OPIS

OPIS

OPIS

OPIS

OPIS

OPIS

OPIS

OPIS

Będzie kara

Rozmowa

OPIS

OPIS

W tydzień przed pełnią październikową, tam gdzie kruków całe pole, zacisną się kajdany na nadgarstkach Twoich i wtedy z twojej krwi wyleje się puchar nieczystości. Wystrzegaj się wieszaków! - wybrzmiało z ust moich, głosem dochodzącym jakby z innej strony księżyca. Ja zaś mrugam powiekami, szybko wracając do świata rzeczywistego, z tej krótkiej, ale jakże bolesnej wojaży. Znów czuje znajome wrażenie, jakby mnie ktoś uderzył w tył głowy. Wstaję z krzesełka na którym siedziałam i przechodzę stopą ponad upuszczonym pędzlem. Trzymam się za brzuch, bo w brzuchu mnie to nabardziej zabolało, ale Cornelius może to opacznie zrozumieć. - Twój syn... - a jednak nie widać, żebym miała już nosić kolejne dziecko w brzuchu, więc może Cornelius jednak nie zrozumie tego w ten sposób. - ... on cię potrzebuje

W Dorset nie siąpił deszcz, co było miłą odmianą. Spacerowała jakiś czas po plaży, idąc przed siebie, jakby w marzeniach. Dopiero kiedy z daleka widzi niską kobiecą postać, która macha do niej, ożywia się i wydaje się, że od samego początku właśnie pojawiła się tu z jej powodu. Lekki wietrzyk  smagał jej włosami, które tym razem miała krótsze niż jeszcze przed dwoma laty. Podobno przy dzieciach należy od razu obciąć włosy, bo nie będzie się miało czasu ich myć. Długa do ziemi czarna suknia zmoczona przez fale łapała jasny piasek. Mały chłopiec biegał wokół Matyldy  niczym księżyc wyposażony w nóżki, który krąży wokół Ziemi.

Możemy zrobić staroegipski rytułał ujawnienia płci, jeżeli masz taką ochotę. Chociaż ja... akurat wolałabym, żeby to była zagadka do końca! - swoim kuszącym głosem proponuje mu takie rozwiązanie, natomiast jasna sprawa to dlatego, że ja w żadnej ciąży nie jestem.

Peter zadowolony gramoli się na krzesło, Zlata mu pomaga, a ja dziękuję Frances, że chce zagotować dla mnie kawę. Bystrym spojrzeniem oceniam, że ta wykwintna kolacja musiała być dla nich wydarzeniem. Siadam z drugiej strony chłopca, na przeciwko Daniela, który siedzi z drugiej strony stołu. Mierzymy się z bratem spojrzeniami, jednak kiedy pani domu zaleca jeść, przestaję się nim interesować.

W zaledwie kilka godzin podjęłam decyzję o tym, że wyjeżdżam z Londynu. Nie wiedziałam gdzie mogę uciec, ale musiałam się stąd wydostać. Zrozumiałam, że skoro Cornelius tak szybko dowiedział się o tym, że mam dziecko i kto jest jego ojcem, na pewno będzie chciał mi teraz utrudnić życie. Nie mogłam uwierzyć, że posunąłby się do takich rzeczy, ale z drugiej strony, czego się po nim spodziewałam? Przecież poza pustymi odbietnicami, nie pozwolił mi nawet namalować siebie tak, jak czułam, ze powinnam go namalować. Więził moją twórczość, uniezależnił od pieniędzy, a teraz jawnie groził!
***
Mogę czuć się szczęściarą, bo kiedy dziś weszłam do tej księgarni, nie mogłam spodziewać się, że wyjdę z niej z gotowym planem na kolejne kilka dni. Peter siedział na moim ręku, prawie się nie wiercił i tylko ciagle odchylał główkę tak, żeby patrzeć na pana Vane. Ja też chciałam czasami na niego patrzeć, ale byłoby nam niewygodnie iść. Czułam jednak jego obecność, kiedy kroczyliśmy uliczkami szkockiego miasteczka, wprost do legendarnego Pubu. Kroki pana Vane były miarowe, spokojne, powiedziałabym - normalne.

OPIS

OPIS

Nie chcę iść dalej bez ciebie - przyznaje cicho, spogladając gdzieś pomiędzy nasze ciała. Nie mówię o faktycznej drodze, która prowadzi z lasu do mieszkania, ale o czymś bardziej dosłownym. Jest to jednak tylko życzenie, które mogło zostać mu w głowie, niczym wyrzut, który nie da mu spokoju, gdy po raz kolejny pójdzie umierać na polu bitwy. Przecież prosiłam, żeby nie pozwolił mi iść dalej bez niego.

Jego twarz wyłania się z wody i coś mnie tknęło, serce na chwile przestało bić, tak jakby zapomniało o swoich obowiązkach. Jak to mówią, pominęło jedno bicie. To miłe uczucie, które ogarniało mnie od momentu zauważenia ciasteczka na parapecie, potegowało swoją siłę teraz, kiedy patrzyłam w oczy pięknego mężczyzny. Cały był mokry, jak to człowiek który się topił, mnie zaś zdumiało to, jak mocno przypomina mi swoją osobą tego mężczyznę po którym noszę do dziś żałobę.