Mulberry Hall

Wyjątkowa sytuacja wymagała wyjątkowych działań. Nie wiadomo było, w czyje dokładnie ręce trafiło wysłane przez Steffena Cattermole wydanie Proroka Codziennego, w którym znajdowały się informacje dotyczące kryjówek — ani co znalazca postanowi z nią zrobić. Dzięki gazecie Zakon Feniksa mógł dotrzeć do ludzi poszukujących schronienia, ich pomocy lub potrzebujących szybkiej ucieczki z zagrożonych terenów, a teraz, kiedy informacja znalazła się w rękach rodzin otwarcie sympatyzujących z aktualną władzą i popierających działania Lorda Voldemorta, wszystkim, którzy gromadzili się w tych, a także innych znanym rebeliantom lokacjach, groziło potworne niebezpieczeństwo. Zaalarmowani przez samego sprawcę Zakonnicy, dowiedziawszy się o dramatycznej sytuacji od razu podjęli odpowiednie kroki i wyruszyli do jednego z takich miejsc.

Steffen i Reginald dotarli do Mulbery Hall, które w nielegalnym Proroku Codziennym widniało jako jedna z kryjówek, do której mogli przychodzić wszyscy i ci potrzebujący i oferujący pomoc rebeliantom. Na miejscu nikogo nie było, dlatego Zakonnicy postanowili pozostawić na ścianie domu wielki napis: NIEBEZPIECZEŃSTWO! UCIEKAJCIE! Ponieważ do tej pory nie pojawiła się żadna z chętnych sanitariuszek i uzdrowicielek, Steffen i Reginald pomogli zebrać się rodzinie i ewakuowali ją wraz z najpotrzebniejszymi rzeczami świstoklikiem.

| do ustalenia |

Nie sądziłem, że zdołam do tego przywyknąć. Czknąłem, a magia zrobiła swoje, szarpiąc mnie za pępek i wciągając do kolejnego nieznanego miejsca, z którego musiałem wydostać się po odczekaniu pewnego czasu. Ten sposób transportu w pewnym stopniu zdawał się mnie męczyć troszkę mocniej od momentu naszego pojawienia się w Londynie. Nie wiedziałem, czy kwestią było ciało zmęczone po wszystkich tych podróżnych wojażach, czy też fakt, że zwyczajnie chciałem zostać w większości z tych miejsc na nieco dłużej dla zaspokojenia swojej ciekawości. Mówi się, że jest to pierwszy stopień do piekła, ale co mają stopnie do jakiejkolwiek kary? Przecież wiadomo, że diabeł zawsze proponuje układ, a te zwykle opłacały się bardziej niż kurczowe trzymanie moralności godnej chrześcijańskiej wiary. W księgach często odnoszono się do nieprawości tych czynów, jednak byłem przekonany, że zdolności posiadane przez mąciciela wyobrażanego sobie z rogami były o wiele ciekawsze niż ciągły konformizm żmudnej codzienności. Zdawało się, że ludzie zapominali o tym, do czego zostali stworzeni, a były to wielkie rzeczy, miałem zamiar im przypomnieć, niestety, zamiast pogrążać się w dalszej nauce, zostałem raptownie przeniesiony do nieznanego sobie miejsca. Miejsce wyglądało na kawiarnię, jednakże zabite deski w oknach, a także drzwiach wskazywały na to, że lokal był zamknięty. Nie żałowałem, ponieważ i tak z pewnością nie zdołałbym zapłacić za napitek, bo sakiewka na mniejsze wydatki została gdzieś w płaszczu zawieszonym na szafie. Jedynym moim strojem była luźna flanelowa koszula wsadzona do flanelowych spodni, które kończyły się na skarpetkach przykrytych wypastowanymi butami. W domu nigdy nie chodziło się na bosaka, nie tam, gdzie drzazgi lubiły wbić się w piętę. Przeżywszy raz tak mało przyjemną dolegliwość, wolałem oszczędzić sobie kłopotu, tym bardziej że ponownie planowałem pójść do biblioteki, magia niestety starała mi się spłatać figla, już kolejny raz w tym miesiącu, cóż za dziwaczne zrządzenie losu. Niewzruszony zacząłem rozglądać się po okolicy, próbując przy tym połapać, gdzie w rzeczywistości się znajdowałem.

