Palce świerzbiły ją wraz ze znajomą potrzebą zamknięcia odległości między nimi; ile razy spotykali się w podobnym ostępie, razem spacerując i rozmawiając o wszystkim oraz o niczym? Ciągle jej obiecywał, że to dla niej osiągnie coś wielkiego; że wróci z podarkiem jej godnym.

Zmarszczyła brwi, odganiając natrętne myśli i uniosła kąciki ust do góry, gdy klacz szturchnęła ją łbem w ramię. Nie mogła teraz skupiać się na nieprzyjemnych sprawach.
W końcu dzisiejszy dzień miała spędzić wraz ze swoją najukochańszą kuzynką; Primrose zawsze była obok niej, gdy Margaret tego potrzebowała i młoda kobieta dużo jej zawdzięczała - chociażby cierpliwość do uczenia jej o klątwach i artefaktach.

Jak jednak mogła nie być podekscytowana? Jej brat wreszcie wrócił ze swojego wyjazdu; czuła się, jakby nie widziała go wieki. Choć już wyrosła z wieku, kiedy z całą pewnością męczyła go swoją dziecinnością i niedojrzałym podejściem do świata, nadal ceniła sobie towarzystwo Xaviera; jego wsparcie, dobrą radę i zwyczajną więź rodzeństwa.