First topic message reminder :

[bylobrzydkobedzieladnie]

Było prawie dobrze, ale nie tak jak tego oczekiwał. Nie spadł z konia, co poczytał sobie za niewątpliwy sukces, ale nie pozbył się tych irytujących ptaszków z ogona. W przenośni i dosłownie, bo oprócz podskubywania jego pleców dobrały się też do białego końskiego zada oraz ogona. Niedobrze. Felicis robił się przez to niespokojny i wierzgał lekko, chcąc się pozbyć nachalnych ptaszków. Dalsze uciekanie nic nie zmieni, a Raphael nie chce walczyć z nim do końca wyścigu. Wciąż trochę niepewny sięga więc po różdżkę. Nic nie zapowiada jakichś kolejnych przeszkód, więc może w końcu wyprostować się w siodle. Najchętniej zdmuchnąłby te irytujące stworzenia, ale w głowie nadal brzmią mu słowa czarodzieja rozpoczynającego wyścig o uszkodzeniu innych uczestników wyścigu. Dlatego kieruje różdżkę w pikującą w jego stronę chmurę ptaków i próbuje ze spokojem wymówić zaklęcie. Niepowodzenie prawdopodobnie będzie bolało.
- Relashio. - Oby się przestraszyły i odleciały, inaczej po wyścigu będzie można zjeść pieczeń.

The member 'Raphael Nott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 66

Widzi ojca, który szybko wysuwa się na przód końskiego orszaku. Musi być w formie, nie mógł przecież zapomnieć, jak panować nad zwierzęciem. Sama popędza wierzchowca, nie chcąc pozostać w ogonie. Dościga Emery, gnając dalej przed siebie. Lawiruje między omszałymi pniami drzew, coraz łapczywiej chwytając mroźne powietrze. Zrównuje się z kolejnymi damami, gotowa, by je również wyprzedzić, kiedy nieoczekiwanie z nieba zaczyna padać – w pierwszej chwili jest przekonana, że to tylko śnieg, ale feeria barw szybko uświadamia jej, że z nieba spada deszcz kwiatów. Nie uznaje w nich zagrożenia – do czasu, aż płatki nie zaczynają oplatać się wokół jej pasa i rąk, skutecznie utrudniając sterowanie ogierem. Zaklina cicho pod nosem, potężnie kichając. Pogłoski o magii kryjącej się w lesie musiały być prawdziwe. Nie chcąc stracić panowania nad zwierzęciem, pomimo spętanych nadgarstków, udaje się jej sięgnąć po różdżkę.
- Diffindo - Spokojnie wypowiada inkantację pierwszego zaklęcia, które nasuwa się pod język, dźgając drewnianym końcem zachłanne pnącza.

The member 'Nemesis Valhakis' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 70

Zaklęcie zadziałało tak jak zadziałać powinno i Raphael odetchnął z ulgą. Chmara ptaków zgodnie z życzeniem rozpierzchła się na wszystkie strony, rozjaśniając mu w końcu widok na niekończące się połacie rodzinnego lasu. Nie czuł strachu, bo czuł się na tych terenach jak w domu. Zabawa z tymi małymi wrogami trochę go kosztowała, więc nadszedł czas, aby nadgonić resztę. Uplasowanie się na początku stawki sprawiło, że apetyt na wygraną urósł nieznaczenie. Skoro miał szansę to chciał z niej skorzystać. Poklepał konia po grzbiecie, zadowolony z Felicisa, do tej pory zasłużył sobie już na co najmniej jedną kostkę cukru. Złapał wodze dwoma rękoma, ale na wszelki wypadek nie odkładał już różdżki. Miał niepokojące wrażenie, że jeszcze mu się przyda. Jednak póki co droga przed nim była prosta i nieoblodzona, idealna, aby spróbować przyspieszyć i poprawić swój wynik.

