Moja najpiękniejsza

Etta, Caleb, tak Wam kibicowałem

Chyba straciliśmy kontakt po Bezksiężycowej Nocy, a pewien duch zabronił mi cię szukać, Henrietta...?

wychodzi na to, że byłyśmy razem na roku, chyba spałaś ze mną w jednym dormitorium

...mieszkasz u mojej kuzynki, więc to już jest wystarczy powód, żeby się znać. A widzę, że lista będzie duuuzo dłuższa. Od szkoły, po zakonne powiązania. No i na pewno wierzysz, że fajnie wyglądam na listach gończych
Poza tym...lubię koty. Mam sentyment do animagów w tym wydaniu. I będziesz znać fajnego ducha.
Także ten - na moje skrzydła ochronne też możesz liczyć.

Caleb, mój Ty łamaczu serca... dawnootobiezapomniałam

Michael, my sobie wszystko pięknie dogadamy na disco. <3

Justine - o i obydwie mają mugolską krew, więc mogły trzymać sztamę, wspierać się po otwarciu Komnaty Tajemnic, bo pewnie się wtedy strasznie bały, tym bardziej, że Jęcząca Marat chyba była nawet z ich roku! (?) Do tego też wydaje mi się, że ich losy mogły się potem regularnie przeplatać, zarówno w trakcie pracy Justine w pogotowiu, pewnie pojawiała się ono także przy okazji interwencji z mugolami, gdy ktoś był na miejscu trochę ranny, więc spotykały się również w terenie. Kminię też nad tym, że w sumie Just została potraktowana Obliviate, rozumiem, że na fabule przypomniała sobie w końcu o rzuconej na siebie klątwie i o tym, że ktoś próbował jej to wspomnienie z pamięci usunąć? Jakoś Alex Ci pomógł? Zaklęcie zapomnienia pozostawia w sobie w sumie ślad, często w takiej osobie pozostają emocje i uczucia związane z tamtą chwilą, myślę sobie, że z jakiegoś powodu mogły mieć okazję, żeby o tym porozmawiać, bo jednak Etta miała na co dzień do czynienia nie tylko z mugolami, którymi należało usunąć pamięć, ale też była świadkiem sytuacji, w której to czarodzieje potrzebowali pomocy i którym usuwano z różnych powodów wspomnienia traumy (choć ona sama się nimi akurat nie zajmowała, bo to bardziej skomplikowany proces). Nie wiem czy Just by do niej z tym przyszła, czy to jakoś przypadkiem wyszło... W sumie już w trakcie tworzenia karty pojawił się pomysł, że może Etta będzie pracowała nad projektem, który pozwoli uciszyć te nieprzyjemne emocje, które jednak w takiej osobie pozostają, wspomnienie zostaje wymazane, ale nie same emocje z nim związane. Justine pewnie ma to już dawno przepracowane, ale ogólnie wtedy mogły o tym porozmawiać, może właśnie to był kolejny bodziec, przez który zaczęła się zastanawiać jak walczyć z tymi postemocjami, które nadal w człowieku siedzą mimo że nie jest on w stanie połączyć ich z konkretnym obrazem. Też mi przychodzi do głowy, że w chwili słabości Henrietta mogła powiedzieć Justine jak postąpiła z własnym bratem, że wymazała mu pamięć? Nie wiem jaka byłaby reakcja Just na taką informację, wroga, bo z nią tak postąpiono, zrozumiałaby? Czy to by wprowadziło w ich relację wyraźny zgrzyt?

Samuel - kolejny wspaniały obrońca, skoro roztoczysz nade mną ochronne skrzydła, to może nawet pozwolę Ci podrapać się za uchem! (w kociej postaci. oczywiście.). Też widzę dużo punktów wspólnych! Już w Hogwarcie byli na jednym roku, mogła mu pomagać trochę z transmutacją, bo widziałam w karcie, że za czasów szkolnych Samuel miał z tym problem. :D No i tak sobie myślę, nie wiem, czy brałaś coś takiego pod uwagę, ale w sumie śmierć Gabrielle i porzucenie Etty przez Caleba zbiega się trochę w czasie i myślałam nad czymś w rodzaju relacji wzajemnego leczenia ran? XD W sensie, że nie było to jakoś wybitnie głębokie, Sam miał skłonność (i atuty!) do uwodzenia dziewcząt, ona na pewno była mega zagubiona i poszukiwała w tym wszystkim bliskości. więc jakby mogli się swego czasu na chwilę spiknąć, taka trochę relacja na zasadzie walczenia z własnymi demonami, w której obydwoje wiedzieli, że są dla siebie jedynie czymś w rodzaju odskoczni (niekoniecznie znając dokładne powody), byliby dla siebie wzajemnie przygodą, która przerodziła się w przyjaźń? Taka propozycja luźna w sumie, zależna od tego jaką mieliście dokładnie relację z Calebem, a jeśli w ogóle wiesz od dawna, że Caleb nie żyje (Etta nie wie, przegapiła tę informację XD), a nie powiedziałeś Henriettcie i teraz po poznaniu prawdy, Etta zda sobie sprawę, że Sam wiedział od dawna (?), to mogłoby to trochę zaburzyć ich dotąd przyjacielską relację? Ona z pewnością byłaby wzburzona, będzie się w razie czego czuła oszukana... Chętnie też poćwiczę OPCM, bo jestem trochę noga z obrony...

Pamiętam o przyjściu do ciebie, kuzynko!

Byłyśmy na tym samym roku w Hogwarcie i pewnie mogłyśmy się mijać w bibliotece Krukonie-kujonie . W czasie pierwszych lat szkoły mogłyśmy się nawet trochę dogadywać, bez żadnego przesadnego koleżankowania, ale nie byłam dla ciebie niemiła i jakbyś mnie poprosiła, żebym ci pokazała, gdzie się idzie do gabinetu profesora jakiegośtam, to bym ci pokazała i może nawet kawałek się z tobą przeszła. Ale jak już zaczęłyśmy mieć 13-14 lat to moja niechęć do szlamu ruszyła z kopyta i nagle się stałam bardzo złośliwa i zajadła, nie raz mogłam ci zrobić przykrość, podrzucając robala do torebki albo tłukąc kałamarz na podręczniku.

Thalia, my już mamy ustalone <3

Elvira, nie lubię robali w torebkach (w łóżku też nie), ani kleksów na książkach, jestem na to zbyt pedantyczna! Mogłam być trochę workiem treningowym Twoich złośliwości, ale jednak z wiekiem zyskałam trochę na charakterze i zaczęłam się bronić, odcinając się równie nieprzyjemnie i sarkastycznie. Na pewno udawałam, że wcale mnie to nie dotyka, że wszystkie te złośliwości spływają po mnie jak po kaczce, ale tak naprawdę mocno mnie to wszystko dotykało, może dzisiaj już dokładnie tego wszystkiego nie pamiętam, ale jakiś taki dyskomfort w serduchu pozostał. Pewnie średnio się ucieszę, jeśli Cię gdzieś kiedyś spotkam.