SIR LANCELOT

20.02.17 22:13

LANCELOT

Lancelot to średnich rozmiarów latający drób, który okazał się ostatnim prezentem jaki Salome dał Maxime przed śmiercią. Nie jest zbyt rozgarnięty. Potrafi zbłądzić, wydłużając tym samym okres oczekiwania na list, czasami zdarza mu się dostarczyć go przypadkowej osobie. Salome stara się zapanować nad jego dyscypliną, jednak rozpuszczony sów ani myśli działać sprawniej niż do tej pory wiedząc, że był, jest i będzie kochany bez względu na okoliczności. Nie sposób sprawdzić, czy jest po prostu durnowatym ptakiem, czy może wykazuje się ponadprzeciętną inteligencją. Rozmowny, lubi wchodzić w konwersacje z ludźmi i otrzymywać od nich prezenty, jednak zawsze patrzy się na rozmówcę jak na osobę niespełna rozumu. Dziobie gdy jest głodny. Uwielbia, gdy zwracając się do niego używa się sformułowania "sir".

list:

17.07.17 20:10

Przeczytaj

D. Ściana milczenia między nami wyrosła zdecydowanie za wysoko, tym samym prowokując mnie do przesadzenia jej jak najprędzej. Nie znoszę, gdy mnie zwodzisz (i jednocześnie to uwielbiam, wiem, że zdołałaś to wyłapać z kradzionej chwili, kiedy się przed Tobą obnażyłem): mam już dość czekania, podarowałem Ci zresztą stanowczo za dużo czasu. Jesteś bystrą d z i e w c z y n k ą, a Twoje myśli, nie dość że bystre, w większości wypadków okazują się również trafne. A ja umiem je interpretować, tak jak przysięgę, której nie złożyłaś mi wprost. Obiecałaś mi coś, nawet jeśli sobie tego nie przypominasz. Dotknąłem Twoich włosów i całkiem się pogubiłem, ale to też musiałaś zauważyć, wzbraniając się bezsensowną petryfikacją.

Nie pozwolę Ci tak znieruchomieć pode mną - tym razem to ja składam Ci obietnicę. Nie będziesz spać tej nocy, ale nawiedzę Cię osobiście, nie pod osłoną koszmarów zasnuwających tę śliczną główkę. Możesz potraktować to jako groźbę mojej rozkoszy, odnoszę wrażenie, że lubisz tak się bawić, a mój penis w Twoich ustach wyłącznie doda Ci uroku. Dam Ci trochę wytchnienia i sam zacznę mówić, a kiedy już wyssiesz ze mnie wszystko, będziesz wiedzieć, że miałem rację.
Magnus

18.07.17 18:46

Przeczytaj

D. Musimy natychmiast się zobaczyć. Wprost nie mogę się doczekać, kiedy Cię ujrzę, moja droga... Salome. Niezła próba, powinienem zacząć cię podziwiać, czy może już grzmocić w Twoje drzwi lub próbować sforsować je inaczej? Jestem uważnym słuchaczem; jeśli chciałaś zabawić się moim kosztem to strasznie mi przykro, że pozbawiłem Cię tej przyjemności. N a p r a w d ę przykro. Wciąż jednak masz szansę zabawienia się po mojemu, skoro tak chętnie odpowiedziałaś na ten list to przypuszczam, że aż się do tego w y r y w a s z. Podtrzymuję swoje zdanie, nie musisz mi imponować, ale nie omieszkam wykorzystać okazji, w której się o to starasz.

Weź ze sobą mój list. To dobra rada, nie zapomnij o niej.
Magnus

18.07.17 19:34

Przeczytaj

D. Musiałem zawrócić ci w głowie, skoro pofatygowałaś się, by sprawdzić moje pochodzenie. Uzupełnię Twoją wiedzę, historyczne smaczki tego kalibru powinny Cię w pełni usatysfakcjonować. Rowle'owie mieli w zwyczaju żenić się między sobą: kuzyni, a nawet rodzeństwo często widywano na ślubnych fotografiach. Pula genów ograniczona, ale mnie rzeczywiście przypadły te absolutnie n a j l e p s z e.

