tak, tak, znam się troszkę na numerologii. A gdyby były tam jakieś zabezpieczenia przed tradycyjnymi świstoklikami... - poszperał w kieszeni i wyjął z niej biały kryształ. -Mam też to. - pochwalił się. -Znalazłem go pod koniec grudnia i wygląda na to, że ma taką samą energię magiczną jak świstoklik, ale jednorazową, acz nieco potężniejszą dzięki białej magii. - rozpromienił się. Przechowywał kryształ niczym skarb na czarną godzinę, ale bycie wykrytym w redakcji Walczącego Maga wydawało się właśnie taką kryzysową sytuacją. Niewidka też będzie potrzebna.
Uśmiechnął się złośliwie, gdy posłuchał pomysłów Justine i Alexandra na kontrowersyjny artykuł. Pojednanie z mugolami? Skostniała tradycja? Upadek szlachty? Idealnie!
-Wspaniale! Wplotę pojednanie z mugolami w artykuł tak, aby wynikało z tekstu naturalnie... o, żeby czytelnik przeczytał cały artykuł, a potem nagle uświadomił sobie, pod sam koniec, że nawołuje do szanowania mugoli! A poza tym, czytelniczki "Czarownicy" marzą o małżeństwach i mezaliansach z arystokratami, więc przypomnienie o chorobach genetycznych i tym, że zamknięcie się we własnym kręgu prowadzi do wyginięcia, może trafić na podatny grunt. Te same kobiety kupują "Maga" dla swoich mężów albo dla siebie, no bo każdy czyta i poważne gazety i ploteczki, nie? - ucieszył się. No, prawie każdy - on na pewno tak!
-Podłapię ich styl i napiszę kilka próbnych artykułów. - zapewnił, pozorując pewność siebie. Od dawna nie miał pióra w ręku, nie przy poważnym artykule. Od kilku miesięcy głównie zbierał dla "Czarownicy" informacje, które spisywał ktoś inny i może nieco wypadł z wprawy... ale da radę!
-Ze swojej strony już wszystko wiem. Będziemy w kontakcie i... dziękuję, że o mnie pomyśleliście. - uśmiechnął się ciepło. Zrobił pauzę, gdyby Justine lub Alex chcieli coś dodać, a potem odprowadził ich do wyjścia na klatkę, nalegając aby wzięli na wynos kilka ciasteczek.

/zt

Słuchała uważnie, zaplatając dłonie na piersi i marszcząc lekko brwi, odzywając się wtedy, kiedy było to potrzebne, albo gdy miała jakieś wątpliwości. Jasnym było, że większość pracy, jeśli chodziło o to zadanie, miało paść na Steffena. Oni, mogli co najwyżej pomóc. Nic ponad tym. Zastanawiała się, po cichu, głównie, układając plan najpierw w głowie, jak to miała w zwyczaju dopiero po chwili dzieląc się nim z resztą. Jasne tęczówki przesunęły się na Alexandra. Przytaknęła mu głową. Jasne kosmyki poruszyły się wokół twarzy. Tak. Niewidka, albo kameleon. Te dwie rzeczy. Dochodził jeszcze urok zapewniający niewidzialność o tej samej nazwie co eliksir. Sama o Walczącym Magu nie wiedziała zbyt wiele. Uniosła rękę, zakładając za ucho jasne kosmyki włosów. Przez chwilę milczała słuchając słów padających z ust Steffena. Spojrzała na magiczny kryształ, który wyciągnął i uniosła lekko brew ku górze. Kącik ust drgnął na entuzjazm zaserwowany przez Steffena. Przekrzywiła głowę w lewo stronę słuchając kolejno padających słów, a gdy Alex podsumował wszystko, odepchnęła się biodrami od szafki.
- Na ten moment tak. - przyznała zgodnie z własnymi przemyśleniami. Musieli najpierw stworzyć artykuł i dowiedzieć się, jak funkcjonuje Mag. Potem określić plan, załatwić Steffenowi możliwość szybkiej ewakuacji, jeśli zajdzie taka potrzeba. Ale to wszystko, można było jeszcze dopracować, kiedy ruszą z pierwszymi przygotowaniami. Na tych właśnie musieli skupić się najpierw. Zrobiła krok w kierunku wyjścia, ale zatrzymały ją słowa Steffena. Odwróciła głowę w jego stronę przez chwilę mierząc go spojrzeniem. - Masz umiejętności, które zdają się idealne. Mało logicznym byłoby delegowanie do tego kogoś innego. - wytłumaczyła, pozwalając by jej ramiona lekko uniosły sie i opadły, gdy nimi wzruszyła. Z początku oponowała przed zabieraniem ze sobą ciastek, ale pierwsze próby spełzły na niczym, więc nie chcąc dalej sprzeczać się o to, czy zabrać ze sobą ciastka, czy też nie z lekkim westchnieniem wzięła do swoich rąk. Kiedy wyszli spojrzała na Alexa, unosząc jedna z brwi ku górze. Kiedy znaleźli się na dole kamienicy pożegnała sie z nim unosząc na krótką chwilę dłoń. By zaraz oddalić się w obranym przez siebie kierunku.

| zt!