Na Nokturnie ważne są znajomości. Oj, bardzo ważne! Rita to jedna z tych osób, którym jak się okazuje, warto wejść w drogę (jeśli nie robi się tego w nieodpowiedni spoób). Ricie zdarzyło się stanąć w obronie małoletniej Char i ta dość szybko załapała, że może korzystać z jej... pomocnej różdżki?

Nikt miły, nikt przyjemny. Wystarczy zwrócić uwagę na fakt, że zadaje się ze Stevem. Zgodnie z zasadą "wrogowie naszych wrogów są naszymi wrogami", Char nie ma potrzeby być dla niej miła. Hej, jest piętnastolatką, musi czasem wyżyć nadmiar emocji i nienawiści do świata!

Char przeniosła się na Nokturn, kiedy mała miała rok. Jako, że nie ma wiele towarzystwa w roku szkolnym, zainteresowała się małym, śmiesznym skrzatem. To się czasem z nim pobawiła, to dała mu cukierka. I polubiła. Fajne to-to. Potrafi poprawić człowiekowi nastrój w kiepski dzień.

Malarka. Char kilka razy obserwowała ją na Pokątnej. Kilka razy się odezwała, porozmawiały. Charlie lubi patrzeć, jak ludzie coś tworzą, to były dość przyjemne chwile. Po prostu. Polubiła Lyrę.

Na Nokturnie łatwo się zgubić i jeszcze łatwiej wpaść w tarapaty. Jedynym, co wtedy można zrobić jest trafienie na osobę, która może pomóc. Charlie wyprowadziła dziewczynę, gdzie ta chciała i, choć się tego nie spodziewała - dostała za to mały podarek.

Miły człowiek. W głębi serca. Bardzo głęboko. Grunt, że zawsze można się do niej zwrócić po pomoc. Potrafi leczyć. Czasem ma jakąś drobną fuchę. I ma fajne dziecko <3 Same plusy, nie? Takie rzeczy tylko na Nokturnie.

Jeden ze znajomych Cassie. Ot, dobry znajomy, miłe, towarzystwo. I daje się wyciągnąć do tańca! To chyba najważniejsza zaleta.