Morgoth Luke Yaxley jest potomkiem dwóch wielkich rodów. Krew Yaxley’ów i Flintów połączyła się poprzez małżeństwo właściciela sławnego sklepu zielarskiego i publicystki w Walczącym Magu, zachowując prawidłową czystość. Prócz niego państwo Yaxley mają młodszą o rok córkę Leię.

Urodzony 1 marca 1934 roku w sypialni rodziców na terenie dworku zimowego rodziny Yaxley. Posiadłość w pełni przeszła w ręce jego ojca, który zamieszkał tam na stałe zaraz po ślubie, chcąc móc budować własną rodzinę bez interwencji swoich bliskich. Dworek jest położony z daleka od głównej siedziby, otoczony jednakże dokładnie tą samą florą i fauną. Nie ujęło to więc wychowaniu małego Morgo w typowej dla Yaxley'ów ponurej, zamieszkałej przez trolle okolicy. Jego ojcem chrzestnym został brat matki, po którym otrzymał imię i którego nigdy nie widział na oczy. Odkąd tylko pamięta, mężczyzna siedzi w Azkabanie za zamordowanie pewnej rodziny mugoli. Od pierwszego wdechu rodzice ustalili synowi drogę, którą miał podążać przez życie. Wychowywany w konserwatywny, tradycyjny sposób nigdy nie buntował się przeciwko planom związanym z jego osobą. Pomimo masy służby gotowej na każde jego skinienie, od najmłodszych już lat potrafił sam o siebie zadbać. Razem z prywatnymi nauczycielami wykładającymi zasady etykiety, uczącymi idealnego wysławiania się, doboru ubioru czy latania na miotle przeżył wojnę, która nigdy nie weszła do ich domu. Ojciec starał się, by konflikty nie dotknęły jego rodziny i udało mu się to z nadzwyczajnym skutkiem. W ich domu mówiono otwarcie o poparciu dla Rycerzy Walpurgii, a Morgoth od zawsze wiedział, że należy do wyjątkowej rodziny. Leon Yaxley powtarzał mu na każdym kroku, że czystość krwi jest najważniejszą rzeczą na świecie i obowiązkiem każdego czarodzieja czystej krwi jest pozbywanie się brudów trujących ich dobre imię. Nic dziwnego że w końcu doszło do Wielkiej Wojny Czarodziejów. Dla Morgotha wojna była tylko słowem. Tak samo zresztą jak dla jego młodszej siostry, która została słabym punktem swojego starszego brata. Wcześniej mały arystokrata znał tylko surowy świat zasad i dyscypliny przetykany czasami czułym gestem matki, ale razem z pojawieniem się Lei, jego świat przestał skupiać się tylko na byciu idealnym dziedzicem. Odkąd tylko zaczęła chodzić, stali się nierozłączni, odkrywając nowe zakamarki wielkiego zamku, by chwilę później stać u boku rodziców, którzy przyjmowali gości. I tak wyglądał ich każdy dzień. Pierwsza połowa dnia należała do poważnych nauczycieli, druga do nich i robienia, czego tylko chcieli. Nic jednak nie mogło trwać wiecznie. W wieku siedmiu lat Morgoth po raz pierwszy odczuł poważne duszności i praktycznie stracił dech. Nie ominęła go tak znana u Flintów i Yaxley’ów Klątwa Ondyny, która częściowo ograniczała mu aktywność w niektórych sportach i zajęciach. Od tamtego dnia wychowaniem syna zajął się tylko ojciec, nie odsuwając go jednak całkowicie od typowo szlacheckich czynności. Szermierka czy jazda konna stały w ich rodzinie na wysokim poziomie i Leon nie wyobrażał sobie, by coś takiego jak choroba miała stanąć na drodze jego potomkowi, by osiągnąć perfekcję. Do tego