Miał zaufanie do swoich pracowników w sytuacjach takich jak ta - miał zaufanie, że każdy z nich był doskonale świadomy, że magicznych stworzeń nie można było lekceważyć i trzeba było przy nich zachować odpowiednią ostrożność. Właśnie dlatego zdecydował się ze sobą na tereny kuzynostwo zabrać właśnie tych bardziej doświadczonych - Ellie i Volans byli odpowiednimi kandydatami do tego. Lata doświadczenia pracy przy smokach w końcu nie pozostawały bez wpływu.

Wraz z Elriciem przetransportowali kobietę, oraz dzieci do Lancaster Castle. Co prawda służba była nieco zaskoczona widokiem lorda Greengrassa, jednak przez wzgląd na jego bliskie pokrewieństwo, wcale nikt nie oponował.
Nie miał serca prosić dzieci o opuszczenie boku schorowanej kobiety, pozwalając im zalec na łóżku i obserwować cały bogato zdobiony zamek. Zastanawiał się przez moment czy nie powinien zainteresować, czy nie powinien bardziej obserwować złodziejaszków aby z domu jego matki nic nie zniknęło - jednak wątpił, aby chłopcy byli na tyle śmiali, aby to zrobić. Nie dzisiaj.

Potrzebował zająć swoje myśli czymś zupełnie innym niż tym, że Derby bez Mare było jakieś... ciche. I puste. Nie lubił tego momentu, kiedy ona wraz z całą latoroślą wybywała do Weymouth - i nawet jeśli posiadali lusterka dwukierunkowe, nawet kiedy mogli do siebie pisać codziennie listy to wciąż nie było to samo. Unikał ich wspólnego łoża, decydując się spędzać noce w jego części komnat.

Już drugi dzień mijał, kiedy Elroy skupiał się wręcz za bardzo na swojej pracy - pojawiając się rano i niechętnie opuszczając tereny rezerwatu późno w nocy, wciąż nie przyzwyczajony do tego, że Mare w takim momencie zdecydowała się na nocowanie w Weymouth. Nie przepadał za tymi momentami, kiedy nie było jej przy nim, i może nieco za bardzo był na tym skupiony, na jej i Saoirse braku na Grove Street - ale nie mógł inaczej.

Pracownik pierw spojrzał niepewnie na Nealę, po chwili zawahania jednak się kiwając lekko głową i wpuszczając młodą lady za bramę rezerwatu. Mężczyzna był dość milczący, najwyraźniej nie do końca będąc przyzwyczajonym do przyjmowania gości do rezerwatu, a tym bardziej nie będąc przyzwyczajonym do towarzystwa młodych dam.
Prowadził jednak lady Weasley odpowiednią, wcześniej wyznaczoną mu drogą do momentu, w którym na horyzoncie nie pojawił się Elroy.

Nienawidził momentów, w których musieli decydować się na rozłąkę - nienawidził każdej chwili, kiedy nie mogli być po prostu obok, więc czy ktoś mógłby mu się dziwić, że nie odpuścił spotkania z ukochaną w dniu, w którym zakochani powinni celebrować?
Oczywiście brak Mare przy boku również wpływał pozytywnie na jego mobilizację - na treningi, na skupienie się na pracy i obowiązkach. A jednak niechętnie odwiedzał ich puste komnaty, niechętnie kierował się na spoczynek, kiedy wiedział, że nie zastanie tam jej.

Szczególnie w ostatnich czasach przyjął na siebie rolę, która była obciążająca - ilość obowiązków, świadomość że musi podnosić morale ludzi, którzy tracili bliskich na wojnie oraz zadbać o bezpieczeństwo własnych terenów nie była czymś, z czym nie mógł sobie poradzić, a jednocześnie były momenty, w których martwił się, że nie robił wystarczająco wiele. Może to właśnie to przyczyniło się, że mimo napiętego grafiku, nie mógł odmówić najmłodszemu z rodzeństwa swojej żony poświęcenia czasu na trening? Leon, Quentin czy Roratio byli lordami, których rodziny opowiedziały się przeciwko bezmyślnemu rozlewowi krwi niewinnych i bezbronnych, więc w przyszłości obowiązek walki może spaść i na ich ramiona. Musieli wiedzieć jak walczyć, magicznie ale również i fizycznie. On sam wciąż się uczył wiele, chociażby od swojego przyjaciela Samuela, który pokazywał mu w ostatnim czasie podstawy walki wręcz. Wciąż się wzdrygał na samą myśl o podobnym barbarzyńskim sposobie walki - a może były to ciarki zażenowania, kiedy pierwszy razy to Michael jeszcze za czasów Hogwartu złamał mu nos w tak bestialski sposób?

- Zgadza się, potrzebujemy więcej eliksirów odżywczych, mam nadzieję, że naszych zapasów jest wystarczająco, prawda? - wyczytał Elroy starszemu mężczyźnie, który pracował w tym miejscu przez prawie całe życie - nie było osoby, która lepiej znałaby się na tych roślinach, a tym bardziej która lepiej znałaby każdy zakamarek ich cieplarni.

Miał zostać powiadomiony o pojawianiu się Benjamina w rezerwacie, aby móc podać mu wszystkie potrzebne informacje o jego nowym stanowisku w Peak District. Z biura zabrał jeszcze kilka notatek, jego magiczną przepustkę, rzeczy których nie mógł zapomnieć. I mimo, że nie przepadał tak do końca za obowiązkami, w których musiał mieć do czynienia z pracownikami, stanowczo nie przeszkadzała mu rozmowa z powracającym pracownikiem. Wiedział, że nie mogli mu już zaproponować pozycji, którą piastował przed odejściem - ale miejsce dla osób takich jak Wright zawsze się mogło znaleźć w rezerwacie.

Odwiedziny rodziny nie tylko były obowiązkiem, ale i przyjemnością. Elroy nie przepadał nigdy za pompatycznymi balami, które odciągały go od pracy i wypraw, od spędzania czasu z tymi, z którymi tak naprawdę chciał. Cieszył się, że tegoroczną noc sylwestrową zamiast w Hampton Court mógł spędzić z Mare - było to o wiele przyjemniejsze, kiedy mieli się tylko dla siebie i nie musieli przejmować się niczyim wzrokiem. Choć jedyne co lord Greengrass wyniósł ze wszystkich balów i sabatów to właśnie była ona - jego żona, której właśnie rodzinę odwiedzanie.