Cisza w bibliotece była inna, bardziej pełna i niedenerwująca. Była poprawna i oczekiwana, by móc oddać się lekturze. Myślał, że będzie tutaj sam, a jednak w półmroku pomieszczenia dostrzegł kobiecą sylwetkę. Najmłodsza z rodzeństwa, mała siostrzyczka, która dziś była dorosłą kobietą. Zastanawiało go, dlaczego Morgana nie podejmowała jeszcze kroków, by Wendelina została żoną, któregoś z kawalerów.

Przystając w wygodnej dla obu odległości, przyjrzał się siostrze. Nie zmieniła się wiele od ostatniego spotkania, nie tak bardzo, jak może liczył. Miał nadzieję, że porzucenie tego, w czym się wychowała i życie w biedzie odciśnie się na niej mocniej. Będzie bolesną nauczką w której zrozumie swój błąd. Milczał, kiedy odezwała się pierwsza. Dał jej mówić, korzystając z tego, że najwyraźniej rwała się już do pierwszych wniosków. - Ta rozmowa będzie krótsza niż sądziłem, skoro tak chętnie mówisz o rzeczach oczywistych.- rzucił, gdy wspomniała, że jest zła i głupia.

Fałszywy dźwięk przeciął powietrze, gdy palce drgnęły w ślad za całym ciałem. Odwrócił głowę, słysząc dźwięk teleportacji, a później rumor dobiegający od strony terrarium. Nie spodziewał się takiego towarzystwa, a już zdecydowanie nie wśród salamander. Przenikliwe spojrzenie spoczęło na drobnej dziewczynie, delikatnej blondyneczce. Obserwował, jak ostrożnie uniosła nogę upewniając się, że nie zadeptała jakiegoś niewinnego życia. Mignęła mu naga skóra na łydce, wyobraźnią prawie sięgnął kolana i uda, a myśli rozpierzchły się na moment.

Zaczepił ponownie przechodzącą obok dziewczynę z tacą, by dyskretnym dla otoczenia gestem wskazać, aby skierowała się właśnie do nieznajomej kobiety stojącej niedaleko. Nikt nie powiedział, że dzisiejszego dnia nie mógł się trochę rozerwać... w granicach rozsądku. Był ciekaw czy nieznajoma podejdzie sama, czy złapie przynętę i podąży za nią, aż do miejsca gdzie stał. Kimkolwiek była intrygowała go w niezrozumiały sposób, nie robiąc tak naprawdę nic szczególnego na tle wszystkich ludzi będących w tym miejscu.

Szczytne cele w jakiś niepojęty sposób motywowały, aby rzucić groszem. Wystarczyło zasłonić się sierotami, wdowami czy matkami, które straciły dzieci. Nic więcej nie trzeba było, aby brzdęk monet rozbrzmiewał, gdy wpadały do puszki. Ile razy już widział coś podobnego? Zamierzał już sięgnąć po jakieś drobne, kiedy trącony w bark przez kogoś, obejrzał się z dezaprobatą. Nie znalazł wzrokiem sprawcy, ale zobaczył kogoś innego. Kogoś z kim powinien spotkać się krótko po powrocie do kraju.

Spojrzał w górę czując na sobie czyjś wzrok, a następnie słysząc swe nazwisko. Błękitne tęczówki spoczęły na znajomym czarodzieju, kimś kto przez krótki czas był wręcz mentorem. Nie spodziewał się tego spotkania, a już zwłaszcza nie tutaj i teraz.