nie byli mi bliscy. Ojca nigdy nie poznałam, był jakimś mugolem, który skorzystał z usług mojej matki. Ona była dziwką, nigdy nie miała dla mnie czasu. Nie chciała mnie i na każdym kroku dawała mi to odczuć. Nie wiem, co się z nią stało. Podejrzewam, że już nie żyje.

na ulicy. Ulica była moim domem. Nie miałam tam zbyt wielu przyjaciół, kolegów, kogokolwiek. Nie było to przecież miejsce dla dziecka, teraz już wiem. Wtedy ulica była rajem, ucieczką, niezwykłą przygodą.

czarodziei i mugoli. Ale mugolskiego świata nie znam w ogóle, po prostu podczas zabawy zapuszczałam się do ich świata. Nie zwracałam na nich jednak zbyt dużej uwagi.

dziecko niegrzeczne. Byłam głośna, skupiałam na siebie uwagę, niegrzeczna i pyskata. Chciałam być zauważona, potrzebowałam zainteresowania — przede wszystkim ze strony matki. Otrzymywałam je, wraz z solidnym laniem.

zawód, gdy zdałam sobie sprawę z tego, jak bardzo biedną rodziną byliśmy. Gdy pojechałam wraz z matką na Pokątną w celu kupienia wyprawki, obserwowałam inne dzieciaki, które wchodziły do różnych sklepów i wychodziły z pełnymi torbami. Myśmy weszły do sklepu z używanymi rzeczami. Używana szata, używane książki. Z zazdrością patrzyłam na przyszłych kolegów i koleżanki, które cieszyły się z własnej sowy czy małego szczurka. Ja, nawet różdżkę, dostałam po kimś.

nie czułam się najlepiej. Byłam zła, smutna i zrozpaczona, bo nie mogłam pogodzić się z faktem utraty wolności. Dotychczas całe dnie spędzałam w porcie, kradłam niewielkie przedmioty, czasami coś do jedzenia. Nikt się nie zastanawiał co robię. Czułam się tego dnia tak, jakby ktoś zamykał mnie w klatce. Nie cieszyłam się, nie ekscytowałam jak dzieciaki, które jechały do szkoły razem ze mną.

pływaniu statkiem po głębokim oceanie. Potrafiłam godzinami przesiedzieć nad brzegiem Tamizy i obserwować okręty wpływające do portu. Wyobrażałam sobie wtedy, jakie to musi być cudowne uczucie, gdy czuje się podmuchy wiatru w żaglach, budzić się rano i widzieć bezkres oceanu.

przeciętnym. Nauka nie sprawiała mi przyjemności, ciężko było mi przystosować się do zasad, które tam panowały. Sprawiałam problemy i bardzo często mój dom tracił przeze mnie punkty. Nie raz i nie dwa zaliczyłam szlaban. Nie czułam się w szkole jak w domu i nie rozumiałam dlaczego Tiara Przydziału przydzieliła mnie do Slytherinu.

przetrwanie. Jeżeli ktoś mnie obraził, to nie bałam się złamania regulaminu, aby tylko wyrównać z daną osobą porachunki. Miałam gdzieś aktualne wydarzenia, egzaminy. Uważałam, że w przyszłości do niczego mi się to nie przyda. Chciałam tylko przetrwać w szkole i nie zostać z niej wyrzuconą.

zaklęcia. Jedyny przedmiot, na którym radziłam sobie bardzo dobrze. Owutemy z tego przedmiotu zdałam na powyżej oczekiwań.

wszystko po za zaklęciami. Na Historii Magii spała, na Eliksirach zdarzało jej się rozsadzić kociołek, nie miała ręki do magicznych roślin, a magicznych stworzeń trochę się bała.

sama ze sobą. Oczywiście miałam kolegów i koleżanki, z którymi czasami włóczyłam się w nocy po korytarzach, ale większość uczniów mnie zbytnio nie lubiła. Tłumaczyłam to sobie niechęcią spowodowaną moim częstym traceniem punktów naszego domu. Często czułam się samotnie, ale nie potrafiłam się przed nimi otworzyć, ani się do nikogo przywiązać.

dziewczyna, z którą są same problemy.

uważał, że Slytherin traci punkty, przez co ma małe szanse na zdobycie Pucharu Domów. Każdy, kogo próbowałam zmusić do zrobienia za mnie pracy domowej. Każdy, kogo kiedyś uderzyłam lub obraziłam.

ułatwić sobie życie i zdobyć to, na co mi w danej chwili zależało.

to nie jestem w stanie ich wszystkich policzyć.

to żałuję, że nigdy takiego od matki nie dostałam.

to zastanawiam się, dlaczego skrzaty nigdy na mnie nie na kablowały.

to jeśli taka sytuacja się zdarzyła, to tylko po to, by się trochę powygłupiać.

to nie czuję z tego powodu żadnej skruchy. To było dla mnie naturalne, że teren nie ma ograniczeń i mogę chodzić, gdzie chcę. Hogwart nie był miejscem, w którym byłam w stanie zaakceptować tę zmianę.

moje skromne posłanie. Nie miałam zbyt wielu rzeczy, raczej wszystko trzymałam pochowane. Łóżko ścieliłam niezbyt ładnie, ale bałaganu też nie miałam.

nieszkodliwa. Dla obcych zwykła kelnerka do podawania piwa, dziwka po nocach. Niewielkie grono uważa mnie za przyjaciela, matkę, może nawet osobę, która może im się na cos przydać.

widzą we mnie informatorkę. To specyficzne grono. Dla innych będę tylko dziwką.

rozwalenie paru małżeństw, nic szczególnego.