Jak każdy jastrząb, jest to bardzo nieufne w stosunku do ludzi, niezależne od nich stworzenie. Samotnik. Jednocześnie, można powiedzieć, w jakiś zawiły mocno skomplikowany sposób przyjaciel Clementine. Listy dostarcza zawsze niezauważony, porzucając je w pokoju adresata, jeśli istnieje taka możliwość, w innym wypadku przed domem, czy w każdym mozliwym innym miejscu, gdzie może się dostać nie natykając się na żadnego ludzkiego osobnika. Jedyną osobą, której się pokazuje jest zaufana mu Clementine, którą nie można nazwać jego właścicielką, a raczej kompanem i towarzyszem. Jest to bardzo lojalny dostarczyciel poczty i wydajny, o ile akurat zgodzi się dostarczyć list, bądź nie znajduje się poza domem Clementine, bowiem Hanok miewa okresy, w których potrzebuje samotności, nie bywając wtedy w domostwie Clementine, jednocześnie opóźniając wtedy przepływ komunikacyjny między nią, a światem zewnętrznym poza jej pokojem.

Jeden z ulubionych podopiecznych Clementine. Caro to kanarek z gatunku Norwików, którego panienka Baudelaire znalazła jako młodę pisklę i przygarnęła pod swoją opiekę. Jego czerwone upierzenie przyciąga wzrok zainteresowanych, chociaż Emmie Caro urzekła – bo jest to żeńska przedstawiecielka swojej rodziny – swoją żywiołowością i otwartością. Wchodząc do woliery w posiadłości Clementine, to śpiew tego kanarka wybija się spośród głosów wszystkich innych ptaków w hodowli panienki Baudelaire. Caro jest badzo ufna wobec innych i szybko można zaskarbić sobie jej sympatię, nawet nie będąc sympatykiem ornitologii i nie znając zachowań, oraz trybu życia poszczególnych gatunków ptaków.