[bylobrzydkobedzieladnie]

20 lutego

Był późny wieczór, ogień wesoło trzaskał w marmurowym kominku, a krople deszczu delikatnie obijały się o szyby i zewnętrzny parapet. Wszyscy domownicy już dawno spali po za jednym. Miles od nieco ponad miesiąca miał problemy ze snem, wciąż kilka spraw nie dawało mu spokojnie oddać się się w objęcia Morfeusza. Gdy tylko skończył odpisywać na list trenera Sokołów z Heidelbergu, zarzucił bonżurkę na plecy i zszedł na dół. W opustoszałym dworze słychać było wszelakie dźwięki, chrapanie starego lokaja, czy też kroki Milesa. Dziedzic udał się do salonu, uprzednio biorąc ze sobą karafkę z ognistą whisky i szklankę. Ciszę panującą w pomieszczeniu przerwał cichy, rozchodzący się po niemalże całym parterze dźwięk utworu dobiegający z gramofonu. Palące się polana drewna dawały nastrojowy blask, lecz dodatkowo została zapalona niewielka lampka, której światło padało na otwarty najświeższy numer Proroka Wieczornego. Zajął jeden z mahoniowych foteli i zasłuchując się w muzyce, zaczął czytać jeden z dłuższych artykułów na jakiś niezbyt wymagający temat.

Artis wyszła z sali ćwiczebnej z zamiarem udania się do wanny, ale zatrzymała się w pół kroku widząc światła w salonie. Domyślała się kto zapewne nie spał o tej porze i na pewno nie był to senior rodu. Poprawiła trochę swoje potargane ubrania do ćwiczeń, które składały się głównie z luźnej bluzy i miękkich spodni związywanych pod kolanami by nie przeszkadzały w walce. Ale nawet we własnym domu pilnowała, by wyglądać schludnie. Przeklęte nawyki uzyskane od matki, pewnie nawet gdyby uciekła gdzieś za ocean i wyszła za mugola, nadal stosowałaby się do tych zasad.
Ciepła poświata padająca z wejścia do salonu kusiła, słychać było też cichą muzykę, a ona po mordowaniu manekina zdecydowanie nie była gotowa na sen. Po cichu weszła do pomieszczenia i uśmiechnęła się widząc swojego kuzyna.
- Przez chwilę myślałam że to ja Cię obudziłam swoimi krzykami - powiedziała siadając na fotelu obok i podkulając nogi. Przechyliła lekko głowę przyglądając się badawczo Milesowi gotowa rozwiązać jego problemy. Jeśli chodziło o rodzinę, zawsze była najważniejsza.
Wyjęła sobie spod pleców poduszkę, objęła ją szczupłymi ramionami i oparła na niej brodę. Grzywka wysunęła się jej z kucyka i kosmyk opadł na nos. Uśmiechnęła się wsłuchana w muzykę, otoczona tą ciepłą atmosferą podkreśloną przez trzaskanie ognia w kominku. Lubiła takie wieczory, zapominała wtedy o problemach, ewentualnie pozbywała się ich w ciszy ze swojej głowy. Nic nie pomaga tak skutecznie jak pyszna, ciepła herbata. Choć tej akurat teraz nie miała.