Zagroda jednorożców

4 kwietnia 1958
Hep! (stąd)
Tym razem podłoże było o wiele twardsze od wszystkich desek i nie desek, a ona sama bardzo pragnęła trzymać oczy zawsze zamknięte, tak aby po prostu dać się przetyrać i móc wrócić na spokojnie do poprzedniego stanu, w którym nie telepało jej z jednego końca świata na drugi (z tym to odrobinę przesadziła, ale odrobina dramatyzmu na pewno należała się w tej sytuacji, zwłaszcza biorąc pod uwagę, jak mało miała władzy nad własnym ciałem), a ona sama mogła w końcu zająć się przygotowaniami na dzisiejszy wieczór. I to wcześniej, niż później, zwłaszcza że upływ czasu wcale nie był taki łagodny ani tak wolny, jak mogłaby sobie o tym wymarzyć.
Wyczuwała pod dłonią zmarzniętą ziemię, a mróz szybko zaczerwienił jej policzki, czego nawet nie musiała widzieć, wiedząc że jako rudzielec pobłogosławiona była brakiem odporności na jakiekolwiek warunki pogodowe, a jej skóra już nie raz cierpiała na morskich wyprawach od mrozu i słońca jednako. Wiatr rozwiewał jej włosy i wydawało się, że słyszy coś obok siebie, co przypominało odgłosy kroków. Dość szybko zdała sobie sprawę, że z perspektywy obcej osoby musiało wyglądać to tak, jakby nagle teleportowała się tutaj całkiem martwa. Dość szybko otworzyła oczy, przesuwając głowę tak aby móc spojrzeć na okolicę, próbując też zorientować się, czy dookoła niej nie znajdują się jakieś osoby.
Jej gardło ścisnęło się mocno kiedy dostrzegła uciekające gdzieś na drugi koniec zagrody jednorożce, które najwidoczniej nie cieszyły się nie tylko z niespodziewanego gościa, ale również z jej towarzystwa jako takiego. Tymczasem Thalia struchlała, czując, że nagle nie może się poruszać, dłonie zaciskając na własnych krawędziach płaszcza. Oddech przyśpieszył, zupełnie jak wtedy kiedy przed paroma miesiącami znajdowała się w parku zabaw, a naprzeciwko niej stanęły kucyki. Czemu, czemu musiała trafić na konie? Już naprawdę zabrakło smoków czy morderczych rzeczy zjadających ludzi? Brała głęboki wdech, leżąc nieruchomo i licząc na to, że szybko uda jej się zniknąć i pojawić w innym miejscu. Bezpiecznym miejscu.