Cóż, może pragnę Cię ujrzeć z zupełnie innego powodu? Znasz moje motywy, w swych dłoniach o b r a c a s z (jeszcze) moje zamówienie... skoro już je dostałaś, mogłabyś - w ramach zadośćuczynienia - oszczędzić mi kłopotu i po prostu się tym zająć? Nie będę Cię przy tym rozpraszał, poświęcę się tylko i wyłącznie sobie. Możliwe, że nie pokazałem Ci się jeszcze od tej strony, ale w istocie jestem okropnym egoistą.

Pożałujesz, że to napisałaś. A ja trzymam za słowo.
Magnus

18.07.17 20:02

Przeczytaj

D. Jeśli tylko nie brzydzisz się krwią i nie odstręczają cię malowniczo roztaczane przed oczami obrazy wypruwanych wnętrzności, mam w zanadrzu kilka b a j e k, o moich przodkach, jakimi raczono mnie na dobranoc. Gdy wyplenisz z siebie współczucie, mogą okazać się całkiem pouczające.

Igranie ze mną, marnotrawienie cennego czasu arystokraty... Znajdź dla mnie takiego, który bawi się w szarady z piękną, nieznajomą panną. Jak sądzisz, trwoniłbym na to swoje wolne chwile, gdybyś nie posiadała czegoś, na czym mi zależy?

W pracy obnażam się znacznie bardziej niż tym skrawkiem papieru - opowiedzenie się po stronie politycznych opcji rusza sumienia ciut bardziej niż preferencje seksualne - możesz jednak otworzyć mi drzwi. Szkoda byłoby je zniszczyć, to drewno ma wyjątkowo ładny kolor.
Magnus

18.07.17 20:24

Przeczytaj

D. Świetnie zatem. Czy Twoje zainteresowanie są podparte empirycznymi doświadczeniami, czy wyłączenie tymi, czerpanymi z obrazu, dźwięku lub słów? Tym się nie zdradziłaś, a teraz zdołałaś mnie zaintrygować, przenosząc ciężar zainteresowania z wspomnianej fizyczności w inny wymiar. Sugeruję Ci wiele dobrych odpowiedzi, ale wymagam całkowitej szczerości. Jestem nawet skłonny o nią p o p r o s i ć.

Jesteś koneserką kultury, czyż nie? Piękny wstęp niekoniecznie skrywa równie zadbane kolejne akty, będące wręcz nużące w konfrontacji z porywającym parodosem. Igrasz z ogniem, a policzek byłby najczulszą pieszczotą przy tak niedorzecznym zaufaniu obcemu. Trochę subtelnemu, trochę nieprzewidywalnemu, przekraczającemu granicę w taki sposób, by nikt nie oskarżył go o nieobyczajność. Miałaś duże szczęście, że to byłem t y l k o ja.

Boisz się? Nie znając jeszcze pełni moich możliwości? Szybko poszło, ale muszę się zastanowić, jak długo trzymać Cię w tej niepewności. Z jednej strony to wybitna rozrywka, z drugiej, gdy przesiąkniesz tym lękiem nie będziesz smakować tak słodko, jak to sobie wyobrażam.
Magnus

18.07.17 21:07

Przeczytaj

D. Cóż to za różnica? Może ten list miał trafić w Twoje ręce - zaprzeczysz, że czekałaś na wieści ode mnie? Sprawiłem na Tobie wrażenie, osłupiałaś w mych dłoniach, więc może i te papierowe szarady sprawiają Ci niemałą radość, Salome? Mimo mego początkowego zawodu, jestem całkiem rad, że mogę Ci ją sprawić. I... tak, oczekuję że w zamian Ty również mnie zadowolisz. Zdajesz się być pojętną.

