mają na imię Lydia i Atticus. Zajmują się pszczołami i trzminorkami, mieszkający z dala od cywilizacji. Są artystycznymi duszami, piszą dużo listów do swoich bliskich, a tata próbował nawet swoich sił w tworzeniu poezji. Tematem głównym była zwykle nasza mama. Ale parę z nich dedykował również swoim dzieciom. To piękni ludzie, niesamowicie wrażliwi i ciepli, wyczuleni na cierpienie innych. Powinienem odwiedzać ich częściej.

pośród osób, które wykazywały inicjatywę i jednocześnie były otwarte na różne osobowości. Bałem się stawać na czele zgrai, ale byłem chętny na eksplorowanie świata, pod warunkiem, że nie byłem w centrum uwagi. Lubiłem się wspinać, biegać po łąkach, łapać małe zwierzaki, pływać - zamiłowanie do ruchu i bycia blisko natury pozostało do dzisiaj.

czarodziejów, jak i mugoli. Dzięki temu czuję się bogatszy o doświadczenia. Kwestia magii czy czystości krwi nigdy nie zaprzątała mojej głowy. Moi dziadkowie od strony mamy byli niemagiczni i nauczyli mnie bardzo dużo o ich sposobie życia. Jest równie cenny.

bardzo wycofanego, dość specyficznego chłopaka. Mówiłem mało, a gdy już zaczynałem to nie potrafiłem skończyć. Nie dokuczano mi jakoś szczególnie, bardziej byłem niewidzialny. Lubiłem spędzać czas przy kominku, zatopiony w myślach lub w treści historycznych książek.

gwar i przytłaczające hałasy. Byłem w stanie przetrwać te męczące zakupy, dzięki obecności rodziców i Sue - ta nie puszczała mojej ręki, raz po raz pytając, czy wszystko ze mną w porządku. Nasze splecione, spocone dłonie jest najwyraźniejszym ze wspomnień z tego szczególnego dnia. Dobrze wspominam również wybór różdżki u Ollivandera, niesamowity człowiek!

dotarło do mnie, że uwielbiam podróże pociągami. Obserwowałem wciąż zmieniające się krajobrazy i słuchałem Susanne, która omawiała każdy z domów Hogwartu. Czułem się bezpiecznie, chociaż gdy ktoś podstawił mi pod nos czekoladową żabę - w sekundę dostałem mdłości.

zostaniu dostrzeżonym. Odnalezieniu małej grupy najlepszych przyjaciół, z którymi będziemy szli przez życie w pełnym zrozumieniu i harmonii.

dość roztargnionym. Uczyłem się przeciętnie, ale poświęcałem dużo czasu, by dorównać swoim równieśnikom. Umiałem ciężko pracować, by osiągnąć zamierzone cele.

uczęszczanie do klubu pojedynków i Quidditch. Nie odmawiałem, gdy ktoś oferował eksplorację terenów Hogwartu, pod warunkiem, że czułem się bezpiecznie w grupie.

historia magii i latanie na miotłach. Ten pierwszy pozwolił mi poznać setki zapierających dech w piersi historii, bez potrzeby opuszczania dormitorium!

wróżbiarstwo - nie rozumiałem zupełnie nic z tych zajęć.

z małym gronem ludzi głównie z Hufflepuffu.

doskonały słuchacz i empatyczny kompan. Łatwiej było ze mną rozmawiać o emocjach, niż o czymś praktycznym. Inni zaś marszczyli czoło, widząc we mnie dziwaka, który gapi się w przestrzeń z lekko uchylonymi ustami.

nie szanował rodzin półkrwi. Wtedy lubiłem stawać w szranki z takimi gagatkami podczas magicznych pojedynków. Poza tym unikałem konfliktów jak ognia.

dokładnie obserwować przebieg zdarzeń. Bywałem sędzią podczas scysji, pocieszycielem złamanych serc i spryciulą, który znajdywał alternatywne drogi ucieczki od kłopotów.

nie przypominam sobie, bym kiedykolwiek dostał szlaban. Naprawdę byłem taki grzeczny?

na szczęście i to mnie ominęło. Ależ to musi być stres i upokorzenie! Uważam, że to pewnego rodzaju przemoc.

kuchnia znajduje się tuż obok dormitorium Puchonów. Zapachy były zbyt kuszące, by nie przemknąć po ich pomieszczeniach. Podziwiałem mądrość i pracowitość zatrudnionych tam skrzatów.

to nie mam wątpliwości, że zdarzało się to często. Lubiłem jej zapach, ogrom jej zbiorów i historie, które ubogacały moją wiedzę i wyobraźnię. Po bibliotece krążyły duchy, które polecały świetne, często zapomniane przez żyjących pozycje!

to zdarzało się to, choć nie nagminnie. Zawsze była to inicjatywa mojej siostry bliźniaczki lub równie aktywnych znajomych. Zdarza mi się łamać reguły, gdy wiem, że w jakiś sposób mnie to ubogaci lub pomoże innym.

nie zdziwię się, jeśli mnie nie pamiętają. Byłem cichy, nie zapraszałem zbyt wielu gości do swojej komnaty. Być może ktoś wspomina małomównego miłośnika historycznych książek, wiecznie zajmującego miejsce przy kominku.

zawsze gotowy do działania w drużynie, oczytany i wysokowrażliwy.

wiedzą, że bez cienia wątpliwości jestem jednym z Lovegoodów. Moje perypetie bywają tematem plotek i szyderczych śmiechów - nie mam jednak z tym problemu.

bycie niedojrzałym, słabym i głupawym. Nic z tego nie jest prawdą, po prostu nadaję na nieco innych falach. Czasem potrzebuję więcej czasu, by się skupić, ale naprawdę można na mnie polegać!