Achilles

12.12.21 16:05

First topic message reminder :

Achilles

W przeciwieństwie do swojego właściciela, Achilles jest żywy, energetyczny i agresywny względem innych sów. Hector zakupił tą sowę tuż po rozpoczęciu kursu uzdrowicielskiego i ma do niej niezmienny sentyment.

Przeczytaj H.V.

ADRESAT TREŚĆ WIADOMOŚCI PODPIS

Spoiler:

15.04.22 1:00

Przeczytaj 1 kwietnia 1958

Hectorze, udało mi się wrócić z wyprawy - co niewątpliwie dla części żeglarskiego świata jest sporym zawodem. Powinieneś kiedyś pójść i postawić za mój bezpieczny powrót, podobno można zbić na tym fortunę.

Ale ja nie o tym. Jak wiesz (albo nie wiesz), czasem coś przywozimy z tych wypraw (znaczy zawsze przywozimy, bo zysk musi być), a jak zobaczyłam sobie jakieś zielsko rosnące w najsławniejszej czarodziejskiej szklarni na wyspie, to sobie pomyślałam "No Hector na pewno by takie chciał", więc wysyłam Ci zielsko ale nie rób sobie z niego herbaty.

A tak poza tym to mam nadzieję, że wszystko w porządku. Thalia

Do listu dołączono parę sztuk szczawioru, porostów i rogownicy

07.05.22 11:50

Przeczytaj Archibald Prewett

Drogi Orestesie! Niezmiernie się cieszę z Twojego listu. Mam nadzieję, że wybaczysz mi ten brak kontaktu przez ostatni czas. Mogę Ci jednak zdradzić, że faktycznie wymieniliśmy ostatnio z Twoim tatą kilka listów i umówiliśmy się na spotkanie. Liczę na to, że i nam uda się wkrótce zobaczyć.
Bardzo mi przykro, że Twojej mamy już nie ma. Pewnie zdarza Ci się za nią tęsknić. Niestety każdy z nas prędzej czy później doświadcza takiej straty, Orestesie. Jestem jednak pewny, że w Twojej pamięci pozostało wiele wspomnień, i mam nadzieję, że będziesz je pielęgnował. W ten sposób Twoja mama dłużej pozostanie wśród nas.
Kradzież nigdy nie jest etycznie naganna, ale zdarzają się okoliczności łagodzące i Twoja sytuacja właśnie do takich należy. Nie przejmuj się jeżeli tata się rozzłości, biorę to na siebie. Jestem zaszczycony, że Twój pierwszy samodzielny list doleciał właśnie do mnie.
Bardzo się cieszę, że wciąż jesteś taki ciekawy świata! Śpieszę się z podaniem Ci odpowiedzi na te nurtujące pytania.

1. To jest bardzo skomplikowana sprawa. Nie każdy człowiek, który urodzi się niewidomy, może zacząć widzieć. Wszystko zależy od tego, co powoduje jego ślepotę. To może być np. choroba, wada genetycznie czy klątwa. Też nie każdy człowiek, który straci wzrok w ciągu życia, może go odzyskać. Niemniej jeżeli wyleczenie zaklęciem jest możliwe, to zazwyczaj taka osoba może rozróżniać kolory.

2. To też złożona kwestia! Widzisz, Orestesie, w magomedycynie wszystko zależy od innych czynników. Z jakiej wysokości taka osoba spadła? Na co spadła? Czy jest zdrowa czy cierpi na jakąś chorobę? Takie pytania można mnożyć i mnożyć! Także Twój tata ma rację: nie zawsze. Jest takie bardzo przydatne zaklęcie Lento, które rzucone w czasie upadku chroni przed najcięższymi obrażeniami. Warto je zapamiętać! A ty już próbowałeś latać na miotle?

3. To tylko jakieś brednie, radzę Ci sięgnąć po inne lektury. O! Może Ci nawet jakąś podeślę.

Cieszę się, że do mnie napisałeś. Życzę Ci wszystkiego dobrego, Orestesie. Nigdy nie trać swojej ciekawości świata, to piękna cecha! I nigdy więcej nie wątp, że o Tobie zapomniałem, bo ja mam bardzo dobrą pamięć.