The member 'Konstantyn Kalashnikov' has done the following action : Rzut kością

---

'Zdarzenia' :

2 stycznia
Nocne wypady sylwestrowe przyniosły pewien pomysł dla Thomasa, a z racji że każdy przecież najlepiej działał pod wpływem impulsu, najstarszy z Doe postanowił jak najszybciej wprawić w życiu swój plan. Był w jednym z tych stanów, kiedy MUSIAŁ coś zrobić, musiał się za coś zabrać i od razu wprowadzić swój plan w życie. Wrodzony impulsem, zwyczajnie w świecie potrzebował zużyć całą energię, która za tym impulsem podążała.
Nic dziwnego, że w nocy nie przespał się zbyt długo, jeszcze poprzedniego dnia i na wieczór zbierając leśne śmieci jak kamienie i patyki, aby już na mieszkaniu, kiedy jego rodzina położyła się spać, rzeczywiście zabrać się do przygotowania planu. Co mogło pójść nie tak? Kto mógł wiedzieć, ze ten zestaw sztućców nie był tak naprawdę sztućcami, a patykami? Starał się pierw w nocy wykonać kilka… nieco bardziej wysublimowanych zdobień na nich i kilka prób z pewnością było trudnych, jednak w końcu mu wyszło - bardziej eleganckie i bardziej zdobione niż te skradzione w noc sylwestrową. Powinny przykuć uwagę.
A skradziony smok stanowczo zasugerował, że niektórzy ludzie lubią takie dziwne… rzeczy. Kamienie transmutował w solniczki i pieprzniczki, w niewielkie słoiki i pojemniki, niektóre proste, a inne idąc właśnie za inspiracją smoczej solniczki, w bardziej wymyślne kształty. Do tego grzebienie, jakaś biżuteria, udało mu się transmutować zestaw kieliszków nawet, chociaż z pewnością taka ilość zaklęć odbiła się bardziej na jego zmęczeniu.
Mimo to, zebrał się rano, pakując wszystko do torby swojej i Jamesa, i przy pomocy zaklęcia zmieniając wagę tych jakże pięknie transmitowanych przedmiotów na sprzedaż na lżejszą.
Widząc również niezadowolenie Dyni z racji jego zamiaru wyjścia, zabrał go po prostu ze sobą.
Zatrzymał się niedaleko sklepów w Yorkshire, dawno tutaj nie przebywając - a to mogło jedynie dobrze się odbić na tym, że nikt nie rozpozna w nim oszustw, złodzieja czy innego cwaniaka, nieprawdaż?
Na ulicach nie było jeszcze tak dużego ruchu, a on znalazł kilka pudeł porzuconych na miejscu, transmutując je w konstrukcję przypominającą stoliki, na których mógł ułożyć ładniejsze (lub też brzydsze) figurki i solniczki z innymi sztućcami, grzebykami i pierdółkami.
Nawet jeśli części z tego nie sprzeda, lub nie sprzeda dużej większości, to zawsze był to jakiś zarobek. A w jego sytuacji nie powinien absolutnie narzekać na jakikolwiek przypływ gotówki, chociaż z pewnością swojemu szczęściu trzeba było nieco dopomóc, bo ludzie sami z siebie nigdy by nie przyszli!
Właśnie dlatego pozwolił biegać przy stole Dyni, kociakowi którego znalazł w listopadzie i który wyraźnie polubił podróżowanie z nim, oraz swoją harmonijkę, na której zaczął rzeczywiście wygrywać melodie. A ludzie lubili dźwięki i uśmiechy, więc nie można było się dziwić, że część z nich rzeczywiście zaczęła zwracać uwagę na prowizoryczne stoisko, które Thomas rozłożył.