First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

- Psiakrew - syknęła ze złością, energicznym ruchem przyciągając dłoń z powrotem ku sobie; z przerażeniem obserwując, jak poparzenie rozrasta się po jej skórze w zastraszającym tempie. Zacisnęła z bólu zęby, obrzucając roślinę uważnym spojrzeniem - usiłując ją rozpoznać, lecz nic z tego, kształt liści absolutnie nic jej nie mówił. Powoli zaczęła przeklinać własną głupotę, że w ogóle przyszło jej do głowy zwiedzać ten dziwaczny ogród, po czym - nieco szybciej - zaczęła przeklinać coraz mocniej palący ją ból. Poparzona ręka opadła bezwładnie, upuszczając różdżkę - pozbawiona sił nie była w stanie nią operować. Jęknęła z bólu, schylając się po swoją różdżką, by, kucając - lecz uważając, by bezwładna dłoń nie spotkała się z ziemią - ujęła ją lewą ręką, ze zrezygnowaniem kierując ją na poparzenie. Ciało wciąż ją bolało po poprzedniej wizji, a kolejne spazmy bijące od poparzenia nie pozwalały jej oderwać myśli.
W pierwszej chwili chciała wypowiedzieć zaklęcie, które ściągało oparzenia, lecz wiedziała, że ruch lewą ręką nie mógł być doskonały - spróbowała więc najpierw ułagodzić ranę.
- Balneo - szepnęła, celując w oparzenie. I nasunęło jej się na myśl, że być może to ten moment, w którym winna zacząć jednak zacząć zmierzać do wyjścia...

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 11

Ból nie ustępował, dłoń Cassandry paliła żywym ogniem, a zaczerwienie skóry i lekka opuchlizna powoli wędrowała w górę jej ręki. Nawet nie wyglądało to groźnie... gdyby nie to, że kobieta doskonale czuła paraliżujący ból każdego z nerwów dłoni. 
Nic dziwnego, że wytrąconej z równowagi i zmuszonej do czarowania lewą ręką zaklęcie się nie udało i z różdżki wyciekło dosłownie kilka kropli wody. Nic, co mogłoby w tej chwili ukoić jej ból. Musiała się zebrać w sobie i spróbować jeszcze raz... lub ruszyć ścieżką w nadziei, że znajdzie drzwi wyjściowe z pokoju, a w teatrze ktoś zdoła ją uzdrowić. Tylko ile czasu miała? Co będzie, jeśli ten paraliżujący ból dotrze do jej klatki piersiowej? 


(Masz dwa dni na odpis. Pamiętaj, aby rzucić kostką k100. Od wyniku odejmowane jest 10 punktów. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin - jedynie 5)

Mocno zacisnęła zęby, przeklinając już tylko w duchu - nie będąc w stanie z bólu wydobyć z siebie żadnego dźwięku. Powinna stąd uciekać, może w teatrze ktoś będzie trzymał maść na poparzenia - nie wiedziała jeszcze, jak wytłumaczy się z myszkowania w tym miejscu - ale bała się ruszyć, ryzykując dalsze rozprzestrzenienie się dziwacznego poparzenia. Bała się go - tak jak każdy zdrowy czarodziej boi się nieznanego w czarodziejskim świecie, ta krwiożercza roślina mogła mieć w sobie dosłownie każdą truciznę, a nawet taką, o której Cassandra nie słyszała...
Jęknęła cicho, zbierając myśli, koncentrując się do rzucenia kolejnego zaklęcia, mocniej zaciskając lewą dłoń na rękojeści różdżki - po czym skierowała ją na ranę. Na wszystkie cztery domu Hogwartu, jak mogła być tak pazerną i spróbować pokusić się o te piękne asfodelusy?
- Balneo - powtórzyła, pół tonu głośniej, paraliżowana bólem niemal wypluwając inkantację zaklęcia na jednym wydechu.

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 77

Strumień lodowatej wody oblał rękę Cassandry przynajmniej na chwilę przynosząc jej ulgę w cierpieniu. Niewykluczone też, że pomogło to w pozbyciu się wszystkich albo przynajmniej znakomitej większości włosków parzących rośliny wbitych w jej skórę - dzięki temu więcej jadu już nie dostanie się do jej ciała. 
Niestety szybko po tym jak woda przestała oblewać jej rękę, ból powrócił i choć wolniej wciąż rozprzestrzenia się w górę ręki. Pocieszeniem może być fakt, że Cassandra może poruszać już palcami i dłonią, choć dość subtelnie - przy większej pracy mięśni ból się nasila. 

(Masz dwa dni na odpis. Pamiętaj, aby rzucić kostką k100. Od wyniku odejmowane jest 6 punktów. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin - jedynie 3)

Odetchnęła z ulgą, czując zimny strumień wody na swojej ręce. Nadeszło ukojenie, z lękiem wypatrywała chwili, w której woda przestanie lać się na jej ranę - od nowa wywołując bóle. Szczęśliwie słabsze, czuła, że odzyskała w ręce częściową władzę, ale i tak nawet nią nie drgnęła - nie chcąc spowodować szybszego rozprzestrzeniania się trucizny. Z opanowaniem obserwowała odrywające się od jej skóry włoski rośliny, których wcześniej nie zauważyła - dala się wpuścić w maliny jak dziecko. Lecz nie mogła jeszcze odejść, zaczerwienienie wciąż podchodziło wyżej wzdłuż jej ręki i choć ból zelżał, to pominięcie tego faktu byłoby z jej strony zgoła lekkomyślne.
- Cauma sanavi - wypowiedziała więc formułę zaklęcia bez zająknienia, kierując różdżkę wciąż trzymaną w lewej dłoni na zadaną ranę.