Trzymaj się,
wuj Archie

Do listu dołączono ilustrowaną książkę Gdzie szukać Entów? To i tamto o drzewach dla młodych odkrywców.

18.07.22 8:06

Przeczytaj 01.02.1957

Hectorze, jak się miewasz? Czy u syna Twojego wszystko w porządku? Moglibyśmy się w niedługim czasie zobaczyć, ponieważ wróciłem z zimnej Skandynawii do kraju. Zatęskniłem za ojczyzną, ciągły mróz zbytnio mi doskwierał. Oczywiście, powodów miałem wiele, ale o tym opowiem Ci na miejscu. Dysponujesz wolnym czasem w ciągu następnych kilku dni? Bardzo chętnie wróciłbym do dawnych lat i podyskutował z Tobą o książkach przy gorącej herbacie, albo jakimś wymyślnym trunku. E.H

02.08.22 17:33

Zaproszenie21 V 1958

Drogi Hectorze!Wielkimi krokami nadchodzi najkrótsza noc w roku – święto urodzaju, radości i miłości. Z tej okazji serdecznie zapraszam Cię wraz z Orestesem do Weymouth, gdzie tradycyjnie będziemy celebrować kwitnące kwiaty paproci. Spotkanie odbędzie się w gronie rodziny i przyjaciół w dzień przesilenia letniego 21 VI 1958 r. poprzedzone obiadem o godzinie 17. Archibald

07.08.22 16:25

7 V

Szanowny Panie Vale!To zaszczyt, że wizyta na Arenie przypadła do gustu tak Pana, jak i Pańskiego syna. Szczególnie cieszy nas opinia gości ze znamienitych rodzin; wdzięczny jestem też za czas, który poświęcił Pan, aby wysłać ten list. Dodam, że wybornie poradził sobie Pan z zawiłościami mego nazwiska, nie przypuszczałem, że moja osoba aż tak zapadnie Panu w pamięć.

Ośmielę się zasugerować, by podał Pan dogodny termin kolejnej wizyty w cyrku. Osobiście sprawdzę, czy pula biletów na ten dzień już się nie wyczerpała. Jeśli sobie tego Pan życzy, mogę także zarezerwować dwa, które do odebrania byłyby na Pana nazwisko w wybranym przez Pana terminie - bądź tuż przed samym występem. Proszę powiedzieć, czy nie powinienem zatroszczyć się także o bilet wstępu dla Pańskiej małżonki.

Dziękuję za uznanie, muszę jednak zaznaczyć, iż zobowiązania względem Mistrza Seamaranusa uniemożliwiają mi przyjęcie tej propozycji. Nie śmiałbym jednak rozczarować Pana syna, mogę polecić kilku sprawdzonych prestidigitatorów, którzy uczyli się pod czujnym okiem Mistrza, a teraz sami praktykują już sztukę iluzji.

Nie miał Pan jeszcze okazji - winszuję sukcesów zawodowych!

Z poważaniemLaurence Morrow

07.08.22 20:40

Houdini zwróciła (choć w tym kontekście może jednak lepiej zabrzmi oddała) Achillesowi upolowaną przez sowę mysz

9 V

Szanowny Panie Vale!Także doceniam kunszt wprawnego aktora, któremu nieobce jest sceniczne obycie. Jak podobało się Panu pamiątkowe zdjęcie? Mniemam, iż maska leżała dostatecznie dobrze - czy może jednak nie przywykł Pan do skrywania się w tajemnicy?

Proszę sobie nie umniejszać, daleko Panu do każdego odwiedzającego. Oferowana pomoc to wyraz mojej sympatii, nic więcej. Oczekuję więc sowy z terminem, proszę nie krępować się jej wysłać, gdy tylko będzie Pan pewien, kiedy życzy sobie sprezentować synowi niespodziankę. ~~Być może jednak następnym razem warto byłoby nakarmić sowę przed tak długą dro~~

Nigdy, i to musi nas więc łączyć, nie sposób wyobrazić mi sobie zawodu, który wykonywałbym z tą samą pasją.