The member 'Raphael Nott' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 15

Ruszyli, Tristan stracił z oczu siostry, lecz nie oglądał się za siebie - gnał, aż magiczna lina nie uwiązała go wraz z Percivalem i Perseusem; o ile mógł przeboleć bliskość tego pierwszego, to dłuższa wycieczka z Perseusem u boku musiałaby zakończyć się śmiercią przynajmniej jednego z nich. Percival się odciął i pobiegł dalej, Perseus krótko po tym poradził sobie w inny sposób; zaklęcie zostało tylko na nim i wciąż krępowało jego ruchy. Przerzucając wodze do lewej ręki w końcu i on sięgnął po różdżkę i, już jako samotny jeździec, wypowiedział zaklęcie, mocno ściskając inkrustowaną różdżkę; wiedział, że gest nie będzie łatwy do wykonania, nie w biegu, nawet spowolnionym przez nieoczekiwaną przeszkodę.
- Centonis - Nie mógł przecież zostać w tyle, plecy prost, patrz przed siebie, na jeźdźców, którzy już odjechali; powinieneś dołączyć do nich jak najprędzej Tristanie. Zamiana liny w miękki koc powinna bez trudu rozwiązać jego zmartwienia.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 60

Dodatkowy koc nie był mu potrzebny, zrzucił go z siebie pod końskie nogi z łomotem uderzające w grube warstwy śniegu i mocno ścisnął konia, przejmując wodze w obie dłonie, delikatnie, pragnąc utrzymać zwierzę na kontakcie, ale nie hamować go ani nie szarpać pyska. Uścisk nóg był silny, a zwierzęta biegnące przed nim mogły być dla Paladyna tylko dodatkową zachętą do przyśpieszenia tempa. Naprzód, mój wierny rumaku, bo wobec kogoś musisz być wierny, obyśmy stanowili dobraną parę.
Śnieg dookoła dodawał gonitwie malowniczej scenerii, choć błoto rozbryzgujące się spod kopyt brudziło wszystko dookoła - uwielbiał wiatr we włosach, nawet jeśli ten wiatr wbijał lodowe igły w jego policzki. Lubił konie, lubił gonitwy, lubił też szybkość i rywalizację, nie mógł dać za wygraną.
Jeszcze ich złapiemy, mój wierny rumaku.

The member 'Tristan Rosier' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 24

Ikar wraz z nią na grzbiecie gładko poradził sobie z przeszkodą. Może nie był to do końca skok idealny, w końcu lekko otarł się tylnymi kopytami o zimną masę, jednak miał sobie coś z lotu. W dzikim pędzie można było zapomnieć, że dosiada się tylko zwykłego konia, niedorównującego szybkością i wytrzymałością magicznym wierzchowcom. Emery zamortyzowała uderzenie w zmrożone leśne podszycie zanim po raz kolejny dała znak Ikarowi, by pędził przed siebie, wydłużając krok. Wciąż mieli szansę na nadgonienie przeciwników, a gładkie pokonanie pierwszej z, jak się spodziewała, licznych przeszkód, działało na ich korzyść. Skupiła się na dalszym galopie zgodnie z biegiem ścieżki, po wydeptanych śladach - nagłe zboczenie z jej trasy, mogłoby się skończyć nieprzyjemnie.

The member 'Emery Parkinson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 93

Pod wpływem zaklęcia pnącza ustępują, ale różdżka nadal pozostaje w pogotowiu, na wypadek kolejnych wybryków przyrody. Nemesis odzyskuje w pełni panowanie nad zwierzęciem, pewnie osiadając w siodle. Usta lekko drgają, wyginając się w enigmatycznym uśmiechu, jakby podłechtana ryzykiem niebezpieczeństwa czekała na kolejną pułapkę zastawioną przez las. Warkocz powiewa na wietrze, gdy spina mięśnie łydek, dając tym samym wierzchowcowi znak do tego, by przyspieszył. Chce zajrzeć w puste oczy strachu – wygrana zdaje się jej nie interesować równie mocno, co pulsująca pod skórą adrenalina. Czuje jednak, że musi dogonić ojca. Pokazać, że dorównuje mu sprytem i sprawnością. Że płynie w niej krew greków, którzy – choć przez całą Europę spychani na margines – w niczym nie ustępowali arystokracji.
W końcu za przodków miała samych bogów.

The member 'Nemesis Valhakis' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 99

Edgar pędził w kierunku ruchomych piasków, chcąc je przeskoczyć, kiedy jego wierzchowiec zatrzymał się nagle tuż przed przeszkodą. Tylko doświadczenie w jeździe konnej uchroniło go przed.bolesnym upadkiem, lecz już i to było wystarczająco denerwujące. Przeklął pod nosem i zwrócił konia, by wziąć rozpęd i spróbować po raz drugi. Tym razem musiało się udać, przecież niemożliwością było to, żeby dostał konia bojacego się skoków.