Rosca

26.03.17 22:47

Rosca

Rosca jest z Lorrką odkąd skończyła dziesięć lat. Jest już wiekowa i często słyszy, że powinna ją zamienić na jakąś żywszą, ale Rosca nigdy jej nie zawiodła. Była jej przyjacielem, kiedy nie miała nikogo w ponurych Alpach i każdy list zawsze dostarcza na czas. Jest niezmienną częścią jej szlacheckiego życia.

Kod:: <div class="sowa"><div class="ob1" style="background-image:url('http://data.whicdn.com/images/280827097/large.jpg');"><div class="sowa2"><span class="p">Przeczytaj </span><span class="pdt">Lorraine Prewett</span><div class="sowa3"><span class="adresat"> do kogo</span><span class="tresc"> TREŚĆ WIADOMOŚCI <span class="podpis"> PODPIS </span></span></div></div></div></div>

25.05.17 22:13

Przeczytaj Miriam Prewett

Do mamy

PS. Tej notatki nie doniosła sowa - Miriam wrzuciła ją pod drzwiami do gabinetu mamy, a potem szybko zwiała!

26.05.17 23:31

Przeczytaj Miriam Prewett

Do mamy

29.05.17 20:30

| List był, jak na Alexandra, skreślony dość koślawo.

15 IV 1956

Droga Lorraine, Na wstępie przeproszę, iż odzywam się tak rzadko. Życie pędzi, praca pogania, koniec stażu dyszy mi na kark i nieubłaganie zaczynam dochodzić do tego momentu, że wszystko zamienia się w jedną wielką spiralę stresu.
Nie było mnie u Was już dłuższy czas, choć na tęsknotę za Archibaldem nie mogę narzekać - toć widuję go dzień w dzień w tym samym limonkowym kitlu i słucham (w uprzejmych słowach, naturalnie) jakim cudem byłem w stanie zapomnieć aż tyle z mojego pobytu na jego oddziale. Z Tobą jednak nie miałem ostatnimi czasy przyjemności zamienić choćby tych kilku słów (okropny ze mnie człowiek, aż tak nie mieć czasu dla rodziny). Jak się czujesz? Jak dzieciaki? Czy Miriam narysowała ostatnio jakieś nowe arcydzieło?
Musiałem skreślić część pytań i przepisać list na nowo, zostawiając w nim tylko te trzy najważniejsze. Zbyt łapczywie chciałbym rzucić się na nadrabianie wszystkiego, co mnie omija. Chyba potrzebuję trochę normalności. Rozmowy. Dziś wieczorem, ledwie godzinę temu udało mi się wreszcie wrócić z mojej... wycieczki z Panią Profesor i powiadam Ci, wszystko jest teraz całkiem inne. Jestem jednak dość niesamodzielny i, co tu wiele mówić, samotny. Mój ojciec jest znów w delegacji... choć pewnie nawet jakby był w domu to nie miałbym ochoty z nim porozmawiać. Miałabyś może ochotę mnie odwiedzić jutro wieczorem? (oczywiście, o ile nie masz już na ten czas żadnych planów). Miriam i Winnie są jak zawsze mile widziani. Brakuje mi chyba kogoś, kto by mi teraz porządnie pomatkował, ponieważ jestem niczym dzieciak który spadając ze swojej miotełki zbił kolano. Rosca NkJv4tp

13.08.17 12:31

4 maja

Przeczytaj Lyra Travers

Lorraine, Mam wielką nadzieję, że u ciebie i twojej rodziny wszystko w porządku i te okropne anomalie z początku maja was ominęły. Piszę do ciebie, ponieważ bardzo niepokoi mnie to wszystko i chcę się upewnić, czy macie się dobrze. Nie wiem, czy już wiesz, ale... Barry nie żyje. Mama mówiła, że zginął z powodu anomalii. Akurat leżałam w Mungu, kiedy wydarzyło się to wszystko, i chociaż mi nic się nie stało, zdaję sobie sprawę, że nie tylko Barry ucierpiał tamtego strasznego dnia. Jutro jest jego pogrzeb. Czuję się naprawdę okropnie z myślą... że jego już nie ma.
Dzisiaj wróciłam do domu. Z Glaucusem wszystko w porządku, przez cały ten czas, gdy go przy mnie nie było, bardzo się o niego martwiłam. Dzięki eliksirom, które muszę zażywać, jestem spokojniejsza, ale mimo to wciąż niepokoję się o innych bliskich i znajomych, bo nie mam pojęcia, co się dzieje. Cokolwiek to jest, chciałabym, żeby te anomalie wreszcie ustały. Mam nadzieję, że wszyscy czujecie się dobrze. Pozdrów ode mnie Archibalda i dzieciaki, liczę na dobre wieści z waszej strony.
Lyra

Słowa w niektórych miejscach są niewyraźne i lekko rozmazane, dłoń Lyry mocno drżała podczas pisania tej wiadomości.