Gwarantuję, iż nie ręczyłbym za osoby, które nie mogłyby spełnić Pańskich oczekiwań; jeśli jednak są one aż tak sprecyzowane, być może najłatwiej będzie polecić mi kogoś już po krótkiej rozmowie z Panem. W Everything you needle będę jutro koło południa odbierał materiał na nowy garnitur Mistrza Seamaranusa, to nieopodal London Borough of Enfield, czy obowiązki wzywają Pana gdzieś nieopodal?

~~Z wyrazami szacunku~~
Z poważaniemLaurence Morrow

15.09.22 21:39

Przeczytaj Czerwiec

Szanowny Panie Vale Proszę uważać, ta sowa jest niezrównoważona.

Mam nadzieję, że list zastanie Pana w dobrym zdrowiu i spokoju ducha.

Myślałem nad projektem, o którym rozmawialiśmy w sklepie jubilerskim, do listu powinny być dołączone trzy szkice, mam nadzieję, że to rude ptaszysko ich nie zgubi.
Chciałem również dopytać, ile lat ma dziecko osoby, dla której będą te kolczyki, ale po chwili namysłu zakładam, że jest małe.

Przepraszam, nawet w listach często ciężko mi się skupić na "mówieniu".

Proszę dać znać który z projektów najbardziej odpowiada Pana oczekiwaniom, nanieść poprawki, jakie chciał by Pan zobaczyć.
Gdyby zechciał Pan również opowiedzieć mi trochę o osobie dla której ten prezent będzie przeznaczony, mógłbym pomyśleć o jakimś bardziej personalnym akcencie.

Jestem pewny, że uda nam się wspólnie stworzyć coś pięknego.

Życzę cudownego dnia i samych uprzejmych pacjentów! Ull

09.12.22 13:34

Przeczytaj

Hectorze, Ostatnie miesiące były dla mnie łaskawe. Dziękuję za tę troskę, mam nadzieję, że i Ty mogłeś odnaleźć ukojenie.

Cieszy mnie, że nie zapomniałeś o mojej prośbie i przesłałeś artykuły, o które prosiłam. Jestem więcej, niż ciekawa lektury. Zawsze chętnie poszerzam swoje horyzonty i zapoznaję się ze stanowiskami związanymi z innych niż moja dziedzin. Uważam, że dobry uzdrowiciel powinien patrzeć na swojego pacjenta holistycznie. Czasem najprostsze środki do celu nie są tymi właściwymi, a wiele chorób ma tak pośrednie przyczyny, że warto zagłębić się w jego życiorysie mocniej. Martwi mnie, że nie zawsze mamy na to czas, gdy potrzebujących jest zbyt wiele, a rąk do pracy zbyt mało.

Mam nadzieję, że będziemy mogli porozmawiać o nich osobiście niebawem. Naprawdę... cieszę się, że mogliśmy się spotkać, choć wszystko było tylko wynikiem przypadku. Wiesz, że ja nazywam to przeznaczeniem.

Tak naprawdę Cornelia tylko opowiadała, że nazwałam ją w ten sposób. Nie miałam odwagi mówić o niej źle, kiedy... Nasz konflikt miał trudne podłoże. Widziałam wtedy... coś. Ją. Myślę, że Cornelia już odeszła, jej czas przeminął. Jeśli się przyjrzysz rysunkowi, dostrzeżesz, że nad świnią narysowałam linię. To linia wody jeziora. Dziękuję Ci za to, niesie wiele wspomnień. Niewiele osób wspominam z tamtych lat, ale to Ty byłeś mi najbliższy. C.

16.12.22 19:30

Nowa wiadomość 27.06.1958, bardzo późny wieczór

Hectorze, Wybacz, wiem, że nie powinnam zabierać Ci czasu w dzień, który nie należy do naszych spotkań, a właściwie w wieczór, gdy pewnie wypoczywasz po pracy... Ale to sytuacja tak nagła, że nie mogę się powstrzymać. Tętni we mnie żywe srebro ekscytacji i lęku, i tylko Ty możesz mi pomóc. Proszę, bądź moim sterem, powiedz, czy dobrze zrobiłam.

