Timothy był przebojowy, wygadany, rezolutny dzięki czemu w Hogwarcie pomimo swojej przeciętnej wiedzy i pochodzenia wyróżniał się z tłumu, zjednywał sobie czarodziei z różnych środowisk. Na szkolnych korytarzach trafił jednak na równą sobie czarownicę. Słowne potyczki szybko zaprowadziły do żarliwego uczucia. W porywie młodzieńczego zrywu, zaraz po opuszczeniu murów zamczyska ku przerażeniu swych rodziców - oboje uciekli w świat wracając na jego łono jako już młode małżeństwo podnosząc tym samym niemały raban wśród najbliższych. Rodzina Chloe się jej momentalnie wyrzekła. Rodzina Tima również łapała się za głowę z obawy o przyszłość pary za którą nikt nie potrafił nadążyć - nim udało się im zorganizować mieszkanie czy pracę ci byli już w trakcie meblowania własnego gniazdka w portowej dzielnicy Londynu szykując się na narodziny swego pierworodnego.

Timothy i Chloe jako para śmiałych czarodziei parała się różnego rodzaju transakcjami dotyczącymi bardziej, a z czasem mniej legalnego handlu. Timothy był tą charyzmatyczną częścią interesu, która dużo czarowała, zjednywała sobie klientów, sprzedawców, kupców. Umiał sprzedać siebie, towar i jak trzeba było to i nawet babkę dziadkowi tak, że ten wręczając pieniądze jeszcze dziękował. Niestety jego umiejętności na mówieniu się kończyły. Wówczas to Chloe zaczynała błyszczeć. Jako córka handlarza posiadała już pewną smykałkę do interesów, do wyceniania kruszywa, do rachowania zysków. Spędzony w branży czas działał tylko na jej korzyść szlifując umiejętności wypatrywania okazji. Po kliku latach stali się niemalże Bonnym i Clydem dokowego interesu.

Mając takich rodziców Matthew po prostu musiał rosnąć na zuchwałego, nieco aroganckiego urwiska, którego w miejscu utrzymać potrafił jedynie levicorpus, czy drętwota zaś w ciszy silecio lub jęzlep. Jeżeli nie plątał się pod nogami swoich opiekunów to wraz ze zgrają zjednanych sobie innych portowych rozbójników dokazywał na klatkach schodowych, dziedzińcach, mniej lub bardziej opuszczonych magazynach zapuszczając się z roku na rok coraz bardziej w głąb Londynu nieraz znikając ze swoją zgrają z oczu wszystkim na całe dnie i noce. Podczas jednej z takich eskapad niemal nie został zagryziony przez stróżującego przy magazynach psa. Nie nauczyło go to jednak niczego prócz strachu do tych stworzeń. To samo tyczyło się bury jaką dostawał od rodziców po każdej takiej akcji. Tu jednak pojawiała się wina rodziców. Krzyki zawsze jakoś przeradzały się w napawające dumą przekąsy rodziców bo przecież bardziej wykapanym synem być już nie mógł. Miał w sobie tą iskrę przyciągającej charyzmy po tacie, niepokojące spojrzenie matki którym go samego oblepiała gdy to podpił sobie bez zezwolenia piwa z matczynego kufla oraz podwójną porcję buty jak i odwagi. No i magię. Ta bardzo mu pomagała w jego dziecięcym życiu radzić sobie z równie dziecięcymi, nielubianymi obowiązkami w bardzo efektywny sposób...  Trzeba było podścielać łóżko? Poplątana kołdra, pościel, a czasem nawet i materac momentalnie potrafiły zniknąć! Matka prosiła o wyjście do sklepu i kupienie mleka, a jemu się nie chciało? Mleko w magiczny sposób pojawiało się już po chwili na kuchennym blacie! Niby zabawne, lecz historie o tym jak Timothy odnajdywał deportowany materac na dachu, a Chloe tłumaczyła się właścicielce sklepu z zamieszania były tak na prawdę jeszcze zabawniejsze!

Świat mniej lub bardziej wesołej portowej patologii nie był jedynym, którego smakował. Rodzina od strony ojca zdawała się być swoistą równowagą. Czasami zdarzało się, że ich odwiedzała lub się nim za berbecia opiekowała, gdy rodzice musieli na jakiś czas zniknąć. Ciotka widząc braki w wychowaniu bratanka starała się je uzupełniać upominając o konieczności mycia rąk przed jedzeniem, strofując gdy odzywał się mając pełne usta, stojąc nad nim gdy szorował zęby i wiele więcej. Teraz wspomina to z rozbawieniem, lecz wówczas traktował wszystkie zabiegi jak karę. Wujek był zaś fotografem. Za jego sprawą styczność z magicznym urządzeniami miała być początkiem do fascynacji tymi niemagicznymi prezentowanymi nieraz przez niepokornego, nieco zrzędliwego dziadka.

