Przyszłam! Znamy się od zawsze (prawie), kochamy się od zawsze, podsyłam ci książki o magicznej florze i odpowiadam na dręczące cię pytania! Iiiii pewnie proszę o pomoc przy przesadzaniu roślin, kiedy mam dużo pracy, więc siedzimy w herbarium i gadamy o wszystkim i o niczym!

MY JUŻ WSZYSTKO WIEMY, CO NIE!?
tylko nie oglądaj się za zielonymi

Eileen - znamy się i kochamy od zawsze. Jesteś jedyną osobą, która nie robiła dramatu z mojego charłactwa w dzieciństwie i po prostu dalej wysyłałaś książki zielarskie. W końcu nie byłam upośledzona, a czytać wciąż potrafiłam. I uwielbiam zadręczać cię listami oraz rysunkami roślin, które bardziej przypominają skrzyżowanie magicznej menażerii i pasty jajecznej (ale ty wciąż twierdzisz, że są sups). I twoje 'nie' jest takim 'nie' ostatecznym  

Justine - wiemy wszystko, a nawet jeśli nie wiemy to i tak się dowiemy, bo jakoś trzeba nie? Przestań więc być nadopiekuńczą siostrą - kwoką, nie wysyłaj mi wyjców i daj paczać na ładnych panów a będzie osom

Cześć, siostrzyczko My już chyba wszystko wiemy o naszych relacjach, ale kiedyś musimy przekonać się o nich fabularnie

Z innych postaci mogę ci zaproponować Sophię Carter. Może kiedyś miałyśmy okazję poznać się gdzieś w świecie mugoli, z którym młoda aurorka miewa do czynienia, choć coraz bardziej przestaje być na bieżąco z nowinkami, bo nie jest już dzieckiem i nie ma czasu na regularne eskapady do pozamagicznej części Londynu? Niemniej jednak, mogłyśmy się poznać lub dopiero może do tego dojść

Musimy się znać, nowa Tonks! Jakoś około siedmiu czy ośmiu lat temu Alan spotykał się z Twoją siostrą - Justine. Byli ze sobą nawet całkiem długo, bo dziewięć miesięcy (coś mogło się z tego urodzić :malpka: ). Ludzie mówili, że do siebie pasowali jak ulał, a jednak jak się okazało - wcale się nie kochali i oboje rozeszli się w zgodzie. Justyna chyba powinna go choć raz przedstawić rodzince.

znajmy się, kocie. benjamin przyjaźni się z justine a od jakiegoś czasu nawet u niej pomieszkuje, więc sądzę, że możemy się tak zaczepić. ben nie ma zbyt wielkiego zamiłowania do teatru i sztuki, na widowni się nie spotkamy, ale już przy tonks - jak najbardziej. i uderzmy w pozytyw! <3

NIE PRZESTANĘ, ZAPOMNIJ.

No, Alana pewnie poznałaś, mama strasznie rozpaczała jak się rozstaliśmy i Bena zresztą też, polecam obu panów moce 11/10 i odpowiedni kolor.

Dalej mnie nimi dręcz! Rozgryzam je i wysyłam ci ususzone, realne ich wersje! Albo wklejam w papier i masz z nich piękne zakładki do książek

Michale, ach Michale! - drogi bracie! Udręko moja!  Czy to ty nawiedzasz zbyt często moje mieszkanie i nawołujesz do ostrożności, intuicyjnie odsuwając od siebie zabójcze przepyszne ciasteczka, które dla ciebie upiekłam? Bo jeśli tak, to to bardzo brzydko i generalnie to mógłbyś tak nie gderać, bo nie mam już pięciu lat! I przekaż Justine, niech przestanie mi wybierać znajomych! :< Bo może ja lubię dostawać klątwą w twarz...no dobra, może nie lubię. Ale i tak! A jak to między nami będzie, to się przekonamy w grze

Sophia - mogły się dosyć niedawno poznać, kiedy panna - ? - Carter została zmuszona wyruszyć na niemagiczną stronę Londynu. A odkąd tylko się tam pojawiła, czuła na sobie rozbawione spojrzenia. Nie wiedząc o co chodzi, wyraziła swoje wątpliwości na głos i o dziwo, ktoś jej odpowiedział. A tym kimś była naturalnie Persiaoznajmiająca, że aktualnie stare babcie ubierają się tak jak Soph tego dnia. I od tamtego czasu Pers służy jej jako modowe pogotowie!

panie Bennet! - moja miłość do 'Dumy i Uprzedzenia' zabrania mi żywić do pana wyżej wymienione uprzedzenie, chociaż jakikolwiek związek z moją siostrą w tle uważam za dosyć obrzydliwy. Może to właśnie dlatego pierwszą rzeczą, którą powiedziałam do ciebie, kiedy po raz pierwszy pojawiłeś się w naszym domu było - 'w kuchni są tylne drzwi, jeszcze zdążysz uciec!'. Wasze rozstanie skwitowałam jedynie kiwnięciem głowy na znak, że jednak wszystkie klepki masz na miejscu i może od czasu, do czasu wymieniamy się listami, gdzie przesyłam ci nowinki odnośnie mugolskiej medycyny?