Kojarzysz Wrończyka, teatr w Kornwalii? W St Austell? Byłam tam dziś na spektaklu i, och, naprawdę nie wiem jak do tego doszło, bo wszystkie świeże wspomnienia przypominają breję zbyt wielu zmieszanych kolorów... Ale wygląda na to, że zaproponowano mi angaż. Pracę. Taniec. Balet! Spodobałam się tamtejszym choreografce i scenarzyście, sprawdzili mnie i powiedzieli, żebym jutro zjawiła się o dziewiątej rano na pierwsze ćwiczenia. Wiedzą, że nie jestem w pełnej formie, że muszę do niej wrócić, a mimo to postanowili we mnie uwierzyć. Zaryzykować. Dasz wiarę? A ja... Nie myślałam za wiele, po prostu się zgodziłam! Tylko czy ich nie rozczaruję? Czy ja w ogóle... mogę? Przecież obiecałam sobie, że tego nie zrobię. Pewnych rozdziałów, na których postawiono domykającą pieczęć, nie należy otwierać dla większego dobra. Jeju, tak bardzo nie wiem co robić... Takie to nierealne, abstrakcyjne!

Do tej pory nie wiedziałam jak bardzo brakowało mi tańca, dopóki dziś nie stanęłam naprzeciw nauczycielki z prawdziwego zdarzenia. Wrończyk to nie londyńskie szkoły ani piękne teatry, tutaj w Kornwalii wszystko jest inne, ale ja też nie jestem już londyńską diwą ani pięknym łabędziem... Sądzisz, że powinnam spróbować się odważyć? Czy może to, że w ogóle o tym myślę jest nie na miejscu i należy się wycofać? Błagam, miły Hectorze, ratuj mnie. Do dziewiątej zostało tak mało czasu!

Celine

16.12.22 22:44

Nowa wiadomość 27.06.1958

Hectorze, Bardzo, bardzo dziękuję Ci za tak szybką odpowiedź. Liczyłam na nią, ale chyba mimo wszystko nie spodziewałam się, że przeczytasz list przed wschodem słońca i pierwszą kawą. Masz w ogóle kawę? W Dolinie nie sposób jej zdobyć, a Merlin świadkiem, że próbowałam kupić trochę dla brata na prezent - więc zastanawiam się, czy Walia też zapomniała czym jest kawa.

Och, ale co mnie dziś obchodzi jakaś kawa! Przecież nie o tym!

Jak zawsze mówisz tak mądre rzeczy. Ja chyba po prostu... nie czuję, że na to zasługuję, na tę szansę, którą tak szczodrze mi zaoferowano. Obiecywałam sobie, że będę trzymać się z daleka, a gdy dziś tańczyłam po wygaszeniu wszystkich reflektorów, myśląc, że na scenie jestem sama (w ogóle nie powinno mnie tam być, wiem), od dawna nie czułam się bardziej wolną. Boję się. Że nie podołam i znów wszystko zniszczę. Nie musiałam nawet patrzeć Ci w oczy, byś wysupłał z atramentu liter cały sens i zrozumiał mnie prędzej niż ja to robię...

A czy sprawia mi radość? Oczywiście, że tak, robił to odkąd tylko pamiętam. Od dnia, gdy ujrzałam na własne oczy cztery małe łabędzie podrygujące w takt melodii. Przynajmniej to jedno się nie zmieniło. Był ze mną w najpiękniejszych i najgorszych chwilach życia, a gdybym mogła, porwałabym do tańca cały świat. Ja... Och. Kocham go! Kocham całym sercem. Ale czy wiedząc, że możesz splamić to, co kochasz, nadal wyciągasz po to dłonie?

Jeśli podołam i nie wyrzucą mnie za drzwi po pierwszym dniu, spektakle z moim udziałem pojawią się dopiero zimą. Ale mogłabym oprowadzić cię po Wrończyku, jeśli chciałbyś zobaczyć go od środka! To znaczy musiałabym zapytać, czy faktycznie mogę to zrobić. Jutro dowiem się wszystkiego. Co za katorga... Rozchodzą się po mnie gorące dreszcze, Hectorze. Ścieżka nocy wydaje się jakaś za długa, a księżyc patrzy przez okno z kapryśnym uśmiechem, jakby chciał sprawdzić ile wytrzymam. Czy w ogóle to zrobię. Czekałeś ostatnio na coś w takim podekscytowaniu, w nerwach? Przepraszam, nie odpowiadaj, jeśli nie chcesz.

