First topic message reminder :


[bylobrzydkobedzieladnie]

Kuzynko! Nie sądzę, żebyśmy utrzymywały jakiś bliski kontakt w dzieciństwie (moja mama od zawsze była odizolowana od rodziny), ale zawsze można go teraz jakoś nawiązać...

Evey! Mój ojciec i matka zmarli jak miałam kilka lat, a mnie odesłano do siostry ojca, która wyszła za pana Diggory, a ona nie była kobietą zbyt uczuciową, więc pewnie też sama nie lgnęła do zacieśniania cieplejszych więzów.
Pewnie Evey i Poppy wiedziały o sobie, że są dalekimi kuzynkami i gdzieś sobie istnieją, może dopiero w Hogwarcie się poznały, ale że dzieliło ich zbyt wiele lat różnicy, to nić porozumienia nawiązały dopiero jak Poppy ukończyła szkołę?

Tak, myślę, że te więzy mogły zacieśniać dopiero po szkole. Masz może określone lata kiedy Poppy pracowała w Mungu? Bo w sumie Evey jako aurorka pewnie miała swoje wypadki mniejsze i większe. A i w sumie zawsze można zrobić, że Howell woli poradzić się z zaufaną kuzynką w kwestiach zdrowia.

Byłem Puchonem i jestem w Zakonie Feniksa. Może uda nam się ustalić coś ciekawego

dzień dobry, panno Pomfrey
wychowały ich historie opowiadane przez morze i te nieco cichsze, skryte w pąkach polnych kwiatów; lecz on nie doświadczył tego, z czym przyszło się zmagać Poppy, kiedy ogień pochłonął cały jej świat, a życie hartowało charakter bólem - doświadczeniami, o których nigdy nie mówiła na głos; nie dzieliła się nimi nawet w bezpiecznej przystani skrzydła szpitalnego - Rory był tam w czasach szkolnych stałym bywalcem (ona została pielęgniarką, gdy kończył szkołę? uczył się na szóstym roku?), być może kilka razy niefortunnie zapytał ją o coś, o co nie powinien, a ona wymigała się uśmiechem i szybko zmieniła temat; nauczył się, że o jej przeszłość pytać nie powinien - rozmawiali więc:
o kwiatach,
o najdziwniejszych przypadkach, które przyszło jej leczyć,
o tym - pod osłoną nocy, szeptem - co Grindelwald wprowadził do programu nauczania,
o czarnej magii, której zalążek próbowano zaszczepić w uczniach; Rory potrzebował się pewnie wyżalić, nie był zdolny do tego, by splugawić się choć jedną z tych złowróżbnie szeleszczących inkantacji (intuicyjnie jej zaufał; wiedział, że i ona nie jest przychylna dyrektorowi),
o tym jak leczyć - bo Poppy robiła to z wdziękiem, z łatwością - być może to właśnie ona nauczyła go kilku podstawowych zaklęć, gdyż - choć uwielbiał jej towarzystwo, a w skrzydle czuł się bezpiecznie - nie chciał jej zawracać głowy za każdym razem, gdy rośliny znowu rozdrapały do krwi jego skórę albo naruszyły jej tkankę parzącym wyziewem; z drobnostkami chciał sobie dać radę sam,
o przyszłości - potrzebował porady kogoś spoza prewettowego kręgu, kto obiektywnie oceni jego szanse na odnalezienie się w Mungu,
o... przyszłości, ponownie, tym razem już po tych kilku latach - gdy kiedyś zbłęknitnieje mój nick, widzę ich znów w akcji; ona mogłaby zostać jego mentorką, uczyć go rzeczy, dzięki którym potrafiłby pomóc Zakonnikom - przede wszystkim magii leczniczej, pewnie również alchemii, choć o tej sam wie już sporo i chyba próbowałby być bardziej partnerem niż uczniem.

co myślisz?

Poppy, nie chcesz być moją wybawczynią? Ja wiecznie się kręcę, coś sobie robię. Znamy się z Zakonu, pewnie niewiele, ale pewnie często do Ciebie przychodzę, jak coś mi się stanie. Może będziesz umiała mnie uzdrowić? Przychodzę do Ciebie bo masz piękne podejście do ludzi. Jesteś serdeczna i Twoja obecność mnie koi, ale jest w Tobie też coś smutnego, czego nie umiem określić, bo smutek to nie jest moja domena. Oprócz tego jesteś silna i chyba mogłybyśmy się razem dogadać? Nie wiem nic więcej, ale wydaje mi się, że miło byłoby się spotkać na fabule.

Mam nadzieję, że kiedyś spotkamy się w Zakonie Feniksa ^^ a po przeczytaniu historii Poppy jestem ciekawa, czy od śmierci ukochanego miała jeszcze kontakt z wilkołakami i jak zareagowałaby na spotkanie z takowym - czy była tolerancyjna tylkow względem kochanej osoby czy ogółem! Rejestracja Mike'a nie jest sekretem (a nawet jeśli jest, to każdy złośliwy może o tym wygadać), więc chętnie porwę Cię kiedyś na wątek!

ale ze mnie lama

Rory i Henrietta, pewnie tego nie czytacie, ale bardzo mi to odpowiada jak coś, jak kiedys tu jednak jeszcze zajrzycie, to chętnie będę Was leczyć i przytulać!!

Michael, z pewnoscią spotkamy się, jeśli tylko dołączysz do Zakonu Feniksa! Mając wiedzę, że jesteś wilkołakiem, wciąż będę traktować Cię równie życzliwie jak innych. Po śmierci Charlesa nie miałam kontaktu z innymi wilkołakami, ale to nie ma znaczenia. Wiem, że to jedynie klątwa, na którą człowiek nie ma wpływu. Jeśli ktoś jest złym, okrutnym człowiekiem, byłby nim nawet i bez niej. Jestem raczej tolerancyjna, ale ogólnie to nie biegałam z transparentami Prawa dla wilkolaków, bo co moje sąsiadki powiedzą.