Rodzice Gillian nigdy nie byli zakochani - choć jej ojciec względem swojej żony odczuwał kiedyś zauroczenie. Był to jednak efekt manipulacji kobiety z rodziny Wilkes, która upatrzyła sobie mężczyznę z dobrego domu - i z dobrą posadą, jak i głęboką kieszenią.
Ona była niespełnioną baletnicą, której zdrowie odmawiało posłuszeństwa - a po przyjściu na świat Gillian, nawet magiczna medycyna nie była w stanie jej pomóc. Nogi kobiety były bezwładne, a ona została przykuta do wózka.
On był pracownikiem Ministerstwa Magii w departamencie kontroli nad magicznymi stworzeniami z odziedziczonym po pradziadkach pięknym domem pod Londynem i małym spadkiem. Człowiek, który lubował się w pięknie i sztuce - a swoją żonę poznał na deskach niewielkiego teatru, kiedy jeszcze była w stanie występować jako baletnica.
Młoda panna nie była upragnionym dzieckiem, choć nie mogło brakować jej żadnych materialnych rzeczy. Piękne sukienki, zabawki, guwernantki, bo w końcu jej matka nie mogła do końca sama radzić sobie ze wszystkimi obowiązkami domowymi - a również nie chciała zajmować się nią sama.
Kobieta, która była matką młodej czarownicy, stanowczo nie była kobietą czułą i opiekuńczą. Raczej była podstępną żmiją, która manipulowała swoim mężem, a bardzo prędko zaczęła planować również i ścieżkę życia dla niechcianej córki, dostrzegając jej zapał do tańców i fikołków. Jak każde aktywne dziecko, małą Gill rozpierała energia i początkowo nauki baletu i ćwiczenia traktowała jak przyjemność - bo lubiła to robić. Tańczyć i śpiewać, szczególnie w ogrodzie kiedy pogoda na to pozwalała. Była zawsze uśmiechniętym i radosnym dzieckiem, które nie było świadome złych zamiarów, które mogliby mieć jej najbliżsi.
Godziny tańca i praktyk, rozciągania się i lekcje śpiewu były czymś, co od najmłodszych lat wypełniało życie Gillian. Surowość matki i wymagania sprawiały nie raz, że dziewczynka szła spać i budziła się z obolałym ciałem po wszystkich ćwiczeniach, które na nią spadały. Z jednej strony wciąż kochała tańczyć, kiedy z kolejnej wizja matki oceniającej jej kolejne ruchy i ćwiczenia powodowała, że chciała płakać - ale musiała powstrzymywać podobne odczucia, bo pani Ross ich nie lubiła. Kiedy dziewczynka pokazywała w tak, w słowach matki dziecinny sposób, brak miłości i ambicji do trudnej sztuki baletu, kończyło się to uderzeniami czy zaklęciami lecącymi w stronę przerażonej kilkulatki. Balneo czy próby podtopienia podczas kąpieli do dzisiaj siedzą w jej pamięci, przez co nie zbliża się do jezior i innych oceanów, obawiając się nawet zwykłych przepraw mostami nad Tamizą.