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 26

Ręka na nowo paliła ją żywym ogniem, Cassandra najprawdopodobniej właśnie od tego bólu dostała mdłości, choć póki co była w stanie je opanować. Może one rozproszyły ją przy wypowiadaniu zaklęcia? Poczuła lekkie mrowienie w opuszkach palców prawej dłoni i chociaż je opuścił ból. Czar jednak był zbyt słaby, by zdziałać coś więcej. 


(Masz dwa dni na odpis. Pamiętaj, aby rzucić kostką k100. Od wyniku odejmowane jest 6 punktów. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin - jedynie 3)

Gorzko przełknęła ślinę, mdłości, czy te igły ją zatruły? Nie, wciąż wyglądało na poparzenie... ból zelżał lekko po słabo rzuconym zaklęciu. Jęknęła cicho, mocniej zaciskając dłoń na różdżce - to zdecydowanie nie był jej dobry dzień. Ale nie mogła się tak po prostu poddać, położyć się tutaj i czekać na śmierć; mimo kołatającego w niej strachu, zbierających się mdłości i niemal obezwładniającego ją bólu, skierowała różdżkę na ranę - po raz czwarty.
- Cauma sanavi - niemal warknęła zaklęciem, cały czas zaciskając z bólu zęby. Była zła, coraz bardziej zła, bolało ją ciało po tym cudacznym śnie, bała się, jak okrutną moc mogło być to poparzenie - i chciała się już stąd wydostać.

The member 'Cassandra Vablatsky' has done the following action : rzut kością

'k100' : 83

Złość chyba pomogła jej skupić się na celu. Zaklęcie bezsprzecznie podziałało: Cassandra mogła zobaczyć jak opuchlizna i zaczerwienienie na jej ręce zmniejszają się, a potem znikają zupełnie przynosząc tym samym ulgę w bólu. Jeszcze przez chwilę szczypała ją skóra w miejscu poparzenia, ale i to ustało tak samo jak mdłości. Mogła teraz swobodnie ruszyć ścieżką i niczym niezatrzymywana dotrzeć do drzwi wyjściowych. 


(Masz dwa dni na odpis. To ostatni post w tym pomieszczeniu. W prywatnej wiadomości dostaniesz link do następnego pokoju, do którego wejdzie Cassandra. Możesz napisać również posta na zapleczu, ale nie jest to wymagane)

Ból wreszcie ustąpił - co za ulga, złość przelana na rzucenie zaklęcia najwyraźniej pomogła jej się skoncentrować i zdołała opatrzyć piekącą ranę. Odetchnęła, opuszczając delikatnie powieki, mdłości odeszły - tego tylko brakowało, by zasłabła pośrodku zaczarowanego ogrodu, gdzie znikąd pomocy... Przez moment jeszcze wciąż stygła w bezruchu, obawiając się poruszyć dłonią - dopiero po dłuższej chwili upewniła się, czy wszystko jest z nią w porządku. Z cichym westchnieniem, wspierając się rękoma na kolanie, powstała, przerzucając różdżkę do prawowitej prawej ręki. Unosząc lekko w drobnej dłoni powłóczystą spódnicę, by w niepewnych, zmęczonych ruchach, może nawet lekko się zataczając, nie potknąć się o jej materię, ruszyć ścieżką - wprost do wyjścia. Jak miała nadzieję.
Noc Duchów przeszyta była grozą - tej nocy, zdawałoby się, większą niż zwykle. Coś dziwnego unosiło się w powietrzu, a Cassandra... była już zmęczona. Smok? Trujące rośliny? ... czy to wszystko działo się naprawdę?

/zt

Do pomieszczenia wchodzi Megara.

Postępujesz zgodnie z opisem tematu. Masz dwa dni na odpis. Rzucasz kostką k100. Jeśli dodasz post w przeciągu 24 godzin, do wyniku rzutu kostką dolicza się 5.

Rośliny?! Czemu to muszą być rośliny?! To nie jest tak, że nie byłam wstanie docenić piękna kwiatów,drzew i krzewów.  Po prostu wiem jak wielkie niebezpieczeństwo mogą stanowić. Wystarczy jeden  zły ruch by zostać opętanym przez jakieś pnącze i zostać przygniecionym przez zdenerwowane drzewo. Piękna perspektywa na dzisiejszy wieczór.  Właśnie dla tego wolałam ograniczyć się do mugolskich kwiatów lub roślin już specjalnie przygotowanych na składniki do eliksirów. Własna duma nie pozwoliła mi się jednak cofnąć. Uważnie stawiałam każdy krok błagając los by zaraz nie zawisnąć głową w dół. Ciekawe czemu akurat ta ze wszystkich ponurych wizji dotyczących roślin postanowiła mnie nawiedzić.  Bijącą wierzbę ominęłam szerokim łukiem mając nadzieję, że to wystarczy by uniknąć jej gałęzi. Szłam dalej starając się nie skupiać na kolorach czy zapach lecz na odnalezieniu drogi wyjścia. Przecież nie mogli mnie tu trzymać w nieskończoność. Chociaż po tym co widziałam w dwóch poprzednich pokojach już chyba nic mnie nie zdziwi.