Moja prywatna bogini nocy jest jasna jak nadzieja rozświetlająca mroki, a kremowe skrzydła przecinają noc, w której sowa się kocha. Jest taka, jak ja - zagubiona, niedoskonała, lecz tonąc w swoich skazach zdaje się idealna, zupełnie, jakby wyższe siły wykuły ją z marmuru, dając szanse na to, aby walczyła ze swoimi słabościami i rozumiejąc wagę brzydkiego kłamstwa, brnęła w nie, ochoczo przynosząc mi listy, które wcale nie zostały zaadresowane do mnie, a mojej bliźniaczej siostry.