Uratował mnie, rozkochał i to dzięki niemu zawdzięczam wszystko to, co mam. Dał mi syna, dach nad głową i bezpieczeństwo. Chociaż czasami nie jest kolorowo, a on potrafi wypić, to nigdy bym go nie zostawiła, bo jest całym moim życiem.

Moje oczko w głowie, jest jeszcze przecież taki mały, tyle złego może mu się wydarzyć, ale radzi sobie doskonale, dlatego jestem z niego bardzo dumna. To mój mąż go wychowuje, nie wtrącam się i wierzę, że Siergiej wie co robi, a Antek wyrośnie kiedyś na porządnego mężczyznę.

Dopiero się dowiedziałam, że jestem w drugim miesiącu ciąży, a już nie mogę się doczekać przyjścia na świat nowego maleństwa. Trochę mu współczuje, że będzie dorastać w takim miejscu, ale na pewno będę je kochać. Marzę o córce.

Mężczyzna, którego nie zawsze rozumiem, naukowiec, brat mojego męża, zajmujący piwnicę w naszej kamienicy. Czasami jestem na niego wściekła, czasami lubię z nim porozmawiać, chociaż zawsze boję się, że wysadzi nam budynek w powietrze, to go lubię, szanuję i nie wyobrażam sobie braku jego obecności.