Francja to miejsce skrajnie frywolne, lecz niezaprzeczalnie posiada swój urok. Skoro właśnie tam dorastałaś, to pomyłka widocznie okazała się zrządzeniem losu, a Ty doskonale wiesz, czego mi trzeba. Nic, co ludzkie, nie jest Ci obce - wyśmienicie. Widzisz, nie trzeba było wiele, byś zaczęła śpiewać. Znam przywileje czystokrwistych kobiet, przynajmniej niektóre, te najbardziej interesujące mężczyzn. I cieszę się, że należysz do tego wąskiego grona, na które zwrócę uwagę.

Wszystkie edukacyjne brak można nadrobić. Nie wymagam od Ciebie czołobitności, ale pozostałe techniki już wkrótce mogą przestać stanowić dla Ciebie tajemnicę.

Słabą? Nie wydaje mi się, Salome. Masz zbyt lekką rękę, gdy piszesz o mych fantazjach i zbyt śmiało prowokujesz mnie do złożenia Ci wizyty. Musisz naprawdę za mną tęsknić, pożądać... Sam dopowiem sobie resztę. Nie oczekuję na to Twojego pozwolenia.

--> Magnus

18.07.17 22:45

Przeczytaj

D. Słucham do końca także i tych zupełnie bezwartościowych treści. Posiadam umiejętność przyswajania informacji przy jednoczesnym nie wyrażaniu zainteresowania, jak i ignorowaniu płynących wiadomości z mimiką wyrażającą największe skupienie. Bywa to przydatne w moim fachu.
A może tak... przyznaj po prostu, że jego treść również Cię ucieszyła?

Och, mówię ogólnie o f r a n c u s k i e j atmosferze. Z wybrzeżem Twego kraju wiążę wiele przyjemnych wspomnień (łączących się także z moją drogą D.) i muszę przyznać, że rozbudza się tam we mnie wszystko, co najlepsze. W Anglii niestety nie doświadczysz podobnego bezwstydu, nieustannie będąc na świeczniku. Indywidualizm pozostaje kwestią sporną. Jeśli się postarasz, nawet we mnie odnajdziesz strzępy flegmatycznej duszy.

Jednak skoro już podjęłaś się tej rękawicy, wolałbym usłyszeć to od Ciebie. Śmiało. Pokaż, co potrafisz.
Magnus

19.07.17 18:13

Przeczytaj

D. Niezmiernie frapuje mnie to, jak bardzo p o r u s z y ł a Cię ta treść. Zadrżałaś? Z ekscytacji, czy z obrzydzenia? Dalej, Salome, zaskocz mnie. Instynktownie pragniesz mojej aprobaty, chcesz, żeby ten nieznajomy ze sklepu (który okazał się kolejnym, perwersyjnym samcem?) zawiesił na Tobie wzrok na dłużej, przejrzał Twoje sztuczki. Twój dekolt może pochłonąć mnie równie skutecznie, jak ekspansywna retoryka; z ubrań zaś rozdzieję Cię tak delikatnie, jak z tych słów, którymi się zasłaniasz.
Na przyszłość pomnę, by nie zdradzać Ci takich szczegółów. Możesz poznać je osobiście, dokładnie i wówczas skonfrontować, czy ten opis był tylko czystą fantazją. Przemyśl to. Każda pulsująca żyłka tylko dla Ciebie.

Wielka Brytania w tym momencie nie ma zbyt wiele do zaoferowania. Zbiera się nad nią ciężkie powietrze, a cisi i pokorni najgorzej zniosą przyszłe wydarzenia. Kreślone przez Ciebie zdania (mimo woli?) przesyca jednak ta urocza, francuska niefrasobliwość. Chyba jednak jest dla Ciebie nadzieja.