W dniu jedenastych urodzin otrzymał list z Hogwartu na mocy którego w dniu odbycia się ceremonii zasilił dom gryfindoru. Pasował tam. Był odważny, lojalny, brawurowy, jak i nieokrzesany. Środowisko w jakim się wychowywał sprawiło, że nie zawsze odnajdywał nić porozumienia z pozostałymi gryfonami nieraz będąc w dormitorium źródłem spięć między jego mieszkańcami. Mniejszych lub większych. Miał też kilku przyjaciół. Tych prawdziwych. To z nimi na zmianę pakował się w kłopoty by zaraz po wykaraskaniu się z jednych poszukiwać kolejnych nie szczędząc przy tym sobie nawzajem kreatywnych przytyków. To szkolne życie, przygody było tym co ukochał. Zwłaszcza kiedy świat poza magicznymi murami stawał się ponury, okrutny, przesiąknięty wojną, której echo ledwie tu dochodziło. Spychał więc naukę na boczny tor. Ze wszystkimi był na bakier. Zajęcia praktyczne z magii wcale nie stawiały go w lepszym świetle. Nie był uzdolniony. Nawet biała magia, którą władał sprawniej nie wykraczała poza zadowalający.

Kiedy zza rogu coraz śmielej wyglądała dorosłość on w dalszym ciągu miał pstro w głowie. Jako nastolatek, a potem młody mężczyzna wakacje spędzał już tam, gdzie nogi lub miotła dały radę go ponieść. Czasem nocował pod gołym niebem w środku kompletnej dziczy skacząc nago do jeziora by kolejnego dnia zwiedzać jakieś mugolskie miasteczko. Dzielił się diablim zielem na dachach obdrapanych kamienic, okradał stragany na przedmieściach, walczył w dokach o sykle, smakował hazardu. Kradł pierwsze pocałunki w pociągach, przeżywał mające trwać wiecznie wakacyjne miłostki. Dorabiał w porcie, coraz odważniej zapuszczał się na Nokturn, coraz częściej towarzyszył ojcu przy pracy po to by jako osiemnastolatek go stracić - nieszczęśliwie pojawił się w złym miejscu o złym czasie stając się postronną ofiarą trwającego konfliktu. Był młody, lecz widział, zwiedził i odważył się na więcej niż nie jeden czarodziej. Czuł, że świat należy do niego, lecz jednocześnie go niemiłosiernie gniecie, uciska. Nie było niczego co by chciał robić, niczego do czego czułby powołanie, a egzaminy końcowe wcale nie niosły odpowiedzi na to co dalej. Zdał je tak jak się uczył - mizernie, a potem... potem pozwolił już na to by porwał go prąd. Wrócił na rodzinne śmiecie, do portu.

Niebezpieczne i obdrapane uliczki przyjęły go z otwartymi ramionami, ucząc go życia i zasad rządzących tą częścią Londynu z jeszcze większą intensywnością. Zaczął pod skrzydłami przyjaciela swojego ojca zajmującego się handlem i okazyjną szmuglerką. Pracował na statkach, magazynach, później uczestniczył nieraz w transakcjach. Jego rola rosła powoli. Odnosił też wrażenie, że to jego życie toczy się równie powoli. Nawiązywał znajomości, tworzył sobie wrogów. Stykał się z czarnoksiężnikami, unikał ich tak jak  nieraz natrętnych patroli magicznej policji. Nie zawsze w tej konfiguracji. Uczył się słuchać, kraść, przeklinać, przekonywać do swoich racji tych do których słowa nie docierały. Poczuł się ważny, istotny - i zachłyśnięcie się tym miało go kosztować.

'53 był rokiem możliwości. Radził sobie w Londynie, porcie. Znał już uliczki na Nokturnie. Miał zaciągniętych kilka zasług oraz znał ludzie, którzy i jemu byli coś winni. To była dobra okazja do tego by spróbować sięgnąć po więcej. Wmieszał się więc w handel diablim zielem, a potem złotą rybką. Do interesu zaprosił go zaufany przyjaciel. Matt miał zająć się rozprowadzaniem, kontaktem z przemytnikami, klientelą, a tamten przetworzeniem oraz kwestiami rachunkowymi. Nokturn witał go chętniej. Interes szybko nabrał na rozpędzie, tak jak życie - podobało mu się to. Zaczynali od rozprowadzania używek na obrzeżach coraz częściej pojawiając się w centrum. To ściągnęło na nich uwagę, lecz nie władz, a konkurencji. Pierwsze brutalne starcia jeżyły włos na głowie, wpychały w bezsenne noce, zmuszały do wykonywania odwetu równie okrutnego lub okrutniejszego. Słowa i układy nie zawsze już wystarczały. Liczyła się odpowiednia mina i pokazanie stanowczości. To było ciężka przeprawa.

