Zapomniał. Kiedy następnego dnia po śniadaniu zapytała kiedy powinna zacząć się szykować i na ile dni winna przygotować rzeczy wyraz twarzy jej męża powiedział jej wszystko. Zapomniał. A swoją miną na krótki okres czasu przywołał na jej twarz jednocześnie wątpiący i rozczarowany wyraz twarzy, kiedy słuchała odpowiedzi. Dlatego z powątpiewaniem zaczynała wierzyć, że owy wyjazd w istocie się odbędzie. Potakiwała i kazała spakować się służce, ale póki nie stanęła w porcie, a jej stopy nie dotknęły wejścia na pokład najzwyczajniej nie wierzyła. Kręcąc nosem, nie potrafiąc darować sobie raz na jakiś czas płynącego pomiędzy słowami uszczypliwego komentarza. Ale nie traciła dobrego humoru - ostatecznie winni byli oboje - gdyby pomyśleli nad tym wcześniej, sprawa rzeczywiście mogłaby mieć szansę zaistnienia. Mieli jednak jeszcze prawie dwa tygodnie Festiwalu i Melisande zamierzała z nich skorzystać.
Uwierzyła kiedy w końcu na nią weszła; szczątkowa irytacja odeszła, dłoń przesuwała się po drewnie statku, kiedy stawiała kolejne, powolne kroki rozbudzając zadowolenie. Miłość jej męża, tą z którą miała się dzielić, tą od której nie będzie ważniejsza. Ale nie gorsza. Jeśli nie będzie stawiać między nimi, akceptować to kim jest, znajdzie się miejsce i dla niej - w to chciała wierzyć. A w końcu nagle przypomniała sobie zatrzymując się z lekko rozwartymi tęczówkami, odwracając na pięcie w stronę męża, odrzucając w tył głowę, żeby się zaśmiać.
- Wiem czemu wybrałeś dzisiaj. - orzekła zadzierając lekko brodę. Na ustach zmięła przytyk o tym, że jednak czasem zdarzało mu się w istocie słuchać. Nie miała ochoty się sprzeczać i ścierać - nie w sposób obleczony złością i irytacją - teraz, kiedy wyjazd w istocie miał być faktem. Może było to przypadkiem, a może celowym działaniem. Ale czy sama podczas otwarcia festiwalu nie mówiła mu o tym, że zdradzi mu wszystko o czym wtedy myślała, jeśli za trzy dni pokaże jej swój statek. - Ale najpierw chciałabym poznać ludzi, którzy pomogą ci zapewnić nam bezpieczną drogę. - orzekła nie zapominając o tym gdziekolwiek. Kolejny czas spędzając na poznaniu i rozmowie, na śledzeniu i pytaniu, na chwilę zasiadając nad książką, kiedy jej mąż musiał o coś zadbać aż w końcu sen zmorzył ją obok lektury w miejscu w którym była choć wcale nie miała na to ochoty.
Mruknęła niechętnie wybudzona ze snu który złapał ją w swoje ramiona. - Miałam miły sen - szepnęła nie otwierając powiek mimo słów znajomego głosu niedaleko i dotyku, jakby jeszcze na chwilę chciała w nim zostać. Przynajmniej nie z początku, uśmiechając się łagodnie. Śniło jej się, że wypłynęli, tak jak zapragnęła a z każdą chwilą i ruchem, który poruszał jej ciałem zaczynała nabierać dziwnego niezrozumienia nie do końca orientując się jeszcze w tym co się działo. Rozchyliła lekko powieki, najpierw trafiając na twarz znajomego korsarza, a potem przesuwając je na boki z budzącą się świadomością, coraz mocniej orientując się że nie znajdują się ani w komnatach ni też w namiocie rozłożonym na terenie festiwalu. - który okazuje się rzeczywistością. - dodała cicho wracając spojrzeniem do męża. - Ile czasu minęło? - zapytała, prostując się trochę, rozglądając wokół choć nie umiała stwierdzić ani ile spała ani która była godzina jeszcze trochę zaspana, z odciśniętym na policzku śladem. Uniosła ręce zbierając ciemne włosy by odrzucić je na plecy.