Preferuję bardziej intymną atmosferę. Kameralne wnętrze Twego mieszkania byłoby idealne, a Ty również czułabyś się tam swobodniej. Zależy mi na Twoim komforcie, pierwszy raz musi być czuły i niewymuszony. Nie powinnaś się niczym rozpraszać.
Magnus

19.07.17 19:48

Przeczytaj

D. Nie masz pojęcia, jak bardzo lubię swoje wyobrażenia burzyć. Czyż nie o tym dyskutowaliśmy? O pięknie destrukcji, w każdej postaci? Co za różnica, czy to rozczłonkowane zwłoki, czy zniszczone marzenia. Uwielbiam niespodzianki i - zdradzę Ci sekret - chaos też doprowadza mnie do drżenia. Uwiedź, zostaw, przyczołgaj się na kolanach (tak, to moja prawdziwa słabość). Nie muszę Cię znać; kreuję sobie Ciebie dla zabicia nudy. Ty, Salome... nie rozczarujesz mnie. Będziesz powiewem świeżości, czymś nieoczekiwanym, ostrym światłem dla wyłączonych zmysłów.

Jestem realistą. Za mocno stąpam po ziemi, by nie zauważać symptomów szerzącej się zarazy. Nie pytaj mnie, czy możesz ufać mężczyznom. To przypomina policzek, zaufaj mi i sama się przekonaj. Wiesz, czego chcesz? Odpowiedz sobie na to pytanie.

Nie obchodzi mnie, co ludzie o mnie myślą. To przyziemne sprawy, do których nie przykładam wagi. Śmiało, upublicznij mój list - i tak wiem, że tego nie zrobisz. Musisz jednak wiedzieć, że nie jestem ptaszyną, którą bez konsekwencji zamkniesz w swojej garści. Jeśli czujesz nieśmiałość, zachowaj sobie ten świstek, czytaj co noc, badaj swoje ciało i myśl o mnie. Pomyłka przynajmniej nie pójdzie na marne i się Tobie przysłuży.
Jestem zdolny włamać się do Gringotta. I zrobić wiele innych rzeczy.
Magnus

19.07.17 20:50

Przeczytaj

D. Mało subtelne zaproszenie. Mam nadzieję, że okażesz się równie gościnna, co moja u k o c h a n a D. Kto wie, może nawet bardziej?
Magnus

06.09.17 13:02

Przeczytaj

Szanowna panno Despiau,rzeczywiście, muszę przyznać, że nie mogłem nie ulec zaskoczeniu, kiedy zobaczyłem na własne oczy podobieństwo do uroczej Bellony. Nie zaprzeczę, że byłem b a r d z o mile zaskoczony. Zawsze wiedziałem, że przewrotny los mam po swojej stronie. Szczerze żałuję, że nie dane nam było porozmawiać podczas tego wspaniałego spotkania. Obowiązki zmusiły nas do wcześniejszego wyjścia.

Nie jestem pewien, czy oboje myślimy o tym samym. Owe "niedokończone" sprawy już dawno uznałem za zamknięte. Własność, o której mowa nie znajduje się już w mym posiadaniu, o czym zdołałem ostrzec Bellonę, kiedy mylnie wziąłem ją za jej siostrę. Cóż to było za niezwykłe nieporozumienie, byłem pewien, że mam do czynienia z właściwą osobą. Do listu dołączam to, co zostało mi z księgi, która wydała mi się bezwartościowa, a po którą przez długi czas nie zgłaszał się właściciel.

Bardzo mi przykro. Mam nadzieję, że nie to nie p r o b l e m. Życzę wszelakiej pomyślności i śmiało zawyrokuję, że z pewnością jeszcze się zobaczymy.

Z wyrazami szacunku,

Mulciber

W kopercie, wewnątrz zgiętego pergaminu znajduje się również nadpalony skrawek stronicy.

