Biblioteka

27 lutego '56

Zgłosiłam się do grupy badawczej, dostałam przydział obowiązków i o razu zrzucono na mnie bardzo poważne zadanie. Nie powiem, trochę zestresował mnie fakt, że od razu musiałam się tak wykazać. Sama jednak tego chciałam, a nie byłabym Parkinsonem, gdybym nie podjęła się tego wyzwania. Dlatego, gdy tylko znalazłam trochę wolnego czasu, pojawiłam się w rodzinnej bibliotece, w mojej własnej posiadłości, aby przewertować setki ksiąg. Stając w progu, wiedziałam, że czeka mnie ogrom pracy i bardzo ważne zadanie, ale wiedziałam, że nie jest to nie wykonalne. Chciałam zabrać się za wykonanie lustra, a gdzie indziej miałabym rozpocząć, jeśli nie w rodzinnej bibliotece. Zabrałam ze sobą ze swojej pracowni już książki, które przestudiowałam, kiedy tworzyłam lusterka do flakoników. Jednak te, które potrafiłam już stworzyć, były zdecydowanie za małe.
Siadając w fotelu i przeglądając ponownie notatki, wiedziałam, że potrzebowaliśmy niewielkiego lustra do prób. Jego wielkość była jednak zdecydowanie większa od tego, co sama potrafiłam. I sama nie wiedziałam jak się do tego zabrać.
Westchnęłam cicho, układając swoje książki na stole i rozmyślając, od którego działu zacząć. Potrzebowałam książek o wyższym poziomie niż te, które posiadałam. Dlatego swoje kroki skierowałam do odpowiedniej półki, gdzieś w dalszej części biblioteki, gdzie znajdowały się rodzinne skarby.
A ksiąg na temat luster mieliśmy mnóstwo. Przecież oprócz prowadzenia Domu Mody, czy prowadzenia rezerwatu jednorożców słyniemy z umiejętności tworzenia zwierciadeł. Takie legendy jak zwierciadło Ain Eingarp czy Lustra Najpiękniejszej należą przecież do nas. Nic więc dziwnego, że w rodzinnej bibliotece znalazłam sporo ksiąg na ten temat.
Wzięłam niemal wszystkie, jedne wielkie i opasłe, inne mniejsze i zakurzone, bardziej zapomniane. Zaczęłam czytać, a wszystko co wyczytałam, chciałam w przyszłości wykorzystać. Szukałam dodatkowych informacji na temat powiększania luster. Czy wystarczyło użyć zaklęcia powiększającego? Czy to nie zniekształciłoby zwierciadła, powodując, że przestało by tak idealnie odbijać obraz? Czy może po prostu trzeba było poszerzyć swoje umiejętności w zakresie zaklęcia, wykorzystywanego do ich tworzenia? Miałam nadzieję, że znajdę informacje na ten temat w tych księgach. Wszystko co wydawało mi się istotne, skrupulatnie przepisywałam, z czasem powiększając zbiór pergaminów leżących obok mnie. Informacji było naprawdę wiele, nawet nie wiedziałam, że im większe tworzy się zwierciadło, tym więcej zasad trzeba przestrzegać i spełniać coraz więcej wymagań. Wiedziałam, że następnym razem, gdy usiądę do tego tematu, zabiorę się już za próby. Wtedy sprawdzimy ile z tego co tutaj przeczytałam zrozumiałam i przyswoiłam.
Odkładając księgi na miejsce, zaznaczałam miejsca, co gdzie jest, aby móc ewentualnie do nich wrócić. Zwierciadła nie mogły jednak zaprzątać moich myśli cały czas, miałam jeszcze inne zadanie, za które również powinnam była się zabrać - stworzenie eliksiru. Wychodząc z biblioteki, już gdzieś z tyłu głowy miałam też plany i na tę część mojego zadania.

The member 'Victoria Parkinson' has done the following action : rzut kością

---

'k100' : 18