wewnętrzne poczucie obowiązku nakazywało mu douczenie syna w kilku aspektach z działu czarnej magii. Biblioteka w pałacyku posiadała kilka ksiąg dotyczących czarnomagicznych przedmiotów i stworzeń, które chłopiec pochłaniał z niesamowitą ciekawością. Centrum każdego dnia stanowił rodzinny obiad, który zawsze wyglądał jakby przyjmowany był sam król. Ojciec zawsze pytał o postępy swoich dzieci w nauce, a matka uśmiechała się serdecznie i obiecywała Lei czytanie kolejnej książki przed pójściem do łóżka. Mimo milczącej głowy rodziny, Leon Vasilias Yaxley był kochającym rodzicem i mimo, że tego nie okazywał, Morgoth nigdy nie miał mu tego za złe. W przeciwieństwie do swojej siostry. Po matce odziedziczył nie tylko jasne włosy, ale również i wyrozumiałość dla swoich bliskich. Większość cech młody opiekun smoków zawdzięcza rodzinie Yaxley. W pełni tę rozbieżność między rodami Morgoth pojął, gdy razem z rodzicami udał się do siedziby Flintów w Charnwood. Porośnięta roślinnością budowla nie zachwyciła go, a tym bardziej cudaczni mieszkańcy. Z opowieści matki wynikało, że poznali się z ojcem w chwili, w której Leon przybył do Flintów w celach biznesowych. Dopiero otwierał swój sklep zielarski, a Rutland był terenem niezwykle owocnym w przeróżne cenne gatunki roślin. Żadna ze stron nie spodziewała się, jednak że zaaranżowane w tym czasie małżeństwo, stanie się jednym z rzadszych – opartych nie tylko na słowie, ale również uczuciu. Mając poparcie Flintów, ojciec Morgotha prężnie rozwijał swój biznes. Oderwani od rzeczywistości mieszkańcy wielkiego domostwa, sprawiali wrażenie nieco nawiedzonych, żyjących w symbiozie z okolicznymi centaurami. Byli zupełnie różni od tego, co znał i wywoływało w nim to niechciane uczucie dystansu. Początkowy osąd małego Yaxley’a był jednak niedojrzały i pochopny. Flintowie okazali się równie wytwornymi, wyuczonymi i pełnymi arystokratycznego obycia ludźmi. Morgotha zafascynowały również opowieści jednego z kuzynów matki o smokach. Miały mieć one decydujący wpływ na wybranie profesji po ukończeniu Hogwartu.

W dniu swoich jedenastych urodzin pod wejście zamku przyleciała sowa, niosąc oczywisty list ze Szkoły Magii i Czarodziejstwa. Dla nikogo nie było to zaskoczeniem, jednak Yaxley nigdy nie miał zapomnieć dumnego spojrzenia ojca i ciężaru jego dłoni na swoim ramieniu. Na Ulicę Pokątną razem z trzema służącymi udały się z nim matka i siostra, które namawiały go do kupna sowy. Wybrali największy okaz. Puchacz stał się już nie bezimiennym zwierzęciem, a Kylo. Razem z pakunkami młody arystokrata został odprowadzony na peron, gdzie spotkał swoją kuzynkę, z którą został przydzielony do Slytherinu. Jak widać ojciec sensownie mówił mu o czystości krwi i wyższości ich rodziny nad innymi, bo w Hogwarcie dość szybko zapoznano go z panującymi w szkole zasadami dotyczącymi podziału między szlachetną krwią, a brudną. Wcześniej Morgoth nigdy nie miał do czynienia z Mugolami, jednak same opowieści o nich starczyły, by wzbudzić w nim wstręt. Wpajana mu od maleńkości niechęć, wzrosła, gdy jeden z nich obraził rodzinę Flintów. To wtedy zaczął się powolny proces darzenia reszty świata niechęcią