Jamie! - myślę, że mogliśmy się spotkać po raz pierwszy, kiedy zamieszkałeś z moją siostrą. Zapewne nawet potknęłam się o ciebie, kiedy zaległeś na podłodze po kolejnych barowych wojażach i oskarżyłam nieszczęsną Just o kolekcjonowanie żuli jak znaczków (I dla jasności! Wcale na ciebie nie nadepnęłam, po prostu niechcący naruszyłam twoją przestrzeń osobistą, jasne?). I byłoby między nami bardzo niefajnie, gdybyś nie zdradził się sporą wiedzą o magicznych stworzeniach. Od słowa do słowa doszło do zawieszenia broni, wspólnych wyjść na picie i kiedyś, będąc bardzo — Tonksowie proszeni są o zamknięcie oczu! — wstawiona, pewnie pokazałam ci jak teraz mugole tańczą. Możesz też upijać moją sowę, ona to lubi :hihi:

Just - no może jednak?     I od razu rozpaczała! To, że zdążyła wam dobrać gości weselnych do odpowiednich stołów, jeszcze o niczym nie świadczy!

Eileen - najlepsza kuzynka na świecie!

O tak, Michael na pewno regularnie wpada i jest przewrażliwiony. On tak ma, jest nadopiekuńczy wobec swoich siostrzyczek, które lubią pakować się w kłopoty, ale robi to dla waszego dobra, bo wie, ile zła się dzieje w ostatnim czasie . Niemniej jednak, o Persię zapewne zawsze troszczył się w szczególności jako o tą najmłodszą, i nie odwrócił się od niej nawet, gdy okazała się niemagiczna. Teraz ma nadzieję, że mimo wszystko jest szczęśliwa i bezpieczna i interesuje się jej obecnym życiem.

Z Sophią chyba nie jest aż tak tragicznie, bo jednak nie żyje w aż takiej izolacji, zna się na podstawowych mugolskich pojęciach, wie co to samochód, umie przejść przez ulicę i tak dalej, ale im jest starsza, tym więcej rzeczy jej umyka, bo nie ma tyle czasu dla tego drugiego świata, w którym spędzała sporo czasu jako dziecko, bawiąc się z okolicznymi dzieciakami mugoli. Zawsze zostaje też opcja, że kiedyś bawiłyśmy się razem, albo możemy poznać się od zera już teraz, w dorosłym życiu. Może Sophia natknie się na takie mugolskie urządzenie, którego przeznaczenia znać nie będzie? Może będzie kogoś lub czegoś szukać, ale się pogubi, bo akurat tego miejsca nie zna? Albo faktycznie coś z tym ubiorem? Chociaż Sophia to nie jest z pewnością aż tak drastyczny przypadek, żeby wyjść na ulicę, dajmy na to, w koszuli nocnej albo w jakimś innym dziwacznym zestawieniu.

Hm, to już prędzej Lyra mogłaby wyjść gdzieś ubrana dość niedzisiejszo i faktycznie rzucając się w oczy ^^. W sumie to by była całkiem zabawna sytuacja.

Michaszku! - nie mogę się więc doczekać naszej wspólnej gry, gdzie jako brat okażesz się być nadto przewrażliwiony przez co może dojść do wielu interesujących dyskusji  

Sophia - raczej nie miałam na myśli czegoś tak drastycznego, jak koszula nocna czy kostium klauna w grudniową noc założony. Lata 50-te obfitują w ogromne zmiany, jeśli chodzi o modę oraz fryzury, społeczeństwo chce za wszelką cenę odciąć się od czasów wojny (gdzie kobiety musiały sobie barwić nogi specjalnym płynem, bo nie było ich stać na pończochy). Biorąc pod uwagę nowe kreujące się nurty w muzyce, jak i kinie — raczej miałam na myśli, że Soph po prostu ubrała się w coś co mogło być modne, jakieś dziesięć lat wcześniej czy coś

Śmiałabym się z Lyry. Znaczy Pers by się śmiała, gdyby jeszcze panna L. uważała, że jej strój to ostatni — chyba przedśmiertny — krzyk mody

O tak, na pewno byłoby ciekawie między przewrażliwionym braciszkiem a siostrą, która przecież jest już duża i nie potrzebuje tyle troski

W sumie racja ^^. Tak by mogło być; Sophia zapracowana, ma trochę zmartwień na głowie, to nie przykłada wagi do śledzenia nowinek i może się ubrać trochę przestarzale. I w sumie to mogło być pierwsze spotkanie, ale korci mnie coś, że np. Sophia trafi gdzieś w okolice zamieszkiwane przez Persię w związku z jakąś aurorską sprawą i trochę się pogubi...

Lyra jest bardzo zakompleksiona na punkcie biedy, a po swoim ślubie zaczyna nosić się lepiej, chociaż nie ma pojęcia, że po stronie mugoli takie ubrania może były modne... ale w poprzednim stuleciu. Więc w sumie gdyby tak kiedyś znalazła się po niemagicznej stronie Londynu (może jakiś park czy coś?), mogła zwrócić uwagę Persii.

Michale! -

Sophia - och, och! A może tak...Soph rzeczywiście zabłądziła i to nie tylko w okolice, ale pod samą kamienicę Tonksówny, gdzie została zaatakowana przez...sowę. A raczej pijane ptaszysko spadło z parapetu i wylądowało na Carter, a Pers uprzejmie ryknie zawoła, żeby generalnie oddała jej zwierzę — bo to byłoby bardzo miłe z jej strony

Lyra - ooo, to by było świetne! Zwłaszcza że pewnie Pers byłaby po jakimś nieudanym przesłuchaniu (a wtedy rzeczywiście szlaja się po parkach) i takie dziwactwo zdecydowanie poprawiłoby jej humor