Byli zawsze na krawędzi, lecz toczyli się jakoś do przodu. Uważali się za rekinów branży, lecz tak naprawdę byli wciąż młodzi, nie wiedzieli nic. Dało to swoje żniwo w '54, kiedy to zaczęło dobierać się do nich ministerstwo. Bez większych sukcesów, lecz systematycznie zmuszając do ograniczenia zasięgów. Forsa przestawała się zgadzać. Szybko znaleźli się między ministerstwem, a korzystającą z okazji do wycięcia ich konkurencją. Przyparci do muru, zaczęli łatać dziurę budżetową przemytem. To właśnie podczas jednego z nich Matthew wpadł w zorganizowaną zasadzkę Ministerstwa. Szczęśliwie nikt nie puścił nadmiaru pary więc trafił do Tower za przestępstwo na którym go przyłapano - przemycie.

Tower go zmieniło. Wciąż pozostał wyszczekany, butny. Więzienie podsyciło jednak w nim dalszą potrzebę poszukiwania wrażeń i co najważniejsze - korzystania z nich garściami. Zupełnie jak gdyby chciał w ten sposób nadrobić stracony czas. Port powitał go z otwartymi rękami. Nokturn z mniejszą dozą czułości, lecz mimo wszystko z ufnie - nie wydał nikogo by spróbować się wywinąć. Duża część kontaktów się wykruszyła, pojawiła się rotacja we wpływach, on sam już nie miał takiego znaczenia - został zastąpiony przez innych młodych, gniewnych. Nie przeszkadzało mu to. Nie angażował się już w żadne przedsięwzięcie bardziej niż powinien. Powodem nie była przezorność, ostrożność, a raczej obawa przed ponownym więzieniem. Przebywanie w Tower przez tydzień lub dwa to co innego niż przez rok. Jeżeli więc za coś się zabierał to pobieżnie, niezobowiązująco. Nie potrafił przez to zagrzać w żadnej robocie miejsca na stałe. Pojawiał się wszędzie okazjonalnie. Współpracował i dorabiał sobie na zleceniach. Nie robił niczego konkretnego, lecz przy tym był od wszystkiego co było mniej lub bardziej legalne - od kradzieży, poprzez pośredniczenie, a kończąc na szukaniu zaginionych w ciemnych uliczkach kotów. Kiedy sykle przestawały się go trzymać to i tak nie chadzał z pustym żołądkiem. Wiedział w jakim barze znaleźć mógł barmankę lub kucharkę mającą do niego słabość, a on umiał to wykorzystać.


Zamieszkał na Nokturnie, lecz trudno powiedzieć czy to dlatego, że dostrzegł w nim po latach coś ujmującego, czy impulsem była śmiesznie niska cena. Jako wolny duch nieraz gościł pomimo tego pod cudzymi dachami - magicznymi i mugolskimi. Zaszczepiona przez dziadka ciekawość do mugolskiej technologii sprawiała, że utrzymywał kontakt czarodziejami tego pochodzenia. Traktował to raczej jak rodzaj hobby sprawiającego satysfakcję bo o ile z magią był przeważnie na bakier to miał głowę i rękę do ujarzmiania i rozpracowywania tych niemagicznych. Do samych mugoli miał jednak neutralny stosunek, tak jak zresztą i do czarodziei. Zawsze interesował się tylko najbliższym jemu towarzystwem nie czując powołania walki o przekonania czy wyższe idee. Swobodnie przenikał między jednym i drugim. Za kilka sykli był wstanie wczuć się w rolę przewodnika. Gdyby kazano mu wybrać w jakim świecie miałby żyć bez wątpienia wybrałby magiczny.

Statystyki i biegłości
Statystyka	Wartość	Bonus
OPCM:	8	+2 (różdżka)
Uroki:	5	Brak
Czarna magia:	3	Brak
Magia lecznicza:	0	Brak
Transmutacja:	0	Brak
Eliksiry:	0	Brak
Sprawność:	24	+3 (różdżka), czarna perła (+3 do sprawności)
Zwinność:	17	bransoletka z włosów syreny (+3 do zwinności)
Język	Wartość	Wydane punkty
Język ojczysty: angielski	II	0
Biegłości podstawowe	Wartość	Wydane punkty
Zręczne ręce	II	10
Kokieteria	II	10
Zastraszanie	I	2
Kłamstwo	I	2
Skradanie	I	2
Spostrzegawczość	I	2
ONMS	I	2
Astronomia	I	2
Biegłości specjalne	Wartość	Wydane punkty
Mugoloznastwo	II	10
Biegłości fabularne	Wartość	Wydane punkty
Rozpoznawalność	I	0
Sztuka i rzemiosło	Wartość	Wydane punkty
Majsterkowanie	I	½
Aktywność	Wartość	Wydane punkty
Latanie na miotle	II	7
Walka wręcz	II	7
Taniec współczesny	I	½
Pływanie	I	½
Żegluga	I	½
Wspinaczka	I	½
Genetyka	Wartość	Wydane punkty
Wilkołak	-	25
Reszta: 10,5