Plumpkowa Studnia

Głęboki wdech przynosił ulgę, tłumiąc niepewność i stopniowo oddalając stres do krainy zapomnienia. Jej obecność, jak balsam, łagodziła wszelkie niepokoje, zacierając ślady niepewności w labiryncie wspomnień. Kiedy po raz pierwszy spotkał ją tamtego dnia, nie przypuszczał nawet, że ich drogi się skrzyżują, a tym bardziej że ułożą się w harmonijną relację. Wymiana spostrzeżeń, szczera wymiana myśli okazała się solidnym fundamentem, na którym budowała się ich nieoczekiwana więź. Była to więź dziwna, niemalże rzadka w jego doświadczeniu, jakby stworzona specjalnie dla nich na tutejszej ziemi. Ponownie doświadczył tego osobliwego błogosławieństwa, gdy słowa same z siebie wypełniały przestrzeń, a obecność jej dłoni stanowiła opokę w burzliwym morzu przeżyć. Przygarbił lekko plecy, szukając wygody w swojej postawie, podczas gdy obserwował ją z zaciekawieniem. Nie lubił dominować rozmową, zawsze dbał o równowagę i uważnie wsłuchiwał się w jej słowa, bez względu na to, jak bardzo chciał opowiedzieć o sobie. Zawsze doceniał fakt, że nie został zbesztany za swoją odwagę w rozmowach. Teraz mieli znacząco czasu do nadrobienia, nigdy by nie przewidział, że miesiące na długo rozjadą ich ścieżki. Tak było zawsze, tak jak przyzwyczajeni byli do szeregowania swoich zdarzeń w ich wzajemnej relacji. Zastanawiał się, co właśnie robiła. Czy była bezpieczna? Czy nie zaprzątały jej zbytnio głowy problemy, które mogłyby zagrażać jej zdrowiu i życiu? W razie potrzeby zawsze był gotów jej pomóc. Musiał jednak ostrożnie zgłębić, czy to, co mówiła, było prawdą, czy też chciała go oszukać. Wiedział, że nigdy nie chciała być dla niego obciążeniem, ale również nigdy nie uznałby jej za problem.
- Dlatego pisz do mnie, gdyby coś się zadziało. Postaram się pomóc bądź będę szukać możliwie najlepszego rozwiązania wszelkich niedogodności - skłaniał ku niej śmiałe obietnice. Nieliczne, jednak zawsze starał się wykonywać wszelakie, nadłożone przez bliskie mu osoby. - Chciałem sprawdzić, czy pewna niedźwiedzica nadal reaguje na moje zaczepki, jak widzisz - zaśmiał się, wskazując na resztki zasinień przez mocną piąstkę koleżanki z dawnych czasów. - Kobiety nieustannie mnie zaskakują, harde bestie mnie otaczają. A drugie uderzenie powstało wskutek szczeniackiej sprzeczki ze starym druhem z rodzinnych stron.- kto by pomyślał, że kiedykolwiek ujrzy ich jeszcze na swoje oczy. Uśmiechnął się szczerze, wbijając wzrok w przebijające się przez chmury słońce. - Próbowałem zakopać przeszłość, zaś ona odwinęła mi się ze zdwojoną siłą, zaskakujące.
Po kilku dniach nieustannych sporów z siostrą, w końcu musiał się zgodzić na opiekę jej uzdrowicielskiej dłoni. Choć niechętnie, pozwolił jej delikatnie poskładać swój boleśnie poraniony nos, aby nie wywoływać paniki wśród ludzi, których spotykał na swojej drodze. Nauczyciel natychmiast zaczął marudzić, przypominając mu o konieczności dbania o siebie, bowiem zdrowie jest jedną z najcenniejszych wartości. Ignorując jednak jego napomnienia, tak jak zwykle odsunął natręctwa bliskich, udając się ze zleceniami kowalskimi poza granice swojego codziennego środowiska. W ten sposób mógł przynajmniej dać jej znać, że żyje i troszczy się o nią.
- Moja siostra jest adeptką u uzdrowiciela, przymusiła mnie znaczącymi argumentami - poddał się jej, zwyczajnie jak to miało miejsce od zamierzchłych lat. Słuchał tylko młodszej siostrzyczki, nigdy nie chcąc oglądać łez spływających przez pokryte piegami policzki. Uniósł brew ze zdumienia, zauważając poruszenie w jej zachowaniu. Powiedział coś źle? Zaraz jednak momentalnie się wyprostował, rozumiejąc tor kierunku rozmowy. - Chciałbym, ale nie dziwię się, że przeszło to przez Twoją myśl. Zapewniam, do niczego nie doszło - zapewnił, kręcąc głową. - Jedynie skradłem jej pocałunek… Może co najwyżej parę, znacznych i śmielszych, niż ona sama na początku. Na dodatek pierwszy, jak mówiła.
Nieoczekiwanie zbliżył się do niej, gdy zerwała kontakt wzrokowy. Starając się uniknąć jego spojrzenia, schyliła się, trzymając w dłoniach owoc jako pretekst. Znasz ją? Niegdyś zasłyszał ciekawostki na temat grup ludzi, z którego pochodziła Eve. Zaznał ich obecności jeszcze w Bułgarii, dostatecznie siląc się na poznanie tej społeczności. Te społeczności łączyła nie tylko kultura, co również jawne podobieństwa w urodzie.
- Znasz ją? - spytał, pochylając się jeszcze bardziej w jej kierunku. Liczył na pozytywną odpowiedź, dlatego podtrzymywał większą część prawdy przed ujawnieniem. - Myślałem, że zaraz zejdziesz na zawał - obrócił to w żart, naprędce, wracając na swoje miejsce. Nie znajdzie jej tak łatwo, przecież obiecał jej tamtejszej nocy. Psia mać. - Oddychaj, bo będę musiał łowić Cię z otchłani studni. Zmieńmy temat, wolę usłyszeć, czy nie zaskarbiłaś sobie większych problemów.