Stare księgi odziedziczone po ojcu. Nie zawsze zawierają odpowiednią wiedzę. Właściwie nigdy.

Kosztowny, w rodowych barwach Slughornów, z rubinem w kształcie łzy otoczonym małymi diamencikami. Prezent od ojca na czternaste urodziny. Mam do niego wielki sentyment – bardzo lubię zakładać go do moich wieczornych kreacji.

Po słowiku została tylko ona. Kazałam ją przenieść z gabinetu mojej matki do swoich komnat, nawet nie pamiętam, dlaczego. Wciąż trochę mnie przeraża, dlatego zwykle nakrywam ją chustą. Nie chcę na nią patrzeć, ale nie mogę się przemóc – z uporu? – aby oddać ją mamusi.

Rzeźbienia układają się w ten sposób, by przypominać oplatające drewno pnącza. Wygląda trochę dziko, ale pięknie. Zrobiona na zamówienie przez Ollivanderów.

Cóż to za alchemik bez kociołka? Ten jest z miedzi. Wytrzymał niejedno, zapewniam!

Przypadkowe spotkanie w księgarni, a on przyszedł niczym rycerz, by wybawić mnie z opresji. Za krótko. Za mało. Chciałabym spotkać pana ponownie, lordzie Burke.

Nie wierzę, że ktokolwiek śmiał podnieść rękę na arystokratkę. Czy te brudne szlamoluby nie mają już żadnego kręgosłupa moralnego?

Śluby to piękne ceremonie, czyż nie, lordzie Burke?

Wiruję w rytmie walca i choć zdarzają mi się wpadki (głównie przez rozkojarzenie spowodowane obecnością pewnego lorda Blacka), to chyba jestem... szczęśliwa?

...

OPIS