Wiedział o tym dniu już od dłuższego czasu i specjalnie się na niego przygotował. Kurde, nawet sobie koszulę nową zakupił żeby wyglądać jak człowiek. Kilkanaście dni temu Kerry go ostrzygła więc się prezentował, a w każdym razie miał taką nadzieję. Sprawdził czy na pewno wszystko ma co powinien. Prezentu dla Thalii nie pakował, no bo tak naprawdę nie było jak, a dla pani Skamander miał raczej drobiazg, więc udało mu się to jakoś ładnie zapakować i schować do kieszeni.
W końcu, już mając pewność, że ma wszystko wyszedł przed tom i raz dwa przeniósł się do Zajazdu pod Gruszą, a dokładniej przed zajazd. Sprawdził czy prezent jest cały i zdrowy, po czym przekroczył przez bramkę i bez pukania, na spokojnie wkroczył do środka. Pachniało jak zawsze cudownie. Kiedy pierwszy raz się tutaj pojawił, aż nie chciał wychodzić zapachy tak rozpieszczały jego nozdrza. Wytrzepał buty na wycieraczce żeby czasami nie nanieść błota i w końcu wszedł głębiej, znajdując obie solenizantki w jadalni.
- Sto lat, sto lat! Niech żyją, żyją nam! - zawołał na wejściu uśmiechając się na widok Thalii i pani Skamander.

Wyglądała przez okno w zamyśleniu. Dzisiejszy dzień spędziła całkiem miło – w przeciwieństwie do tego, jak robiła to w poprzednich latach z własnymi urodzinami nawet w całkiem sporym gronie. Chociaż w jej wypadku ciężko w ogóle mówić było o urodzinach jako takich; w końcu raczej liczył się dzień znalezienia jej na progu, więc nigdy nie można było zgadnąć dokładnej daty. A teraz mogła siedzieć, nawet ubierając sukienkę! (cieszyła się, że dostała taki prezent, pozwoliła sobie na ubranie jej teraz, radośnie co jakiś czas przejeżdżając po miękkim materiale)
Kiedy usłyszała znajome kroki, uśmiechnęła się szeroko i zeskoczyła z parapetu, podchodząc w stronę Tonksa i wciskając się w niego, ściskając go mocniej niż wypadało.
- Dobrze, że jesteś! Wchodź, musisz coś zjeść, bo jak nie zjesz uznamy to za śmiertelny af..af…obrazę, czy coś… - potrząsnęła lekko głową, nawet nie zaprzątając sobie myśli prezentami w tym momencie.

Widząc Thalię, która ruszyła niczym taran w jego kierunku roześmiał się. Objął ją, może nawet trochę dłużej niż należało, po czym spojrzał na nią z szerokim uśmiechem.
- Nie przegapiłbym twoich urodzin, nie ma takiej opcji. - powiedział nie odrywając od niej wzroku, po czym przyjrzał się jej dokładnie.
Wyglądała w jego mniemaniu naprawdę bardzo ładnie. Co prawda cisnął mu się na usta jakiś tekst, który w normalnych okolicznościach sprawiłby, że Thalia trzasnęłaby go w żebra, ale postanowił ugryźć się w język.
- Wyglądasz olśniewająco. - puścił jej oczko, po czym zaśmiał się cicho na jej tekst odnośnie jedzenia - Doskonale wiesz, że jedzenia nigdy nie odmawiam. Jestem wszystkożerny. - powiedział rozbawiony, a po chwili prezent dla Thalii przypomniał o sobie lekko kręcąc się w kieszeni - A właśnie... - rozpiął kurtkę, po czym sięgnął do kieszeni aby po chwili wyciągnąć z niej małego, brązowego i przesłodkiego szczeniaczka jamnika - Wszystkiego najlepszego z okazji urodzin Thalio. - powiedział z delikatnym uśmiechem podając jej malucha.