Celine

17.12.22 0:15

Nowa wiadomość 28.06.1958

Hectorze, Och, Hectorze! Co to był za dzień! Wspaniały, magiczny, ciągnący mnie za rękę do bram królestwa mieniącego się srebrnym, śnieżnym blaskiem wszelkiej cudowności!

Ale po kolei. Wybacz mi, proszę, że wczoraj już nie odpisałam, najpierw poświęciłam trochę czasu na gimnastykę, a potem pływałam myślami w obłokach tanecznych wspomnień, by w końcu zasnąć. Będę Ci wdzięczna za polecenie handlarza z kawą. Sądzisz, że festiwal naprawdę się odbędzie? Zawsze uwielbiałam jego kwietne detale i folklorystyczne tradycje, i to, że wszyscy wydają się wówczas dla siebie milsi niż zwykle.

A teraz opowiem Ci o dzisiejszym dniu, choć byłam przekonana, że nie dożyję chwili, w której wejdę do pokoju i chwycę za pióro. Tyle się działo! Pani Stebbing, choreografka i baletmistrzyni, pokazała mi tętniące od środka życie kulis Wrończyka. Poznałam taneczny zespół, który ma pod swoimi skrzydłami. Jedna z dziewcząt obiecała mi nawet pożyczyć zapasowy trykot. Wiesz co to trykot? To taki strój do ćwiczeń. Potem odwiedziłam też uzdrowiciela, który zawiaduje zdrowiem tancerzy. Przyjrzał mi się uważnie, zbadał i powiedział, że wrócę do pełni formy. Zajmuje się każdym z tancerzy i aktorów, mną też się zajmie - bo powiedział, że od dziś jestem jedną z nich. Z ich rodziny. Rozumiesz? Nie znają mnie, a już przyjęli w swoje progi jak siostrę. Wzrusza mnie to bardziej niż myślisz.

A potem ćwiczyłam. Gimnastyka wypaliła mi mięśnie, czułam każde z ich włókien, jakby moja dusza rozpychała się w ciele jak przeciągający się kot. Takie to było cudowne! Zdążyłam zapomnieć jak bardzo lubiłam uczucie połączenia z ciałem, świadomego, głębokiego. Na zajęcia tańca przyjdzie jeszcze czas - pani Stebbing powiedziała, że nie zarzuci mnie wszystkim już pierwszego dnia, ale była zadowolona z rozciągliwości mojego ciała, chociaż jest ono takie... Zardzewiałe. Wierzy we mnie, Hectorze. Ona naprawdę we mnie wierzy. Widzę to w jej oczach i nie mogę się nadziwić nadziei, jaka w nich błyszczy.

Tylko dzięki tobie i twoim mądrym słowom przekroczyłam dzisiaj drzwi Wrończyka, Hectorze, i chciałabym, żebyś o tym wiedział. W maju, gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy, nie myślałam, że cokolwiek naprawdę zmienisz w moim życiu. Te spotkania miały uspokoić Yvette, nic więcej. Siedziałam obok ciebie i powtarzałam w myślach, że robię to dla niej, bo ją kocham i nie chcę, by się martwiła. Ale ty naprawdę mi pomogłeś. To nie tak, że już się nie boję, że mam w sobie jedynie wiarę na dobre jutro i świetlaną przyszłość... Ale pozwoliłeś mi myśleć, że ten strach nie może wszystkiego mi odebrać. Że może warto spróbować, jakoś się w tym wszystkim przełamać. Dlatego zostałeś magipsychiatrą, Hectorze? By naprawiać rozkruszone zwierciadła ludzkich żyć? Zwracać przyszłość tym, którzy jej przed sobą nie widzą? To dar, który w sobie posiadasz. Może i nie stanę się łabędziem, ale będę tańczyć. Spróbuję.

Jeśli dalej masz ochotę, przyjdź proszę do Wrończyka za dwa dni. Mam przerwę w zajęciach pomiędzy dwunastą a trzynastą. Przyjdziesz?

