Jezioro przed pałacem

|15.07.1958

Poprawiając kapelusz na głowie zjawiła się przed posiadłością rodu Selwyn. Pałac Beaulieu był diametralnie różny od Durham. Dom rodzinny Primrose przypominał bardziej warownię osadzoną na skalę, niemożliwą do zdobycia. Nigdy nie był to piękny pałac, z wymyślnymi krużgankami zdobionymi w zawiłe ornamenty. Lubiła chłód Durham, jego surowość, która była widoczna również w stylu bycia jej mieszkańców. Przedstawiciele rodu Burke nosili się elegancko, ale nie przesadzali z ozdobami czy zbytnim przepychem strojów. Nie inaczej było teraz, kiedy lady Burke kroczyła ubrana w letnią suknię w kolorze gołębiej szarości. Materiał opływał miękko jej figurę, a jedyną ozdobą były perłowe guziki w mankietach oraz kolczyki z obsydianu. Na dłoni pysznił się pierścień przekazywany z pokolenia na pokolenie wśród kobiet rodziny Burke. Kapelusz z szerokim rondem zasłaniał twarz i chronił ją przed słońcem. Ledwo udało się jej złapać oddech po spotkaniu z lordem Shafiq, kiedy musiała ruszać na kolejne. Kalendarz młodej czarownicy był wypełniony spotkaniami, po kilka dziennie, ale nie sprawiało to, że narzekała. Wręcz przeciwnie, lubiła być w ruchu, ceniła sobie to, że miała swobodę w działaniu, a rodzina wspierała jej inicjatywy. Jedną z nich były jarmarki, w które starała się wprowadzić jak największą liczbę hrabstw. Zależało jej na jedności oraz wspólnym działaniu, a zawieszenie broni było najlepszym czasem. Liczyła na to, że magiczna społeczność jak zakosztuje normalności i spokoju, sama będzie dążyć do pokoju i zrozumie, że pod obecnymi rządami nie będzie im źle, wręcz przeciwnie.
Służba powitała ją i wskazała kierunek w stronę jeziora, gdzie ponoć miał na nią czekać lord Blaise Selwyn. Nie miała okazji dobrze poznać tego mężczyzny, ale za to widywała go w trakcie sabatów oraz innych spotkań towarzyskich, w jakich obydwoje uczestniczyli. Ukłon, powitanie, jeden taniec. Nic czego nie robili gdy wszystkie rody spotykały się razem. To jednak sprawiało, że mogła wystosować do niego list i teraz przybyć na spotkanie. Nigdy nie zabierała ze sobą służki, a jedynie skrzata domowego jako swojego towarzysza. Ten teraz szedł za nią parę kroków uważnie przyglądając się okolicy. Zawsze czujny i na posterunku.
-Lordzie Selwyn, dziękuję za spotkanie. - Uśmiechając się delikatnie na powitanie podała dłoń mężczyźnie. Nie denerwowała się, podobnych rozmów przeprowadziła już wiele i była gotowa na liczne pytania związane z przedsięwzięciem jakiego się podjęła. Czego się obawiała, to krótkiego terminu realizacji i czy to właśnie on nie zniechęci czarodzieja do działania. -Wiele znaczy takowa chęć współpracy.
Potoczyła wzrokiem po jeziorze oraz zwróciła uwagę na pływającą parę łabędzi oraz liczne rzeźby zdobiące park. Tak bardzo odmienny widok od dzikiego ogrodu w Durham. Nie miała w zwyczaju marnować cennego czasu więc postanowiła od razu przejść do meritum. -W liście nie chciałam wdawać się w szczegóły, gdyż preferuję rozmowę, w trakcie której mogę o wiele lepiej przedstawić sprawę, z którą przychodzę. - Rozpoczęła wyjaśnianie kwestii jaką pragnęła poruszyć. -Wojna zniszczyła kraj, sprawiła, że magiczna społeczność doświadczyła wielu strat i terroru, który przetrzebił wiele rodzin. Wojna przyniosła im cierpienie oraz lęk o jutro. Czas zawieszenia broni jest idealnym, aby odegnać poczucie obawy oraz wskazać, że mogą budować lepsza przyszłość pod aktualną władzą, że nie są w tym wszystkim sami. Ludzie mają to do siebie, że są bardzo dumni. - Mówiąc to patrzyła bezpośrednio na mężczyznę, nie uciekała wzrokiem, nie chowała się za szerokim rondem kapelusza. -Duma zaś sprawia, że będą zaciska zęby, walczyć do końca, ale nie przyznają się, że potrzebują wsparcia. Jarmarki, o których wspomniałam w liście, mają na celu pokazanie, że mają z czego być dumni. Ze swojego pochodzenia, z pracy własnych rąk, z tego co wytworzą. Mają odbudować swoje poczucie, że są istotni dla gospodarki, że ich praca ma sens i cel. Każde hrabstwo włączające się w ten projekt, skupia się w trakcie jarmarku na lokalnym kolorycie, na tym z czego dana ziemia słynie. Pomyślałam więc, że hrabstwo Essex, będzie zainteresowane tą aktywnością.