- W sumie to nawet nie do końca urodziny, co dzień znalezienia, wiesz? Trochę jak z adoptowanymi kotkami. – W sumie to przygarnęła jednego, ale Pangur obecnie znajdował się w Walii, wylegując się w słońcu, siedząc w ciepłym domu i za ciepłą szybą. Chciała zabrać go tutaj, ale aklimatyzował się dość powoli i uznawała, że przynajmniej na ten moment wystarczy kotu już ilości stresu, którą przeżywał. Przynajmniej chwila spokoju powinna go zapewnić, że to jego nowy dom i nic mu się nie stanie. Yvette obiecała też doglądać kota w razie czego.
- Dziękuję, wiem – zaśmiała się, zarzucając lekko włosami i spoglądając na niego. – Ty również widzę się trochę odstawiłeś, hm? – Szturchnęła go łokciem w ramię, jednocześnie podążając do głównej części, gdzie rozstawione było jedzenie. Dopiero kiedy złożył jej życzenia obróciła się, aby podziękować, dojrzała najsłodszego szczeniaczka jaki istniał na całym świecie.
- Omatkojakikochanyczytonapewnodlamniejestprześliczny! – Przejęła ostrożnie szczeniaczka, trzymając go blisko siebie. – Hej, co z ciebie za słodziak! To on czy ona? – zapytała jeszcze, uśmiechając się i przymykając oko kiedy poczuła drobny język jamniczka próbujący wylizać jej twarz.

- E tam, to jak urodziny, nie ma co się rozdrabniać. - puścił jej oczko z uśmiechem wymalowanym na twarzy. - No kurde, pewnie, że się odstawiłem. Nawet sobie koszulę wyprasowałem proszę ja ciebie. Trzeba ładnie wyglądać na taką uroczystość. - pokiwał głową z miną świadczącą o tym, że jest z siebie bardzo zadowolony.
Wszedł za nią do jadalni i można powiedzieć, że dostał prawie oczopląsu widząc to całe jedzenie. Uśmiechnął się wiedząc, że głodny stąd na pewno nie wyjdzie.
Widząc reakcję Thali na zwierzaka zaśmiał się cicho pod nosem i pokręcił głową z rozbawieniem.
- Tak, to na pewno dla ciebie. Prezent ode mnie. - odparł z uśmiechem patrząc na nią - Nie mam pojęcia, nie zaglądałem pod ogon. - roześmiał się - Ale ma kolegę to na pewno. - dodał po chwili rozglądając się za swoją brązową kulką, która za chwilę zadowolona wkroczyła do jadalni i spojrzała na nich ucieszona - To Puszek jest mój. - zaprezentował swojego pupila.

- Mówisz, że nieważne, co się świętuje, ważne, że się o rok starzeję? – Uniosła lekko brwi, ale w wyraźnym rozbawieniu, a w jej tonie zdecydowanie nie było pogardy, raczej nuta żartobliwości. Mimo wszystko nawet nie zatrzymywała się na miejscu, aby Gabriel mógł rozgościć się w pozostałych częściach zajazdu. Zwłaszcza, że teraz na ramiona dostała jeszcze wyjątkowo małą kruszynkę, która wydawała się równie szczęśliwa ze spotkania co ona.
- Na pewno zadbam o piękne imię dla niego…niej…pomyślimy! – Oczywiście, że nie chciała się rozstawać z jamniczkiem teraz, ale musiała dać mu przestrzeń, nie chcąc dusić go na swoich rękach, dlatego ostrożnie odstawiła go na ziemię, obserwując jak z zaciekawieniem zwiedza przestrzeń, do zabawy zapraszając też Puszka.
- Co cię nagle wzięło na kupowanie psów? – parsknęła, wciąż nie mogąc powstrzymać tej dzikiej wesołości.