16.08.17 22:38

Przeczytaj Lyra Travers

Lorraine, Cieszę się, że w waszym przypadku wszystko skończyło się dobrze. Trochę mi ulżyło, gdy przeczytałam twój list. W obliczu tego, co się stało, trudno się nie martwić. Barry umarł, a leżąc w Mungu, widziałam i słyszałam o wiele więcej, niż bym chciała. To było straszne, ta cała moc, która spowodowała te wszystkie szkody. Zdaję sobie sprawę, że i tak miałam wyjątkowe szczęście tamtej nocy, ale nie miał go Barry. Dziękuję za ciepłe słowa i troskę; to bardzo wiele dla mnie znaczy w obecnych chwilach. I dla Barry’ego pewnie też by znaczyło, gdyby żył, ale już nigdy się tego nie dowiemy. Nigdy już nie będę mogła z nim porozmawiać, nigdy nie pogodzimy się po kłótni, która nas podzieliła. To właśnie wtedy widziałam go po raz ostatni, ale nie chcę pamiętać tego dnia, wolę pamiętać te dawniejsze, w których wszystko było dobrze i żadne z nas nie śniło jeszcze, że wydarzy się coś takiego.
Trochę obawiam się pogrzebu. To będzie takie ostateczne – patrzenie, jak Barry znika w ziemi i już nie będę mogła się łudzić, że to pomyłka. Ale boję się też spotkania z resztą rodziny, szczególnie z Garrettem. Z nim także nie widziałam się od długiego czasu, więc obawiam się, że to będzie bardzo niezręczne spotkanie, zwłaszcza że tyle się wydarzyło. Chciałabym jednak odpowiednio pożegnać Barry’ego.
Żywię nadzieję, że to co najgorsze już za nami, i że wkrótce się zobaczymy.
Lyra

19.08.17 19:31

1. maja 1956 Yvette Sapphire Blythe

Moja droga Lorraine Domyślam się, że już wiesz - podczas dzisiejszej, nieszczęscej nocy natrafiłam na Twojego męża. Prosiłam go o przysłanie wieści na Wasz temat, lecz w takim zamieszaniu nietrudno zapomnieć o podobnych szczegółach, dlatego wolę wysłać list. Czy wszystko u Was w porządku? Jak się czujecie?

Przepraszam, jeśli Verbeia niepokoi Cię o nieodpowiedniej porze. Wysłałam ją na długą wyprawę, jeśli ma ze sobą jakieś koperty - czeka ją jeszcze dalsza droga do innych osób, o które się martwię. W woreczku znajdziesz jej jedzenie - nie ma czasu na polowania. Yvette

20.08.17 12:32

2. maja 1956 Yvette Sapphire Blythe

Kochana Lorraine Nie ma nic dziwnego w zapomnieniu o liście - ważniejszą kwestią było zatroszczenie się o Was, o Ciebie i dzieci. Martwił się okropnie, widziałam to po nim. Tym lepiej, że wszystko się ułożyło i jesteście już wszyscy razem. Z ulgą przyjęłam te wieści.

Czuję się już dobrze, choć dokucza mi lekkie osłabienie po utracie krwi; jest to niewielka niedogodność, szczególnie w porównaniu do stanu, w jakim zastałam innych w szpitalu. Mimo wszystko, miałam ogromne szczęście, szczególnie trafiając na Archibalda, dzięki któremu dotarliśmy do kominka i nie musieliśmy ryzykować korzystania z teleportacji. Objawy sinicy zostały zlikwidowane, ale nikt nie mógł zagwarantować mi, że nie nastąpi nawrót. W gorszym stanie jest mój ojciec, wygląda na to, że zostanie w murach Munga jeszcze jakiś czas, o ile dane będzie mu opuścić placówkę. Martwię się, lecz staram się być dobrej myśli. Jego strata byłaby w tym momencie jedną z gorszych rzeczy, jakie mogłyby na mnie spaść.

