Salon

Zdawała sobie dobrze sprawę z tego, że Tobias był jakby podzielony. Starała się mu wpoić wszystkie wartości i wszelką wiedzę przekazywaną w rodzie Yaxley, jej teściowa również wkładała w wychowanie syna całe serce jednakże obie zdają sobie dobrze sprawę z faktu, iż Tobias nigdy nie będzie Yaxleyem z krwi i kości. Ze względu na Rowan na pewno. Bez względu jak bardzo by się nie starała wychowywała syna również tak jak i ją wychowywano - na Burka, ale to nie jest jedyny powód. Ojciec Tobiasa też nigdy nie był typowym Yaxleyem. Raczej do małomównych osób nigdy nie należał, zawsze wszędzie było go pełno chwytając z życia pełnymi garściami zupełnie tak jak jego syn. Niedaleko najwidoczniej pada jabłko od jabłoni.
Słysząc pytanie Morgotha skierowała na niego swój wzrok.
- Nie, niestety nie, ale ma niedługo wybrać się gdzieś z Tobiasem. - Chłopiec słysząc swoje imię spojrzał na matkę badawczo. Był podekscytowany tym wyjściem, zresztą jak i każdym innym. Raczej Cyneric i Tobias znajdą szybko ze sobą wspólny język ze względu na swoje zainteresowania.  
Później nadszedł czas na kolejne pytania i odpowiedzi, rozmowę o aktualnej sytuacji w kraju, dopicie herbaty, oraz zjedzenie poczęstunku. Na koniec jej teściowa zaprosiła wszystkich na kolację już przyszykowaną w jadalnie, aby mogli zjeść "coś treściwszego". Na szczęście spotkanie to przebiegło w całkiem miłej atmosferze, a oni mogli razem spędzić nawet przyjemny wieczór.

|zt

Nie zajmował im długo czasu. Nie miał takiego zamiaru i nawet nie planował dłuższej wizyty. Obserwował obie rodziny szlacheckie z uwagą, zastanawiając się jak bardzo się różniły. Pamiętam oczywiście Edgara Burke'a, z którym wiązały go nie tylko dalekie więzy krwi, ale równocześnie część interesów. I ci Burke'owie różnili się od tych, którzy siedzieli wraz z nim w salonie. Lub właściwie jeden. Rowan i może mogła być dla niego obca, ale wraz ze ślubem z jego kuzynem przejęła jego nazwisko i to tej rodzinie powinna być oddana. Nie był do końca tego pewien, ale tymczasowo wolał zachować to dla siebie i analizować, by nie wyciągać zbyt szybko pochopnych wniosków. Nie mógł sobie na to pozwolić. Dlatego też tego nie robił, jedynie zbierał informacje z obserwacji. Widział to że Rowan mimo wszystko była niezwykle dumna ze swojego syna i nie miał jej to za złe. Każda matka powinna taka być, chociaż właśnie przez to była również ślepa na błędy, a na wyłapanie ich często było już za późno. Zastanawiającym faktem było też to, że jego stryj wraz z żoną pozwolili tak swobodnie zamieszkać bratu synowej na zamieszkanie w ich domu. Słysząc o Cynericu, uświadomił sobie, że to dobra wiadomość. Czas jednak płynął, aż Morgoth stwierdził, że jego już minął. Musiał jeszcze wrócić do Peak District, by sprawdzić swoich podopiecznych. Zawsze to robił. Nawet wtedy gdy teoretycznie miał wolne. Siła przyzwyczajenia? Może też, ale Yaxley dbał o swoje stworzenia. Bo komu innemu bardziej zależało na tym by były zdrowe? Nie było wielkich pożegnań. Yaxley'owie tego nie potrzebowali ani nie praktykowali. Ukłonił się wszystkim, pozwolił słudze pomóc w ubraniu płaszcza i wyszedł.

|zt dla Morgo

Nie tylko Rowan była dumna z Tobiasa. Craig naturalnie również - ale czemu się tu dziwić, skoro był ojcem chrzestnym tegoż chłopca. Kiedy widział w nim więcej z Burke'a niż z Yaxleya, rozpierała go duma. Samego Longinusa nie znał zbyt dobrze - a nawet gdyby znał, z pewnością by się nie polubili. Może nieco przemawiałby za nim fakt, że nie przedstawiał on sobą podobnej postawy jak większość Yaxleyów, ale... cóż, nadal był Yaxleyem i nadal małżeństwo z nim sprawiło że Rowan zniknęła z ich rodzinnego domu. To bolało.
Craig podczas reszty tej kolacji pozostawał równie milczący jak w ciągu kilku ostatnich chwil. Odpowiadał grzecznie na pytania, rzecz jasna, jednak krępująca atmosfera były aż nadto gęste i bez jego, nietypowego dla Burke'ów gadulstwa. Po drobnym poczęstunku przeszli do drugiej sali na kolację, a później dwoje i pół Burke'a (czyli Craig, Rowan i Tobias) postanowili przejść się po ogrodzie. Spacer ten naturalnie zaproponował meżczyzna, pragnąc by ten wieczór nie zakończył się totalną katastrofą. Z grzeczności zaprosił oczywiście też teściów swojej siostry, jednak wiedział, że nie skorzystają z zaproszenia. Byli już wyraźnie zmęczeni, zarówno fizycznie jak i psychicznie. Najwyraźniej oni również musieli wycierpieć podczas tego niezręcznego spotkania. Niech cię diabli Rowan, jeśli znów wpadniesz na pomysł urządzania takich podwieczorków!

zt