- Raczej nie postrzegam tego jako fakt, że się starzejemy o rok. Zwłaszcza, że jestem już po trzydziestce. Raczej odbieram to jako kolejny rok doświadczenia. - powiedział lekko rozbawiony patrząc na nią z uśmiechem.
Mijając stół z przekąskami sięgnął po jedną kanapeczkę i zjadł ją raz dwa. Oparł się lekko o jedną z komód i z lekkim uśmiechem widniejącym na ustach obserwował jak Thalia delikatnie obchodzi się ze szczeniaczkiem. Przez chwilkę patrzył też na psa, który postanowił ze swoim kolegom olbrzymem, w porównaniu do niego, zacząć się bawić.
- Na pewno wymyślisz coś odpowiedniego, to jest akurat pewne. - odparł z uśmiechem kiwając lekko głową – No cóż, raz, że chciałem ci kupić prezent, a dwa no to kupiłem go chwilę temu i nie chciałem żeby czuł się samotny. Po za tym jestem jedyny w domu bez zwierzaka, a u nas zwierzyniec w końcu. - powiedział rozbawiony na powrót wracając spojrzeniem do kobiety. - No, a przy okazji twój pupil ma teraz kolegę. Będą mogli sobie na spokojnie się razem bawić czy coś.

- Dobra dobra, wy mężczyźni nawet jak macie pięćdziesiąt lat i zarost jakbyście się nie golili równie tyle, to bylibyście w stanie wyglądać jakbyście nagle tego doświadczenia mieli niewiadomo ile. – Machnęła dłonią, nawet nie przejmując się ewentualnymi protestami, kucając tylko kiedy miała ku temu okazję, tarmoszcząc jeszcze psy za uszami zanim nie puściła je do wspólnej zabawy. Musiała rzeczywiście pomyśleć nad imieniem! Na pewno jakimś godnym, bo miała już w swoim zwierzyńcu córę sztormów i białofilcego!
- Będziesz go uczył tropienia czarnoksiężników? – Zaśmiała się, znajdując sobie miejsce gdzieś na stoliku, bo jak to tak, na krześle normalnie siedzieć i spojrzała na Puszka z zaciekawieniem.

- Ale, że sugerujesz, że jestem stary, czy jak? - uniósł rozbawiony brew ku górze, a po chwili roześmiał się wesoło i lekko szturchnął ją w bok - No jestem i nic na to nie poradzę. Ale pamiętaj, ja jestem jak wino. Im starszy tym lepszy. - poruszał zabawnie brwiami, po czym puścił jej oczko.
Sięgnął po chwili po sok i nalał sobie do szklanki, po czym z lekkim rozbawieniem zerknął na zwierzaki, które chyba zapomniały o ich obecności i postanowiły we dwójkę sobie zwiedzać Zajazd.
- No pewnie, że tak. Tak go wytresuje, że z kilometra wyczuje czarnoksiężnika. Jeszcze jakoś go na pewno zabezpieczę i będzie rzucał się im do gardeł. - pokiwał głową z zadowoloną z siebie miną - On będzie wielki i niebezpieczny dla wrogów.

- Oczywiście. - Odpowiedź padła z pełną powagą, nawet jeżeli kąciki jej ust drgały lekko w rozbawieniu. - Pewnie sam Hogwart budowałeś i powiedziałbyś, które kamienie kładłeś, a potem gdzie siedziałeś na piwie z Godrykiem Gryffidorem. - Tak, Gryfoństwo do nich pasowało. Lojalność. Odwaga. Brawura, bo i to się trafiało, zwłaszcza za czasów szkolnych. - W zasadzie to tak nie działa z winami. Tylko niewielki procent powinno się leżakować długo, a już jeszcze mniejszy przez dłużej, niż dziesięć lat. Zaufaj kupcowi, wiem co mówię. - Czuła się swobodnie w takich tematach, w końcu nie po to uczyła się tyle o towarach aby potem nie błyskać wiedzą.
- Wielki w sensie sięgnie mi do pasa, czy jednak planujesz psią kawalerię?