Marcus Burke i Elvira Burke z domu Slughorn. Nestor i lady doyenne, którzy wychowali swoją jedyną córkę w poszanowaniu zasad jakimi rządzi się hrabstwo Durham. Stawali na wszechstronne wykształcenie. To osoby dumne, eleganckie i stroniące od zbytku i niepotrzebnego obnoszenia się ze swoim majątkiem. Ojciec uznawał nie raz, że najlepszym nauczycielem jest doświadczenie, matka zaś wskazywała na mądrość kobiecą i umiejętne lawirowanie wśród zasad socjety.

Czas wolny chętnie spędzałam w ogrodach wokół zamku, stajni oraz bibliotece. Każde z tych miejsc było swego rodzaju królestwem, w którym mogłam realizować swoje pasje i drobne marzenia. Najbardziej pożądanym miejscem było biuro ojca, który posiadał tam wszelkiej maści skarby w postaci artefaktów magicznych. To tam mogłam po raz pierwszy zetknąć się z tym czym zajmuje się rodzina Burke.

W licznym towarzystwie braci i kuzynostwa. Jak większość rodzin szlacheckich, każda para posiadała po parę dzieci więc było nas całkiem sporo. Oprócz tego wśród guwernantek i licznych opiekunek, które dbały o moje zachowanie oraz wygląd. Przede wszystkim do czasu pójścia do Hogwartu wśród czarodziei czystej krwi i rodów szlachetnych.

dziecko wzgórz Durham; ciekawskie, uważne i odważne, za równo w działaniu jak i słowie. Jednocześnie pojętne i chętnie uczące się nowych rzeczy. Wpajano mi jak ważne są zasady i tradycje, ale jednocześnie zachęcano do zadawania pytań i rozwijania swoich pasji. Tym samym kształtowano mój charakter pozwalając mi na swego rodzaju wolność. Starałam się we wszystkim naśladować starsze rodzeństwo.

zakup różdżki, chyba dla każdego dziecka było to przeżycie. Zakurzony sklepik, który przypominał ten jaki był na Nokturnie, ale jednak bardziej jasny. Wybór różdżki był niesamowitym przeżyciem, zwłaszcza wtedy kiedy okazało się, która do mnie pasuje. Kolejnym przystankiem był zakup książek, choć mogła zrobić to służba, tak matka uznała, że koniecznym jest, abym partycypowała w zakupach i tym samym wdrażała się w kolejny etap życia jaki mnie czekał.

byłam niezwykle niespokojna. Cieszyłam się, że obok mnie znajdują się przyjaciele z innych rodzin szlacheckich. To z nimi spędziłam całą podróż rozmawiając o tym jak wygląda Hogwrat, jak będziemy spędzać czas i czego się uczyć. Wyjazd do szkoły traktowałam jak przygodę, której nie mogłam się doczekać, a jednocześnie wciąż miałam w pamięci słowa matki, że nawet w Hogwarcie reprezentuje rodzinę.

podróżach, takich w jakich brał udział mój starszy brat. Chciałam jak on odkrywać zapomniane miejsca i znajdywać w nich stare artefakty, które potem zwoził do Londynu. Pragnęłam poznawać działanie tych przedmiotów, badać ich strukturę, a potem wydawać śmiałe opinie.

Pilnym i bardzo zaangażowanym. Chłonęłam wiedzę jak gąbka, zadawałam wiele pytań i drążyłam tematy. Byłam też uczennicą o ostrym języku, gdzie słowo było szybsze od myśli. Nie ukrywałam tego co sądzę na dany temat dając znać, że z czyś się nie zgadam. Dopiero z czasem przyszedł mi spokój i opanowanie rodu Burke.

nauka tego co mi sprawia przyjemność, spędzanie czasu z przyjaciółmi na błoniach, gdzie mogliśmy swobodnie rozmawiać i dzielić się swoimi myślami.

eliksiry starożytne runy oraz historia magii, choć inne przedmioty nie były mi obce, tak te trzy były takimi najbardziej lubianymi, których nauka przychodziła mi bez problemu. Chętnie sięgałam po różne traktaty i lektury nadprogramowe, aby zgłębiać temat, który mnie wybitnie zainteresował.

transmutacja, której nigdy nie udało mi się w pełni pojąc, co jedynie powodowało frustrację i złość, ponieważ bardzo chciałam zrozumieć założenia tej dziedziny magii.

przyjaciółmi, których znałam jeszcze z czasów dzieciństwa kiedy o Hogwarcie rozmawialiśmy z rozgorączkowaniem. Późnej, z czasem, nawiązałam inne znajomości, również z poza szlachetnej krwi, ale nigdy nie zaprzyjaźniłam się z kimś pochodzenia mugolskiego. Automatycznie budowałam dystans.

zdystansowana, trochę złośliwa dziewczyna, która miła jest dla swoich przyjaciół. Zwyczajnie nie lubiłam jak mi przeszkadzano w moich zajęciach, a tych miałam wiele. Mówili, że dokładnie analizuję każde zagadnienie i szukam problemów, tam gdzie ich nie ma, a ja zwyczajnie zadawałam pytania.

nie lubił kiedy otwarcie mówiłam to co myślałam, kiedy wyrażałam własne zdanie lub ci, których zwyczajnie ignorowałam.

osiągać coraz więcej, by zdobywać dobre oceny, a tym samym otrzymywać dostęp do większej wiedzy, wierzyłam, że to pomoże mi osiągnąć moje marzenia oraz będę mogła stać się prawdziwą lady Burke jak wrócę po nauce w Hogwarcie do Durham.

odpowiedź brzmi - tak. Za włamanie się do działu ksiąg zakazanych. I to na pierwszym roku. Nie rozumiałam dlaczego księgi, które są dostępne w bibliotece Durham tutaj są odmawiane uczniom.

Nigdy, kary w domu rodzinnym były bardziej wyrafinowane.

Nigdy nie było to dla mnie atrakcyjne.

to zawsze było to celem zdobycia danej księgi, którą akurat szkolny regulamin uznawał za nieodpowiednią dla uczniów, do dzisiaj zastanawia mnie dlaczego placówka nauczająca ogranicza dostęp do wiedzy.

Nie odczuwałam takiej potrzeby.

Światło palone do późnych godzin nocnych, gdyż czytałam wiele książek i nie potrafiłam się od nich oderwać. Nie zawsze były to podręczniki czy księgi z biblioteki, ale też powieści awanturnicze czy romanse.

zbuntowaną, młodą kobietą, która jeszcze nie poczuła powołania do rodziny, ale taką która dba o swoje ziemię i troszczy się o ludzi. Postrzegają mnie jako kobietę, która żyje mrzonkami i fanaberiami. Niektórzy sądzą, że pozostanę starą panną do końca życia, ponieważ żaden mężczyzna o zdrowych zmysłach się ze mną nie zwiąże.

postrzegają mnie jako jedną z wielu dam, które pragną, aby wszystko podać mi na tacy, widzą we mnie ptaka zamkniętego w złotej klatce, który ma spełniać oczekiwania rodziny. Wyrabiają sobie o mnie opinię na podstawie stereotypów i wielokrotnie powtarzanych przekłamań na temat szlachetnie urodzonych.

posiadanie zbyt wygórowanych i wyśrubowanych standardów.