i ugruntowaniem w naukach ojca. Morgo stał się typem samotnika preferującym jedynie ścisłe towarzystwo, które tworzyli młodzi arystokraci. Chociaż i oni bywali nudni i krótkowzroczni. Odmówił też wstąpienia do Klubu Ślimaka, twierdząc, że jego status jest oczywisty i nie potrzebuje do tego jakiejś śmiesznej grupy. Hogwart był też jednak miejscem niezwykle tajemniczym. Dział Ksiąg Zakazanych, Zakazany Las czy sławna Komnata Tajemnic. To właśnie tej ostatniej Morgoth poświęcił większość swojego wolnego czasu, starając się ją za wszelką cenę znaleźć. Nielegalne praktykowanie czarnej magii powoli zaczynało wchodzić mu w krew. W dalszych latach nauki doszły wizyty na Nokturnie oraz regularne przeszukiwanie tamtejszych sklepów w poszukiwaniu cenniejszych i rzadszych przedmiotów związanych z zakazanym działem magii. Na siódmym roku nabył stary notatnik bezimiennego czarodzieja, który spisywał swoje nielegalne eksperymenty. Prócz jego studiowania nie przestawał zaczytywać się w księgach jak i praktykowania nowych zaklęć. Traktował szkołę jako etap konieczny do przejścia i uzyskania wolności, chociaż nie dało się ukryć, że młodego Yaxley’a ciągnęło w stronę Historii Magii oraz Opieki Nad Magicznymi Stworzeniami. Pisząc w listach do matki o swojej fascynacji, czuł, że ojciec nie podzielał jego entuzjazmu. Wyraźnie też zakomunikował mu o tym niejednokrotnie podczas świątecznych czy wakacyjnych ferii. Morgoth jednak nie zrażał się, planując podjęcia się pracy w jednym z rezerwatów. Konsultował wiele aspektów pracy z krewnym od strony Flintów, a kończąc Hogwart z niezwykle zadowalającymi wynikami, miał już opanowaną większość teorii. Kontakt z Eliasem Flintem przydał się przy zaczęciu stażu w rezerwacie w Peak District. Z uwagi na negatywne stosunki z rodziną Rosier, opcja pracy razem z kuzynem matki wydała się najrozsądniejsza. Początkowo dumny z rodzinnych znajomości i odpowiedzialnego zadania Morgoth szybko odczuł na sobie jak bardzo wyobrażenie różniło się od rzeczywistości. Choroba raz po raz dawała o sobie znać, gdy smoki szalały w klatkach lub o mało, co nie odgryzły mu ręki. Elias Flint był jednak nad wyraz wyrozumiałym człowiekiem i starał się nie zniechęcać swojego podopiecznego. Dopiero po około dwóch latach pracy w rezerwacie Morgo stał się samodzielnym opiekunem, nie muszącym samemu posiadać opiekuna. Mimo że choroba wciąż często daje o sobie znać, walka z nią nie wymaga już tak wielkiego wysiłku jak wcześniej. Wyklucza go jednak na stałe z niektórych obowiązków, które związane są z pracą innych opiekunów. Nigdy więc nie stanie się pełnoprawnym członkiem kadry. Czas, który traci, przeznacza na dalsze studiowanie ksiąg i notatnika. Po dwóch latach od ukończenia szkoły przez Yaxley'a w Anglii pojawił się Riddle. Wtedy też po raz pierwszy Morgoth brał udział w zebraniu czarodziejów w głównej sali. Dotyczyło Toma i udzielanego dla niego poparcia od strony Leona Yaxley’a. Podczas jednego z następnych spotkań Morgoth wstąpił w szeregi Rycerzy Walpurgii, przysięgając wierność swojemu panu. Decyzja syna najwidoczniej zadowoliła ojca, który w końcu zgodził się na wymarzony zawód swojego dziecka.

