Prywatna korespondencja, 1952 r.

26.04.17 13:00

First topic message reminder :

Korespondencja Lady Daphne Rowle oraz Lorda Alastaira NottaRok: 1952

Drogi Lordzie Nott,
Twa sowa dawno nie przysiadła na moim parapecie. Nie dajesz żadnego znaku życia i zastanawiam się, czyś umarł? Czy uległeś wdziękom jakiej pięknej, lecz niebezpiecznej kobiety i wyzionąłeś ducha? A może ogołociła Cię ze wszystkich galeonów? Opowiedz mi, czy żyjesz i czy dobrze: nie powiem, bym się martwiła, znasz mnie bowiem dobrze, jednakże ciekawość mnie trawi co z Tobą, Alastairze.Jeśliś ciekaw jak ja żyję, sir, to śpieszę z informacją, że właśnie mam uczestniczyć w kolejnym przyjęciu dlatego odwlekam tę chwilę, pisząc ten list. Nie wyobrażaj sobie zbyt wiele.

Z wyrazami szacunku
Lady Daphne Rowle

05.05.17 19:27

Paryż, 02 I 1953
Droga Daphne,

Cieszę się, że przynajmniej Ty lubisz spędzać święta w rodzinnym gronie - co prawda brak mi moich drogich kuzynów, jednak nie żałuję przebywania tak daleko od rodziców. We Francji mogę niestety jedynie pomarzyć o śniegu, gdyż w rzeczywistości widzę jedynie roztopy.

Obawiam się, że skoro pan profesor Slughorn nie była w stanie mnie nauczyć to i podręcznik tego nie zrobi. Nie oczekuję od Ciebie żadnej nauki, nie jestem bowiem pasjonatem Eliksirów - i nigdy nim nie zostanę. O ile z tego zakresu mam jeszcze podstawową wiedzę, pomyśl tylko o moich brakach w Zielarstwie...

Powiedz to mojemu ojcu, Daphne. Jego zdaniem 22 lata to już odpowiedni czas na czwórkę dzieci.

Mam nadzieję, że wkrótce się zobaczymy

Lord A. Nott

05.05.17 19:44

Londyn, 3 I 1953

Drogi Alastairze,
najbardziej lubię spędzać czas po prostu w Beeston. To moje ulubione miejsce na ziemi, jednakże niewielu potrafi dostrzec jego prawdziwy urok. Musisz w końcu pozwolić, bym zabrała Cię do Nawiedzonego Lasu.

Nigdy tego nie zrozumiem i nawet nie postaram się, by tak było. Sztuka warzenia eliksirów jest dla mnie jedną z najbardziej fascynujących dziedzin magii, której poświęciłam swoje życie i nie żałuję. Profesor Slughorn był dla mnie niezwykłym mentorem i wiele się od niego nauczyłam, czasami pragnę powrócić do Hogwartu i uzyskać od niego jeszcze więcej porad i wskazówek.
Twoje braki w zielarstwie na pewno by mnie przeraziły, wolę więc o nich nie myśleć. Pocieszę Cię jednak - nie we wszystkim można być alfą i omegą.

Jeśli Ty, mając 22 lata, powinieneś być ojcem czwórki dzieci, to ja właśnie powinnam rodzić swe szóste, albo siódme. Boję się myśleć.

Z pozdrowieniami,

Lady Daphne Rowle

05.05.17 19:51

Paryż, 5 I 1953
Droga Daphne,

Z chęcią odwiedzę Nawiedzony Las. Również kocham Sherwood, z resztą nie wiem jak można nie kochać tych lasów - z pewnością ta miłość nie tyczy się jednak wszystkich mieszkańców Nottinghamshire.

Przyznam Ci rację w tej kwestii i skupię się na swoich zaklęciach.

Przerażająca koncepcja, czyż nie? Tymczasem oboje nie jesteśmy nawet zaręczeni. I jeśli chodzi o mnie pragnę wyrazić chęć by tak - wbrew opinii lorda Archibalda Notta- pozostało.

Przesyłając pozdrowienia,

Lord A. Nott

05.05.17 19:55

Londyn, 6 I 1953

Drogi Alastairze,
moglibyśmy się spierać które z tych miejsc jest piękniejsze, gdyż oboje jesteśmy do nich przywiązani. W Sherwood brakuje mi jednak naszych zjaw i duchów, do których - prawdę mówiąc - jestem przywiązana.

Wyznam Ci, drogi przyjacielu, że i ja muszę skupić się nad zaklęciami. Staram się nie zaniedbywać żadnej z nauk, wiem, że nie we wszystkim będę najlepsza, lecz chcę być tak dobra jak w mogę w dziedzinach, które uważam za ważne. A zaklęcia są przecież elementarną podstawą.

Och, Alastairze! Ja nie wyrażam chęci, by tak pozostało, tylko głośno artykułuję swój sprzeciw. Ojciec jest tym zdenerwowany i targa nim gniew na mnie, jednakże pozostaję nieugięta. Naprawdę nie mam teraz czasu na rodzenie dzieci - moim celem jest Departament Tajemnic.

Z pozdrowieniami,

Lady Daphne Rowle

05.05.17 20:01

Paryż, 7 I 1953
Droga Daphne,

Myślę, że w Twoich słowach jest sporo racji. Osobiście nie jestem zafascynowany duchami i zjawami - nie do końca rozumiem, jak możesz tak bardzo je lubić. Lecz jeśli mam być szczery, nigdy nie miałem też z nimi zbyt wielkiej styczności, więc kto wie, może zmieniłbym zdanie?

Póki posiadam podstawy Obrony przed Czarną Magią i Eliksirów mogę dalej zgłębiać swoją ulubioną dziedzinę jaką są Zaklęcia. Nie można być we wszystkim najlepszym jednak z pewnością można być we wszystkim dobry. Nie znam się co prawda kompletnie na magii leczniczej, lecz leczenie pozostawię uzdrowicielom.

Mam nadzieję, że drzwi Departamentu Tajemnic wkrótce staną przed Tobą otworem - nie rozumiem do końca Twego ojca, choć darzę go wielkim szacunkiem. Mam nadzieję, że przychylnym okiem spojrzy na Twoje osiągnięcia i odłoży kwestię Twojego zamążpójścia. Szkoda byłoby bowiem zmarnować tak ogromny potencjał.

Przesyłając pozdrowienia,

Lord A. Nott

05.05.17 20:08

Beeston, 8 I 1953

Drogi Alastairze,
sądzę, że po prostu miałeś z nimi za mało do czynienia. Nasz zamek jest ich pełen i cenię ich towarzystwo. Wiele się od nich dowiedziałam: czasami rozmowa z duchem jest znacznie ciekawsza, niźli lekcja historii magii. To był przecież człowiek - dzieli nas od nich jedynie śmierć.

Będę trzymać kciuki, by Ci się powiodło. Nie ustawaj w samodoskonaleniu i dążeniu do celu, który sobie wyznaczyłeś. Będąc na stażu w Szpitalu św. Munga, gdzie warzyłam eliksiry lecznicze i maści, dowiedziałam się nieco o magii leczniczej i znam jej podstawy, jednakże także nie mam zamiaru znacznie poszerzać swej wiedzy na ten temat, by była ona na miarę uzdrowiciela - chyba, że naprawdę dopadłaby mnie nuda. Na to się jednak nie zanosi.

Mój ojciec to czarodziej-zagadka. Nigdy nie wiem co ma na myśli. Chyba mam to po nim. Wiem jednak, że nieprzychylnym okiem patrzy na to, czym się zajmuje: jestem pewna, że z jednej strony rozpiera go duma, jednakże jest to konserwatysta, tak jak cała nasza rodzina. Nie winię go, dzięki niemu jestem tym kim jestem, jednakże czasami niczego tak nie pragnę, niz tego, by starał się mnie nieco bardziej zrozumieć. Dla mej matki nie ma już ratunku, wywodzi się przecież z Malfoyów.

Z pozdrowieniami,

Lady Daphne Rowle

06.05.17 12:43

Paryż, 10 I 1953
Droga Daphne,

Cóż, lekcje Historii Magii w Hogwarcie nigdy nie były specjalnie ciekawe - być może sam powinienem kiedyś porozmawiać z jakimś duchem? Po nazwie mogę wnioskować, że w Nawiedzonym Lesie jest ich sporo, więc nie mogę się doczekać odwiedzin. W Sherwood mamy tylko driady, są całkiem miłe, ale potrafią być niezwykle kapryśne!

Nie potrafiłbym chyba powiedzieć dobrego słowa o moim ojcu - sądzę jednak, że Twojego z pewnością rozpiera wewnętrzna duma. Wierzę, że z czasem rozumie Twoje motywy. Jeśli zaś chodzi o Twoją matkę, to cóż, Malfoyowie od wieków pozostają mocnymi konserwatystami, ale teraz jest przecież lady Rowle, więc kto wie?

Przesyłając pozdrowienia,

Lord A. Nott

06.05.17 13:39

Beeston, 12 I 1953

Drogi Alastairze,
obawiam się, mój drogi, że akurat duchy z Nawiedzonego Lasu nie będą skore do rozmów z Tobą. Nie wiem ile wiesz o historii mej rodziny, jednakże przez wiele lat mało kto mógł dotrzeć do Beeston przez okrucieństwo tych zjaw. Z chęcią przedstawię Ci jednak ducha naszego kuguchara - jest złośliwy i psotny, jednakże nie wyobrażam sobie Beeston bez niego.

Jak wiesz byłam pilną uczennicą i chętnie się uczyłam, jednakże na historii magi i mnie czasami trudno było nie zasnąć, tak bywały nudne i czasami niepotrzebne. Zamieniłabym je na dodatkowe lekcje eliksirów.

Wyszła za mąż i przyjęła tytuł Lady Rowle, jednakże w głębi ducha najpewniej wciąż jest lady Malfoy - to ich krew płynie przecież w ich żyłach i wśród nich się wychowała. Najpewniej nigdy nie będzie więc prawdziwą wilczycą, dlatego wymaga ode mnie zachowywania się tak jak ona i wątpię, by choćby chciała mnie zrozumieć, tak jak Twój ojciec Ciebie.

Z pozdrowieniami,

Lady Daphne Rowle

28.07.17 13:15

Paryż, 16 I 1953

Droga Daphne,
Mam pewien uraz do kugucharów, jednak z chęcią się z nim zapoznam - ciekawe jak bardzo duchy tych stworzeń różnią się od ich żywych pobratymców. Sam nigdy nie pałałem miłością do eliksirów, dla mnie są po prostu nudne! Doprawdy, nie wiem jak udaje Ci się tak długo wytrzymać siedząc przy kociołku. Najbardziej lubiłem zawsze Zaklęcia. Mógłbym właściwie mieć tylko ten jeden przedmiot.

W kwestii Twojej matki nie mogę chyba niestety wypowiedzieć się z doświadczeniem - obawiam się, że moja matka, choć urodzona jako lady Burke, po ślubie nie zachowała zbyt wiele typowych cech dla swojej rodziny. Powiedziałbym wręcz, że nie zachowała w ogóle niemal żadnych cech charakteru, jakby satysfakcjonowało ją pozostawanie szarą, smętną eminencją. Z pewnością nigdy nie będzie lwem, tak jak Twoja matka pozostanie raczej wężem w skórze wilka, ale z dwojga złego, nie wiem, czy to już przypadkiem nie lepiej.

Słyszałem, że Twój brat doczekał się potomka. Czy może to tylko plotki, tak chętnie szczebiotane w tym melodyjnym języku?

Przesyłając pozdrowienia,

Lord Alastair Nott

Organizacja

Aktualizacje

Kartoteki

Poszukiwania

Wydarzenia