to Walthari Yaxley i Eileen, z domu Malfoy. Małżeństwo nawiązane dla strategicznego sojuszu politycznego. Głowa rodziny poliglota i tłumacz języków germańskich pracujący niegdyś czynnie dla ministerstwa, wysyłany często w delegacje. Idealny przykład rodzinnego obycia Yaxleyów, wiecznie poważna, o kamiennym wyrazie twarz. Stoicyzm i spojrzenie, pragnące ujrzeć zewsząd stare ideały przodków, zawarte w księgozbiorach rodziny. Lady Eileen to przykład idealnej arystokratki, powiew świeżości i blasku pośród ciemnych korytarzy ponurego Yaxley's Hall. Spokojna i stonowana, przykuwająca wzrok bielą swoich włosów i gracji, mimo upływu lat. Zwolenniczka tradycji i dobrego wychowania, wliczając w to obycie mężczyzn. Prócz miłości do malowania i poezji, skrycie wielbi jazdę konną pośród lasów Huntingdonshire.

aktywnie i samotnie, nienawidziłem przybywającego w odwiedziny kuzynostwa. Nie wszyscy zaszli mi za skórę. Uciekałem od towarzystwa, nikt nie potrafił dostrzec, kiedy postanawiałem dać nogę w odmęty okolicznych bagien. Wielbiłem zamykać się pośród ciemnych zakątków rodzinnej biblioteki, powoli wkraczając pośród zapiski moich przodków. Kochałem treningi z moim ojcem, choć bywały wymagające i bolesne na samym początku.

ponurego krajobrazu rodzinnej rezydencji, którą zdawałem się uwielbiać. Mój azyl, idealnie środowisko dla typowego przedstawiciela mojego rodu. Gdy ukończyłem cztery lata, pierwszy raz zagościliśmy całą rodziną pośród niemieckich przedstawicieli arystokracji i dalekiej rodziny. Dość sporo podróżowałem, poznając świat poza granicami Anglii.

dziecko ponure i zamknięte w sobie, chociaż w myślach kpiłem z głupoty prześmiewczych spojrzeń. Towarzystwo bagiennych trolli zdawało się bardziej interesujące, wśród natury - obserwowałem, uczyłem się, wyciągałem wnioski.

Moment zakupu różdżki był wyjątkowym przeżyciem, wzbogacającym moje dotychczasowe doświadczenia. Po wielu próbach ująłem ją najpewniej, moją idealną towarzyszkę. Przyszłego czarodzieja. Połączenie dwóch sił, dwóch dusz, gotowych do wspólnej podróży przez świat magii. Różdżka i ja, zjednoczeni w jedności.

pamiętałem skrzętnie jedno zdanie, które utknęło w moim umyśle. Zachowałem chłodność usposobienia, trzymając się pośród mych towarzyszy, których poznałem podczas jednej z wizyt w Europie. Skrywający liczne niepewności w zakamarkach umysłu, poświęciłem czas na taktowne rozmowy i obserwacje.

ucieczce od wszelakich spojrzeń, ujrzeniu uśmiechu na oschłej twarzy mego ojca. Pragnąłem najprostszych kwestii, niegodnych mojego pochodzenia i schematowi wpajania cech mojej rodziny. Czasem chciałem być inny, otwarty na ludzi, zrozumiany. Choć posiadałem zimne spojrzenie, a bladość potęgowała kreację oschłości, nie miałem złych intencji do większości osób.

pilnym, jednak skłaniającym się do nauk mnie najbardziej interesujących. Pilnowałem wyznawanych wartości, skupiając uwagę na równość pośród możliwości fizycznych. Wiele czasu spędzałem z głową w książkach, zdobywając najlepsze możliwie oceny.

znajdywanie godnych mi przeciwników. Tym bardziej w dziedzinach, które tak szczególnie umiłowałem pośród dotychczasowego życia. Rywalizacja fizyczna sprawiała mi najwyższą wartość, utrzymując moje przekonania na poziomie, które zaznałem od początków mojej przygody.

zajęcia fizyczne, w których mogłem wykazać się najbardziej, zwiększając z każdym rokiem granice własnych możliwości. Prócz rozwoju cielesnego, utkwiłem wzrok pośród czarnej magii, historii i knowań politycznych.

wróżbiarstwo, na wzgląd swojej nikłej przydatności pośród kręgu zainteresowania. Transmutacja, zdające się być zależna od szczęścia i humoru różdżki, by wychodziła mi z większą łatwością.

niewielką grupą ludzi, z jakimi odnalazłem cień zrozumienia. Każdy z nas własnym wkładem uzupełniał luki, złączeni podobnym podejściem do sprawy i realiów, jakie zmieniały się nieuchronnie. Nie było wśród nas tych, którzy mogli poszczycić się zabrudzoną krwią.

charyzmatyczny z wzrokiem na wróść uosabiającym spoglądanie na wszystkich z wysoka. Chłodna jednostka, wyśmiewająca otwarcie słabszych, choć osobiście nie podnosząca dłoni na winowajców zawieruchy. Jako osoba, często spotykana pośród odmętów samotności z książką u dłoni.

chciał zbić mnie z tropu, wyzbyć się poczucia własnych możliwości. Jednostki przeze mnie zmanipulowane, oraz osoby, które wykorzystałem i zmanipulowałem do własnych celów.

budować swoją wartość, zdobywać znaczenie, dobijać niezobowiązujących zatargów z innymi.

ilość mogłem policzyć na palcach jednej dłoni. W zmowie spojrzeń z bliską mi osobą, brałem odpowiedzialność za jej wybryki. Choć dostałem w twarz od ojca za takie posunięcia, wewnątrz byłem dumny. Chroń tych, na których zdrowiu zależy Tobie najbardziej.

taka sytuacja nigdy nie miała miejsca. Przyniesienie zniesławienia dla nazwiska i rodziny było ostatnim, czego pragnąłem odczuć.

kilka razy miało miejsce. Gdy pozostajesz nieuchwytny, możesz wiele zyskać.

taka sytuacja nigdy nie miała miejsca, mimo odczuwania cichych pragnień zgłębiania wiedzy.

miało to miejsce niejednokrotnie, głównie dla dobra rozwiązania wszelkich zatargów.

schludność, stosy książek poustawiane w dogodnym miejscu i przesadną ciszę.

lojalny, podtrzymujący obietnice, skrzętnie wykonywane w miarę własnych możliwości. Trzeźwo spoglądający na świat, oddany rodzinnym interesom i sprawie. Skrywający dostatecznie mocno prywatne sprawy.

dopatrują się sławiącej moją osobę oschłości, chodzącej w parze z wrodzoną oziębłością. Etykieta ponurej jednostki kroczy za mną tam, gdzie przebywam dłużej, niż było mi to pisane.

maltretowanie stworzeń, jako reakcja na wyzbycie się skrzętnie skrywanych emocji. Choć jest to nieprawdą, pośród prześmiewczego spojrzenia z mojej strony, nadal podtrzymuje te pogłoski. Gdzieś pośród francuskiej arystokracji skrywam potomka, o którego istnieniu nie wiem sam.