Celine

11.01.23 22:59

Nowa wiadomość! Odsłuchaj, nie masz wyjścia

Hectorze Vale, głowo rodziny, OCZYWIŚCIE, ŻE JEJ NIE PAMIĘTAM. JEŚLI WYPARŁEŚ JUŻ TĘ WIEDZĘ ZE ŚWIADOMOŚCI, SPIESZĘ Z WYJAŚNIENIEM - NIE ZNAM WIĘKSZOŚCI NASZYCH KREWNYCH, DLA KTÓRYCH WCIĄŻ JESTEM POWIETRZEM, JEŚLI OCZYWIŚCIE ZDAJĄ SOBIE SPRAWĘ Z MOJEGO ISTNIENIA. BO ZAPEWNE NIE ODKRĘCIŁEŚ TAJEMNIC MOJEJ ENIGMATYCZNEJ OSOBY.

I NIE BYŁOBY TO DLA MNIE PROBLEMEM ANI NIE ZEPSUŁOBY MI HUMORU, GDYBY NIE OSZCZERSTWO, KTÓRE PŁYNIE MIĘDZY WIERSZAMI Z TWOJEGO LISTU. CZY UWAŻASZ, ŻE NIE DBAM O GRÓB MOJEGO MĘŻA? ŻE NIE DOŚĆ DOBRZE PRZYŁOŻYŁAM SIĘ DO WYBORU RZEMIEŚLNIKA, ALBO ŻE JESTEM TYLKO GŁUPIĄ KOBIETĄ, KTÓREJ OSZUST WCISNĄŁ KICZ? DOPATRZYŁEŚ SIĘ JESZCZE JAKICHŚ UBYTKÓW? MOŻE NIEZBYT PORZĄDNIE DOCZYŚCIŁAM NAGROBEK PO ZIMIE?

CIESZĘ SIĘ, ŻE POWODZI CI SIĘ TAK DOBRZE, ŻE STAĆ CIĘ NA MARCEPAN. SMACZNEGO. Leta

11.01.23 23:39

Nowa wiadomość! Przeczytaj

Hectorze,Przekaż Orestesowi moje uściski, mam nadzieję, że marcepan mu smakował. To jemu w pierwszej kolejności powinieneś był go dać, cały. Albo tyle, ile by sobie zapragnął. Dobrze, że ma mnie.

Życie tej ciotki, ani okoliczności, w których ją widzieliście, mnie nie obchodzą. Jeśli zostawiła nam jakieś pieniądze, nie chcę ich, Hectorze. Nie wezmę jałmużny od nikogo, kto upatruje we mnie powodu do wstydu. Gdyby nie to, że pieniądze mogą się przydać ~~Victo~~ wam z Orestesem, równie dobrze mogłabym uznać, że należało wepchnąć monety do trumny tej starej mumii na przeprawę przez Styks. Lepiej kup za te pieniądze coś dla syna.

Wielokrotnie dałeś mi do zrozumienia jaki masz stosunek do Jaspera, za jakiego masz go człowieka. Robisz to dla mnie? Jeśli tak, powiedz wprost. Wiesz, że nie lubię owijania w bawełnę i kłamstw w tak zwanej słusznej sprawie. Doskonale o tym wiesz. Następnym razem po prostu nie udawaj, bo zaczyna mi brakować czerwonej papeterii Jaspera. Odpowiedź dalej brzmi - dziękuję, ale nie.

A jeśli próbowałeś mnie zmiękczyć ostatnim fragmentem, udało Ci się.

P.S - miłego sprzątania grobu tego średnio rozwiniętego gumochłona, którego jedynym życiowym osiągnięciem było wydanie na świat tak mądrego chłopca, jakim jest Orestes. Leta

04.02.23 0:11

List spisano na odwrocie ulotki o bardzo wątpliwej treści.

Przeczytaj

czerwiec 1958

Hector,

podaj dokładny adres; wyobraź sobie, że nie każdy wie, gdzie dokładnie jest ta twoja walijska dziura.

V.

04.02.23 0:24

List odesłano na tej samej ulotce, odpowiedź spisana tuż pod podpisem Hectora.

Przeczytaj

czerwiec 1958

Hector,

spierdalaj.

V.

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia