Historia ta pod żadnym względem nie jest, ani porywająca, ani fascynując. I najpewniej by nie była nawet nie warta opowiedzenia, gdyby nie bohaterka występująca w niej. Każdy z was na pewno w całym swoim życiu chociaż raz usłyszał wzmiankę o cyganach. Tak.. ten wędrowny lud, który nie wiedział skąd pochodzi, i dokąd chce zmierzać. Byli to mężczyźni i kobiety, bez praw, bez domu, bez żadnych szans, ale pomimo takiej doli jaką sprawił im los, byli na swój sposób szczęśliwi. W końcu do szczęścia tak naprawdę nie potrzebowali wiele. Wystarczyła im tylko ta upragniona wolność, trochę wina, i piękna muzyka która dzień i noc była słyszana w taborze. Mimo wszystko nim przejdziemy to prawidłowego toku opowieści i poznacie główną bohaterkę, musimy na początek przenieść się w czas kiedy to jej matka jeszcze stąpała po ziemi.
Jaelle była córką przewodniczącego taboru. Piękna dziewczyna która urodzę odziedziczyła po matce. Posiadała ona długie piękne czarne włosy, które na końcach naturalnie się kręciły, a jej brązowe oczy przyciągały wzrok nie jednego z Romów w taborze. Każdy z nich prześcigiwali się w obietnicach. Jeden obiecywał jej piękne konie, inny cudne chusty które będą powiewać podczas jej tańca, jeszcze inny obiecywał złote kolczyki i bransolety które to miały udekorować urodę Romki. I chociaż zalotników było wiele to dziewczyna wiedziała czego tak naprawdę pragnęła. Nie chciała złota, koni, czy też nowych pięknych spódnic. Pragnęła miłości, ale nie tej która była "ustawiona" przez jej ojca. Nie chciała być tylko towarem który należy dobrze sprzedać, a niestety kultura cygańska pozwalała na tego typu handel. Ojciec jak najbardziej mógł sprzedać swoją córkę temu który da za nią jak najwięcej. I tak minęła jedna wiosna, druga, trzecia. Dziewczyna starzała się, ale mimo wszystko jej uroda nie przemijała. Niestety jej ojciec oburzony tym, że dziewczyna nadal jeszcze nie ma męża, i że nie wypełniła swojego obowiązku jako dobra cyganka... czyli krótko mówiąc nie urodziła jeszcze conajmniej trójki dzieci, postanowił szybko działać. Myślicie pewnie, że Jaelle dostała za narzeczonego jakiegoś młodego i przystojnego cygana... cóż niestety nic bardziej mylnego. Przyszłym mężem cyganeczki okazał się być mężczyzna, który równie dobrze mógłby być jej ojcem... i o zgrozo był jej wujkiem. Krótko mówiąc wszystko zostaje w rodzinie. Ale nadajmy tej historii troszeczkę więcej kolorów niż do tej pory. Wybieranie odpowiedniego kandydata na męża dla tak ślicznej i uzdolnionej cyganki nie było proste, ale nikt nie wiedział wtedy, że jej serce bije już dla kogoś innego. Na drodze dziewczyny w pewien wiosenny dzień stanął niezwykły młodzieniec, o blond włosach i wyjątkowo zielonych oczach. Takiej mieszanki nie spotykało się często. I chociaż może uważacie, że na tym świecie nie ma miłości od pierwszego wejrzenia, to w chwili gdybyście widzieli tą dwójkę na pewno byście zmienili zdanie. Pasowali do siebie idealnie, doskonale się dogadywali, można powiedzieć, że tak naprawdę nie musieli nawet się do siebie odzywać aby wiedzieć co drugie chce powiedzieć. Mężczyzna ten miał na imię Arthur, ale nie był zwykłym nudnym człekiem jak się wam może wydawać. Opowiadał cygance niesamowite opowieści, o szkole magii która nazywa się Hogwart'em. Mówił o lekcjach czarów, o Quiddichu... sporcie czarodziei. I gdyby od czasu do czasu nie prezentował swoich umiejętności, dziewczyna najpewniej nie uwierzyłaby w to wszystko. Byli w sobie tak zakochani, że nie pragnęli niczego tak bardzo jak tego aby rozpocząć razem wspólne życie. Niestety życie nie zawsze jest takie jakie sobie wymarzymy. Z resztą mówi się, że jeżeli chce się rozbawić los to warto opowiedzieć mu o swoich planach. Cyganeczka postanowiła tak zrobić. Chciała porozmawiać ze swoim ojcem, wytłumaczyć, że to prawdziwa miłości, że nie wyobraża sobie życia u boku żadnej innej osoby, że wolałaby zginąć niż zrobić coś wbrew sobie. Niestety głowa taboru była głucha na jej tłumaczenia, na jej prośby. Stanowczo rozkazał jej zerwanie wszelkiego kontaktu z tym człowiekiem, który nie miał nic wspólnego z cyganami. Powiecie pewnie, że dziewczyna mogła się sprzeciwić i mimo wszystko zostać ze swoim ukochanym. Cóż... jak najbardziej mogła, ale to wiązało się z tym, że nigdy więcej nie zobaczyła by już swoich bliskich. Zostałaby wyklęta z rodu Romów, a tego nie chciała. Dlatego też z bolącym sercem, ale mimo wszystko przystała na to. Niestety nie była w stanie odejść tak bez pożegnania. Musiała wszystko wytłumaczyć swojemu ukochanemu. I podczas tego ostatniego spotkania stało się to co miało się stać już od dawna. Teraz nie tylko ich dusze były połączone w jedno, ale również ciała się złączyły. Szkoda tylko, że wszystko ma swoje konsekwencje... ale o tym później. Artuhr wyjechał z Anglii. Każde miejsce w Londynie przypominało mu o te czarnowłosej cyganeczce którą poznał. Dlatego też musiał zmienić otoczenie, spróbować ułożyć sobie od nowa życie... niestety z kimś innym niż mówiły obietnice. I gdyby tylko wiedział, że podczas tego pożegnania pozostawił dziewczynie po sobie najpiękniejszy prezent jaki tylko mógł istnieć, najpewniej wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej. Dokładnie tak Jaelle była w ciąży. Nosiła w sobie malutki fragmencik swojego ukochanego.  Ratowało ją to, że niedługo po wyjeździe Artuhra zaplanowano jej ślub z narzeczonym którego wybrał ojciec. Więc nikogo nie dziwło to, kiedy ona ogłosiła niedługo po "nocy poślubnej", że jest w ciąży. Wówczas z resztą sama nie wiedziała, że zrobi dziecko nie z nasienia męża, ale dawnej miłości. I pewnie kłamstwo nie wyszło by na jaw, gdyby nie ta genetyka, która kocha płatać figle. Kobieta urodziła piękną i zdrową dziewczynkę, ale była rzecz która przykuła uwagę wszystkich cyganów. Były to zielone, wręcz szmaragdowe oczy dziecka. Może i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że matka jak i jej mąż mieli ciemno-brązowe oczy. Romka była zmuszona wyjaśnić wszystko, co skutkowało tym, że mąż nazwał ją ladacznicą i wyrzekł się jej i dziecka, a ojciec był tak bardzo rozczarowany, że wydziedziczył córkę, która z resztą właśnie tamtego dnia przestałą nią być. Zabronił komu kolwiek z rodziny o niej wspominać, czy pomagać.
Kara dla Jaelle była sroga, i naprawdę bolesna, ale miała przy sobie swoje maleństwo... w którego oczach widziała swojego ukochanego. To sprawiło, że pokochała dziewczynkę najmocniej na świecie, była jej największym skarbem, który chciała chronić. Niestety życie postanowiło zadać w jej kierunku jeszcze jeden cios, odbierając możliwość cieszenia się widokiem swojego maleństwa. Cygankę dopadła bardzo ciężka choroba, która z każdym kolejnym dniem odbierała jej siły. Wysoka gorączka i rozwijający się w jej ciele wirus sprawiał, że jej życia gasło powoli. W przed dzień swojej śmierci postanowiła napisać list do swojej córeczki. Opisała w niej wszystko to co opowiedział jej ukochany, oraz ojciec małej cyganeczki. Opisała szkołę magii, cały magiczny świat. Mówiła jej, że jeżeli w wieku jedenastu lat otrzyma list zaadresowany do niej, niech nie boi się niczego tylko idzie przed siebie. W liście nie wspomniała ani słowem o swojej historii. Uznała, że nie chce aby jej dziecko już na samym początku życia było obciążone jakimiś trudnymi doświadczeniami. Do koperty po za listem wrzuciła również swój wisiorek ze szmaragdem. Zakleiła starannie kopertę, zostawiając ostatkiem sił w kołysce swojego dziecka. Wówczas jej oczy się zamknęły, a dziewczyna imieniem Jaelle przestała wówczas istnieć.