[bylobrzydkobedzieladnie]

Rzucam moją bialutką rękawiczkę i następnym razem wygrywam w pokera

Uwielbiam runy i jesteśmy prawie w tym samym wieku, ale na tym podobieństwa się kończą i pewnie się nie polubimy co nie zmienia faktu, że codziennie bywam w Londynie i możemy na siebie wpaść w księgarni lub odkryjesz, że to ja przetrzymuję miesiącami jedyny egzemplarz danej książki o runach w bibliotece.

A ja jeszcze nie wiem czy irytuję Irinę równie mocno jak w szkole, ale na pewno zazdroszczę jej tak ułożonego i ambitnego i (mam nadzieję) rozsądnego syna - w porównaniu z sekretem-o-którym-nie-mówię jesteś niczym syn koleżanki mamy mojej żony! Potrzeba nam młodej krwi w Rycerzach Walpurgii bo sam np. nie lubię biegać i się męczyć, może zaangażuję cię w jakieś zadania

Mój świętej pamięci mąż nosił to samo imię, przez co jestem przeczulona na wszelkiej maści czystokrwistych Igorów. Nieprzyjemności z poprzedniego małżeństwa zostawiłam co prawda za sobą, ale nie mogę oprzeć się temu absurdalnemu wrażeniu, że wraz z imieniem los wybrał dla Ciebie taką samą szufladkę, jak dla mojego męża.
Będę Cię mieć na oku, cny Rycerzu

Imogen, dopóki stawiasz mi drinki za hajs nestora i czarujesz swoim pięknem, wygrywaj do woli!

Ze Steffenem na pewno się nie lubimy, już nie tylko za poglądy i to, kto się z kim buja, ale też za to okrutne przetrzymywanie jedynej książki o runach! Jeszcze się rozliczymy...
Szanowny Panie Corneliusie, chętnie pobiegam sobie przy jakichś zadaniach i wyręczę spracowanego człowieka w średnim wieku, coby myślał o mnie jeszcze przychylniej

Adda, pokrętny sposób na groźbę, ale dobrze radzę, pilnuj lepiej nowego męża, bo losy Michałów też bywają zwodnicze...

a zatem wojna, a zanim schowam się za jakiegoś silniejszego kolegę (EDIT: TAK, TEGO PONIŻEJ) to oddam ci tą książkę - z kluczową stroną zjedzoną przez szczura

Wracaj skąd przyszedłeś ty brudny, obcy bułgarze, emigracie, marginesie społeczeństwa, czarci pomiocie ze wschodu

Jestem żebrakiem, człowiekiem marginesu i cyganem więc wyzywanie, nienawidzenie i marginalizowanie wszystkich innych jak na cygana przystało przychodzi mi z zaskakującą łatwością. Ba, robię to z czystą i niewymuszoną niechęcią i wiarą w słuszność swoich własnych przekonań, bo przecież muszą być jacyś gorsi niż cyganie[którzy są absolutnie niesprawiedliwie i bezpodstawnie traktowani w Anglii jak nieludzie i gorszy sort] i oczywiście to możesz być ty, choć zdradza cię tylko akcent zapewne. Niby moglibyśmy się spotkać w którymś z lokali, z którego mnie nie wyrzucono — ograłeś mnie z łatwością w karty (zrób to raz jeszcze), a ja ciebie w gargulki albo darta, a kiedy byłeś już nieco podchmielony zostawiłem cię z rachunkiem, bo przecież moje kieszenie świeca pustkami. A nawet jeśli nie dałbyś się naciągnąć to być może cię okradłem, kiedy nie patrzyłeś i dumnie, jak na szanującego się portowego chłopca zapłaciłem twoimi pieniędzmi. Wydajesz się być mądralą, niby sztywniak z kijem w czterech literach, ale potrafisz się bić, a ja potrzebuję sparingu. Jestem awanturnikiem, spotkajmy się, może rozpętamy awanturę. Razem lub przeciwko sobie, zobaczymy jak wyjdzie. Wiedz jednak (nie przyjmuję do wiadomości, że obchodzi cię to tyle co zeszłoroczny śnieg), że po cygańsku tobą gardzę...bo tak.

Igorze Oboje trafiliśmy do Anglii z kraju, który znaliśmy lepiej, który w pewny sposób musiał nas ukształtować. Ty wydajesz się dawać sobie radę zdecydowanie lepiej, masz pomysł na siebie i poglądy, które współgrają z moimi. A ja mam słabość do ludzi, którzy są pewni siebie i wiedzą, czego chcą Dajmy sobie szansę, opowiedz mi o klątwach i tym, co Cię w nich najbardziej pociąga. Opowiedz o historiach z dalekiej północy i bułgarskiej ziemi. Wystarczy, że będziesz tylko kurtuazyjnie miły, a zyskasz sobie moją sympatię i lojalność (oraz krawieckie przysługi!).

James, okradnij mnie po przegranej w karty, to z pewnością pospieszę, by dać ci za to pięścią w nos. Ty gardzisz mną po cygańsku, a ja Tobą tak po prostu... boś biedny i prawdziwie brudnej krwi

Marysiu, damy sobie szansę na pewno...

Synek