z uwagi na jutrzejszą zgłoszoną nieobeckę i aby zmieścić się w 48h pozwalam sobie przywitać się jeszcze przed ruchami Drew & Atticusa. Po waszych ruchach wrócimy do normalnej kolejki & pojawi się mapka (na razie zakładam, że właściciele widzą Ramseya & Irinę, którzy zdeklarowali wejście do środka, stoją po przeciwległej stronie pomieszczenia niż wejście).
Ze strony Zakonu Feniksa miłej walki życzy Steffen Cattermole jako lusterko!

trwa tura 1/10, Ramsey & Irina wykonali już swoje ruchy, Drew & Atticus jeszcze nie, kolejka równoległa

Właściciele baru, Stephanie i Mark, byli czujni i zaniepokojeni. Ostatnio zdołali odgonić stąd intruzów, ale spodziewali się ich powrotu.
Mark zjawił się w barze, gdy tylko usłyszał aktywowane pułapki.
-Murusio! - syknął, kierując różdżkę na przestrzeń w połowie baru, od ściany do ściany, chcąc odgrodzić siebie i żonę od intruzów. Zawierucha pomagała, ale fizyczny mur - działał jak tarcza i był trwalszy od innych magicznych barier. Niech męczą się z pułapkami i Zemstą Płomyka, to da właścicielom czas na przemyślenie sytuacji, na obronę.
-Protecta! - Stephanie zbiegła za nim ze schodów i postanowiła prewencyjnie ochronić wszystkich przed czarną magią.

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

#1 'k100' : 96

--------------------------------

#2 'k100' : 20

Coś było nie tak; coś, czego nawet logiczny umysł nie potrafił złożyć w składną, spójną całość.
Im dłużej przyglądał się Drew, tym silniejsze było wrażenie, że to nie on, chociaż nie potrafił tego w żaden sposób uzasadnić; niejasne uczucie niepewności wpełzło podstępnie do świadomości i zadomowiło się na dobre. Chciałby mieć więcej czasu, by wysnuć odpowiednie wnioski; więcej pewności, że będą w stanie poradzić sobie z sytuacją.
Nie posiadał jednak żadnej z tych rzeczy; pozostało jedynie gorzkie uczucie porażki i lodowaty, nieodmienny spokój, tak niepasujący do sytuacji, w której się znaleźli.
Zaklęcie nie przyniosło skutku; zarówno on, jak i Irina, nie byli w stanie osłonić Drew przed efektem poprzednio rzuconej magii. Pnącza odpuściły i uwolniły czarodzieja, lecz ten zdawał się nie reagować na ból spowodowany oparzeniem; co więcej, jego słowa były bardziej niż niepokojące. Krótkie spojrzenie skierował w stronę Iriny, która jako pierwsza wyczuła, że coś jest nie tak; nim jednak zdołał zadać pytanie ciążące na języku, na bruk spadło ciało.
Odłamki szkła musnęły materiał ubrań i dotarły do skóry, chociaż początkowo wcale nie zwrócił na to uwagi - podobnie jak na czerwień krwi osiadającą na butach. Trup stał się nagle w centrum zainteresowania zarówno jego, jak i towarzyszy; Atticus zdał sobie sprawę, że na moment wstrzymał powietrze. Nie kierował nim strach - widział śmierć już wcześniej - ale raczej bezdenne zaskoczenie. Może nawet cień satysfakcji? Nie znał człowieka, który stracił dziś życie, ale nie czuł żalu czy wyrzutów sumienia.
Właściwie nie czuł już nic.
Wzrok powędrował w kierunku Ramseya, gdy tylko przemówił. Mimo, że poprzedni plan zakładał inaczej, nie mieli sposobności, by się wycofać; należało więc iść w zaparte. Ciche przekleństwo opuściło usta bez udziału woli, gdy podążył w ślad za Iriną do wejścia, mając w pamięci wskazówki Mulcibera.
- Confringo!
Zaklęcie miało zniszczyć przedmioty, które utrudniały wykonanie zadania do końca; dopiero na wejściu spostrzegł dwójkę czarodziejów i mgliście dosłyszał ich głosy. Nie było czasu na wahanie i wątpliwości; mimo krążących w powietrzu pułapek, bitwa miała się dopiero rozpocząć.