06.09.17 20:42

Przeczytaj

Szanowna panno Despiau,palenie to akurat moja specjalność. Wielkich dzieł literatury nie śmiałbym nawet narażać na lekkie uszkodzenie. Niestety, księga, którą mi panienka zostawiła w asyście swoich przyjaciół nie była zbyt wiele warta. Jeśli już — mogła to być wartość sentymentalna, której ja nie posiadam. Chciałbym napisać, że strasznie mi przykro, iż los skrzyżował ponownie nasze ścieżki tak późno, lecz rozsądek podpowiada mi, że gdyby ta księga była choćby trochę istota, już dawno doszłoby do spotkania i jej wymiany.
Cisza jest jednoznaczną odpowiedzią.
Doceniam troskę, choć śmiem sądzić, że zupełnie niepotrzebną. Moja różdżka również płata mi figle od pewnego czasu i wystrzeliwuje odmienne zaklęcia niż zamierzone. Jestem pewien, że nic takiego jednak nie wydarzyłoby się w Twoim towarzystwie, panno Despaiu.
Być może zachował się jeden mały skrawek, a może gdybym się wyjątkowo postarał wygrzebałbym z kominka nawet kilka nadpalonych stronic. Nie wiem jednak, czy grzebanie w popiele jest wart mego zachodu.

Z wyrazami szacunku,

Mulciber

06.09.17 21:44

Przeczytaj

Szanowna panno Despiau,oddając tamtą księgę w ręce nieznajomego podjęła panienka ogromne ryzyko, z którym musiała się liczyć. Tylko odrobina szczęścia mogła ponownie rzucić przed nos obcego mężczyznę, który wykazałby się dostatecznym poczuciem odpowiedzialności, że nie tylko zachowałby przysparzającą drobnych niedogodności zgubę, ale i zadbał o to, by wróciła do właścicielki. Najwidoczniej tego właśnie zabrakło — odrobiny szczęścia.
Doznałem uszczerbku na psychice po tamtym spotkaniu. Do dziś borykam się z uciążliwymi kłopotami ze snem, widok tamtej okładki nie pozwala mi spać, a niechlujnie wykreślone pierwsze strony napawają mnie trwogą, gdy tylko o tym pomyślę. Jeśli zamierzasz tak twardo stać przy swoim postanowieniu odzyskania zguby lub raczej jej pozostałości, panno Despiau, ja będę uparcie domagał się zadośćuczynienia. Księga wiele dni zajmowała cenne miejsce w mej bibliotece, zajmując je innym, być może o wiele cenniejszym woluminom, które z tego powodu musiały walać się po podłodze. Nie mam pojęcia, jak zamierza panienka to zrekompensować, ale z przyjemnością zobaczę jak próbuje.

Z wyrazami szacunku,

Mulciber

06.09.17 22:54

Przeczytaj

Szanowna panno Despiau,jeśli liczyła panienka na spóźniony prezent gwiazdkowy to obawiam się, że trudno mnie opakować w papier, w czerwona kokardka nie doda mi zbytnio uroku — nie mój kolor. Niemniej, schlebia mi to przekonanie, mógłbym się założyć, że przy odrobinie starań jesteś w stanie przekonać mnie do większej przychylności, panno Despiau.
Obawiam się, że rekonwalescencja się niezwykle przedłuża i zaczyna to przeobrażać się w przewlekłe, utrudniające codzienne funkcjonowanie schorzenia. Odczuwam też przykre dolegliwości związane z mówieniem — moja szczęka nie powróciła do stanu pierwotnego, a wątroba przemieściła się na przeciwną stronę, ugniatając inne narządy. Przykro mi to stwierdzić, ale przyczyniła się panienka do wielkich strat. Ludzkość na tym ucierpi. Rozmowa z przyjaciółmi nie zmieni stanu mojego zdrowia, w żaden sposób go nie poprawi i nie polepszy mojego samopoczucia. Na szczęście wiem, że nasze nadchodzące spotkanie to zmieni — nie uciekniesz od przeznaczenia, proszę wierzyć mym słowom.
W załączeniu przesyłam inny, znaleziony w kominku fragment książki, za którą tak okrutnie tęsknisz, Salome. Mam nadzieję, że te dwie stronice pozwolą na rozszyfrowanie tajemnicy dzisiejszych czasów.

Z wyrazami szacunku,

Mulciber

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia