Indeks
Miotły towarzyszyły czarodziejom od najdawniejszych czasów. Czarownice i czarodzieje uczą się na nich latać od najmłodszych lat, a Quidditch niezmiennie pozostaje najpopularniejszym magicznym sportem budzącym na całym kontynencie najwięcej emocji. Choć czarodzieje tak naprawdę do latania mogliby użyć każdego przedmiotu, to od wieków doskonalono sztukę tworzenia właśnie mioteł - przemawiały za tym względy praktyczne. Miotły były niepozorne, łatwe do ukrycia przed mugolami, lekkie i nie kusiły niemagicznych złodziei.
Dziś miotły tworzy się różnego rodzaju, od standardowych, przez sportowe umożliwiające finezyjne wyczyny w powietrzu, wyścigowe, które są w stanie prześcignąć wiatr, niewielkie miotełki dziecięce, a nawet potężne miotły zwane rodzinnymi, na których może polecieć więcej niż jedna osoba.
Miotły wytwarzają wykwalifikowani wytwórcy mioteł zwani wiązaczami, korzystając z od wieków szlifowanych tradycji (wymagana biegłość: wiązanie mioteł).
Spoiwo to część miotły, które łączą trzon z rózgą. Zwykle wszystkie dodatkowe elementy, takie jak strzemiona, są tworzone z tego samego materiału. Od wyboru spoiwa zależy wytrzymałość miotły. Niektóre z materiałów są wytrzymalsze, inne mniej, cenne są również miotły o atrakcyjnym wizualnie wykończeniu.
Jakość drewna odpowiada głównie za prędkość i aerodynamikę, wysoka giętkość drewna pozwala na wykonanie miotły o wyższej zwrotności, podczas gdy drewno twarde i sztywne lepiej sprawdza się w budowie mioteł szybkich. Im lżejsze drewno tym lżejszego potrzebuje jeźdźca i tym szybsze osiąga prędkości. Najbardziej wytrzymałe gatunki drewna wykorzystuje się do mioteł rodzinnych. Witki rózgi wykonane są z drobniejszych gałązek, ich lekkość pozwala na osiągnięcie wyższej zwrotności, podczas gdy ich sztywność wzmacnia stabilność w szczególności przy trudnych warunkach pogodowych.
Każdą miotłę można zatem określić według czterech parametrów: szybkości, zwrotności, odporności na wiatr i wytrzymałości.
Szybkość jest główną cechą mioteł wyścigowych, odpowiada za prędkość poruszania się.
Zwrotność jest główną cechą mioteł sportowych, odpowiada za możliwość wykonywania manewrów, nagłych skrętów i wyczynowych figur.
Wytrzymałość odpowiada za moc drewna, z którego wykonano miotłę: im wyższa wartość, tym cięższy może być dosiadający miotłę jeździec. Przeciętna wartość 5 pozwala miotle na udźwig 150 kg. Każdy 1 punkt więcej podwyższa te granicę o 20 kg, a każdy 1 punkt mniej obniża o 20. Wartość 8 mnoży tę wartość x1,5, wartość 9 x2, a wartość 10 x3.
Odporność na wiatr wzmacnia bezpieczeństwo miotły u osób o mniejszych umiejętnościach, jest również bardzo ważną cechą mioteł rodzinnych. Podwyższona wartość odporności poprawia stabilność miotły w trudnych warunkach pogodowych, a także zwiększa szansę utrzymania się na niej czarodzieja, który w ogóle nie potrafi latać.
Każda z tych cech posiada swoją wartość maksymalną. Dla szybkości i zwrotności jest to wartość 20, a dla wytrzymałości oraz odporności na wiatr 10.
Każda miotła składa się z trzech kluczowych cech, tj. spoiwa, drewna i rózgi. Spoiwo odpowiada za szybkość i zwrotność miotły, drewno za odporność na wiatr i zwrotność, a rózga za szybkość i wytrzymałość miotły. Obrazuje to poniższa tabela:
| Cecha Główna | Cecha kontrująca | |
| S | Zwrotność | |
| D | Zwrotność | |
| R | Wytrzymałość |
Tworząc miotłę miotlarz określa parametry swojego dzieła. Każdy z trzech elementów (spoiwo, drewno, rózga) może mieć przyznane 10 punktów, lecz te 10 punktów musi zostać rozłożone pomiędzy cechę główną i cechę kontrującą miotły. Oznacza to - przykładowo - że wybierając spoiwo miotły sportowej miotlarz może nadać mu 10 punktów szybkości, lecz wówczas spoiwo będzie miało 0 punktów zwrotności. Jeśli nada 10 punktów szybkości również rózdze - i uczyni to kosztem wytrzymałości miotły - uzyska niesamowicie szybką miotłę o szybkości równej 20 punktów, lecz o zwrotności nie wyższej niż 10 punktów i wytrzymałości równej 0 punktów.
Przeciętna standardowa (zwykła) miotła posiada: 7 punktów szybkości, 7 punktów zwrotności, 6 punktów odporności na wiatr i 5 punktów wytrzymałości.
Aby jeździec poradził sobie z wysokimi parametrami miotły musi posiadać odpowiednie zdolności. Poniższa tabela przedstawia wymagania posiadanej biegłości latania na miotle względem maksymalnego parametru miotły (minimalnego w przypadku odporności na wiatr):
| Nazwa cechy | Latanie I | Latanie II | Latanie III |
| Szybkość | 15 | ||
| Zwrotność | 15 | ||
| Odporność na wiatr | 2 |
Wytwórca mioteł w trakcie procesu twórczego wybiera odpowiednie spoiwa. Spoiwem może być: brąz, tantal, kobalt, mosiądz, tombak, ołów, cynę, cynk, srebro, miedź, złoto i srebro goblinów. Każda miotła wymaga również dwóch uncji gwiezdnego pyłu i jednej uncji sproszkowanego meteorytu, które nadają jej lekkości i zaklinają je magią, która pozwala na latanie. Wymagane są zatem łącznie cztery komponenty.
Przy miotłach wykorzystuje się te same rodzaje drewien, co przy różdżkach.
Tworząc miotłę rzemieślnik rzuca kością k100 na biegłość wiązania mioteł. ST wykonania miotły wyznacza najwyższy parametr miotły przemnożony przez 10, ale ST nigdy nie będzie wynosiło więcej niż 150. Nieudany rzut oznacza zanieczyszczenie składników i konieczność rozpoczęcia pracy od nowa ze świeżymi komponentami.