The member 'Atticus Blythe' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 63

Drew walczył ze wszystkich sił, lecz im bardziej łapczywie usiłował pochwycić w usta powietrze, tym bardziej czuł, że tonął; momentami czuł, że sięga po świadomość, że jest w stanie dotknąć cudzej jaźni, która opętała jego duszę, lecz dotknąć to wciąż za mało.
Nie znasz nawet mojego imienia, głupcze?, usłyszał znajomy głos, choć nie otworzył nawet ust. Zbudziłeś mnie, nie wiedząc, po co to robisz? Nic nie jest gorsze od ignorancji, obruszył się, a Drew czuł, jak jego ciało bezwiednie podąża przed siebie, kierowane innym niż jego umysłem. Mógł walczyć dalej.
- Nikt mi tutaj nie zagraża - Drew nie panował również nad własnym głosem, kiedy odpowiadał na sugestię Ramseya. Oprócz ironii wybrzmiewała w nim jednak zaintrygowana nuta. Czymkolwiek była ta istota: czuła się wolna. - Prawie... - powtórzył za iriną, spoglądając w otwarte drzwi Dziurawego Kotła, magia znów zatliła się na krańcach jego palców, lecz żaden z otaczających go czarodziejów nie był w stanie stwierdzić, co to właściwie oznaczało.

Ramsey zdołał przywołać zaklęcie Veritas Claro - moc zaklęcia pozwoliła mu przejrzeć przez Zawieruchę, której efekt dostrzegł na krótko po przekroczeniu progu. Walczący czarodzieje zniknęli, Mulciber widział prawdę. Efekty Zawieruchy nie dotyczą Cię.

Irina zareagowała błyskawicznie, wywołując wybuch kufla, który mknął w jej stronę. Podobnie Atticus - unieszkodliwiając patelnię, która poderwała się w jego stronę. W powietrzu unosiły się się jeszcze cztery przedmioty: chochla i durszlak, które dokonywały właśnie zamachu na Ramseya oraz świecznik i serwetnik, które atakowały Drew.

Moc Stephanie zawiodła, ale Mark zapobiegliwie oddzielił część baru, w której się znajdowali, od napastników. Barykadując się pośrodku oblężonego Londynu, w już spalonej kryjówce, wiedzieli, że nie utrzymają się długo - ale wiedzieli też, że mieli o co walczyć. Trójka mugoli ukrywana na strychu pójdzie na śmierć razem z nimi, jeśli teraz zawiodą. Odgłosy szamotaniny z góry wydały się dziwne, ale oboje skupili całą swoją uwagę na nieoczekiwanych przybyszach. Do czasu - gdy mur przedzielił izbę na pół oboje dostrzegli, że dwoje z ich gości zbiega po schodach. Nie rozumieli, co się działo, kiedy młodszy z nich, Frank, rzucił się na Stephanie - choć wyraz jego twarzy przypominał w tym momencie wściekłego psa, zupełnie niepodobnego jemu samemu, wymierzony cios, łokciem w głowę, był słaby - co niewątpliwie było wynikiem osłabienia, wygłodzenia i zmęczenia ostatnimi dniami (połowicznie udany lekki cios w bok twarzy). Starszy rzucił się na Marka: bez lepszego efektu, kiedy wyciągnął kolano, chcąc kopnąć go w brzuch (połowicznie udany lekki cios w brzuch). A przecież zawdzięczał mu życia. A przecież wiedział, że bez niego - czekała go tylko śmierć. Nie mógł być sobą. Nie byli w tym domu intruzami, pułapki nie zostały wymierzone w nich.

Ramsey - Veritas Claro 1/5
Drew - Opętanie 3 tura
Zemsta Płomyka - pozostało 4/6 przedmiotów
Zawierucha przy każdym ruchu wymaga od Iriny i Atticusa dodatkowego rzutu kością k3 na rozpoznanie celu lub wiązki zaklęcia; kuchenne przedmioty jesteście w stanie rozpoznać bez trudu.
Murusio oddziela rycerzy od obrońców pubu, rycerzy przykleja stary szewc.

2/10 tura pojedynku

Walczyłem; próbowałem przebić się do podświadomości ducha, który bez większego trudu przejął kontrolę nad mym ciałem. Nie wiedziałem, co pragnął uczynić, a tym bardziej jaki miał cel swych działań. Pragnął się wzmocnić? Jak to robił? Śmierć innych dawała mu siłę? Miałem wrażenie, że oddychałem coraz szybciej, lecz było to tylko złudzenie - w końcu on robił to za mnie. Słowa, jakie echem odbiły się w mej głowie przyjąłem z wyraźną dezorientacją. Skąd mogłem wiedzieć? Odkąd opuściliśmy podziemia nie miałem pojęcia co lub kto wpływał na me zachowanie i działanie. Kolejny błysk granatowego światła w okolicy mojej dłoni sprawił, że ponownie postanowiłem się wyrwać, przebić przez barierę istoty. Obawiałem się, iż niewiele skory był mi powiedzieć. -Jaki jest Twój cel, czego chcesz?- skupiłem się na tym pytaniu równie mocno, co na próbie odzyskania władzy nad własnym ciałem.

|Odporność magiczna

The member 'Drew Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 86

Kufel przestał być problemem. Kątem oka dostrzegła, że i Atticusowi się powiodło. Gdzieś przed nimi wrogowie reagowali, ale niewiele mogli zrobić zniewoleni przez uciążliwe zabezpieczenia. Iluzja fałszowała spojrzenie, kolejna pułapka zablokowała jej buty, a przeklęte przedmioty nie ustępowały. Musieli się ich jak najszybciej pozbyć. Nie zastanawiała się długo. - Confringo! - wyrzuciła ostro w stronę chochli. Potem schyliła się i zdjęła butym, by uwolnić ciało z wstrętnej przeszkody.
-10

The member 'Irina Macnair' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 66

Przed nimi pojawił się mur, ale jego wysokość nie sięgała sufitu. Przedzielona sala była problematyczna, szczególnie dla dwójki sojuszników, ale oni mieli zajęcie. Przynajmniej na tą chwilę. Przedmioty atakowały ich nieubłaganie, wokół szalała zawierucha, której już nie widział — iluzja dla niego przestała być problemem. I ten stary szewc. Już wcześniej wiedział, że będzie to konieczne, dlatego rozsznurował buty, aby nie tracić później czasu na ich zdjęcie. Musiał jednak działać szybko — cokolwiek się działo i cokolwiek jeszcze miało się wydarzyć, musiał być gdzie indziej niż przy sojusznikach.

| zmieniam się we mgłę, po raz 2 w wątku

The member 'Ramsey Mulciber' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 47

-Co...? Protego maxima! - w reakcji na atak zbiegających ze schodów mugoli, Stephanie instynktownie postanowiła ochronić przed atakiem fizycznym siebie i stojącego obok Marka. Mąż widział, że jest zupełnie zaskoczona atakiem, a w reakcji na zmierzający w jej twarz łokieć (i kopniak w swój brzuch, choć krzywda Stephanie martwiłaby go bardziej) zareagował instynktownie. -Protego maxima! - lękając się, że Stephanie nie wyczaruje tarczy na czas i chcąc osłonić siebie i żonę i nie dopuścić do bezpośredniego zwarcia. Przysunął się do niej instynktownie.
Nie rozumiał, zupełnie nie rozumiał, dlaczego uciekinierzy nagle ich zaatakowali. Naiwnie bądź nie, spróbował to sobie wytłumaczyć ich strachem - tylko dlaczego strach zmienił się w agresję?
-Frank, Joe, spokojnie! Ochronimy was, jak ostatnio, nie panikujcie...



organizacyjnie:

zakładam, że w poprzednim ruchu Stephanie zbiegła ze schodów i stoi na kratce obok Marka - jeśli to nieintuicyjne, obydwoje przesuwają się teraz o kratkę by stać obok siebie

pozwoliłam sobie nadać imię Joe mugolowi nr. 2

pozwalam sobie rzucić za Stephanie w szafce (jak lusterko w Bramie Zdrajców), ale jeśli obydwoje npc powinni rzucać jednocześnie to proszę krzyczeć!

mapki nie ma, bo jest i czuwa mg, ale krzyczcie jakbyśmy potrzebowali < 3

The member 'Ain Eingarp' has done the following action : Rzut kością

---

'k100' : 87

Walka rozgorzała na dobre. Pułapki ożyły i momentalnie los się odwrócił, nie pozwalając Atticusowi i jego sojusznikom na pełną swobodę działań. Musieli mieć oczy dookoła głowy; gdy do potyczki włączyli się przeciwnicy, nie było czasu na błędy i pomyłki. Zaklęcie na szczęście zadziałało i stara patelnia zaprzestała ataku; kątem oka dostrzegł, że również Irina poradziła sobie z problemem.
I chociaż wokół wszystko szalało, nie zastanawiał się dłużej nad kolejnym krokiem.
- Confringo!
Zaklęcie wybrzmiało ostro w powietrzu, celując w kolejny z atakujących przedmiotów. Atticus schylił się również i pospiesznie zdjął buty, uwalniając się tym samym z działania jednej z pułapek.