Przez te wszystkie lata spędzone wśród niezwykłego autorytetu i niedoścignionego ideału, jakim był jego ojciec, Morgoth stał się jego odbiciem - skrytym i chłodnym arystokratą, dla którego nie liczy się nic poza czystością krwi i władnym rodem. Z każdym kolejnym rokiem życia uzmysławiał sobie jak ważny jest to aspekt, a dbanie o jego przetrwanie to obowiązek. Honor jak i więzy z bliskimi od zawsze stanowiły dla niego prawdziwą wartość. Ideałem poświęcenia dla rodziny stał się dla niego jego wuj. Nigdy nie przeszkadzał mu fakt, że tamten wciąż tkwił w Azkabanie. Przynajmniej miał odwagę działać, a nie siedział bezczynnie jak większość ludzi, bojących się wyrazić swoje zdanie. Dzięki jego poświęceniu ojciec Morgotha mógł spokojnie działać, popierając Riddla. Klarowność i prawda, które szły za przesłaniem czarodzieja, idealnie wpasowały się w przekonania rodziny Yaxley’ów, zyskując uwagę również i młodego opiekuna smoków. Zresztą głos głowy rodziny stanowił świętość i niepodważalne prawo, a w tej sprawie nigdy nie sprzeciwiłby się swojemu ojcu. Jak na każdego członka swojej rodziny przystało jest zapatrzony w chwalebną historię rodu. Nie znosi, gdy ktoś się mu sprzeciwia, co dotkliwie wykorzystuje młodsza siostra, robiąc mu wszystko na przekór. Mimo niechęci w stosunku do obcych ludzi, Morgoth posiada duże pokłady cierpliwości i wyrozumiałości dla swoich podopiecznych, których dogląda osobiście. Ta pasja już nie raz i nie dwa miała się na nim dotkliwie odbić. Jednemu młodemu rogogonowi zawdzięcza bliznę na plecach. Często pomimo choroby nie może brać czynnego udziału w dalszych wyprawach w celach ściągnięcia danego smoka, co uzewnętrznia się jeszcze większą posępnością i burkliwością. Jednak dzięki zaangażowaniu ojca w sprawę Riddla, może mieć wgląd w inne, równie interesujące i czasochłonne zajęcia. Jak na razie nie interesują go plany małżeństwa, które snują państwo Yaxley.

Mało kto prócz jego matki potrafi do niego dotrzeć i go zrozumieć. Większość widzi w nim niebezpiecznie ambitnego, zadufanego w sobie arystokratę, którym zapewne po części jest. Jednak za tym wszystkim kryje się po prostu chęć ratowania rodziny przed napływem złej krwi. Tego go nauczono i będzie tego przestrzegał.

Różdżka, sowa, teleportacja, 10pkt statystyk

Grudniowy sabat zburzył pozorny porządek trwający w szeregach szlachty, ogarniając chłodem pozbawione swych seniorów rody. Udany zamach odebrał wielu znamienitych czarodziejów, pozostawiając również i Yaxleyów bez wodza. Lordowie Cambridgeshire nie poświęcili się jednak jedynie żałobie, wkrótce wybierając ze swego grona Leona Vasilasa i przyznając mu jednomyślnie tytuł nestora. Ojciec Morgotha był najwłaściwszą osobą, która była w stanie unieść ich rodzinę w chwili największego kryzysu. Obarczony nowymi obowiązkami nie miał wystarczająco wiele czasu, by samemu zadbać o wyjaśnienie tajemniczej choroby swej żony - zrobił to za niego jego syn. Odszukując w osobie Lucindy Selwyn sprzymierzeńca, zdołał rozwikłać zagadkę klątwy, którą została obłożona lady Yaxley, a także odszukać winnego tej zbrodni. Morgoth zamordował odpowiedzialnego za cierpienie matki. Równocześnie poświęcenie Rycerzom Walpurgii ze strony opiekuna smoków rosło, proporcjonalnie do oddalenia się od nich zajętego ojca. Jako jeden z nielicznych stanął przez Tomem Riddle, by złożyć mu wieczystą przysięgę i równocześnie stać się jednym z jego najwierniejszych popleczników - otrzymał w zamian maskę stanowiącą jego nową twarz, większą moc oraz mroczny znak, który od tamtej chwili miał mu przypominać o wypowiedzianych słowach. Póki co był najmłodszym i najsłabszym. Nie pozwolił jednak by wiek, świadczył o braku umiejętności oraz doświadczenia. Po prawie miesięcznym pobycie w Rumunii w tamtejszych rezerwatach, wrócił z nową wiedzą nie tylko o smokach, ale również i transmutacji. Od ukończenia nauki w Hogwarcie szkolił się w obecności babci, pragnąc zgłębić, tak jak ona, tajniki animagii. Pierwsza przemiana była niezwykle bolesna, jednak w końcu osiągnął zamierzony cel, a jego drugą, nierozerwalną częścią miał stać się czarny wilk.

Tego samego miesiąca szeregi Rycerzy Walpurgii zasilił Cyneric, oddając swą różdżkę wyższej sprawie. Posiadając zaufanego kompana w organizacji, Morgoth wspomógł go swoją wiedzą o czarnej magii, lecz również przestrzegł przed nadużywaniem zaklęć tej dziedziny. Kuzyn miał stać się opoką dla młodego Śmierciożercy. Szczególnie że los znów złączył jego drogi ze ścieżką Lucindy - łamaczka klątw została wezwana do rezerwatu Peak District, by wspomóc Yaxleya w poszukiwaniach zaginionego smoka. Skomplikowane zaklęcie transmutacyjne połączyło umysł czarodzieja z magicznym stworzeniem, pozwalając na jego szybsze wyśledzenie i sprowadzenie bestii do domu. Nie było to jednak najtrudniejsze zadanie, które mu powierzono - porwanie i wydobycie informacji z brzemiennej Megary Carrow, chociaż zakończone sukcesem, zostawiło niesmak i wewnętrzny konflikt. Przekraczanie granic własnych zasad nie zakończyło się jednak. Wraz z przełomem kwietnia i maja podczas swoich wilczych tułaczek Morgoth natrafił w lasach na Barry'ego Weasleya, któremu odebrał życie. Pojawienie się anomalii dokładnie tej samej nocy, zlikwidowało podejrzenia o morderstwo młodego czarodzieja. Kwiecień był również miesiącem, który zapoczątkował senne połączenie Morgotha z Marine Lestrange - przyczyna tego zjawiska leżała w przeszłości, o której nie mogli wiedzieć. Wszystko wyjaśniło się, gdy ogłoszono zaręczyny między nim a młodą lady. Nie tylko życie prywatne Yaxleya miało ulec zmianie. Śmierciożercy wraz z kilkoma Rycerzami zostali wystawieni na samobójczą wręcz próbę wdarcia się do Azkabanu, skąd udało im się wydostać poszukiwanych kompanów. Wyprawa nie obyła się bez ofiar.

Wraz z każdym mijającym dniem Morgoth uzmysławiał sobie, że decydujące starcie miało odegrać się za jego życia. Zamierzał oddać je w pełni tym, którym poprzysiągł opiekę, jednak nie był w stanie zrozumieć, że prawo do głosu w tej sprawie mieli również jego bliscy. To o nich myślał, podejmując się niemożliwego i nie zamierzał dopuścić do tego, by którekolwiek narażało się w równym stopniu. Ów konflikt miał dopiero eskalować, a jego preludium wywołane zostało przez samych narzeczonych. Kłótnia okazała się być początkiem lawiny kolejnych zdarzeń, nad którymi nikt nie miał kontroli. Podporę i zrozumienie Yaxley odnalazł w córce kuzyna - Inara wsparła go swoim słowem oraz obecnością. Żadne z nich nie mogło mieć pojęcia, że ów protekcja miała okazać się znamienna, gdy podczas zebrania nestorów Morgoth został ogłoszony głową swojej rodziny. To właśnie między kamieniami Stonehenge świat ujrzał prawdziwe oblicze Voldemorta, a jego poplecznicy stanęli u jego boku, ujawniając się raz na zawsze. Szlachecki świat przełamał się, pozostawiając ocalałych w niewiadomej. Spoiwa zawiązanych podczas szczytu sojuszy zostały poddane próbie w czasie żałoby, lecz szlachecki duch nie mógł pozwolić sobie na słabość. Samhain okazał się datą znamienną dla młodego nestora i jego wybranki, jednak święto niosło ze sobą przekaz wymowniejszy i dotyczący całego czarodziejskiego świata. Świadectwo wystawione poprzez związanie dwóch rodów w ostatnim dniu października nie mogło być bardziej wymowne, a ukazanie siły ostałych, miało stać się filarami, na których czysta krew odbuduje swoją potęgę. Wszak Sanguinem et ferrum potentia immitis.