"Ile mijało czasu? Minuty? Godziny? Zanim w końcu powoli odważyła się otworzyć oczy. W pierwszej chwili znów je zamknęła rażona światłem, powoli jednak zaczęła się przyzwyczajać. Podniosła się do siadu osłabiona po kilku dobach spędzonych w bezruchu. Jej ciało znów drżało przez lęk. Rozglądała się dookoła niepewnie, choć to miejsce nie przypominało korytarzy w których błądziła z Justine."

"Odetchnęła z ulgą, w końcu z całym brakiem odwagi jaki w sobie mała, za to z zadziwiającą pewnością, by zobaczyć nikogo innego, jak Matthew Bott'a.
W zaledwie chwilę pokonała dzielącą ich odległość, choć może i zabawnie wyglądała, może dość pokracznie przez wciąż odzywający się ból w nodze i nerwowy chaos w ruchach, jednak czemu miałaby się tym przejmować, skoro na końcu zarzuciła mu ręce na szyję i przytuliła się mocno, czując jak jej serce tłucze milion na godzinę."

"Wracała do normalnego życia. Powoli. Uspokajała się, a fakt że nie była w zacisznym miejscu wbrew pozorom jej pomagał. Przyzwyczajała się do kroków słyszalnych za drzwiami, do tego że odgłos trzasków to pewnie upadający albo tłukący coś Bertie, że krzyki to zazwyczaj czyjaś niegroźna sprzeczka. Na początku potwornie wystraszyła się ducha, jednak Lana okazała się bardzo przyjazną osobą, wczoraj przegadały pół nocy.
Dochodziła do siebie szybciej, bo wrzucono ją w całkiem normalne środowisko, w miejsce przez które co chwila przechodzą ludzie, a gdyby każdego miała podejrzewać o złe zamiary, chyba odeszłaby od zmysłów. Pierwszego dnia było ciężko, jednak zadziwiająco szybko zaczęła radzić sobie z nową rzeczywistością. Szczególnie, że wszyscy byli życzliwi, przyjaźni. Była tu zaledwie trzeci dzień, jednak aklimatyzowała się i przyzwyczajała zadziwiająco szybko. "

"Teraz, kiedy otworzyła drzwi, poczuła się... winna? Starała się uczucia dookoła siebie pojąć umysłem, a to było jeszcze trudniejsze, niż panowanie nad sercem, które także jej nie wychodziło, nigdy tego nie potrafiła. Nie wiedziała, jak się zachować, choć w pierwszym odruchu objęła Duny'ego za szyję i przytuliła. Na chwilę zaledwie przymknęła oczy.
Czuła się lekko szalona, czasami nadal nie mogąc odnaleźć się w sytuacji, nie wiedząc co jest właściwe a co nie, nie starając się niczego zrozumieć, jednocześnie czasami nadal dziwiąc się temu, co dzieje się dookoła.
- Cieszę się, że jesteś cały."