Ciężko mi zachować spokój, gdy o tym wszystkim myślę. To niecodzienne, bardzo nieprawidłowe i niebezpieczne, a w dodatku stawia czujność na baczności. Niestabilność tych zjawisk przyprawia mnie o dreszcze, a uniemożliwienie swobodnego korzystania z różdżki to istny koszmar - ciężko odzwyczaić się od używania jej w każdym aspekcie życia, ale nie widać innego wyjścia. Nie mam nawet żadnych podejrzeć, co mogło być przyczyną chaosu. Może weszłaś w posiadanie informacji, które mogłyby sytuację rozjaśnić? Yvette

23.06.18 23:31

Przeczytaj Miriam Prewett

15.08.18 23:59

21 lipca Tonks

Lora, Wybacz mi proszę, że nie jestem w stanie powiedzieć Ci tego wszystkiego osobiście. Moje ostatnie dni spływają szybciej, niż deszcz po oknie. Ale to nie o mnie dzisiaj chodzi. Dzisiaj, dzisiaj jest całkowicie Twoje. Jestem pewna, że Twoja rodzina zatroszczyła się o to, byś poczuła się specjalnie - bowiem to dzień specjalny i ci się należy. Ja zaś z całego serca życzę Ci, by szalona zawierucha nigdy nie dotarła do Waymouth. Nie wiem, czy jest coś cenniejszego poza spokojem. Masz mądrego, kochającego męża i piękne, urocze pociechy. Miłość w naszych czasach jest rzadkim zjawiskiem, cieszy mnie niezmiernie, że jesteś nią otoczona. Mam nadzieję, że nigdy ci to nie zabraknie.

PS. To nie dzieło moich rąk, nie chciałam was otruć. Ale te ciastka są najlepsze na świecie.
PS2. Postaram się wpaść możliwie jak najszybciej, nie tęsknij za mną za mocno.

Tonks

* do nóżki barona przywiązany jest dość sporych rozmiarów pakunek zawierający świeże ciastka polane lukrem

16.07.19 20:20

Przeczytaj Adelaide Nott

Lady Prewett, Z przyjemnością zapraszam Cię, lady Prewett, na grudniowy Sabat, podczas którego będziemy obchodzić koniec obecnego roku i świętować nadejście kolejnego - oby spokojniejszego i szczęśliwszego. Mam nadzieję, że mimo licznych obowiązków przy dzieciach zdołasz wraz ze swym małżonkiem zaszczycić swą obecnością posiadłość Hampton Court.

Choć wysłałam zaproszenie również do Twego małżonka, postanowiłam napisać również do Ciebie. Nie miałam jeszcze okazji złożyć Ci gratulacji z powodu nominacji drogiego Archibalda na nestora. Jestem pewna, że Twoja obecność jest u jego boku nieoceniona, jesteś kobietą nie tylko urodziwą, ale i mądrą i bez wątpienia stanowisz mu podporę. Byliście piękną parę już od początku Waszych zaręczyn - do dziś mam w pamięci ślubną ceremonię, która może i nie była tak huczna jak ta mojej siostry w 1884r., ale muszę przyznać, że całość oprawy i tak robiła wrażenie.

Mam nadzieję, że Wasze dzieci również czują się dobrze - wreszcie mogą się spokojnie bawić. Niech jednak nie zapominają o nauce. Odnoszę wrażenie że wśród młodzieży panuje kryzys autorytetów i wartości i coraz więcej młodych czarodziejów odwraca się od tego, co dobre, słuszne i sprawdzone. Dlatego tak ważnym jest, by o odpowiednie wychowanie zadbać już w początkach życia, by zatrzymać proces degeneracji i zgubnego postępu - i podarować światu pokolenie znakomicie przygotowane do kontynuowania odwiecznych tradycji naszych rodów.

Na pewno poradzicie sobie lepiej niż z Julią. Adelaide Nott

18.04.20 0:39

Przeczytaj 20.05.2020

Lady Prewett, zapewne już wiesz, że za głowę Twoją i Twego męża wyznaczono bardzo wysoką nagrodę. Jak poradzą sobie wasze dzieci jako sieroty? Czy Zakon Feniksa jest tego wart?
Wydaj nam swoich "przyjaciół", bo inaczej będziesz patrzeć jak odrywamy Twoim dzieciom paznokieć po paznokciu, palec po placu, kończynę za kończyną. Fluviusowi będziemy wysyłać ich części w paczkach. Wydaj nam pozostałych członków Zakonu Feniksa, a uratujesz swoje dzieci.

Mam nadzieję, że podoba Ci się prezent.

Przemyśl to.

Do nóżki sowy przywiązany był skórzany woreczek, a w nim znajdowała się dziecięca rączka pełna ran po poparzeniach.

07.05.20 11:55

Keaton Burroughs

Wielce Szanowna Pani ~~Lady,~~ Nestorowa Lady, wydaje mi się, że dobrze byłoby zabrać się za zrobienie tego spisu, o którym mówiliśmy na... ~~spotk~~ posiadówce w chacie. Czy mógłbym liczyć na pomoc? W dowolnym terminie, mieszkam tam teraz, więc właściwie każde popołudnie wchodziłoby w grę.
~~Ma pani może kawałek tego cia~~
~~Śniła mi się ostatnio szarlo~~
Swoją drogą, czy ja już Pani mówiłem, że nigdy jeszcze nie jadłem tak dobrego ciasta z jabłkami? Keat

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia