3 grudnia 1955
W bibliotece Constance szuka inspiracji, skupiając się na rozdziałach o wpływie ruchu nadgarstka na rzucane zaklęcie (21)

4 grudnia 1955
Constance w nocy przegląda swoje notatki w salonie dotyczące planowania badań (82)

5 grudnia 1955
W bibliotece Constance próbuje uporządkować swoją wiedzę dotyczącą planowania badań. Chce znać odpowiedzi na takie pytania jak: od czego zacząć, jak prowadzić badania, aby były efektywne, jak skupić się na jednej rzeczy, jak zaplanować poszczególne kroki? (9)

6 grudnia 1955
W salonie Constance wraca do czytania do planowaniu badań w książce, która wczorajszego wieczoru nie była dla niej przychylna. Tym razem ze świeżym umysłem pochłania wiedzę, a najciekawsze oraz najważniejsze fragmenty zaznacza kawałkami pergaminu (95)

7 grudnia 1955
W salonie po konsultacji z profesorem Constance ma nowe przemyślenia. Wciąż planuje, jak najskuteczniej rozpocząć wymyślanie zaklęcia. Mimo wszystko na tym etapie pojawił się jeden wniosek: inkantacja pozostaje taka sama. (51)

8 grudnia 1955
Constance po pracy umówiła się ze starym profesorem, który uczył ją w Hogwarcie w Czerwonym Imbryku. Tak dawno się nie widzieli, że więcej czasu rozmawiali o życiu prywatnym niż o badaniach naukowych. (2)

9 grudnia 1955
Wciąż potrzebowała odpowiedzi. Postanowiła trochę pomęczyć bardziej profesora i  z  salonu wysłała mu list z pytaniami. Odpowiedź przyszła stosunkowo szybko, a ku jej zaskoczeniu okazało się, że w końcu poprawnie sformułowała plan badań naukowych. Otrzymała dodatkowo kilka rad od profesora i należycie mu za to podziękowała. (95)

12 grudnia 1955
Po zaakceptowaniu planu badawczego u kierownika badań Constance wyrusza na walkę z rezerwacją Sali Treningowej. Tam na tablicy rozważa sposób wymawiania zaklęcia, aby był jak najbardziej przystępny i łatwy do zapamiętania dla policjantów (22)

13 grudnia 1955
Wracając do wczorajszych notatek podczas śniadania w salonie, Constance uświadamia sobie, że paskudnie zapisała wszystkie notatki. Wyrywa całą stronę, a następnie zaczyna je przepisywać. Dodaje kilka nowych pomysłów na akcent, które ma zamiar wypróbować w pracy. (40)

14 grudnia 1955
Czytanie na głos wszystkich sposóbów na wypowiedzenie zaklęcia w sali treningowej okazuje się dość kiepskim pomysłem. Constance wciąż ma za dużo możliwości i pomysłów, aby skonkretyzować sposób wymawiania. (19)

15 grudnia 1955
W środku nocy Constance obudził koszmar. Nie mogła już zasnąć, więc otworzyła swój dziennik i po raz kolejny zaczęła studiować podkreślone sposoby na wymówienie zaklęcia w salonie. Tym razem wybrała te, które będzie mogła przećwiczyć na manekinach. Zaskakiwały prostotą wymawiania, a przede wszystkim zapamiętania. (81)

17 grudnia 1955
Nad ranem zawędrowała do Ministerstwa Magii, chcąc przechytrzyć system rezerwowania sali. W końcu mogła rzucać zaklęcia! Nigdy nie była tak szczęśliwa. Wybranymi przez siebie sposobami na wypowiedzenie "Esposas" traktowała manekiny do skutku aż nikt jej nie przerwie. Sumiennie sporządzała notatki z każdego zaklęcia. (99)

28 grudnia 1955
Po wielu dniach prób zaklęcia okazało się, że aby zmniejszyć ścisk kajdan na nadgarstki, wystarczy zmienić sposób wypowiadania zaklęcia. Jeśli zaakcentujemy je na ostatnią sylabę, kajdany na manekinie nie przylegały ścisło do kończyn. Ową tezę potwierdził również profesor. Zestresowana Constance przy nim próbowała przeróżnych sposobów na ruch nadgarstka, lecz obserwowana nie czuła się komfortowo. (7)

29 grudnia 1955
Kilku miesięczna praca nad ulepszeniem zaklęcia "Esposas" właśnie dobiegła końca. Szybki i zdecydowany pionowy ruch nadgarstka w połączeniu z akcentowaniem inkantacji na ostatnią sylabę dał pozytywny efekt. A Constance w Sali Treninowej skacze ze szczęścia. (62)