Antykwariat "Nić Ariadny"

Choć w powietrzu unosi się wyraźny zapach kurzu i starego papieru, na próżno byłoby poszukiwać tutaj pojedynczej drobinki nieporządku. Nad wejściem do antykwariatu umocowano drewniany szyld przedstawiający szpulę białej nici, a po pchnięciu drzwi frontowych rozlega się metaliczny dźwięk dzwonka.
Woluminy o magicznej tematyce piętrzą się jeden na drugim, sięgnąwszy niemalże samego sufitu. Gdy zabrakło miejsca na półkach drewnianych regałów, książki odnalazły swoje miejsca na podłodze i od tego dnia pięły się w górę, nieposkromione jak organizm żyjący własnym życiem. Za ladą, na której rozciągają się pergaminy, zazwyczaj można odnaleźć pana Jareau, poczciwego staruszka mówiącego z wyraźnym francuskim akcentem, lub jego małżonkę, gderliwą, ale życzliwą kobietę wzrostu tak niskiego, że ledwie da się ją dojrzeć znad blatu.
Poszukując konkretnego tytułu, zamiast zdawać się na pomoc sprzedawców lub błądzenie pośród gablot, można po prostu chwycić skrawek nici z jednej ze szpul znajdujących się przy drzwiach i wypowiedzieć nazwę konkretnej księgi. Nić magicznie poprowadzi do stosu lub półki, gdzie wolumin można odnaleźć.